Bardzo dobra książka. Super mi się ją czytało.

Bardzo dobra książka. Super mi się ją czytało.

Nie dla mnie. Wytrzymałem 50 stron i odłożyłem. Dużo treści, mało konkretów.

Nie dla mnie. Wytrzymałem 50 stron i odłożyłem. Dużo treści, mało konkretów.

Dwa podejścia do tej książki. Pierwsze, 2020 wersja papierowa z biblioteki: w okolicach 2/3 książki brak około 20 stron, fabrycznie, nie w wyniku zniszczenia. Akcja rwie się, nie trzyma się kupy. Myślę, mój pech. Zostawiłam, dałam spokój. W tym miesiącu widzę, że na empik go dostępny audiobook. myślę: posłucham, skończę... Od razu dodałam do listy tom drugi. Słucham tomu 1 i .... W okolicy 2/3 książki słyszę przeskok logiczny, dziwną, niczym nieuzasadnioną zmanę akcji!!! No, jeśli przygotowuje się audiobook, to można chyba znaleźć kompletny egzemplarz książki do nagrania, no chyba, że wszystkie wydania tak mają. Ale jeśli tak, to o co chodzi? Autor zapomniał dać wydawcy część książki, czy jak?
Nikt tego nie zauważa, nikt o tym nie pisze.... tylko ja mam pecha? czy czepiam się szczegółów fabuły?
Momentami akcja wlecze się, dygresje, wtrącenia, dyskusje o niczym (nawet mi to nie przeszkadzało, bo oddawało klimat),a potem myk, myk i z połowy jednej opowieści, jesteśmy w połowie drugiej, nie czytając/ słuchając jak Stolnik wezwał kolejnego na przesłuchanie, gdzie podział się pierwszy. Doczytałam też w komentarzach, że tom drugi nie kończy książki, a trzeciego nie ma do dziś. Zarzuciłam. To jak "Pieśń lodu i ognia" Martina. Z zapartym tchem przeczytałam chyba 5 tomów i szukając szóstego stwierdziłam, że nie ma końca :("Gry o tron" nie oglądałam, bo mi się nie podobała i nigdy już nie poznam zakończenia). Z "Szubienicznikiem" podobnie.

Dwa podejścia do tej książki. Pierwsze, 2020 wersja papierowa z biblioteki: w okolicach 2/3 książki brak około 20 stron, fabrycznie, nie w wyniku zniszczenia. Akcja rwie się, nie trzyma się kupy. Myślę, mój pech. Zostawiłam, dałam spokój. W tym miesiącu widzę, że na empik go dostępny audiobook. myślę: posłucham, skończę... Od razu dodałam do listy tom drugi. Słucham tomu 1...

Książka opisuje ciekawą intrygę, skrupulatnie przegotowaną, która na koniec uderza w jedną z głównych postaci, a której rozwiązanie, jak zakładam, będzie w drugim tomie.

Książka opisuje ciekawą intrygę, skrupulatnie przegotowaną, która na koniec uderza w jedną z głównych postaci, a której rozwiązanie, jak zakładam, będzie w drugim tomie.

Piekara się skończył jako pisarz, a głównie jako człowiek

Piekara się skończył jako pisarz, a głównie jako człowiek

Podstarości łęczycki Jacek Zaremba przybywa na dwór stolnika Hieronima Ligęzy, aby wesprzeć go w sprawie zagadkowych listów. Ciekawa i wciągająca opowieść w gawędziarskim stylu, która nieustannie wpada w dygresje. Język soczysty, acz stylizowany na staropolski i w tym guście pełen łacińskich wtrąceń. Co jest znakomitą przyprawą w tej smacznej potrawie, ale mam świadomość, że nie każdemu taki język może odpowiadać. Trochę też historycznych rodzynków dodano, co ukontentowało moje literackie podniebienie, ale znów – nie każdemu to do gustu przypadnie. No i zakończenie tak wyostrzyło mi apetyt, że musiałem od razu sięgnąć po kolejną porcję.

Podstarości łęczycki Jacek Zaremba przybywa na dwór stolnika Hieronima Ligęzy, aby wesprzeć go w sprawie zagadkowych listów. Ciekawa i wciągająca opowieść w gawędziarskim stylu, która nieustannie wpada w dygresje. Język soczysty, acz stylizowany na staropolski i w tym guście pełen łacińskich wtrąceń. Co jest znakomitą przyprawą w tej smacznej potrawie, ale mam świadomość,...

Książka, w której główny wątek to gadanie, picie i lizanie się po jajach. Dopiero na sam koniec robi się ciekawie. Oby druga część była bardziej żywiołowa.

Książka, w której główny wątek to gadanie, picie i lizanie się po jajach. Dopiero na sam koniec robi się ciekawie. Oby druga część była bardziej żywiołowa.

Przydługawe opiso-rozmowy, że aż papieru szkoda na drukowanie tego. Po 110 stronach zaprzestałem mordęgi.

Przydługawe opiso-rozmowy, że aż papieru szkoda na drukowanie tego. Po 110 stronach zaprzestałem mordęgi.

„Bo widzisz, panie Jacku, polityka jest jak gnojówka: cokolwiek byś robił, to będziesz śmierdział, kiedy do niej wejdziesz, a najgorsze, co cię może spotkać, to, że po pewnym czasie sam własny smród przestaniesz czuć, a może nawet minie kilka lat, a uwierzysz, że woniejesz niczym kwiatuszki w ogrodzie”.
Plusy:
- ciekawa mieszanka powieści historyczno-awanturniczej z elementami kryminału;
- doskonałe przedstawienie realiów i obyczajów w Polsce pod koniec XVII wieku;
- szlachta okresu Polski sarmackiej, posiadająca duże przywileje, zadufana, skora do hulanek i pijatyk, bezsensownych pojedynków o byle co;
- szlachcic na zagrodzie równy wojewodzie oraz jedz, pij i popuszczaj pasa,
- dobre operowanie językiem z tamtych czasów;
- zagadka kryminalna sama w sobie oryginalna;
- teza że „z Moskwy nigdy nie przyszło nic poza biedą, wszami, złodziejstwem i krzywoprzysięstwem” jest bardzo aktualna.
Minusy:
- początek zachęcał, ale po 100 stronach akcja jakoś „padła”;
- niektóre rozważania o niczym, prowadzące na manowce;
- gdyby książka była o połowę krótsza czytało by się zdecydowanie lepiej.
Ogółem książka dobra.

„Bo widzisz, panie Jacku, polityka jest jak gnojówka: cokolwiek byś robił, to będziesz śmierdział, kiedy do niej wejdziesz, a najgorsze, co cię może spotkać, to, że po pewnym czasie sam własny smród przestaniesz czuć, a może nawet minie kilka lat, a uwierzysz, że woniejesz niczym kwiatuszki w ogrodzie”.
Plusy:
- ciekawa mieszanka powieści historyczno-awanturniczej z...

Książka przypomina mi film "Dwunastu gniewnych ludzi". Niby większość czasu zajmują rozmowy i dyskusje a jednak słuchałem z wielkim zainteresowaniem [audiobook] ;)

Książka przypomina mi film "Dwunastu gniewnych ludzi". Niby większość czasu zajmują rozmowy i dyskusje a jednak słuchałem z wielkim zainteresowaniem [audiobook] ;)