Skończyłem właśnie czytać epitafium dla rodu Habsburgów, nie żadną książkę historyczną. Oczywiście jest tutaj sporo historii, faktów ale też informacji jak z rodzinnego albumu, że wujek był może nieporadny życiowo a jego syn również się nie popisał ale przecież noszą zacne nazwisko !

A przy okazji Sobieski ten chytry lis wziął miliony przed wyprawą wiedeńską i miał jeszcze czelność przeszkadzać habsburskim dowódcom w pokonaniu Turków. W tej opowieści Wiedeń jest centrum świata, Rzeczpospolita to naprawdę peryferia Europy. Oczywiście że jeden z rodu niejaki Maksymilian III siedział wiek wcześniej w niewoli u Zamoyskiego to tego nie przeczytamy.

Dowiemy się za to jak mozolnie i powoli z pokolenia na pokolenie Habsburgowie budowali swoją potęgę. Mimo częstych niepowodzeń wspierali się dyplomacją, małżeństwami i legitymizmem czyli swoim świętym prawem do tronu. Nawet w czasach ciężkich klęsk jak wojna trzydziestoletnia czy wojny śląskie to dynastia stała się synonimem państw. Dzięki temu nie ważne ile bitew przegrano dopóki była głowa rodu zawsze można było coś zorganizować. Odwrotnie niż w naszej historii nie ważne ile razy wygraliśmy w polu zawsze brakowało tego dopięcia sprawy na ostatni guzik. To zapewniało stabilność rządu i możliwości dalszych reform.

Inna wizja historii naszego regionu - myślę, że to największy plus tego tytułu. Warto spojrzeć na kraj gdzie monarchizm był silny i przyniósł dobre skutki dla państwa i rodu który istnieje do tej pory.

Skończyłem właśnie czytać epitafium dla rodu Habsburgów, nie żadną książkę historyczną. Oczywiście jest tutaj sporo historii, faktów ale też informacji jak z rodzinnego albumu, że wujek był może nieporadny życiowo a jego syn również się nie popisał ale przecież noszą zacne nazwisko !

A przy okazji Sobieski ten chytry lis wziął miliony przed wyprawą wiedeńską i miał...