Kolejna książka z serii - to powinno się omawiać w szkole. Tym razem, oprócz historii z powojennego Wrocławia, świadectwa odbudowy i zasiedlania miasta oraz pisania na nowo jego nowych, polskich dziejów, pojawiają się także wspomnienia wojny, okupacji, tajnych kompletów, łapanek. Wszystko to, co na lekcjach historii i w lekturach musi być przesiąknięte martyrologią i cierpieniem, tutaj opisane jest z dystansu, dzięki czemu nie przygnębia aż tak, a pozwala nieco poczuć grozę tamtych lat z perspektywy, wydawałoby się, najważniejszej - cywilów, zwykłych ludzi. Szczególne wrażenie zrobiło na mnie właśnie to, czego ze szkoły bym się nie dowiedziała, bo tam ważniejsze były regularne bitwy, sabotaż i konspiracja - a mianowicie to, jak organizowano tajne komplety, jak porozumiewano się ze sobą, jak ustalano, co będzie nauczane i w jakim wymiarze. Rzeczy przyziemne, które jednak pozwoliły na utrzymanie jako takiego standardu, co z kolei umożliwiło studentom tajnych kompletów kontynuowanie nauki po wojnie, a nie zaczynanie wszystkiego od początku. Innym ciekawym wątkiem była wystawa, zorganizowana latem 1948 roku, mająca na celu z jednej strony zmobilizowanie ludności, rozpromowanie Wrocławia i jego twórców, a z drugiej pokazanie, jak z ruiny powstaje ważne na mapie Polski miasto. A w tle wszystkich tych opisów pobrzmiewa komunistyczna propaganda, która niepostrzeżenie przenika do słownika młodej kobiety z inteligenckiego, wydawałoby się, nie mającego nic wspólnego z komunizmem, domu.

Kolejna książka z serii - to powinno się omawiać w szkole. Tym razem, oprócz historii z powojennego Wrocławia, świadectwa odbudowy i zasiedlania miasta oraz pisania na nowo jego nowych, polskich dziejów, pojawiają się także wspomnienia wojny, okupacji, tajnych kompletów, łapanek. Wszystko to, co na lekcjach historii i w lekturach musi być przesiąknięte martyrologią i...