Uwielbiam uniwersum Diuny, jak zwykle walczylam z uczuciem, ze chce jak najszybciej pochlonąć tą pozycję, a potrzebowaniem rozsmakowania się w poszczególnych rozdziałach.

Uwielbiam uniwersum Diuny, jak zwykle walczylam z uczuciem, ze chce jak najszybciej pochlonąć tą pozycję, a potrzebowaniem rozsmakowania się w poszczególnych rozdziałach.

Jeszcze gorsze od jedynki, bo miejscami po prostu głupie, a poza tym niezmiennie nudne i wyprane z klimatu.

Jeszcze gorsze od jedynki, bo miejscami po prostu głupie, a poza tym niezmiennie nudne i wyprane z klimatu.

Niestety gorsza część od pierwszego tomu. Ciężko się czyta. Jakiś dziwne i irytujące skoki akcji po kilka lat, nieracjonalne postępowanie bohaterów, brak głębi. Jak w pierwszym tomie było parę ciekawych pomysłów, tak tutaj wiele rzeczy i postaci – znanych z Diuny – jest wciśnięte na siłę.

Niestety gorsza część od pierwszego tomu. Ciężko się czyta. Jakiś dziwne i irytujące skoki akcji po kilka lat, nieracjonalne postępowanie bohaterów, brak głębi. Jak w pierwszym tomie było parę ciekawych pomysłów, tak tutaj wiele rzeczy i postaci – znanych z Diuny – jest wciśnięte na siłę.

Wypada moim zdaniem słabiej niż Ród Atrydów, głównie przez większą liczbę żenujących wątków. Nie na tyle źle, żebym nie miał jakiejś przyjemności z czytania czy zrezygnował z kolejnego tomu, ale są momenty kiedy ręce opadają. Taki Gurney Halleck w wizji syna Herberta wychodzi na zwykłego durnia. Szkoda się produkować, kto będzie chciał przeczytać zna ryzyko, w pierwszym tomie też poziom był bardzo nierówny.

Wypada moim zdaniem słabiej niż Ród Atrydów, głównie przez większą liczbę żenujących wątków. Nie na tyle źle, żebym nie miał jakiejś przyjemności z czytania czy zrezygnował z kolejnego tomu, ale są momenty kiedy ręce opadają. Taki Gurney Halleck w wizji syna Herberta wychodzi na zwykłego durnia. Szkoda się produkować, kto będzie chciał przeczytać zna ryzyko, w pierwszym...

To nie jest opinia, ale nowa wersja portalu wymaga wpisania kilku słów, by dołączyć książkę do biblioteczki.
Pozdrawiam

To nie jest opinia, ale nowa wersja portalu wymaga wpisania kilku słów, by dołączyć książkę do biblioteczki.
Pozdrawiam

Kolejny tom napełniający mnie emocjonującymi wydarzeniami związanymi z poznanymi wcześniej bohaterami. Nie rozumiem hejtu odnoszącego się do twórczości syna herberta. Moim zdaniem idealnie wypełnia on luki twórczości swojego ojca. A przecież wszystko tak naprawdę napisane zostało na podstawie notatek twórcy pierwowzoru.
Polecam wszystkim,
Adrian Jeżak

Kolejny tom napełniający mnie emocjonującymi wydarzeniami związanymi z poznanymi wcześniej bohaterami. Nie rozumiem hejtu odnoszącego się do twórczości syna herberta. Moim zdaniem idealnie wypełnia on luki twórczości swojego ojca. A przecież wszystko tak naprawdę napisane zostało na podstawie notatek twórcy pierwowzoru.
Polecam wszystkim,
Adrian Jeżak

Druga z serii i początkowo niczym się nie różniąca, zaskoczyła mnie końcówką. Dużo dramatyzmu, zamknięcie (i splecenie) losów kluczowych postaci z Diuny....fajne. Mam odczucie, że lepsze niż Ród Atrydów.
No i nie sugerujcie się tytułem, historie jak i w tomie poprzednim, są wymieszane i nie ma tu więcej Harkonnenów, niż Atrydów czy Korrinów. Dałbym 6,5.

Druga z serii i początkowo niczym się nie różniąca, zaskoczyła mnie końcówką. Dużo dramatyzmu, zamknięcie (i splecenie) losów kluczowych postaci z Diuny....fajne. Mam odczucie, że lepsze niż Ród Atrydów.
No i nie sugerujcie się tytułem, historie jak i w tomie poprzednim, są wymieszane i nie ma tu więcej Harkonnenów, niż Atrydów czy Korrinów. Dałbym 6,5.

Może być. Dla każdego miłośnika Diuny nawet słaba powieść syna pisarza będzie ważna i wyczekiwana. Teraz miałam możliwość przeczytać najnowższe wydanie, ktore jest znacznie lepiej przeredagowane i tłumaczone niż poprzednie wydanie, które mialam jako tom pierwszy. Ogólnie część druga jest na tym samym poziomie co pierwsza, pisana dokładnie w takim samym stylu, przez obu pisarze czyli poprawna. Widać, że im zależy i się starają jednak wiadomo, że to nie ten poziom, można powiedzieć, że to za wysokie progi na ich niskie nogi. Niemniej miło jest znów powrócić do ukochanych bohaterów i ukochanego świata Diuny. Tak naprawdę jedyne co razi i przeszkadza to pewna dziwna i absurdalna maniera. Za każdym razem autorzy nam powtarzają co się działo w polrzedniej części jakby czytelnicy mieli cierpieć na Alzheimera..baaaa mało tego, oni co rozdział przypominają co było w poprzednim rozdziale! Jest to okropnie irytująca maniera, czuję się jakby autorzy traktowali mnie jak ćwierć inteligenta, któremu non toper trzeba wszystko wyluszczać, totalny absurd! No nic z poczucia obowiązku ale i nie ukrywam z chęcią biorę sie za tom trzeci...mam tylko nadzieję, że opamietają się trochę i co chwila nie będą robić streszczeń poprzednich rozdziałów w rozdziałach. Ogólnie polecam jako uzupełnienie dla prawdziwych fanów sagi.

Może być. Dla każdego miłośnika Diuny nawet słaba powieść syna pisarza będzie ważna i wyczekiwana. Teraz miałam możliwość przeczytać najnowższe wydanie, ktore jest znacznie lepiej przeredagowane i tłumaczone niż poprzednie wydanie, które mialam jako tom pierwszy. Ogólnie część druga jest na tym samym poziomie co pierwsza, pisana dokładnie w takim samym stylu, przez obu...

W mojej opinii jedna z ciekawszych części Diuny napisana przez syna Herberta.

W mojej opinii jedna z ciekawszych części Diuny napisana przez syna Herberta.

ciężko przebrnąć, strasznie rozwleczona, wiele wątków mogłoby być pominiętych, n+ie wnosi jakoś nic specjalnie nowego, rozczarowanie

ciężko przebrnąć, strasznie rozwleczona, wiele wątków mogłoby być pominiętych, n+ie wnosi jakoś nic specjalnie nowego, rozczarowanie