,,Białe noce" niestety przehypowane. Poza paroma cytatami i poprawnym przedstawieniu otoczki emocjonalnej i samotności, książka nie ma za wiele do zaoferowania. Można wzdychać jaka to miłość kiedyś była, ale jak się przełoży to na dzisiejsze czasy to to nie ma kompletnie sensu a nasz marzyciel to po prostu incel. Korkodyl Ujdzie, szybko się czyta, w cudzej żonie można się uśmiechnąć, ale nic szczególnego i można coś lepszego u Dostojewskiego znaleźć.

,,Białe noce" niestety przehypowane. Poza paroma cytatami i poprawnym przedstawieniu otoczki emocjonalnej i samotności, książka nie ma za wiele do zaoferowania. Można wzdychać jaka to miłość kiedyś była, ale jak się przełoży to na dzisiejsze czasy to to nie ma kompletnie sensu a nasz marzyciel to po prostu incel. Korkodyl Ujdzie, szybko się czyta, w cudzej żonie można się...

Overhyped

Overhyped

Jestem super zakochana w tej idealizacji rzeczywistości oraz nieszczęśliwym zakochanym marzycielu. Równie piękna i bolesna powieść o mężu, który stracił żonę. Na pewno warte przeczytania opowiadania! Szybko się po tym nie pozbieram…

Jestem super zakochana w tej idealizacji rzeczywistości oraz nieszczęśliwym zakochanym marzycielu. Równie piękna i bolesna powieść o mężu, który stracił żonę. Na pewno warte przeczytania opowiadania! Szybko się po tym nie pozbieram…

Świetna książka. Bardzo dobrze napisana. Lubię klasykę.

Świetna książka. Bardzo dobrze napisana. Lubię klasykę.

Tak naprawdę to oceniam jedynie opowiadanie "Białe Noce" gdyż moje e-bookowe wydanie zawierało tylko tę pozycję z czterech wymienionych w opisie.
Główny bohater jest samotnym nauczycielem, który przemierzając ulice rodzinnego Sankt Petersburga napotyka na kobietę, w której się zakochuje. Jest on bardzo skrytą osobą, jednakże otwiera się przed nieznajomą, opowiadając jej historię swojego życia. Jak to u Dostojewskiego bywa, historia miłosna nie toczy się w kierunku sielanki.
Bardzo ciekawe opowiadanie, autor wgłębił się w psychikę dwojga bohaterów, obnażając ich niejako przed czytelnikiem.

Tak naprawdę to oceniam jedynie opowiadanie "Białe Noce" gdyż moje e-bookowe wydanie zawierało tylko tę pozycję z czterech wymienionych w opisie.
Główny bohater jest samotnym nauczycielem, który przemierzając ulice rodzinnego Sankt Petersburga napotyka na kobietę, w której się zakochuje. Jest on bardzo skrytą osobą, jednakże otwiera się przed nieznajomą, opowiadając jej...

Na sam początek zaznaczę, że moja opinia dotyczy jedynie "Białych nocy". Mimo bardzo prostej fabuły opowiadanie to miało w sobie coś absolutnie magicznego. Teoretycznie Dostojewski nie odkrywa przed czytelnikiem niczego nowego, jednak pewne przemyślenia głównego bohatera czy niezwykle plastyczne opisy spowodowały, że niemal na każdej karcie książki miałam ochotę podkreślić poruszający mnie cytat, godny zapamiętania.

Na sam początek zaznaczę, że moja opinia dotyczy jedynie "Białych nocy". Mimo bardzo prostej fabuły opowiadanie to miało w sobie coś absolutnie magicznego. Teoretycznie Dostojewski nie odkrywa przed czytelnikiem niczego nowego, jednak pewne przemyślenia głównego bohatera czy niezwykle plastyczne opisy spowodowały, że niemal na każdej karcie książki miałam ochotę podkreślić...

Typowa wizja zawiedzionego marzyciela, dosyć spodziewane powinno być dla naszego bohatera, że jego “ukochana” znajduje się w wirze uczuć i akurat znalazła męskie ramie do wsparcia. Dostojewski ma ten namacalny sposób pisania, te retrospekcje głównego bohatera i próby wytłumaczenia swoich uczuć i odzwierciedlanie różnych postaci z książki. Jest coś w nostalgii Dostojewskiego, coś magicznie odcinającego człowieka od świata doczesnego. Spodziewałam się czegoś innego od utworu “Łagodna”. Z perspektywy kobiety zupełnie inaczej odbiera się wrażenia 40 letniego lichwiarza ożenionego z 16- letnią, opuszczoną przez świat dziewczynę. Czas chyba sięgnąć bo Bracia Karmazow i zanurzyć się w ich mrocznych duszach.

Typowa wizja zawiedzionego marzyciela, dosyć spodziewane powinno być dla naszego bohatera, że jego “ukochana” znajduje się w wirze uczuć i akurat znalazła męskie ramie do wsparcia. Dostojewski ma ten namacalny sposób pisania, te retrospekcje głównego bohatera i próby wytłumaczenia swoich uczuć i odzwierciedlanie różnych postaci z książki. Jest coś w nostalgii...

Czy macie swoich ulubionych klasyków rosyjskich? Ja z pewnością mam, a od czasu licealnego spotkania ze „Zbrodnią i karą” zalicza się do nich Fiodor Dostojewski. Skoro zatem pojawiają się ostatnio, za sprawą wydawnictwa MG, piękne nowe wydania starych powieści autora, nadarza się idealna okazja do tego, by sięgnąć po coś innego niż szkolny klasyk.
W pierwszej kolejności zatem na tapet wzięłam krótką formę w wykonaniu Autora, czyli „Białe noce i inne opowiadania”. Przepiękna okładka kryje w sobie zbiór czterech nowel, które choć różnią się treścią łączy jeden wspólny czynnik – wszystkie kryją w sobie głęboką analizę ludzkiej psychiki, której wiwisekcję, niczym wytrawny terapeuta, czyni Dostojewski, drążąc i wnikliwie analizując mroki człowieczej duszy. W każdym z opowiadań, tak w tytułowych „Białych nocach”, jak i w „Cudzej żonie”, w „Snie Wujaszka”, czy w „Krokodylu”, Autor nie tylko ukazuje swą przenikliwość w odczytywaniu ludzkich pragnień, w pojmowaniu trapiących człowieka dylematów moralnych, w toczącej duszę walce dobra ze złem, ale dodatkowo daje upust swojemu humorystycznemu podejściu do życia. Chociażby w „Cudzej żonie”, czy w „Krokodylu” czytelnik ma okazję poznać komiczną odsłonę twórczości Autora, dzięki której poznajemy Dostojewskiego jako satyryka, a nie tylko jako demaskatora brutalnej rzeczywistości społecznej.
A o czym pokrótce traktują opowiadania w zbiorze? "Białe noce", pierwsze opowiadanie w zbiorze, to nostalgiczna historia naiwnego marzyciela pogrążonego we własnym świecie. Tu czuć tęsknotę i ciągłe poszukiwanie swego miejsca na ziemi, gdyż główny bohater opowieści włócząc się bez celu po petersburskich zaułkach rozmyśla nad sensem swego istnienia i poczuciu osamotnienia, aż do czasu, gdy na swej drodze nie spotyka tajemniczej kobiety, którą postrzega jako jedną osobą, która będzie go w stanie zrozumieć. Ta opowieść jest pełna melancholii i tęsknoty, a Dostojewski doskonale oddaje atmosferę białych nocy, które sprawiają, że granica między marzeniem a rzeczywistością staje się nieostra.
Kolejne opowiadanie - "Cudza żona" to opowiadanie o namiętności i moralnej dualności. Tym razem pewien miłośnik damskich względów przemierza Petersburg, w poszukiwaniu pewnej przedstawicielki płci pięknej. Odkryjemy zatem tajemnice nocnego życia miasta, a jednocześnie różne oblicza miłości, łącznie z pożądaniem i obsesją na jej punkcie.
Poza sam Petersburg, ale w jego okolice, przeniesiemy się z kolei w "Śnie wujaszka", w którym głównym bohaterem okaże się pewien wzbudzający wiele kontrowersji wśród mieszkańców pewnej małej gminy. Będzie i śmieszno i strasznie, gdyż w tej opowieści pojawi się ironicznie spojrzenie na rosyjskie warstwy społeczne, ukazując absurdy towarzyszące skrajnościom tego społeczeństwa, tak na jego wysokich, jak i na niskich szczeblach.
Wreszcie jest "Krokodyl", w którym miejsce absurdu zajmie groteska i tu będzie wyjątkowo humorystycznie, wręcz komicznie. Czytelnik pozna bowiem rzeczywistość z perspektywy życia we wnętrzu tego osobliwego gada. Dostojewski bawi się tu formą, posługuje się wręcz kpiarstwem, po to, aby zyskać pretekst do ukazania ludzkich reakcji na nietypowe wydarzenia.
Każde z opowiadań to mistrzostwo gatunku. Stanowią one wręcz małe arcydzieła, w których Dostojewski nie tylko potrafi posługiwać się w perfekcyjny sposób słowem, ale tworząc fabułę udowadnia, że jest wnikliwym obserwatorem, wręcz krytykiem społecznym, który punktuje wady, wskazuje na przywary, a jednocześnie podkreśla pragnienia ludzkiej duszy. Jego bohaterowie, choć różnorodni, żyją w świecie iluzji, pragnąc uciec od duszącej rzeczywistości, jednocześnie jednak podtrzymując ją własnymi działaniami. Mistrzowskie przedstawienie psychologii postaci, bogactwo szczegółów oraz subtelne użycie symboliki, czynią z tego zbioru znakomitą lekturę nie tylko dla miłośników rosyjskiej literatury, ale dla wszystkich wielbicieli klasyki w mistrzowskim wydaniu. Polecam zatem serdecznie "Białe noce i inne opowiadania", gdyż z pewnością jest to arcydzieło w literackim dorobku Dostojewskiego.

Czy macie swoich ulubionych klasyków rosyjskich? Ja z pewnością mam, a od czasu licealnego spotkania ze „Zbrodnią i karą” zalicza się do nich Fiodor Dostojewski. Skoro zatem pojawiają się ostatnio, za sprawą wydawnictwa MG, piękne nowe wydania starych powieści autora, nadarza się idealna okazja do tego, by sięgnąć po coś innego niż szkolny klasyk.
W pierwszej kolejności...

W obu opowiadaniach coś tkwi i serdecznie dziękuję Dostojewskiemu za polecenie „Ostatniego dnia skazańca” W. Hugo. Pierwsze opowiadanie — „Białe noce” — przydatne do oglądania adaptacji Viscontiego, czy Bressona (jeszcze nie widziałem, przymierzam się!).

W obu opowiadaniach coś tkwi i serdecznie dziękuję Dostojewskiemu za polecenie „Ostatniego dnia skazańca” W. Hugo. Pierwsze opowiadanie — „Białe noce” — przydatne do oglądania adaptacji Viscontiego, czy Bressona (jeszcze nie widziałem, przymierzam się!).

Zbiór opowiadań Fiodora Dostojewskiego to fascynująca podróż przez złożoność ludzkiej duszy.

"Białe noce" przenoszą nas do romantycznej atmosfery petersburskich nocy, gdzie samotność i tęsknota splatają się w mistyczną opowieść o emocjonalnym odkrywaniu.

"Cudza żona" to zaskakująca historia moralnej dezorientacji, gdzie granice między dobrem a złem zacierają się w nietypowy sposób.

"Sen wujaszka" prezentuje surrealistyczną podróż przez marzenia, eksplorując głębokie obszary podświadomości bohatera.

"Krokodyl" natomiast to satyra społeczna, w której Dostojewski kpi z nadętej ludzkiej pychy.

Cały zbiór wyróżnia się mistrzowskim ukazaniem psychologicznych subtelności, konfliktów moralnych i refleksji nad naturą ludzką. Dostojewski, poprzez różnorodne opowieści, pozostaje mistrzem literatury, zdolnym ukazać zakręty ludzkiej duszy w sposób niezapomniany.

Zbiór opowiadań Fiodora Dostojewskiego to fascynująca podróż przez złożoność ludzkiej duszy.

"Białe noce" przenoszą nas do romantycznej atmosfery petersburskich nocy, gdzie samotność i tęsknota splatają się w mistyczną opowieść o emocjonalnym odkrywaniu.

"Cudza żona" to zaskakująca historia moralnej dezorientacji, gdzie granice między dobrem a złem zacierają się w...