Wysłuchałam audiobooka. Wróciłam do czasów, kiedy szminka w teczce uczennicy była czymś zdrożnym i źle o niej świadczyła. Gdy trzeba było iść do domu kolegi, aby się dowiedzieć, czemu go nie było w szkole. Bardzo fajny zbiorek opowiadań, w którym tytułowe opowiadanie jest najbardziej udane.

Wysłuchałam audiobooka. Wróciłam do czasów, kiedy szminka w teczce uczennicy była czymś zdrożnym i źle o niej świadczyła. Gdy trzeba było iść do domu kolegi, aby się dowiedzieć, czemu go nie było w szkole. Bardzo fajny zbiorek opowiadań, w którym tytułowe opowiadanie jest najbardziej udane.

Siekło mnie opowiadanie o Księżniczce. Byłem w połowie podstawówki. Chyba wirtualnie zakochałem się wówczas w bohaterce.

Siekło mnie opowiadanie o Księżniczce. Byłem w połowie podstawówki. Chyba wirtualnie zakochałem się wówczas w bohaterce.

„Księżniczka i chłopcy” - Janusz Domagalik to książka którą dostałam w nagrodę podczas ostatnich lat szkoły podstawowej. Długo jednak leżała czekając aż w końcu ją przeczytam. Dziś żałuje , że nie zrobiłam tego szybciej.
Jest to książka nie zbyt długa ale zawierająca w sobie aż siedem cennych opowiadań które uczą , bawią i uświadamiają młodzieńcze umysły. Bohaterowie każdego z opowiadań to również młodzież , która tak jak i dziś spotyka się z odrzuceniem , etykietowaniem , wyśmiewaniem , wytykaniem odmienności. Warta uwagi. Czyta się ją bardzo szybko a niesie za naprawdę wiele .

„Księżniczka i chłopcy” - Janusz Domagalik to książka którą dostałam w nagrodę podczas ostatnich lat szkoły podstawowej. Długo jednak leżała czekając aż w końcu ją przeczytam. Dziś żałuje , że nie zrobiłam tego szybciej.
Jest to książka nie zbyt długa ale zawierająca w sobie aż siedem cennych opowiadań które uczą , bawią i uświadamiają młodzieńcze umysły. Bohaterowie...

https://zacofany-w-lekturze.pl/2020/04/zwyczajne-minidramaty.html

https://zacofany-w-lekturze.pl/2020/04/zwyczajne-minidramaty.html

Kilka opowiadań młodzieżowych z czasów podstawówki . Bardzo fajny powrót do przeszłości . Lekko i miło czytana . Wspomnienia są piękne i jeszcze czytane , cudne.

Kilka opowiadań młodzieżowych z czasów podstawówki . Bardzo fajny powrót do przeszłości . Lekko i miło czytana . Wspomnienia są piękne i jeszcze czytane , cudne.

Ciekawe opowiadania, napisane w 1967 roku, więc troszkę nie nasze czasy, tzn trzeba wziąć pod uwagę, że to opowiadania sprzed ok. 50 lat, ale tematy chyba jak najbardziej aktualne. Najciekawsze z nich wg mnie to pierwsze o pająku i ostanie o księżniczce.

Ciekawe opowiadania, napisane w 1967 roku, więc troszkę nie nasze czasy, tzn trzeba wziąć pod uwagę, że to opowiadania sprzed ok. 50 lat, ale tematy chyba jak najbardziej aktualne. Najciekawsze z nich wg mnie to pierwsze o pająku i ostanie o księżniczce.

Opowiadania Domagalika dla młodzieży. Ładne. Szczególnie to o księżniczce. Malcherczyk staje w jej obronie.

Opowiadania Domagalika dla młodzieży. Ładne. Szczególnie to o księżniczce. Malcherczyk staje w jej obronie.

LEKKA, PRZYJEMNA, POUCZAJĄCA, DLA MŁODZIEŻY

Na książeczkę o objętości 160 stron składa się siedem opowiadań. Bohaterami każdego z nich są nastolatkowie w wieku gimnazjalnym (wówczas 7-9 klasa. Lekturę czyta się bardzo szybko (wieczór i poranek),z przyjemnością i zainteresowaniem. opowiadania są inteligentne, pouczają. Każde z nich ma zaledwie kilkadziesiąt stron, ale to w zupełności wystarcza.

Polecam młodzieży, jak chcą coś lekkiego i takiego codziennego :)

LEKKA, PRZYJEMNA, POUCZAJĄCA, DLA MŁODZIEŻY

Na książeczkę o objętości 160 stron składa się siedem opowiadań. Bohaterami każdego z nich są nastolatkowie w wieku gimnazjalnym (wówczas 7-9 klasa. Lekturę czyta się bardzo szybko (wieczór i poranek),z przyjemnością i zainteresowaniem. opowiadania są inteligentne, pouczają. Każde z nich ma zaledwie kilkadziesiąt stron, ale to w...

Bardzo przyjemne opowiadania. Inteligentne. Przemyślane. Obawiałam się, że jestem na nie 'za stara'. Ale to nieprawda. Myślę, że można cieszyć się nimi w każdym wieku. Lektura nie jest długa. Opowiadań jest siedem a liczą one po kilkanaście stron. Szybko się czyta. Polecam!

Bardzo przyjemne opowiadania. Inteligentne. Przemyślane. Obawiałam się, że jestem na nie 'za stara'. Ale to nieprawda. Myślę, że można cieszyć się nimi w każdym wieku. Lektura nie jest długa. Opowiadań jest siedem a liczą one po kilkanaście stron. Szybko się czyta. Polecam!

"Byłem taki chudy, że w szkole już nikt nie pamiętał, jak mi właściwie na imię. Najpierw wołali na mnie Tyka, ale się nie przyjęło. Potem przezywali mnie Kita. Dlaczego Kita? Nikt tego nie wiedział. I też się nie przyjęło. Ale wreszcie, jak się już jedno przezwisko przyjęło, to i zostało na dobre. Na dobre przystało, ale mnie na dobre nie wyszło".

"Byłem taki chudy, że w szkole już nikt nie pamiętał, jak mi właściwie na imię. Najpierw wołali na mnie Tyka, ale się nie przyjęło. Potem przezywali mnie Kita. Dlaczego Kita? Nikt tego nie wiedział. I też się nie przyjęło. Ale wreszcie, jak się już jedno przezwisko przyjęło, to i zostało na dobre. Na dobre przystało, ale mnie na dobre nie wyszło".