Jeszcze chyba nigdy tak nisko nie oceniłam żadnej książki Mistrza 🙈 Choć styl autora nie pozwala się nudzić nawet podczas czytania najmniej ciekawych fragmentów, to jednak całościowo mnie ta książka totalnie nie urzekła. Ale do rzeczy!

Ralph Roberts, emeryt ze spokojnego miasteczka Derry, przeżywa życiowy dramat. Po długiej, męczącej chorobie, umiera jego żona. Mężczyzna, mimo iż nie dopuszcza do siebie myśli, że mógłby cierpieć na depresję, jednak ewidentnie nie radzi sobie w nowej, samotnej rzeczywistości. Zaczyna cierpieć z powodu nękającej go bezsenności. Choć stosuje wszelkie możliwe sposoby na walkę z dolegliwością, problem jedynie z dnia na dzień się pogłębia. Kiedy zaczyna widzieć aury i jakieś dziwne smugi energii pozostawiane przez ludzi, zaczyna podejrzewać siebie o chorobę psychiczną. Ma jednak opory przed pójściem do lekarza, który nie uchronił przed śmiercią jego ukochanej żony.

Czarę przelewa moment, kiedy zaczyna widzieć dwóch małych doktorów; dziwnych osobników, którzy, zdaniem Ralpha, mają niecne zamiary. Czy mężczyźni są prawdziwi, czy stanowią jedynie wytwór zmęczonego umysłu? Czy Ralph jest, tak jak sądzi, osamotniony w swoich doznaniach?

Pomysł na fabułę jest naprawdę niezły. To zatarcie granicy między jawą a snem może przyprawić czytelnika o zawrót głowy. Co dzieje się z nami po śmierci? Kto decyduje o tym kiedy i w jaki sposób kończymy swoją podróż w znanym nam życiu? Poziom odjechania w tej książce osiągnął absolutne ekstremum. I choć to właśnie cenię w powieściach Kinga, to niezwykle sprytne pomieszanie rzeczywistości z elementami fantastycznymi, tak w "Bezsenności" miałam problem, żeby to ugryźć. Z jednej strony z fascynacją czytałam o panach życia i śmierci, rozgryzałam ich sposób myślenia i podejścia do ludzi, tych zwanych w książce "krótkoterminowymi". Z drugiej jednak miałam poczucie przekombinowania, napchania na siłę zbyt dużej ilości wątków. To nie był stracony czas, jednak na listę top książek autorstwa Kinga zdecydowanie tej pozycji nie wpiszę. Może kiedyś jeszcze do niej wrócę, by porównać odczucia 🙂

Jeszcze chyba nigdy tak nisko nie oceniłam żadnej książki Mistrza 🙈 Choć styl autora nie pozwala się nudzić nawet podczas czytania najmniej ciekawych fragmentów, to jednak całościowo mnie ta książka totalnie nie urzekła. Ale do rzeczy!

Ralph Roberts, emeryt ze spokojnego miasteczka Derry, przeżywa życiowy dramat. Po długiej, męczącej chorobie, umiera jego żona. Mężczyzna,...

Gdyby czytać ta powieść nie znając autora, dopiero po przeczytaniu 70% książki King ukazuje się w pełnej krasie. Ponad połowa powieści opowiada o codziennym życiu starszego mężczyzny zmagającego się z bezsennością po utracie żony. Zapowiedź „nieprzyjemnych doznań” zdradza miejsce toczącej się akcji - miasteczko Derry ;). Poszukiwania przyczyny zaburzenia prowadzą do znanej większości czytelnikom wyobraźni autora. Zdecydowanie zaklasyfikowałabym tę książkę do gatunku fantasy, moim zdaniem z horrorem niewiele ma wspólnego.

Gdyby czytać ta powieść nie znając autora, dopiero po przeczytaniu 70% książki King ukazuje się w pełnej krasie. Ponad połowa powieści opowiada o codziennym życiu starszego mężczyzny zmagającego się z bezsennością po utracie żony. Zapowiedź „nieprzyjemnych doznań” zdradza miejsce toczącej się akcji - miasteczko Derry ;). Poszukiwania przyczyny zaburzenia prowadzą do znanej...

Kurczę, trochę ponaciągane jedynie aby przedłużyć. Mimo to fabuła naprawdę dobra, idąca w nierealnym i nieprzewidywanym kierunku.

Kurczę, trochę ponaciągane jedynie aby przedłużyć. Mimo to fabuła naprawdę dobra, idąca w nierealnym i nieprzewidywanym kierunku.

Stephen King jest jednym z moich najbardziej ulubionych autorów. Przeczytałam już większość jego książek i łatwiej mi już teraz liczyć te do przeczytania, których zostało się ponad 10 niż te przeczytane. Jeżeli się orientujecie w jego bibliografii to wiecie, że ilościowo jest imponująca, więc znam jego twórczość na tym etapie dogłębnie. Rzadko, bo naprawdę rzadko, ale zdarzają się książki, które mi nie podchodzą i tak właśnie jest z „Bezsennością”.

W tym przypadku nie zgrało się dla mnie połączenie fabularne, które połączyło tematykę ab0rcji z fantastycznym widzeniem aur. Mam wrażenie, że to połączenie niezbyt ze sobą się zgrało, tym bardziej, gdy dodamy do tego potraktowanie tematu po łebkach i tworzenie polaryzacji na jedną stronę. I tak zdaję sobie sprawę, że Stephen King w innych swoich książkach też przyjmuję jedną postawę w zakresie danego tematu, ale w zależności od książki mnie to, aż tak nie razi, a tutaj patrząc się na całokształt dawało mi się to w znak.

Kolejną sprawą jest to, że ja lubię rozwlekanie akcji przez Kinga na rzecz poznania dogłębnie bohaterów, ale tutaj były momenty, które mnie nużyły. Też miałam problem z tym jak w pewnym sensie dla naszego bohatera szczęśliwie toczyła się fabuła. Może ma na to wpływ czytanie przeze mnie ostatnio dość fatalistycznych książek, ale chyba wolałabym, by w walce z bezsennością, widzeniem aur i spotkaniami z małymi łysymi doktorkami (tak bohater nazywa postacie, które mu się ukazują) Ralph stawiał czoło sam. Nadałoby to większego poczucia napięcia, a tak autor poświęcił bardzo dużo czasu na miłosną relację Ralpha.

I znowu odbijając to co zazwyczaj lubię u Kinga, czyli właśnie jego ukazanie miłości tu mi nie siadło, bo było zbyt idealnie jak na to co miało się ogólnie dziać. Do tego wszystkiego doszła jeszcze taka biblijna wizja postaci i wydarzeń, która nie wiem czy mi tu do końca pasowała.

Na plus był dla mnie wiek bohaterów, bo lubię, gdy w powieściach Kinga stery przejmują osoby starsze i wplecenie do fabuły kilku smaczków związanych z moją ulubioną serią „Mroczna wieża”.

Nie przekonała mnie do siebie całościowo ta historia, więc zostawiam ocenę 4/10.

Stephen King jest jednym z moich najbardziej ulubionych autorów. Przeczytałam już większość jego książek i łatwiej mi już teraz liczyć te do przeczytania, których zostało się ponad 10 niż te przeczytane. Jeżeli się orientujecie w jego bibliografii to wiecie, że ilościowo jest imponująca, więc znam jego twórczość na tym etapie dogłębnie. Rzadko, bo naprawdę rzadko, ale...

Przypadek w którym bezsenność może przyprawić o drzemkę, mowa tu o powyższej książce. Lubie Kinga. Lubie go za jego odjechane pomysły na książki, a jednocześnie nie cierpię go za rozwlekanie fabuły i mieszanie w niej tak, że nie sposób się połapać. Bezsennosc to ten typ książki autora, który zazwyczaj omijam szerokim łukiem, a mianowicie cegiełka rozciągnięta na milion stron, nie dla jakości fabuły a byle zapełnić puste strony i żeby było ich jak najwięcej. Pomysł potraktowania bezsennosci jako główny motyw książki, genialny! Szkoda tylko że sam pomysł, ponieważ wykonanie ciągnie to wszystko tylko w dół i w dół. I nawet fajne jest to że ten motyw odbiega w rejony zupełnie odjechane, tylko że w pewnym momencie robi się to tak fantastyczne, że ja jako czytelnik nie mogłam się skupić na wydarzeniach ani pojąć o co w tym wszystkim chodzi. Jakoś nie potrafiłam odnaleźć się w biegnących wydarzeniach i zaczynałam się nudzić, jednocześnie błagając by do czegoś to doprowadziło. No i książka, jak każda inna w końcu ma swój koniec tylko przy tym całym odjechaniu był on taki nijaki. Dla mnie jedna ze słabszych pozycji autora, na szczęście jeszcze mamy w czym przebierać i więc że w całej jego twórczości znajdę nie jedna perełkę, bezsennosci do niej nie zaliczę.

Przypadek w którym bezsenność może przyprawić o drzemkę, mowa tu o powyższej książce. Lubie Kinga. Lubie go za jego odjechane pomysły na książki, a jednocześnie nie cierpię go za rozwlekanie fabuły i mieszanie w niej tak, że nie sposób się połapać. Bezsennosc to ten typ książki autora, który zazwyczaj omijam szerokim łukiem, a mianowicie cegiełka rozciągnięta na milion...

Autora lubię, ale ta konkretna książka jest tragiczna. Może kiedyś ją dokończę, ale na razie ją porzucam.

Autora lubię, ale ta konkretna książka jest tragiczna. Może kiedyś ją dokończę, ale na razie ją porzucam.

To była pierwsza książka Kinga, którą przeczytałam 15 lat temu. Dzięki niej pokochałam Kinga, choć za cholerę moja nastoletnia głowa nie była w stanie skumać, co się dzieje pod koniec książki. Teraz, gdy mam za sobą 95% dorobku mistrza, w tym dwukrotną podróż przez wszystkie części Mrocznej Wieży, byłam w stanie wyłapać znacznie więcej sensu i smaczków. Choć przyznam, że nadal niektóre sceny były totalnie odjechane :)

Przez te 15 lat, gdy myślałam o tej książce, pamiętałam, że podobało mi się wprowadzenie do opowiadanej historii oraz motyw aur i doktorków. Mogę śmiało stwierdzić, że nadal są to moje ulubione elementy tej opowieści.

PS. Z czasem, gdy zapoznawałam się z dalszą twórczością Kinga, napotykałam opinie, że nie jest to dobra książka na początek. U mnie - jak już wspomniałam wyżej - się to nie sprawdziło, jednak ja lubię rzeczy dziwne i mnie Bezsenność nie odstraszyła moim brakiem zrozumienia czym jest Karmazynowy Król ;) jednak gdy myślę o tym, czy poleciłabym ją komuś, kto jest kingowym nowicjuszem, miałabym dla niego lepsze propozycje.

To była pierwsza książka Kinga, którą przeczytałam 15 lat temu. Dzięki niej pokochałam Kinga, choć za cholerę moja nastoletnia głowa nie była w stanie skumać, co się dzieje pod koniec książki. Teraz, gdy mam za sobą 95% dorobku mistrza, w tym dwukrotną podróż przez wszystkie części Mrocznej Wieży, byłam w stanie wyłapać znacznie więcej sensu i smaczków. Choć przyznam, że...

Po raz kolejny jestem niestety rozczarowany jakością utworu Pan S.Kinga. Podobnie jak w przypadku „Martwej strefy”, wygląda to tak, jakby Autor stracił inwencję i pomysł w połowie książki. Do pewnego momentu czyta się z dużym zainteresowaniem. Jednak od pewnego momentu książki, gdy na stałe pojawiają się jakieś dziwne stwory („doktorki”) z innego wymiaru {?),ma się wrażenie, że:
a) Autor odstawił jakieś leki,
b) zaczął brać jakieś środki psychoaktywne.
Przepraszam za tę obcesowość, ale te różne wizje, hiperrzeczywistość, wypisz wymaluj kojarzą mi się z opisami doświadczeń osób po LSD😊. Cóż, nie znam na tyle dobrze chyba twórczości S. Kinga, aby to docenić. Bliżej mi do „Bastionu”, „Sklepiku z marzeniami”, czy w ogóle serii Castle Rock i po prostu nie dorosłem do „paranarkotycznych” publikacji z tego uniwersum Autora (Derry),rodem z późnego P. Ch. Dicka. Głębokie rozczarowanie. Daję 5 gwiazdek głównie za pierwszą część książki (tak 60%).

Na koniec mała uwaga: słuchałem audiobooka i nie wiem jaskim cudem Lubimy Czytać (LC) szacuje czas na 1ok. 10 godzin lektury. W przypadku audiobooka czytanego przez naprawdę szybkiego lektora i to z podkręconym tempem na x1.2 - zajęlo to 29 godzin :-)). LC chyba do tej predykcji stosuje zaawansowaną mnemotechnikę :-).

Po raz kolejny jestem niestety rozczarowany jakością utworu Pan S.Kinga. Podobnie jak w przypadku „Martwej strefy”, wygląda to tak, jakby Autor stracił inwencję i pomysł w połowie książki. Do pewnego momentu czyta się z dużym zainteresowaniem. Jednak od pewnego momentu książki, gdy na stałe pojawiają się jakieś dziwne stwory („doktorki”) z innego wymiaru {?),ma się...

Szczerze nie przepadam za Kingiem, ale ta jest 10/10

Szczerze nie przepadam za Kingiem, ale ta jest 10/10

Zasiadając do tej książki stałem przed dylematem, czy ją zrozumię?
Przeczytałem Mroczną Wieżę, ale mimo wszystko, czy ta książka okaże się taka, jak pisze większość ludzi? Bez czytania Mrocznej Wieży bez sensu jest do niej podchodzić?
Otóż nie drodzy wielbiciele książek. Tą książkę jest w stanie zrozumieć każdy. Oczywiście znajomość Mrocznej Wieży ułatwia sprawę, ale nie na tyle, aby jej nie rozumieć.
Dla fanów twórczości Kinga będzie to najwspanialsza opowieść jaką wymyślił King. Przeczytałem już kilkadziesiąt książek tego autora, więc wiem co piszę.
Zastosowałem przy lekturze tej książki trik. Ostatnie 3 rozdziały (nie licząc epilogu) przeczytałem po jednym każdego dnia i mnie zakończenie tej książki zamurowało... Jakże jest ono prawdziwe... Oddaje sedno sprawy...
Docenią to tylko nieliczni...
Pozdrawiam:)

Zasiadając do tej książki stałem przed dylematem, czy ją zrozumię?
Przeczytałem Mroczną Wieżę, ale mimo wszystko, czy ta książka okaże się taka, jak pisze większość ludzi? Bez czytania Mrocznej Wieży bez sensu jest do niej podchodzić?
Otóż nie drodzy wielbiciele książek. Tą książkę jest w stanie zrozumieć każdy. Oczywiście znajomość Mrocznej Wieży ułatwia sprawę, ale nie na...