Męka. Ponad dwa tygodnie przygodnego czytania powieści, która chciałaby trochę być kryminałem. Jednak akcja niestety opiera się na brązowej teczce, która gdzieś jest.

Męka. Ponad dwa tygodnie przygodnego czytania powieści, która chciałaby trochę być kryminałem. Jednak akcja niestety opiera się na brązowej teczce, która gdzieś jest.

Świetna książka. Bardzo szybko się czyta. Ciekawa, wciągająca fabuła. Polecam :)

Świetna książka. Bardzo szybko się czyta. Ciekawa, wciągająca fabuła. Polecam :)

Szybka książka.To nie znaczy,że do niczego.Wręcz przeciwnie.Czyta się,bardzo przyjemnie,
Bo tematy w niej zawarte są jak najbardziej.Aktualne.
Problemy rodzinie i finansowe.
Pomoc dla tych,co sobie nie radzą.
Akcja umieszczona w prawdziwym mieście.
Nawiązanie do polityki.
Miło było zagłębić się w to literaturę.

Szybka książka.To nie znaczy,że do niczego.Wręcz przeciwnie.Czyta się,bardzo przyjemnie,
Bo tematy w niej zawarte są jak najbardziej.Aktualne.
Problemy rodzinie i finansowe.
Pomoc dla tych,co sobie nie radzą.
Akcja umieszczona w prawdziwym mieście.
Nawiązanie do polityki.
Miło było zagłębić się w to literaturę.

Małgorzata Jędrzejewska z zawodu jest pedagogiem - uczy języka polskiego w nowostawskim gimnazjum, ale jest również bibliotekarką, prowadzi zespół teatralny i jest wolontariuszką Fundacji "Nadzieja" i Stowarzyszenia "Razem do celu". Mieszka w małym miasteczku w centrum Żuław - Nowym Stawie. Pisze scenariusze teatralne, wiersze i prozę.
Marzenia nie bolą to współczesna powieść obyczajowa, z ciekawą intrygą kryminalną w tle.
Ludmiła jest nauczycielką, która od kilkunastu lat jest wdową. Swojego męża Piotra zawsze uważała za osobę nieskazitelną, kochała go i nigdy nie przypuszczała, że mógł on być wplątany w jakąś aferę (zwłaszcza kryminalną). Kiedy dochodzą do niej sygnały, że ktoś żąda od niej czegoś, o czym do tej pory nie miała zielonego pojęcia, a co niby znajduje się w jej domu i… rzekomo nie jest jej własnością, zaczyna do niej docierać, że jej zmarły małżonek, przez cały czas trwania ich małżeństwa skrzętnie ukrywał swoje drugie „ja”. W coraz bardziej intrygującą sprawę Ludmiła wtajemnicza zarówno swoich synów, jak i przyjaciół, którzy często sami, na własną rękę próbują rozwikłać tajemnicę z przeszłości.
Powieść ta jest świetną lekturą na długie letnie dni. Ciepła, a zarazem wzruszająca fabuła często trzymająca czytelnika w napięciu nie pozwala na oderwanie się od stron książki. Problemy poruszone przez autorkę mimo ogromnej powagi istnienia, są opisane z dużą dawką optymizmu, żeby nie powiedzieć z dużą dawką humoru. Ale chyba tak, mogę śmiało przyznać, że humoru w tej powieści nie brakuje. Jest to jednak humor dość specyficzny. Opisując problemy społeczne, obecne z życiu wielu ludzi, autorka stara się je ukazać z sposób rodzący nadzieję. A problemów tych w książce jest wile. Na przykład problem alkoholizmu, z którym walczy nie tyle rodzina, co sam delikwent obciążony tą chorobą. Problem matki, niepełnosprawnej dziewczynki, która walcząc o normalną egzystencję zmaga się z dotkliwym odrzuceniem, przez najbliższą jej osobę, i walczy nie tyle o własne szczęście co szczęście dla tegoż chorego dziecka. Czy chociażby problem nietolerancji, który w małych miasteczkach jest bardziej dotkliwy niż w dużych miastach.
Ale… nie tylko o problemach jest ta powieść. Pomijając wątek kryminalny, który przewija się przez całą fabułę, jest jeszcze pięknie przedstawiona przyjaźń kilku kobiet, która pomaga przetrwać wszystkie złe chwile. Przyjaźń, przed którą nie ma tajemnic, i która rozpoznaje emocje, zanim o nich ktoś zacznie mówić.
Czytając tę książkę na zmianę śmiałam się i płakałam. Nic na to nie poradzę, że tak bardzo angażuję się w losy bohaterów, ale to tylko świadczy o tym, jak bardzo autorka potrafi zaangażować czytelnika w fabułę książki.
I chociaż lektura wywołała we mnie tak skrajne emocje, jakimi są mocne wzruszenia i momenty całkowitego rozluźnienia się, to mogę z czystym sumieniem powiedzieć, że jest to książka lekka, łatwa i bardzo przyjemna, chociaż… tak jak wspomniałam wcześniej, poruszająca trudne tematy.
Spodobała mi się okładka książki, i kiedy ją po raz pierwszy zobaczyłam, pomyślałam, że to z pewnością nie może być nudna książka, a kiedy przeczytałam opis z tyłu, to wiedziałam, że nie zawiodę się kupując tę powieść.
Nawet nieznaczna ilości błędów, tak zwanych literówek (w tekście oczywiście) nie spowodowała dyskomfortu w czytaniu. Książka ładnie wydana, na ładnym papierze, to sama przyjemność posiadania.
Polecam tę książkę osobom, które chcą się zrelaksować przy dobrej lekturze. Myślę, że każdy znajdzie w niej coś dla siebie, ponieważ zadowoli ona zarówno miłośników lekkich kryminałów, i czytelniczki romansów, a także tych, którzy preferują książki psychologiczne, czyli… dla każdego coś miłego.
I chociaż jest to pierwsza książka tej autorki, jaką miałam okazję przeczytać, to myślę, że nie ostatnia.

Małgorzata Jędrzejewska z zawodu jest pedagogiem - uczy języka polskiego w nowostawskim gimnazjum, ale jest również bibliotekarką, prowadzi zespół teatralny i jest wolontariuszką Fundacji "Nadzieja" i Stowarzyszenia "Razem do celu". Mieszka w małym miasteczku w centrum Żuław - Nowym Stawie. Pisze scenariusze teatralne, wiersze i prozę.
Marzenia nie bolą to współczesna...

Książka po opisie wydaje się ciekawa, jednak potem okazuje się, że nie ma w niej nic fajnego ... ;/

Książka po opisie wydaje się ciekawa, jednak potem okazuje się, że nie ma w niej nic fajnego ... ;/

Powieść obyczajowa z wątkiem kryminalnym. Czasami zabawna, miejscami wzruszająca i raczej optymistyczna. Porusza wiele aktualnych problemów, ważnych dla ludzi w każdym wieku.

Autorka prezentuje nam perypetie grupy przyjaciół z małego miasteczka. Oraz ich znajomych. I dzieci tychże. Ogólnie – wszystkich krewnych i znajomych królika. I tu zaczyna się chaos. Za dużo wątków, postaci, problemów, zbyt wiele spraw. Autorka miała mnóstwo pomysłów i chwała jej za to. Niestety, wygląda, że za bardzo się do nich przywiązała i nie umiała dokonać rozsądnej selekcji. A warto było, bo niektóre wątki są bardzo interesujące, niektóre postaci barwne i ciekawe, ale niektóre po prostu zbędne. Nic nie wnoszą do akcji powieści. A właściwie wprowadzają tylko niepotrzebne zamieszanie.

Podobnie ma się rzecz z wątkiem kryminalnym. Zapowiadał się nieźle, dobrze rozwijał, ale w pewnym momencie zaczął się jakoś rozwadniać, zanikać, blaknąć... A zakończenie pogrążyło go zupełnie. Pomysł bardzo fajny, ale niestety w realizacji jakby przepadł.

Podsumowując – sprawnie napisane, czyta się nieźle, ale trochę za dużo cukru w cukrze.

Powieść obyczajowa z wątkiem kryminalnym. Czasami zabawna, miejscami wzruszająca i raczej optymistyczna. Porusza wiele aktualnych problemów, ważnych dla ludzi w każdym wieku.

Autorka prezentuje nam perypetie grupy przyjaciół z małego miasteczka. Oraz ich znajomych. I dzieci tychże. Ogólnie – wszystkich krewnych i znajomych królika. I tu zaczyna się chaos. Za dużo wątków,...

Bardzo mi się podobała ta książka, bardzo bym chciała mieć tak wspaniałe grono przyjaciół jak Ludmiła

Bardzo mi się podobała ta książka, bardzo bym chciała mieć tak wspaniałe grono przyjaciół jak Ludmiła

Zabawna, dobrze się czyta.

Zabawna, dobrze się czyta.

Do "Marzenia nie bolą" przyciąga frapujący tytuł, ładna, nastrojowa okładka i ciekawy opis na tylnej stronie.
W środku zaś ogrom ciekawych postaci (przede wszystkim Ludmiła i jej przyjaciółki oraz orbitujący wokół panowie),rozbudowany wątek kryminalny, duża dawka humoru, wzruszenia, miłości, ale i tragicznych zdarzeń, i na końcu to co lubię najbardziej: happy end.
Zachęcam szczerze do przeczytania, powinna się podobać.

Do "Marzenia nie bolą" przyciąga frapujący tytuł, ładna, nastrojowa okładka i ciekawy opis na tylnej stronie.
W środku zaś ogrom ciekawych postaci (przede wszystkim Ludmiła i jej przyjaciółki oraz orbitujący wokół panowie),rozbudowany wątek kryminalny, duża dawka humoru, wzruszenia, miłości, ale i tragicznych zdarzeń, i na końcu to co lubię najbardziej: happy end....

Świetna, szybko się czyta.

Świetna, szybko się czyta.