Bajka jest przede wszystkim o miłości i tolerancji, ale przewija się tutaj też troszkę zła w postaci dwóch królowych: Biellissimy i Barwinessy. Sąsiadujące ze sobą dwa królestwa: kolorowych haftów i białych koronek różnią się wszystkim. Dzieli ich granica, którą królowe chcą zmienić i walczą ze sobą o swoje panowanie. Jednak wszystko na próżno. Piękno różnic dostrzegają tylko dzieci okrutnych i zawziętych królowych. Tęczowy książę Hafcik zakochuje się w śnieżnobiałej księżniczce Koronce. Ich miłość kruszy mury i w końcu prowadzi do pojednania ich matek.

Jeśli chodzi o język jakim autorka się posługuje, to muszę przyznać, że jest wręcz doskonały i barwny. Słownictwo jakiego używa Bardijewska jest kolorowe i rymowane, ale zaraz też troszkę trudne dla początkujących czytelników. Wymówienie zdania: Królowała w nim królowa Bielissima, calutka cała bielutka biała wiąże się trochę z połamaniem języka. Ale patrząc na to z drugiej strony... Kto wymyśliłby lepsze zdanie, tak pięknie bawiąc się słowami?

Dalszy ciąg recenzji na: http://skrytkaslow.blogspot.com/

Bajka jest przede wszystkim o miłości i tolerancji, ale przewija się tutaj też troszkę zła w postaci dwóch królowych: Biellissimy i Barwinessy. Sąsiadujące ze sobą dwa królestwa: kolorowych haftów i białych koronek różnią się wszystkim. Dzieli ich granica, którą królowe chcą zmienić i walczą ze sobą o swoje panowanie. Jednak wszystko na próżno. Piękno różnic dostrzegają...