Co tu dużo pisać o Norwidzie, jego specyficzny język i duża wrażliwość świata nie wszystkich przekonuje, jestem jednak pewna, że obcowanie z jego twórczością dużo daje czytelnikowi. Człowiek inaczej wtedy postrzega świat, dostrzega pewne mechanizmy i ironię życia ludzkiego, a moim skromnym zdaniem nikt lepiej tego nie opisuje jak właśnie Norwid.

Co tu dużo pisać o Norwidzie, jego specyficzny język i duża wrażliwość świata nie wszystkich przekonuje, jestem jednak pewna, że obcowanie z jego twórczością dużo daje czytelnikowi. Człowiek inaczej wtedy postrzega świat, dostrzega pewne mechanizmy i ironię życia ludzkiego, a moim skromnym zdaniem nikt lepiej tego nie opisuje jak właśnie Norwid.

Gruba książka i wartościowa poezja. Mała czcionka i doskonały wybór. Rewelacyjny wstęp i unikalny portret. Duch romantyzmu nie przeminął mimo 150 lat od powstania mistrzowskich wierszy.

Gruba książka i wartościowa poezja. Mała czcionka i doskonały wybór. Rewelacyjny wstęp i unikalny portret. Duch romantyzmu nie przeminął mimo 150 lat od powstania mistrzowskich wierszy.

Posiadam tomik z wydawnictwa "Zielona Sowa", solidnie wydany, w twardej okładce. Zawiera wiele znanych wierszy Norwida, między innymi "Moja piosnka II" oraz "Moja piosnka I", który sobie często nucę:
"Źle,
źle zawsze i wszędzie,
ta nić czarna się przędzie:
ona za mną, przede mną i przy mnie"

Muszę zacytować jeszcze jedną fraszkę:
"Ogromne wojska, bitne generały
Policje - tajne, widne i dwu-płciowe
Przeciwko komu tak się pojednały?
Przeciwko kilku myślom... co nie nowe!"

Tak dawno napisane, a tak aktualne.

Posiadam tomik z wydawnictwa "Zielona Sowa", solidnie wydany, w twardej okładce. Zawiera wiele znanych wierszy Norwida, między innymi "Moja piosnka II" oraz "Moja piosnka I", który sobie często nucę:
"Źle,
źle zawsze i wszędzie,
ta nić czarna się przędzie:
ona za mną, przede mną i przy mnie"

Muszę zacytować jeszcze jedną fraszkę:
"Ogromne wojska, bitne generały
Policje -...

185/2019 (A)

185/2019 (A)

Kocham poezję Norwida. Szczerość tęsknota, cierpienie i prawda

Kocham poezję Norwida. Szczerość tęsknota, cierpienie i prawda

Tak naprawdę to wcale nie lubię poezji Norwida – jest trudna, kolczasto-chropowata, niewygodna, cholernie przygnębiająca, malowana tylko ciemnymi kolorami. A jednak wracam do niej i za każdym razem przepełnia mnie podziw dla talentu poety. Gdyby to ode mnie zależało, to miejsca pierwsze wśród polskich wieszczy romantycznych przypadało by właśnie Cyprianowi Kamilowi (za nim Słowacki, a dopiero potem Mickiewicz z Krasińskim). Moim zdaniem wiersze Norwida są niezwykle ekspresjonistyczne, a przynajmniej ja je tak odbieram – kilka jego słów wyzwala w moim mózgu lawinę obrazów i wrażeń. Nawet gdy poeta ociera się o sentymentalizm, nie popada w banał. Podziwiam również jego podejście do tematów trudnych i używanie niedomówień – urwane zdania zmuszają do myślenia i czasami przekazują więcej niż gdyby te same treści podane były wprost. Mam wrażenie, że jest w tych wierszach jeszcze wiele rzeczy, których zrozumienie przyjdzie do mnie wraz z wiekiem i zdobytymi doświadczeniami. I dlatego mam do Norwida głęboki szacunek, choć wcale jego poezji nie lubię…

Tak naprawdę to wcale nie lubię poezji Norwida – jest trudna, kolczasto-chropowata, niewygodna, cholernie przygnębiająca, malowana tylko ciemnymi kolorami. A jednak wracam do niej i za każdym razem przepełnia mnie podziw dla talentu poety. Gdyby to ode mnie zależało, to miejsca pierwsze wśród polskich wieszczy romantycznych przypadało by właśnie Cyprianowi Kamilowi (za nim...

Przeczytane:

- Aerumnarum Plenus,
- Bema Pamięci Żałodny - Rapsod,
- Bohater,
- Ciemność,
- Fortepian Chopina,
- Moja Ojczyzna,
- Pielgrzym,
- Pieśń od Ziemi Naszej,
- Przeszłość.

Przeczytane:

- Aerumnarum Plenus,
- Bema Pamięci Żałodny - Rapsod,
- Bohater,
- Ciemność,
- Fortepian Chopina,
- Moja Ojczyzna,
- Pielgrzym,
- Pieśń od Ziemi Naszej,
- Przeszłość.

Uwielbiam!!!

Uwielbiam!!!

Fanką Noriwda nie jestem, nie porywają mnie jego wiersze - choć pisarzem był zasługującym na pamięć i ciepło. Tragiczny los talentu pobrzmiewa w jego poezji.

Fanką Noriwda nie jestem, nie porywają mnie jego wiersze - choć pisarzem był zasługującym na pamięć i ciepło. Tragiczny los talentu pobrzmiewa w jego poezji.

Poezja Norwida od pierwszego wersu przypadła mi do gustu. Dlaczego? Pewnie dlatego, że brak tu tematów błahych i mało istotnych. Górują tu wzniosłe pojęcia Boga, prawdy, piękna, dobra, wolności, człowieczeństwa i miłości. Istotny jest również fakt obecności moralizowania, parabli, ironicznego podtekstu, a także odejścia od utartych szlaków budowy wiersza.

Poezja Norwida od pierwszego wersu przypadła mi do gustu. Dlaczego? Pewnie dlatego, że brak tu tematów błahych i mało istotnych. Górują tu wzniosłe pojęcia Boga, prawdy, piękna, dobra, wolności, człowieczeństwa i miłości. Istotny jest również fakt obecności moralizowania, parabli, ironicznego podtekstu, a także odejścia od utartych szlaków budowy wiersza.