Książka w przystępny sposób bo pisana jak opowieść - przedstawia czasy chwile przed Peryklesem oraz czasy jego samego, jednak czasem również ta forma jest powodem zguby, gubiąc czytelnikowi chronologię. Zaznajamia również z kulturą, postaciami tego okresu i tłumaczy pewne zjawiska - wtedy wychodząc z narracji opowieści.

Książka w przystępny sposób bo pisana jak opowieść - przedstawia czasy chwile przed Peryklesem oraz czasy jego samego, jednak czasem również ta forma jest powodem zguby, gubiąc czytelnikowi chronologię. Zaznajamia również z kulturą, postaciami tego okresu i tłumaczy pewne zjawiska - wtedy wychodząc z narracji opowieści.

Myślę, że lepiej by nam się żyło, gdyby ta książka była obowiązkowa dla polityków.

Myślę, że lepiej by nam się żyło, gdyby ta książka była obowiązkowa dla polityków.

Książki historyczne, zwłaszcza literatura faktu, mają u mnie zawsze, ,,na dzień dobry" 7/10. Jest to więc ocena wyjściowa, choć w tym przypadku, przyznam szczerze, ciut naciągana.

Może jednak najpierw o plusach. Ciekawe, faktograficzne przedstawienie dziejów Aten z VI i V wieku p.n.e., ze szczególnym uwzględnieniem czasów Peryklesa. Autor przedstawia wiele obiektywnych faktów o tej postaci, choć sam (we wstępie) biografią tej książki nie nazywa. Odnalazłem się szczególnie w klimacie dyplomacji i wojen. Widać tu istotę rozczłonkowanej Grecji, państewek toczących nieustanne spory, zawierające sojusze. Ciekawie przedstawiono społeczeństwo i mocarstwowe ambicje Aten, a także istotę jej demokracji. Opierała się ona w rzeczywistości na lęku przed tyranią i cynicznych rozgrywkach politycznych, gdzie dosłownie każdego można było posądzić i wydalić z powodu jego rzekomych tyrańskich zakusów.

Irytowała mnie jednak siłowa próba beletryzowania tej opowieści. Jeszcze pół biedy kiedy przytoczono jakiś rzeczywisty cytat czyjejś mowy. Rzecz jednak w tym, że sporo kompletnie niepotrzebnych dialogów, było po prostu fantazją autora, pasująco jak kwiatek do kożucha. Podobnie ocenić należy szerokie cytowanie greckich tragedii i komedii.

Pomimo tych mankamentów, wypada interesująco. Zwłaszcza jeśli ktoś interesuje się historią.

Książki historyczne, zwłaszcza literatura faktu, mają u mnie zawsze, ,,na dzień dobry" 7/10. Jest to więc ocena wyjściowa, choć w tym przypadku, przyznam szczerze, ciut naciągana.

Może jednak najpierw o plusach. Ciekawe, faktograficzne przedstawienie dziejów Aten z VI i V wieku p.n.e., ze szczególnym uwzględnieniem czasów Peryklesa. Autor przedstawia wiele obiektywnych...

Książka „Perykles i Aspazja” nie jest typową biografią słynnego ateńczyka i jego kochanki, a później żony. To książka popularnonaukowa opowiadająca o złotych latach demokracji ateńskiej – od ich początków, poprzez okrzepnięcie po pierwszej inwazji Persów na Grecję (to wtedy miała miejsce chociażby bitwa pod Maratonem),po stadium schyłkowe, które zbiegło się z wybuchem wojny peloponeskiej. Losy tytułowych bohaterów są w tym przypadku jedynie pretekstem do pokazania demokracji ateńskiej w całej swojej skomplikowanej strukturze. Owszem, Perykles jest centralną postacią książki, jednakże jej głównym bohaterem są bez wątpienia Ateny w swoim Złotym Wieku.

Jak to u Aleksandra Krawczuka zazwyczaj bywa, tak i tu mamy do czynienia ze starożytnymi dziejami opisywanymi w bardzo szerokiej perspektywie. Profesor nie oszczędza swoich czytelników – i bardzo dobrze robi. Mnóstwo tutaj imion ówczesnych filozofów, artystów, polityków, wojskowych czy władców, bardzo dużo również nazw greckich miast i wysp. Konteksty historyczne, polityczne, kulturowe, religijne czy ekonomiczne także są dość dokładnie zarysowane, dzięki czemu czytelnik może mieć bardzo szeroki ogląd fenomenu ówczesnych Aten oraz całej Grecji.

Książka jest napisana bardzo zrozumiale, co więcej, jej wymowa jest również dość uniwersalna. Ówcześni mieszkańcy Hellady przedstawieni są bez lukru – i jest to eufemizm. To kłótliwi i aroganccy pieniacze niepozbawieni osobistych ambicji, rozpolitykowani, przekupni i pyszałkowaci. A jednocześnie miłośnicy wolności w każdej postaci, patrioci i twardo stojący na ziemi filozofowie, odważni i karni, gdy trzeba. Jej koniec również ma bardzo uniwersalną wymowę i łatwo go odnieść do kontekstu politycznego naszego kraju, zarówno w latach 60. XX wieku – bo wtedy książka powstała – jak i obecnie.

„Perykles i Aspazja” to idealna książka na początek przygody ze starożytną Grecją. Zrozumiała, zajmująca i wypełniona faktami. Jak znalazł dla początkujących hellenistów lub nawet miłośników gry „Assassin's Creed Odyssey” – spotkamy w niej przynajmniej kilka postaci znanych z kart książki profesora Krawczuka.

Szczerze polecam.

Książka „Perykles i Aspazja” nie jest typową biografią słynnego ateńczyka i jego kochanki, a później żony. To książka popularnonaukowa opowiadająca o złotych latach demokracji ateńskiej – od ich początków, poprzez okrzepnięcie po pierwszej inwazji Persów na Grecję (to wtedy miała miejsce chociażby bitwa pod Maratonem),po stadium schyłkowe, które zbiegło się z wybuchem...

Profesor Krawczuk miał zwyczaj nadawania niektórym ze swych książek tytułów, które niewiele bądź nie w całości zgadzały się z treścią samego dzieła. Tak też jest i w tym przypadku. Książka ta bowiem jest o dziejach Aten (głównie) i Hellady w V w.p.n.e. Głównie o tym jakie wojny wtedy toczono zarówno między państwami-miastami greckimi, jakie i dlaczego zawiązywały się sojusze, choć jest też wątek wojen z Persami. Na kartach tego dzieła spotkamy też znajomych z lekcji historii: filozofów (np. Sokratesa) czy ludzi kultury (np. rzeźbiarza Fidiasza). Jednak ponad połowa książki skupiona jest wokół postaci Peryklesa, człowieka, który doprowadził do największego rozkwitu Aten w dziejach; człowieka będącego równocześnie wielkim propagatorem demokracji, czasem narzucającego ten ustrój innym siłą (co nie zawsze kończyło się dobrze). O Aspazji jest tu niewiele. Ot, tyle ile mówią zachowane źródła, choć ta mądra hetera na pewno jest postacią wartą zapamiętania, choćby dlatego że bardzo wpłynęła na życie Peryklesa.
Znakomita książka, jedna z najlepszych (jeśli nie najlepsza) profesora Krawczuka.

Profesor Krawczuk miał zwyczaj nadawania niektórym ze swych książek tytułów, które niewiele bądź nie w całości zgadzały się z treścią samego dzieła. Tak też jest i w tym przypadku. Książka ta bowiem jest o dziejach Aten (głównie) i Hellady w V w.p.n.e. Głównie o tym jakie wojny wtedy toczono zarówno między państwami-miastami greckimi, jakie i dlaczego zawiązywały się...

Książka, którą każdy zainteresowany historią starożytnej Grecji musi przeczytać.
Nie opowiada tylko o Peryklesie i Aspazji (o tej drugiej jest stosunkowo niewiele),ale rysuje portret greckich polis od czasów Solona, do śmierci Peryklesa.
Przewijają się tu Alkmeonidzi i ich konflikt z Filaidami i chyba przedstawienie (nie explicite, ale widać to wyraźnie) historii greckiej przede wszystkim jako konfliktu rodów, także po reformach Klejstenesa, gdzie narzędziem walki politycznej był również ostracyzm.
Na pewno nie była to moja ostatnia lektura tej książki.

Książka, którą każdy zainteresowany historią starożytnej Grecji musi przeczytać.
Nie opowiada tylko o Peryklesie i Aspazji (o tej drugiej jest stosunkowo niewiele),ale rysuje portret greckich polis od czasów Solona, do śmierci Peryklesa.
Przewijają się tu Alkmeonidzi i ich konflikt z Filaidami i chyba przedstawienie (nie explicite, ale widać to wyraźnie) historii greckiej...

Przeczytałem tą książkę tak z 10 razy :)

Przeczytałem tą książkę tak z 10 razy :)

Książkę zapamiętam jako bardzo pozytywne zaskoczenie, będące szczególnie wyraźnym po lekkim zawodzie podczas lektury innej tematycznie podobnej pozycji. Z rzeczy nieoczywistych mogę pochwalić ją za naprawdę ciekawą perspektywę z której przychodzi nam poznać opinie i komunikaty wyrażane przez towarzyszy Peryklesa (i nie tylko ich). Są one przekazywane niejako "bezpośrednio" nam, pozwalając się niezwykle intensywnie wczuć w rolę głównego bohatera.

Najbliższe skojarzenie przywodzi mi na myśl komunikaty w grze video dostarczane nam przez naszych dowódców oznajmiających, jak przedstawia się sytuacja na polu bitwy, podczas gdy my mamy podjąć decyzję co do dalszych kroków. Wrażenie to towarzyszyło mi za każdym razem podczas takiej wypowiedzi, oraz sprawiało, że jako czytelnik czułem się niemal rozpieszczany.

Książkę zapamiętam jako bardzo pozytywne zaskoczenie, będące szczególnie wyraźnym po lekkim zawodzie podczas lektury innej tematycznie podobnej pozycji. Z rzeczy nieoczywistych mogę pochwalić ją za naprawdę ciekawą perspektywę z której przychodzi nam poznać opinie i komunikaty wyrażane przez towarzyszy Peryklesa (i nie tylko ich). Są one przekazywane niejako...

Powracam, nie pamiętam już po raz który, do tej książki. Pierwszy raz przeczytałem ją w dzieciństwie. Byłem chory, co sprawiało mi radość. MIałem idealne zdrowie, więc rzadko mogłem liczyć na zwolnienie lekarskie i czas w łóżku.
Czytałem tą książkę jeszcze wiele razy. Krawczuk ma niesamowity talent do uwodzenia, dzielenia się swoją miłością do świata antycznego. Książka niby popularyzatorska, ale czyta się ją jak powieść. Polecam wszystkim. Ja sięgam po nią po raz kolejny, tym razem w celach bardziej praktycznych. Piszę scenariusz filmowy :)

Powracam, nie pamiętam już po raz który, do tej książki. Pierwszy raz przeczytałem ją w dzieciństwie. Byłem chory, co sprawiało mi radość. MIałem idealne zdrowie, więc rzadko mogłem liczyć na zwolnienie lekarskie i czas w łóżku.
Czytałem tą książkę jeszcze wiele razy. Krawczuk ma niesamowity talent do uwodzenia, dzielenia się swoją miłością do świata antycznego. Książka...

Jak to u Krawczuka w prawie połowy pozycji tytuł ma się nijak do treści.Jeżeli np. książka się nazywa się Perykles i Aspazja tzn,że będzie tam szeroko i kontekstowo o danym tle historycznym,ale o samych osobach tytułowych najmniej.I tak jest oczywiśćie w tym przypadku(a już o Aspazji to już naprawdę prawie praktycznie nic).Skojarzyło mi się,że dane osoby np Perykles i Aspazja czy Tytys i Berenika mogą właściwie służyc tylko jako wskaznik czy wręcz kotwica służąca jako konkretny punkt zaczepienia dla danej opowieści historycznej konkretnych czasów.Książka sama w sobie-pomijając sam tytuł-to jak zwykle u autora ciekawie, gawędziarsko i rzetelnie przybliżony nam kawałek wiedzy o czasach starożytności.Jest jak snop światła oświetlający i pozwalający tym samym dokładnie przyjrzeć się danemu fragmentowi nocy histori.

Jak to u Krawczuka w prawie połowy pozycji tytuł ma się nijak do treści.Jeżeli np. książka się nazywa się Perykles i Aspazja tzn,że będzie tam szeroko i kontekstowo o danym tle historycznym,ale o samych osobach tytułowych najmniej.I tak jest oczywiśćie w tym przypadku(a już o Aspazji to już naprawdę prawie praktycznie nic).Skojarzyło mi się,że dane osoby np Perykles i...