Biała Śmierć. Najskuteczniejszy snajper w historii wojen – Simö Häyhä

Zaciekawiła mnie postać fińskiego snajpera który podczas wojny z Rosja pozbawił życia 500 żołnierzy Armii Czerwonej. Przez cały czas nurtowało mnie pytanie czy taki człowiek może później normalnie żyć? Czy jest to życie szczęśliwe? Nie potrzymałem bezpośredniej odpowiedzi na to pytanie wprost, ale dowiedziałem się co powodowało tym niskim strzelcem. Książka ciekawa o tyle że mało wiedziałem o tym fragmencie historii II Wojny Światowej. Dzięki lekturze wiem np. o istnieniu żołnierza zwanego Postrachem Maroka. Nie jest to stricte książka historyczna, racsej fabularyzowana opowieść.

Zaciekawiła mnie postać fińskiego snajpera który podczas wojny z Rosja pozbawił życia 500 żołnierzy Armii Czerwonej. Przez cały czas nurtowało mnie pytanie czy taki człowiek może później normalnie żyć? Czy jest to życie szczęśliwe? Nie potrzymałem bezpośredniej odpowiedzi na to pytanie wprost, ale dowiedziałem się co powodowało tym niskim strzelcem. Książka ciekawa o tyle...

Spodziewałem się dużo więcej po tej książce, jednak się zawiodłem. Można przeczytać, ale w internecie znajdziecie podobne informacje o głównym bohaterze...

Spodziewałem się dużo więcej po tej książce, jednak się zawiodłem. Można przeczytać, ale w internecie znajdziecie podobne informacje o głównym bohaterze...

Książka Sarjanena albo została fatalnie napisana, albo jej przekład, tłumaczenie na język polski natrafiły na jakąś gigantyczną przeszkodę.

Czyta się to strasznie ciężko. Wątki i narracja są urywane, a użyty język przypomina czasem swą plastycznością i składnią translator Google'a. Rozumiem, że Häyhä był typem introwertyka i ciężko było wyciągnąć od niego informacje, jednakże to dziełko nie posiada notki o tym, że jest to biografia, ewentualnie wspomnienia spisane w proporcjach 1 do 1.

Warsztat Sarjanena widocznie niedomaga i nie stać go było na ryzykowny, ale atrakcyjny zabieg beletryzacji całości. Wielka szkoda, że najbardziej skuteczny snajper w całej historii wojskowości doczekał się tak słabej książki.

"Biała Śmierć" to książka tylko dla totalnych fanatyków snajperskiego rzemiosła wojskowego. Bardziej wymagającym polecam rozejrzeć się gdzie indziej.

Książka Sarjanena albo została fatalnie napisana, albo jej przekład, tłumaczenie na język polski natrafiły na jakąś gigantyczną przeszkodę.

Czyta się to strasznie ciężko. Wątki i narracja są urywane, a użyty język przypomina czasem swą plastycznością i składnią translator Google'a. Rozumiem, że Häyhä był typem introwertyka i ciężko było wyciągnąć od niego informacje,...

Ciekawa książka o nietypowej stylistyce. Nie zmęczy czytelnika jak książka biograficzna. Oddaje atmosferę i charakter Finów, który należy docenić. Krótka i przyjemna, polecam

Ciekawa książka o nietypowej stylistyce. Nie zmęczy czytelnika jak książka biograficzna. Oddaje atmosferę i charakter Finów, który należy docenić. Krótka i przyjemna, polecam

Historia najlepszego snajpera sama w sobie bardzo wciągająca. Aczkolwiek mam duże zastrzeżenia co do strefy językowej. Odnoszę wrażenie, że autor był pijany do tego tłumacz oraz redaktor polskiego wydania.

Historia najlepszego snajpera sama w sobie bardzo wciągająca. Aczkolwiek mam duże zastrzeżenia co do strefy językowej. Odnoszę wrażenie, że autor był pijany do tego tłumacz oraz redaktor polskiego wydania.

Niesamowity człowiek!Skromny cichy i wielki patriota.Książka fajnie napisana z akcją.Nie suche fakty,choć oczywiście wszystkie miały miejsce naprawdę.

Niesamowity człowiek!Skromny cichy i wielki patriota.Książka fajnie napisana z akcją.Nie suche fakty,choć oczywiście wszystkie miały miejsce naprawdę.

Zaletą tej książki jest to, że szybko się ją czyta. Ale nie sprawia tego szczególny polot pisarski, czy wartka akcja – a jedynie trik wydawcy, który rozciągnął opowieść niby na 270 stron, ale tekst wydrukował z taką interlinią, że całość spokojnie zmieściłaby się na połowie tej objętości… I chyba na tym fakcie zalety tej książki się kończą, niestety.

To, co przebija z tekstu, to jeden wielki chaos. Niby tytuł sugeruje, że będzie to opowieść o „najskuteczniejszym snajperze w historii wojen” – a więc coś raczej biograficznego. Ale to, co faktycznie zaserwował autor czytelnikowi, wyłamuje się z wszelkich norm gatunkowych. Na całą bowiem opowieść składa się garść wspomnień i anegdot, w której ów najlepszy fiński snajper zdaje się być w zasadzie postacią z drugiego planu. Owszem, opowieść zaczyna się krótkim opisem jego rodzinnego domu, potem jest chaotyczny zapis działań na froncie wojny zimowej, w której Simo pojawia się co jakiś czas, żeby wyeliminować szczególnie uciążliwego radzieckiego wojaka – i tyle. Gdy pod koniec działań wojennych Simo zostaje ranny i trafia do szpitala – zapisy stają się jeszcze bardziej lakoniczne. O jego losach powojennych autor zapisuje zaledwie kilka ogólnikowych zdań. I tyle. Nie jest to też ani monografia oddziału, w którym Simo walczył w czasie wojny, ani tym bardziej dokument o udziale Finlandii w II wojnie światowej. To raczej zlepek wszystkiego po trochu, który w ostatecznym odbiorze wywołuje gorycz rozczarowania.

A przecież temat jest fascynujący, tym bardziej, że fiński teatr działań wojennych jest raczej mało znany szerszemu odbiorcy. Gdy ogląda się zamieszczone w książce zdjęcia, szczególnie te, które pokazują okaleczonego w wyniku postrzału Simo – aż się chce dowiedzieć, jak to wszystko znosił, jak sobie potem po wojnie poukładał życie, jaki wpływ na jego psychikę miało tych kilkuset własnoręcznie zabitych ludzi. Na ten temat nie ma w książce ani słowa.

Zamiast tego autor na końcu książki dokłada jakieś banalne informacje, dotyczące ogólnej wiedzy na temat strzelectwa wyborowego. Miałam odczucie, że mam przed sobą pracę domową studenta, który pozbierał wszystkie możliwe informacje i wspomnienia, dotyczące interesującego go tematu, i posklejał je w jedną całość. Komentarz odautorski uznając za zbędny. Głębszą analizę zagadnienia (w tym też psychologiczną) – również.

Generalnie: szkoda poświęconego czasu na tę książkę. I szkoda nerwów na gościa, który mógł skopać tak niesamowicie ciekawą historię…

Zaletą tej książki jest to, że szybko się ją czyta. Ale nie sprawia tego szczególny polot pisarski, czy wartka akcja – a jedynie trik wydawcy, który rozciągnął opowieść niby na 270 stron, ale tekst wydrukował z taką interlinią, że całość spokojnie zmieściłaby się na połowie tej objętości… I chyba na tym fakcie zalety tej książki się kończą, niestety.

To, co przebija z...

Nie ukrywam, że Simo Häyhä to jeden z moich ulubionych bohaterów II wojny światowej. Ten cichy i skromny myśliwy był zmorą radzieckich żołnierzy,przekonanych ,że zajęcie małej Finlandii to kwestia paru dni. Książka jest biografią najskuteczniejszego snajpera(500 potwierdzonych trafień) i muszę przyznać,że dobrze się ją czyta. Napisana jest lekko i zamiast smęcić dostajemy rzetelne streszczenie całego życia Simo, oczywiście skupiając się głównie na czasie wojny. Polecam.

Nie ukrywam, że Simo Häyhä to jeden z moich ulubionych bohaterów II wojny światowej. Ten cichy i skromny myśliwy był zmorą radzieckich żołnierzy,przekonanych ,że zajęcie małej Finlandii to kwestia paru dni. Książka jest biografią najskuteczniejszego snajpera(500 potwierdzonych trafień) i muszę przyznać,że dobrze się ją czyta. Napisana jest lekko i zamiast smęcić dostajemy...

Tata poprosił o tę książkę, bo ciekawi go temat.
Przeczytał i o to jego słowa:
"Biała śmierć - fatalnie napisane; aż żal, że tak bezmyślnie autor potraktował tak fascynujący (potencjalnie) temat."
Przy okazji poprosił mnie o wybranie innej książki dotyczącej wojny radziecko-fińskiej 1941-1944.
Kupiłam mu "25 czerwca - Głupota czy agresja?" Marka Sołonina i tę ocenił jako fascynująca, 9gwiazdkową pozycję.

Tata poprosił o tę książkę, bo ciekawi go temat.
Przeczytał i o to jego słowa:
"Biała śmierć - fatalnie napisane; aż żal, że tak bezmyślnie autor potraktował tak fascynujący (potencjalnie) temat."
Przy okazji poprosił mnie o wybranie innej książki dotyczącej wojny radziecko-fińskiej 1941-1944.
Kupiłam mu "25 czerwca - Głupota czy agresja?" Marka Sołonina i tę ocenił jako...

Szkoda trochę, że tak ciekawy temat został potraktowany po macoszemu. Historia głównego bohatera rozmywa się na tych kartkach, ginie między innymi historiami czy wspomnieniami. Jest chaotycznie, jest nieskładnie, jest dziwnie. Na plus zdjęcia, na minus cała reszta. Przeciętna, a szkoda, bo ta postać miała wiele do zaoferowania.
Można przeczytać, jednak ja się rozczarowałam.

Szkoda trochę, że tak ciekawy temat został potraktowany po macoszemu. Historia głównego bohatera rozmywa się na tych kartkach, ginie między innymi historiami czy wspomnieniami. Jest chaotycznie, jest nieskładnie, jest dziwnie. Na plus zdjęcia, na minus cała reszta. Przeciętna, a szkoda, bo ta postać miała wiele do zaoferowania.
Można przeczytać, jednak ja się rozczarowałam.