Powieść, która chwyta i nie puszcza nawet po zakończeniu.
Intensywna, gęsta od emocji.
Bogata w zdarzenia i zwroty akcji, niespodziewane i zaskakujące.
Prawdziwa, poprzez ludzi, ich działania, reakcje i czyny, nie zawsze piękne.
Oplatająca klimatem małego amerykańskiego miasteczka, jego duszną atmosferą i mieszanką wybuchową ludzkich charakterów, niespełnionych marzeń i rozczarowań, skrywanych uraz, zawiedzionych miłości i nienawiści.

Wnikliwy obraz mieszkańców Aurory, miasteczka w stanie New Hampshire, gdzie w 1975 roku dochodzi do morderstwa starszej kobiety i zaginięcia nastolatki, Noli Kellergan. Obydwie te sprawy mają ze sobą ścisły związek, a dramatyczne wydarzenia tamtych dni na zawsze odcisną piętno na Aurorze i jej mieszkańcach.
Tym bardziej, że Nola, mimo zakrojonych na szeroką skalę poszukiwań, nie zostaje odnaleziona.

Szansa na rozwiązanie tej tajemniczej sprawy pojawia się po 33 latach, kiedy to na terenie posiadłości znanego pisarza Harry'ego Queberta zostają znalezione szczątki Noli, wraz z maszynopisem jego słynnej powieści “O pochodzeniu zła”, na którym widnieje dedykacja, napisana odręcznie, specjalnie dla niej.
Wszystko wydaje się więc jasne, ale nie dla Marcusa Goldmana, który nie wierzy w winę swojego mentora i przyjaciela. Postanawia udowodnić jego niewinność i znaleźć prawdziwego sprawcę.

Brzmi być może banalnie, bo przecież niejeden kryminał w tym stylu już był, jednak zapewniam, że to w jaki sposób autor skonstruował fabułę, zasługuje na najwyższe uznanie.
Inteligentnie, zaskakująco, mądrze, z wyczuciem.
A przede wszystkim oryginalnie.
Ciekawa konstrukcja rozdziałów, płynne przenikanie teraźniejszości w przeszłość, fakty podawane stopniowo, mnożąc pytania bez odpowiedzi.

Podczas czytania nie mogłam wyjść z podziwu nad kreatywnością i pomysłowością autora. Wiedziałam, że moja ocena będzie bardzo wysoka.
Jednak to co zadziało się przez ostatnie sto stron, dosłownie wbiło mnie w fotel, zostawiło oszołomioną i spięło całość klamrą, która nadała tej powieści całkiem inny wymiar.
Myślę, że jeszcze długo zostaną we mnie te emocje.

Polecam zdecydowanie, czytajcie, bo warto!


PS. Wartością dodaną jest dla mnie spojrzenie, nieco od kulis, na tryb pracy pisarzy oraz ich współpracę z wydawnictwem. Gorzkie refleksje się budzą. Tania sensacja sprzeda się lepiej niż dobrej jakości dopracowana powieść, więc pisarze tak naprawdę muszą walczyć o każde zdanie w swoich powieściach.

Powieść, która chwyta i nie puszcza nawet po zakończeniu.
Intensywna, gęsta od emocji.
Bogata w zdarzenia i zwroty akcji, niespodziewane i zaskakujące.
Prawdziwa, poprzez ludzi, ich działania, reakcje i czyny, nie zawsze piękne.
Oplatająca klimatem małego amerykańskiego miasteczka, jego duszną atmosferą i mieszanką wybuchową ludzkich charakterów, niespełnionych marzeń i...

Joël Dicker pisarz z francuskojęzycznej części Szwajcarii w 2012 roku wydał powieść „Prawda o sprawie Harry’ego Queberta”, która rozeszła się w nakładzie ponad pięciu milionach egzemplarzy i przetłumaczona została na 40 języków a na jej podstawie nakręcono w 2018 roku znakomity serial. Powieść uzyskała szereg nagród, w tym nagrodę Akademii Francuskiej za najlepszą powieść.

Wiosną 2008 roku, gdy Ameryka szykuje się do wyborów prezydenckich, na terenie posesji znanego pisarza Harry’ego Queberta zostają znalezione szczątki ciała młodej dziewczyny, która zaginęła ponad trzydzieści lat wcześniej. Pisarz zostaje aresztowany a na pomoc rusza jego przyjaciel, młody początkujący pisarz, dla którego Harry był nauczycielem i mentorem, Marcus Goldman. Tak rozpoczyna się ta niesamowita, pełna tajemnic i zwrotów akci powieść, w której wydarzenia sprzed kilkudziesięciu lat przeplatają się ze współczesnością a tajemnice, skrzętnie skrywane przez dziesięciolecia powoli wychodzą na jaw.

Małe, urokliwe miasteczko Aurora, położone w stanie New Hampshire, nad brzegiem oceanu odkrywa przed czytelnikiem swoje mroczne tajemnice. Nic nie jest oczywiste, nic nie jest takie jak wydaje się na pierwszy rzut oka. Wątki mieszają się i przeplatają, utrzymując nieustannie uwagę czytelnika a wydaje się, że autor doskonale się bawi wodząc czytelnika za nos.

Świetnie zaplanowany wątek kryminalny przeplata się z wątkiem obyczajowym i społecznym. I to wszystko na tle znakomicie oddanego klimatu Ameryki lat 70-tych.

Niektórzy krytycy literaccy zaczęli porównywać Joëla Dicker’a do Stiega Larssona i uznali jego powieść za szwajcarską wersję „Millenium”.

Niebywały talent i znakomita powieść.

Joël Dicker pisarz z francuskojęzycznej części Szwajcarii w 2012 roku wydał powieść „Prawda o sprawie Harry’ego Queberta”, która rozeszła się w nakładzie ponad pięciu milionach egzemplarzy i przetłumaczona została na 40 języków a na jej podstawie nakręcono w 2018 roku znakomity serial. Powieść uzyskała szereg nagród, w tym nagrodę Akademii Francuskiej za najlepszą...

Bardzo dobra powieść sensacyjna, nieograniczająca się do jednowarstwowej fabuły (kto zabił i dlaczego),lecz ukazująca bardziej szerokie tło społeczne i kulturowe niewielkiego amerykańskiego miasta. Jeśli weźmiemy pod uwagę, że autorem nie jest Amerykanin, lecz Szwajcar, to nasze uznanie dla przenikliwości obserwacji wzrośnie.
Joël Dicker ma ogromny talent pisarski, dzięki któremu jego powieści wciągają czytelnika, przenoszą go w wykreowany świat literacki. A to jest najlepszym potwierdzeniem kunsztu literackiego autora.

Bardzo dobra powieść sensacyjna, nieograniczająca się do jednowarstwowej fabuły (kto zabił i dlaczego),lecz ukazująca bardziej szerokie tło społeczne i kulturowe niewielkiego amerykańskiego miasta. Jeśli weźmiemy pod uwagę, że autorem nie jest Amerykanin, lecz Szwajcar, to nasze uznanie dla przenikliwości obserwacji wzrośnie.
Joël Dicker ma ogromny talent pisarski, dzięki...

Bardzo lubię takie książki. Grube, pełne nagłych zwrotów akcji ze świetnie poprowadzonym planem i osadzone w małych miasteczkach. Autor z niebywałym talentem do tworzenia kolejnych scen i dialogów wciągnął mnie w sam środek mrocznej historii. Historii która jest napisana szkatułkowo. Każda warstwa powieści jest przemyślana. Małe miasteczko jest aż duszne od sekretów, a bohaterowie to parada ciekawych charakterów dopełniających całości. Nic nie jest takie oczywiste jak się wydaje. Przeskoki czasowe zastosowane w powieści tylko dodatkowo podbiją całość.
Joël Dicker błyszczy talentem, świetna książka, od początku do ostatniej strony.

Bardzo lubię takie książki. Grube, pełne nagłych zwrotów akcji ze świetnie poprowadzonym planem i osadzone w małych miasteczkach. Autor z niebywałym talentem do tworzenia kolejnych scen i dialogów wciągnął mnie w sam środek mrocznej historii. Historii która jest napisana szkatułkowo. Każda warstwa powieści jest przemyślana. Małe miasteczko jest aż duszne od sekretów, a...

Tak wspaniała książka, że aż trudno było się od niej oderwać. Zawiła fabuła i wielowątkowość stwarzają poczucie tajemniczości. Tak jak autor wspomniał, że jeśli czytelnik odkłada przeczytaną książkę i nadal o niej myśli, to znaczy, że to była dobra książka. Tak jest tym razem. Powstał nawet serial na jej podstawie i zaskakujące jest to, że scenariusz serialu jest praktycznie identyczny z fabułą książki, przez co bardzo dobrze się go oglądało. Podobnie było z filmem "To nie jest kraj dla starych ludzi" na podstawie książki McCarthiego, gdzie postaci nie mówią wiele więc niż to co było napisane w dialogach książki. Nie często się to spotyka w filmach.

Tak wspaniała książka, że aż trudno było się od niej oderwać. Zawiła fabuła i wielowątkowość stwarzają poczucie tajemniczości. Tak jak autor wspomniał, że jeśli czytelnik odkłada przeczytaną książkę i nadal o niej myśli, to znaczy, że to była dobra książka. Tak jest tym razem. Powstał nawet serial na jej podstawie i zaskakujące jest to, że scenariusz serialu jest...

Przypadkowo kupiona, jedna z lepszych książek jakie czytałam. Pomimo swojej grubości wciągnęła mnie na tyle, że musiałam ją skończyć. Historia bardzo ciekawa, kreatywnie wymyślona. Czasem też wzruszająca, wyłamująca się poza zasady moralne jakie są przyjęte.

Przypadkowo kupiona, jedna z lepszych książek jakie czytałam. Pomimo swojej grubości wciągnęła mnie na tyle, że musiałam ją skończyć. Historia bardzo ciekawa, kreatywnie wymyślona. Czasem też wzruszająca, wyłamująca się poza zasady moralne jakie są przyjęte.

Czasami trochę ta książka mi się dłużyła. Jednak rozwiązanie zagadek na końcubylo warte przebrnięcia

Czasami trochę ta książka mi się dłużyła. Jednak rozwiązanie zagadek na końcubylo warte przebrnięcia

Dobrze rozpoczęta powieść. Ale z każdą stroną autor zmierzał w stronę żenującego harlekina irozbudowanego pisania o niczym. Generalnie ostatnie kilkadziesiąt stron przypomina książkę.

Dobrze rozpoczęta powieść. Ale z każdą stroną autor zmierzał w stronę żenującego harlekina irozbudowanego pisania o niczym. Generalnie ostatnie kilkadziesiąt stron przypomina książkę.

Bardzo dobra książka, czytałam nie mogąc się doczekać końca... Ten jednak mnie zawiódł, trochę przeciągany, musiałam się zmusić żeby przebrnąć.

Bardzo dobra książka, czytałam nie mogąc się doczekać końca... Ten jednak mnie zawiódł, trochę przeciągany, musiałam się zmusić żeby przebrnąć.

"Prawdę o sprawie ..." chciałam odłożyć w połowie liczącej ponad 700 stron lektury. Przeczytawszy całość cieszę się, że tego nie zrobiłam. Bowiem pod tym nieskomplikowanym tytułem kryje się iście diabelska intryga, powieść o miłości i kryminał w jednym.
Lata 70-te XX wieku. Młody pisarz, Harry Quebert opuszcza Nowy Jork, by w małej, prowincjonalnej miejscowości znaleźć spokój i natchnienie. Marzy o napisaniu powieści życia, która przyniesie mu sławę i uznanie. Trafia do Aurory, mieściny gdzieś w Nowej Anglii. W sennej Aurorze szybko zyskuje sławę wielkiego pisarza. To tu spotyka miłość. Miłość życia. Miłość zakazaną. Jest nią bowiem nastoletnia Nola, córka miejscowego pastora. Zdając sobie sprawę z nieakceptowalności swojego uczucia zakochani decydują się na ucieczkę, Jednak w zaplanowanym dniu Nola znika, a sprawa jej zaginięcia nigdy nie zostaje wyjaśniona. Harry zostaje w Aurorze, czeka, wierząc, że jego miłość kiedyś wróci.
Po ponad trzydziestu latach mieszkańcami Aurory wstrząsa ponure znalezisko. Na terenie posiadłości, sławnego już pisarza, Harry'ego Queberta, zostają odnalezione zakopane zwłoki kobiety. Badania wykazują, że to zaginiona Nola Kellergan. Harry staje się podejrzanym o zabójstwo. Oprócz lokalnej policji i służb stanowych sprawę bada również Marcus Goldman, młody pisarz, niegdyś uczeń Harry'ego i jego protegowany. Jako oddany przyjaciel wierzy w jego niewinność.
"Prawda o sprawie ..." to powieść pełna niespodzianek. Autor zwodzi czytelnika przez prawie 600 stron, by na ostatnich 100 uświadomić mu jak się mylił, wbijając w fotel zaskakującym zakończeniem. Nie dajcie się zwieść początkowej niespiesznej narracji i jej eleganckiemu stylowi . Ta powieść wstrząśnie wami, a tuż po jej zakończeniu, myśląc o tym wszystkim, co przeczytaliście, spojrzycie na okładkę i uśmiechniecie się z odrobiną żalu. Dokładnie tak, jak mówił Harry Quebert o powieści idealnej.

"Prawdę o sprawie ..." chciałam odłożyć w połowie liczącej ponad 700 stron lektury. Przeczytawszy całość cieszę się, że tego nie zrobiłam. Bowiem pod tym nieskomplikowanym tytułem kryje się iście diabelska intryga, powieść o miłości i kryminał w jednym.
Lata 70-te XX wieku. Młody pisarz, Harry Quebert opuszcza Nowy Jork, by w małej, prowincjonalnej miejscowości znaleźć...