Jestem czytelnikiem który nie za bardzo lubi "stare" książki, lecz ta była naprawde fajna :D

Jestem czytelnikiem który nie za bardzo lubi "stare" książki, lecz ta była naprawde fajna :D

Mam w pamięci tytuł, i na pewno jako dziecko czytałam, lecz gdy teraz dorwałam książeczkę i przeczytałam z sentymentem to zupełnie niczego nie byłam sobie w stanie przypomnieć. Język bardzo prosty ale pomimo tego miło się czytało, w końcu to literatura dziecięca sprzed 50 lat :)

Mam w pamięci tytuł, i na pewno jako dziecko czytałam, lecz gdy teraz dorwałam książeczkę i przeczytałam z sentymentem to zupełnie niczego nie byłam sobie w stanie przypomnieć. Język bardzo prosty ale pomimo tego miło się czytało, w końcu to literatura dziecięca sprzed 50 lat :)

Malutka książeczka, która zdaje się być wręcza urocza w swojej naiwności. Przenosimy się bowiem w czasy nastoletnie, przeżywamy pierwszą miłość, miewamy problemy w szkole, a do tego nasz brat rozwodzi się ze bratową, którą zdążyliśmy już naprawdę polubić. Nie jest lekko, prawda?

Szczerze mówiąc nie spodziewam się, że to mi się spodoba. Ba, sięgnęłam po to tylko dlatego, że rzuciłam sobie wyzwanie czytania staroci, które leżą w moim domu, a jednak... rozpływałam się na końcu. Uważam, że jest to naprawdę przyjemna lektura i mimo, że wydaje się naiwna to jest to naiwność wpisująca się w ten wspaniały wiek dojrzewania. Ja naprawdę potrafiłam się zidentyfikować z większością tych sytuacji, a do tego byłam w szoku jak dobrze autorka potrafiła je odwzorcować. Zwłaszcza, że bohaterka traktuje dzieci poważnie. Nie mówię tutaj, że pisze stylem topornym czy używa mądrych słów, ale nie robi z nas idiotów. To co boli mnie czasem w książkach nowych, że wszystko jest spłycane, przenoszone w standardowe schematy i nijakie, tutaj jest naprawdę dobrze poprowadzone.

Dla przykładu! Mamy sytuację gdzie brat poinformował już naszą główną bohaterkę, Ludkę, o swoim rozwodzie, a potem zabiera ją na krem czekoladowy. Wszystko wydaje się miłe póki dziewczyna nie spostrzega pewnej kobiety w kącie sali, w której rozpoznaje nową ukochaną brata. Rozzłoszczona bierze krem i uderza nim w twarz kobiety, czując się oszukana. Oszukana, że brat próbował ją przekupić słodyczami, by poznać ją ze swoją nową dziewczyną. Oszukana, że brat dalej traktuje ją jak dziecko i używa przezwiska z lat dziecięcych. Oszukana, że nie może sama o sobie decydować. Może i rzucanie kremem jest wyolbrzymione, ale kto z nas nie czuł się "dorosły" w tym czasie? Kto nie czuł, że nasi rodzice skaczą przy nas jak przy małych dzieciach? Że nie traktują naszego zdania na serio i muszą nas przekupywać słodyczami?

Dla mnie jest to książka w pewien sposób wartościowa i z wielkim zdziwieniem, ale wystawiam jej ósemkę.

Malutka książeczka, która zdaje się być wręcza urocza w swojej naiwności. Przenosimy się bowiem w czasy nastoletnie, przeżywamy pierwszą miłość, miewamy problemy w szkole, a do tego nasz brat rozwodzi się ze bratową, którą zdążyliśmy już naprawdę polubić. Nie jest lekko, prawda?

Szczerze mówiąc nie spodziewam się, że to mi się spodoba. Ba, sięgnęłam po to tylko dlatego, że...

Krótka powieść to historia nastoletniej Ludki, która musi sobie radzić z problemami typowymi dla osób w jej wieku. Dziewczyna żyje w czasach PRL-u i stara się wszystko sobie poukładać w głowie. Ludzik jak nazywają nastolatkę członkowie nietypowej rodziny od zawsze marzył o zostaniu biologiem. Wydarzenia opisane w książce to codzienne życie dziewczyny w domu i w szkole. Jak każda nastolatka Ludka jest zakochana. Raz w jednym nieznanym człowieku, a drugi raz w osobie, której nikt by nie podejrzewał.
Warta polecenia powieść dla nastolatków. Autorka opisała pierwszą miłość, przyjaźnie i codzienne życie młodych ludzi w tamtym okresie.

Krótka powieść to historia nastoletniej Ludki, która musi sobie radzić z problemami typowymi dla osób w jej wieku. Dziewczyna żyje w czasach PRL-u i stara się wszystko sobie poukładać w głowie. Ludzik jak nazywają nastolatkę członkowie nietypowej rodziny od zawsze marzył o zostaniu biologiem. Wydarzenia opisane w książce to codzienne życie dziewczyny w domu i w szkole. Jak...

Trochę trudno się ją czyta, bo to jednak różnica ponad 40 lat.

Trochę trudno się ją czyta, bo to jednak różnica ponad 40 lat.

To moja ulubiona książka z nastoletnich czasów. Nie pamiętam już fabuły, ale do tej pory wspominam silne wrażenia, jakie we mnie obudziła. To była chyba pierwsza książka, która przemówiła do mnie nie jak bajka do dziecka, ale jak intymna historia do dojrzewającej dziewczyny.

To moja ulubiona książka z nastoletnich czasów. Nie pamiętam już fabuły, ale do tej pory wspominam silne wrażenia, jakie we mnie obudziła. To była chyba pierwsza książka, która przemówiła do mnie nie jak bajka do dziecka, ale jak intymna historia do dojrzewającej dziewczyny.

Książki pani Haliny Snopkiewicz biorę w ciemno bo uwielbiam jej styl. Ta pozycja co prawda nie pobiła "Słoneczników" ale też przeczytałam ją z przyjemnością. Miło czytało się o pierwszych miłościach czy rodzinnych rozterkach nastoletniego Ludzika (jak ją nazywał brat). Język literacki autorki i jej kreatywność nadaje bohaterce interesującego rysu. Fani pisarki nie będą zawiedzeni.

Książki pani Haliny Snopkiewicz biorę w ciemno bo uwielbiam jej styl. Ta pozycja co prawda nie pobiła "Słoneczników" ale też przeczytałam ją z przyjemnością. Miło czytało się o pierwszych miłościach czy rodzinnych rozterkach nastoletniego Ludzika (jak ją nazywał brat). Język literacki autorki i jej kreatywność nadaje bohaterce interesującego rysu. Fani pisarki nie będą...

Mignęła mi w domu ostatnio ta książka na półce,przypomniałem sobie,że kiedyś ją czytałem i postanowiłem sobie odświeżyć po latach.Książkę tą dostała moja Mama na święta w 1973 roku,jak to dobrze obdarowując kogoś książką pisać w środku datę wręczenia,jaka to jest zajawka po latach:)Przechodząc do treści lektury jest to książka dla młodzieży napisana i osadzona w czasie PRLu. Wiadomo jak w Polsce jest z cenzurą,nic nie przejdzie przez Mysią co może nawet minimalnie zagrozić interesom umiłowanych okupantów,a już zwłaszcza książki dla młodzieży muszą być "ideowo czyste".Dwa takie główne motywy propagandowe odkryłem w tej powieści:bieda to była,ale w czasach wojny i niemieckiego najazdu,natomiast w Polsce Ludowej to już problemów nie ma,młode pokolenie może już w pełni skoncentrować się na nauce,zajęciach pozaszkolnych,przyjaźniach,obozach i miłosnych przygodach.Jest to według mnie oczywista bzdura,może dzieci dygnitarzy i aparatczyków rzeczywiście nie miały na co narzekać,ale już polskie społeczeństwo na każdym kroku musiało zmagać się z komunizmem,który trzymał ich non stop za jaja,nie pozwalał wychylić się ani odrobinę z szarości dnia codziennego.Po drugie główna bohaterka książki-Ludka ma materialistyczny pogląd na świat i jest to przedstawione jako coś normalnego,dobrego,dojrzałego.Mam na ten temat inne zdanie,uważam że materializm zabija w człowieku to co ma najcenniejszego-ducha.Materializm sprowadza nasze życie do przyziemności,szarówki,nie pozwala dojrzeć szerszego obrazu,natomiast ten pogląd na świat był narzucany w blokach komunistycznych.To gdy już uporałem się z propagandą można przejść do samej powieści,a ta jest naprawdę dobra i bardzo lekko się czytało.Mamy tutaj wątki obyczajowe,akcja jest osadzona w Warszawie,można trochę poczuć klimat miasta lat 60tych,czasy szkolne,inny język,wyrażenia,grepsy.Głównym wątkiem jest tutaj uczucie jakie połączyło główną bohaterkę z Markiem,kolegą z klasy,z którym to początkowo się czubili, no ale jak to się kiedyś mawiało-kto się czubi ten się lubi:)Mam sentyment do takich wątków nastoletniego zauroczenia itd,może dlatego,że mnie to nigdy nie spotkało,nie miałem nigdy takich problemów i przygód,ale lubię sobie o tym od czasu do czasu poczytać.Polecam raczej osobom chętnych na swoisty back in the days,lubiących starsze książki dla młodzieży.

Mignęła mi w domu ostatnio ta książka na półce,przypomniałem sobie,że kiedyś ją czytałem i postanowiłem sobie odświeżyć po latach.Książkę tą dostała moja Mama na święta w 1973 roku,jak to dobrze obdarowując kogoś książką pisać w środku datę wręczenia,jaka to jest zajawka po latach:)Przechodząc do treści lektury jest to książka dla młodzieży napisana i osadzona w czasie...

Bohaterką książki jest Ludka, uczennica IX klasy, jej kłopoty rodzinne, rozterki, przyjaźnie i piękne pierwsze zakochanie:)
Fajnie opisana szkoła z 1967 roku, sytuacje z lekcji aktualne do dziś. Polecam, bardzo dobra książka dla młodzieży.

Bohaterką książki jest Ludka, uczennica IX klasy, jej kłopoty rodzinne, rozterki, przyjaźnie i piękne pierwsze zakochanie:)
Fajnie opisana szkoła z 1967 roku, sytuacje z lekcji aktualne do dziś. Polecam, bardzo dobra książka dla młodzieży.

Książka, do której zabierałam się baaardzo długo... I po co? ;-) Przecież było warto!

Książka opowiada o młodziutkiej Ludce Balwikównie, jej pierwszej wielkiej miłości do Tego Pana, problemach szkolnych, a przede wszystkim kłopotach rodzinnych (rozwód brata) i jej zmaganiach z tą sytuacją. W tle pojawiają się przyjaciółki Ludki ze szkoły oraz Marek, świetnie wykreowany przez autorkę nastolatek, który - jakbyśmy dziś powiedzieli - leje na wszystko :-)
Momentami głośno się śmiałam, a momentami bardzo współczułam bohaterce. Nie jest to literatura poziomu akademickiego, ale chciałabym, żeby moja córka w przyszłości czytała Snopkiewicz i Siesicką, a nie zakochane wampiry :-D

Książka, do której zabierałam się baaardzo długo... I po co? ;-) Przecież było warto!

Książka opowiada o młodziutkiej Ludce Balwikównie, jej pierwszej wielkiej miłości do Tego Pana, problemach szkolnych, a przede wszystkim kłopotach rodzinnych (rozwód brata) i jej zmaganiach z tą sytuacją. W tle pojawiają się przyjaciółki Ludki ze szkoły oraz Marek, świetnie wykreowany...