Moja - stosunkowo niska - ocena tego niemalże noblowskiego wiąże się z osobistymi preferencjami. Obiektywnie jednak, jest to zdecydowanie lektura dla osób lubiących czytanie uważne i analityczne, które są zdecydowane poświęcić książce wiele czasu i zaangażowania. Narracja jest nietypowa, przeszłość miesza się z teraźniejszością a sfera materialna z wyobraźnią, marzeniami i życzeniami bohaterów. Tego typu sposób budowania historii będzie nie lada kąskiem dla zapalonych czytelników dzieł literatury psychologicznej i moim zdaniem wymaga pewnej dojrzałości literackiej. Dlatego ja, mimo że przeczytałam "wilkołaka" w całości, z pewnością powrócę do niego za kilka lat w poszukiwaniu nowych doznań literackich.

Moja - stosunkowo niska - ocena tego niemalże noblowskiego wiąże się z osobistymi preferencjami. Obiektywnie jednak, jest to zdecydowanie lektura dla osób lubiących czytanie uważne i analityczne, które są zdecydowane poświęcić książce wiele czasu i zaangażowania. Narracja jest nietypowa, przeszłość miesza się z teraźniejszością a sfera materialna z wyobraźnią, marzeniami i...

Wciągające, trochę mroczne, a trochę pokrzepiające studium ludzkiej psychiki na przykładzie losów osobliwego jegomościa Erlinga, kobiety jego życia oraz jej męża. A wszystko to zanurzone w typowej skandynawskiej atmosferze tajemniczości, melancholii i szaro-śnieżnego zimna. Nie do końca chyba da się zdefiniować, co tak naprawdę znaczy tytułowy wilkołak, ale chyba nie o to chodziło, by wszystko było jasne. Trzej główni bohaterowie to zdecydowanie nietuzinkowe postacie, a z drugiej strony wiele z ich przeżyć i przemyśleń można by z powodzeniem odnieść do życia każdego z nas. Miłe pławienie się w okruchach wspomnień i plątanie się w gąszczu skomplikowanych ludzkich reakcji na wydarzenia, emocji, nie do końca uświadomionych żalów i pretensji oraz snów. Warto.

Wciągające, trochę mroczne, a trochę pokrzepiające studium ludzkiej psychiki na przykładzie losów osobliwego jegomościa Erlinga, kobiety jego życia oraz jej męża. A wszystko to zanurzone w typowej skandynawskiej atmosferze tajemniczości, melancholii i szaro-śnieżnego zimna. Nie do końca chyba da się zdefiniować, co tak naprawdę znaczy tytułowy wilkołak, ale chyba nie o to...