Paul de Man (1919-1983) to jedna z głównych postaci amerykańskiej krytyki literackiej, teorii literatury, a także i filozofii, choć twierdził, że jest tylko filologiem. Interesował się w szczególności samym aktem lektury tekstu; twierdził, że nie jest on nigdy operacją neutralną, lecz zawsze zdeterminowanym pewną retoryką konstruowaniem sensu. Jego pisma są jedynym w swoim rodzaju świadectwem ścisłej, rygorystycznej lektury, prowadzącej do odsłonięcia nieredukowalnych i niedostrzeganych trudności, kluczowych dla uchwycenia głębokiego sensu interpretowanego tekstu. Ideologia estetyczna zawiera jeden z najważniejszych tekstów autora, zatytułowany Epistemologia metafory, a także esej o retoryce Pascala oraz rozprawy poświęcone klasycznej filozofii niemieckiej, ze szczególnym uwzględnieniem estetyki Kanta, Hegla, Schillera i Schlegla. Tom poszerzony jest o polemiczny artykuł Raymonda Geussa, który zmusił de Mana do repliki objaśniającej niektóre z jego założeń, oraz o klasyczny komentarz Rodolphe'a Gaschégo, uznany za najlepszy wykład jego dokonań.