Praca pod redakcją mgr Adama Gryczyńskiego.

Nowa Huta w świadomości społecznej jawi się coraz częściej jako miejsce niezwykłe i niebanalne. Przez dziesięciolecia skazana na stereotypowy obraz i traktowana jako wstydliwa pamiątka po czasach PRL-u, teraz „najmłodsza siostra Krakowa” staje się modna.

W jej historycznych meandrach odbijają się losy powojennej Polski. Miasto to jednak nie tylko obszar w przestrzeni, ale przede wszystkim ludzie tę przestrzeń tworzący, ich życiorysy, spełnione marzenia i zawiedzione nadzieje, praca ich rąk, dorobek cywilizacyjny i duchowy. To stanowi cząstkę naszej kultury narodowej, którą trzeba i warto zachować dla potomnych a także jest powodem naszych starań o urzeczywistnienie albumu i wystawy.

Zdjęcia przywołują uniwersalne refleksje o drogich – dających każdemu człowiekowi poczucie bezpieczeństwa – korzeniach określających jego miejsce na ziemi. Pokazują, jak ważna jest ciągłość kultury, ludzka pamięć i świadomość własnej tożsamości.

Czy pamięć indywidualna i zbiorowa oraz lepsza znajomość historycznych już realiów pomoże nam w świadomym kształtowaniu przyszłości, czy też okaże się ciążącym i nieporęcznym bagażem? Sami oceńmy, gdyż jest to sprawa subiektywna. Wydaje się, że stare fotografie mogą się okazać pożyteczne szczególnie dla młodszego pokolenia, które chce się dowiedzieć czegoś więcej o swojej małej ojczyźnie. Wiedza, wrażliwość oraz osobiste doświadczenie określą ich stosunek do tematu wystawy. Autentyzm zarejestrowanych na papierze fotograficznym ludzi, sytuacji i miejsc może ułatwić ocenę nieodległej przeszłości.”

Adam Gryczyński