Książka 4/10

Książka polecona jako „naprawdę warta uwagi”. Niestety okazała się poniżej średniej. Takie czytadełko. Napisana tak sobie. Historia taka sobie. Pomysł może być. Bohaterowie są, ale raczej nie zapadną w pamięci.

10 - Arcydzieło;
9 - Wybitna;
8 - Bardzo dobra;
7 - Dobra;
6 - Może być;
5 - Średnia;
4 - Taka se;
3 - Skończyłem z musu;
2 - Tragedia;
1 - Gorzej niż tragedia — nie wiem, jak skończyłem;

Książka 4/10

Książka polecona jako „naprawdę warta uwagi”. Niestety okazała się poniżej średniej. Takie czytadełko. Napisana tak sobie. Historia taka sobie. Pomysł może być. Bohaterowie są, ale raczej nie zapadną w pamięci.

10 - Arcydzieło;
9 - Wybitna;
8 - Bardzo dobra;
7 - Dobra;
6 - Może być;
5 - Średnia;
4 - Taka se;
3 - Skończyłem z musu;
2 - Tragedia;
1 - Gorzej niż...

Chociaż odgadłam pokrewieństwo postaci już w połowie książka jest zdecydowanie warta przeczytania. Miło przeczytać wizję przyszłości, która nie jest dystopią. Nawet tytułowa przeróbka okazała się nie być tak straszna jak sądziłam.

Chociaż odgadłam pokrewieństwo postaci już w połowie książka jest zdecydowanie warta przeczytania. Miło przeczytać wizję przyszłości, która nie jest dystopią. Nawet tytułowa przeróbka okazała się nie być tak straszna jak sądziłam.

SF najwyższych lotów. Po jej przeczytaniu pozostaje w głowie wielkie WOW.

SF najwyższych lotów. Po jej przeczytaniu pozostaje w głowie wielkie WOW.

Przyjemna lektura, dobrze przeczytać dla zapoznania się z klasykiem, jednakże odniosłam wrażenie że autorowi zabrakło tego czegoś do napisania takiej książki jak chciał - mówię tutaj o tym, że fabuła była dobrze zaplanowana, ale gdy przychodziło do ważnych fragmentów były jak gdyby napisane zbyt miałko, mimo że miały duży potencjał na bycie dużo bardziej poruszającymi gdyby napisać je lepiej. Być może to wina tłumaczenia, choć mimo wszystko nie wydaje mi się, a być może to brak warsztatu.

Przyjemna lektura, dobrze przeczytać dla zapoznania się z klasykiem, jednakże odniosłam wrażenie że autorowi zabrakło tego czegoś do napisania takiej książki jak chciał - mówię tutaj o tym, że fabuła była dobrze zaplanowana, ale gdy przychodziło do ważnych fragmentów były jak gdyby napisane zbyt miałko, mimo że miały duży potencjał na bycie dużo bardziej poruszającymi gdyby...

Zainteresowałem się książką zatytułowaną "Człowiek do przeróbki" Alfreda Bestera. Na pewno ciekawostką jest ta, że te książki pisarza pisane w połowie XX wieku, wciąż uchodzą za aktualne, a po drugie Bestera uważa się za prekursora cyberpunku. Co to jest wiele opowiadać nie trzeba, bo pewnie słyszeliście o grze Cyberpunk 2077. W literaturze polskiej, w ostatnich latach, spróbowali swoich sił Andrzej Ziemiański, "Cyberpunk. Odrodzenie" i Robert J. Szmidt, "Mgły nad Tokyoramą".

No dobra, ale biorę się za to co my tu mamy. Jak nietrudno się domyśleć mamy przyszłość, bo to przecież koncepcja science fiction, dość odległą, rok 2301, na świecie są telepaci i jest ich dosyć sporo, to tacy goście co potrafią czytać myśli innych. Wykonują oni dobrze płatne prace i korporacjach, zapewne w administracjach państwowych również, sprawując funkcje z dostępem do tajemnic państwowych lub szpiegowskie. Jak sobie radzono z wrogimi przejęciami myśli osób strategicznie ważnych, trudno powiedzieć. Autor też tego niepotrzebnie sobie nie komplikował, skupił się na rywalizacji typowo korporacyjnej.

Ben Reich planuje zbrodnię, trzeba zabić jednego z biznesowych rywali z konkurencyjnej korporacji. Tamci z karteli D'Cortenaya przejmują biznes rywali i trzeba coś z tym zrobić. Koncept z morderstwem wydaje się o tyle straszny, bo od 70 lat nikt tego nie zrobił, w dodatku trąci to amatorką, skoro jakiś telepata raz dwa wyjaśni sprawę. Po wcześniejszych próbach przemówienia do rozumu, przekonywania, a możliwe również, że telepatycznego porobienia, skoro takie możliwości są dostępne. Jednak ta procedura nie powiodła się. No i zaszła konieczność zabicia oponenta. Ślady dzięki wsparciu wysokiej rangi telepaty zostają zatarte. Jak to bywa toczy się śledztwo, organa ścigania wiedzą kto jest winny, ale problem z zebraniem materiałów jest zaskakujący. Trwa gra.

Jasne, że koncepcja przerabiania ludzi jest tak stara jak cywilizacja, i tu nie ma nic zaskakującego. Jeżeli coś może zaskoczyć, to fakt, że przyszłość może dostarczyć bezprecedensowych narzędzi cybernetycznych, które ułatwią to zadanie. I to jest przerażające, generujące miliony pytań. Problem wolności itp. Pod tym kątem książka jest fascynująca. Zaś pod innym kątem przypomina to troszkę jakiś futurystyczny kryminał, i widać coraz częściej będzie to się zdarzało w literaturze, że te gatunki będą się mieszać. Pewnie z pożytkiem dla obydwu dziedzin literatury. Sama książka jest bardzo ciekawa. Polecam.

Zainteresowałem się książką zatytułowaną "Człowiek do przeróbki" Alfreda Bestera. Na pewno ciekawostką jest ta, że te książki pisarza pisane w połowie XX wieku, wciąż uchodzą za aktualne, a po drugie Bestera uważa się za prekursora cyberpunku. Co to jest wiele opowiadać nie trzeba, bo pewnie słyszeliście o grze Cyberpunk 2077. W literaturze polskiej, w ostatnich latach,...

Czy chciałbyś żyć wśród telepatów?
„Człowiek do przeróbki” jest drugą powieścią Alfreda Bestera, którą miałam okazję przeczytać. Jednak jest to pierwsza powieść napisana przez autora, za którą zdobył Nagrodę Hugo. Była to po raz pierwszy przyznana Nagroda Hugo. Po pięciu latach ukazała się następna książka autora „Gwiazdy moim przeznaczeniem”. Zaskoczyło mnie, że w obu książkach dość podobny jest rys psychologiczny bohaterów. Obaj przepełnieni są nienawiścią, złością, a sensem ich życia jest zemsta.

Akcja powieści rozgrywa się XXIV wieku, w świecie gdzie część społeczeństwa to telepaci, potrafią odczytywać myśli innych, ale też porozumiewają się między sobą telepatycznie. Tworzą oni gildię z bardzo dokładnym kodeksem etycznym, ale też są bardzo dobrze opłacani. Złamanie reguł powoduje wyrzucenie i ostracyzm. Żyją w społeczeństwie telepaci naturalni, nieszkoleni w gildii, często nie zdają sobie sprawy ze swych umiejętności. Dzięki telepatom zatrudnionym w różnych miejscach przestała istnieć przestępczość. Każde przestępstwo zostaje udaremnione przed popełnieniem go, gdyż sam zamysł o przestępstwie zostaje odkryty. Od siedemdziesięciu lat nie dokonano żadnego morderstwa. W tym świecie żyje fantastycznie bogaty właściciel wielkiego handlowego imperium Ben Reich. Ben Reich targany jest w snach zmorami, a w świecie realnym walczy z konkurencją innego biznesmena D’Courtney’a. Postanawia go zamordować. Mnie zastanowiło, dlaczego pragnie zrobić to osobiście, stanąć z tym człowiekiem twarzą w twarz. Dzięki przekupionego telepacie dokładnie planuje swoją zbrodnię. Jednak jest świadek tej zbrodni, który znika. Po drugiej stronie staje Lincoln Powell, prefekt wydziału parapsychologicznego policji, świetny telepata, który ma rozwikłać tę zagadkę. Mimo że jako telepata jest przekonany o winie Bena Reicha, musi dla sądu znaleźć twarde dowody i motyw tej zbrodni. Rozpoczyna się rozgrywka między nimi, a także wyścig, który z nich prędzej znajdzie świadka tego zdarzenia. Oprócz tego w przygotowaniu tej zbrodni, chociaż nieświadomie, uczestniczyli też inni ludzie. Czy Powellowie uda się doprowadzić do skazania Reicha, a może Reich nareszcie będzie mógł spokojnie spać.

Miałam już jedno podejście do tej książki, ale zniechęcił mnie dość przegadany początek. Gdyby nie „Wyzwanie pod batem” nie wróciłabym do niej. Jednak książka mnie zainteresowała i byłam ciekawa, czy sprawdzą się moje tropy. Także akcja staje się dynamiczna. Książka jest powieścią detektywistyczną, tylko świat jest zupełnie różny od naszego. Bester pozwala czytelnikowi włączyć się w rozwój wydarzeń i dokładnie je śledzić, chociaż czasami zaskakuje. Stworzył on powieść o zbrodni, karze, ale także o winie. Intrygujący są główni bohaterowie tej książki. Ciekawe jest też środowisko telepatów, w którym też występują konflikty. Genezę tytułu zostawiam to poznania samemu, po przeczytaniu książki. „Człowiek do przeróbki” jest klasykiem, który warto poznać.

Dzięki „Wyzwaniu pod batem” przeczytałam tę książkę.
Pierwotnie w serwisie Na kanapie.

Czy chciałbyś żyć wśród telepatów?
„Człowiek do przeróbki” jest drugą powieścią Alfreda Bestera, którą miałam okazję przeczytać. Jednak jest to pierwsza powieść napisana przez autora, za którą zdobył Nagrodę Hugo. Była to po raz pierwszy przyznana Nagroda Hugo. Po pięciu latach ukazała się następna książka autora „Gwiazdy moim przeznaczeniem”. Zaskoczyło mnie, że w obu...

Powieść ciekawa, zdając sobie sprawę że została wydana ponad 70 lat temu można jej wybaczyć wiele, a w zamian dostać szanse zerknięcia/poczucia na świat jakim postrzegał go jeden z prekursorów gatunku scifi.

Powieść ciekawa, zdając sobie sprawę że została wydana ponad 70 lat temu można jej wybaczyć wiele, a w zamian dostać szanse zerknięcia/poczucia na świat jakim postrzegał go jeden z prekursorów gatunku scifi.

Klasyka amerykańskiej science-fiction, pochodząca z lat pięćdziesiątych ubiegłego stulecia. I niesie ze sobą wszystkie wady i zalety czasów, których była napisana.
Autora należy docenić przede wszystkim za znakomity pomysł. Stworzył bowiem w ramach oszczędnie opisanego uniwersum (to też zaleta) ciekawe środowisko telepatów, z ich hierarchią, zasadami i organizacją, sposobem komunikowania się ale i obroną przed „przeczytaniem”. Ta ostatnia umiejętność dotyczy też oczywiście „normalsów”, aczkolwiek wydaje się zbyt łatwa.
Bester nie szaleje z wizją świata kilka stuleci naprzód. Nie opisuje jak działają nowe maszyny ani z jaką prędkością się poruszają. Fabuła skoncentrowana jest na relacjach pomiędzy głównymi bohaterami. A te są skonstruowane w typowy, amerykański sposób, z dodatkiem tradycyjnego konserwatyzmu lat powojennych. Czyli oparte na stosunkach wewnątrzrodzinnych i rywalizacji wynikającej z dzieciństwa, odczytanego zgodnie z zasadami uproszczonej wizji psychoanalizy (każdy szczegół stanowiłby spoiler).
Mamy tez oczywiście wątek miłosny, też w starym stylu, czyli młoda dziewczyna i facet w średnim wieku, jak w filmach z lat pięćdziesiątych (np. „Okno na podwórze”, „Miłość po południu”). Z kolei czarny charakter ma niemal wszelkie cechy współczesnego superbohatera, ale przynajmniej jest amantem w większym stopniu, niż „dobry policjant”. Takie odejście od schematu to dużą zaleta fabuły.
Ale największym plusem jest bardzo przemyślana intryga oraz ciągłe zwroty akcji. Nie sposób się nudzić.
Minusy to oczywiście typowe amerykańskie schematy. Jak to w sci-fi z USA w przyszłości, niezależnie czy za 50 czy 300 lat, zawsze centrum świata, a nawet wszechświata znajduje się w tym kraju, najczęściej w Nowym Jorku, a bohaterowie noszą amerykańskie imiona i nazwiska. Ewentualne "obce" wtręty to co najwyżej Azjaci. Czasem pojawią się w tle nazwy jakiś zachodnioeuropejskich miast, ale raczej w opowieściach. Amerykańscy autorzy nie potrafią się pozbyć wizji superbohatera. Tu nie tak prymitywnego jak w komiksach Marvela i ich ekranizacjach, ale zawsze. To jednostka – wybitna – ratuje świat, planetę, miasto, kraj, korporację przez niebezpieczeństwem I musi za to dostać nagrodę – wiadomo jaką.
No i niestety strasznie toporne i mało twórcze zakończenie. Częściowo przewidywalne, a częściowo nielogiczne. A szkoda, bo przymykając oko na popkulturowe amerykanizmy, powieść była naprawdę wizjonerska i dobrze skonstruowana.

Klasyka amerykańskiej science-fiction, pochodząca z lat pięćdziesiątych ubiegłego stulecia. I niesie ze sobą wszystkie wady i zalety czasów, których była napisana.
Autora należy docenić przede wszystkim za znakomity pomysł. Stworzył bowiem w ramach oszczędnie opisanego uniwersum (to też zaleta) ciekawe środowisko telepatów, z ich hierarchią, zasadami i organizacją,...

Przeczytałem, bo nie lubię porzucać książki. Ja rozumiem dawne lata, ale ona jest po prostu słaba. "Gwiazdom moim przeznaczeniem" nie sięga nawet do pięt. A szkoda, zdecydowanie najsłabsza pozycja z cyklu wehikuł czasu

Przeczytałem, bo nie lubię porzucać książki. Ja rozumiem dawne lata, ale ona jest po prostu słaba. "Gwiazdom moim przeznaczeniem" nie sięga nawet do pięt. A szkoda, zdecydowanie najsłabsza pozycja z cyklu wehikuł czasu

Po Gwiazdach moim przeznaczeniem to druga pozycja Alfreda Bestera.W Człowieku do przeróbki tematyka jest zupełnie inna niż w pierwszej wymienionej przeze mnie pozycji.W człowieku do przeróbki mamy historię jednego z głównych bohaterów,który chce poprzez fuzję z konkurencyjną firmą przejąć kontrolę nad nią,dochodzi do tego poprzez morderstwo.Sprawę ma wyjaśnić Lincoln Powell wykorzystujący zdolności telepatyczne,mimo że nie ma dowodów na popełnienie przestępstwa,wie że popełnił je główny podejrzany.Choć samo zakończenie myślę że ,nie jest dopracowane,ale cała konstrukcja powieści bardzo ciekawa.

Po Gwiazdach moim przeznaczeniem to druga pozycja Alfreda Bestera.W Człowieku do przeróbki tematyka jest zupełnie inna niż w pierwszej wymienionej przeze mnie pozycji.W człowieku do przeróbki mamy historię jednego z głównych bohaterów,który chce poprzez fuzję z konkurencyjną firmą przejąć kontrolę nad nią,dochodzi do tego poprzez morderstwo.Sprawę ma wyjaśnić Lincoln Powell...