Wg mnie opowiadania trochę za długie a wyjaśnienia problemu naukowego to często jedna lub dwie linijki tekstu.

Wg mnie opowiadania trochę za długie a wyjaśnienia problemu naukowego to często jedna lub dwie linijki tekstu.

Miła i przyjemna książka z ogromną dawką wiedzy z różnych dziedzin dla dzieci. Mimo tego że książka przeznaczona jest dla młodszych czytelników to ja sama wyciągnęłam z niej sporą dawkę wiedzy.

Miła i przyjemna książka z ogromną dawką wiedzy z różnych dziedzin dla dzieci. Mimo tego że książka przeznaczona jest dla młodszych czytelników to ja sama wyciągnęłam z niej sporą dawkę wiedzy.

To chyba najniższa ocena jaką wystawiłam w tym serwisie. Książka porusza ciekawe tematy, dziwne pytania, które mogą rodzić się w małych główkach - bardzo dogłębnie je tłumaczy i nawet jak dla dorosłego niektóre tłumaczenia są bardzo "techniczne" - lubię, gdy nie traktuje się dziecka jako niedorozwiniętej istoty i autorzy nie pieszczą się z czytelnikiem. Jednak bardzo nie podoba mi się aspekt edukacyjny, który płynie z tej książki wątkiem pobocznym - stereotypowe zachowania, które powinny być piętnowane. Takie przykłady jak - tylko bułka z nutellą jest dobra, sąsiad ukrywający chłopca przed mamą, pizza i frytki jako najlepszy obiad, żelki przyklejane do brudnego przedmiotu i chłopiec, który jest tylko wtedy szczęśliwy kiedy je skonsumuje. Podsumowując - potencjał i idea świetna, wykonanie - coś tu nie do końca zostało przemyślane. Nie dałabym tej książki dziecku.

To chyba najniższa ocena jaką wystawiłam w tym serwisie. Książka porusza ciekawe tematy, dziwne pytania, które mogą rodzić się w małych główkach - bardzo dogłębnie je tłumaczy i nawet jak dla dorosłego niektóre tłumaczenia są bardzo "techniczne" - lubię, gdy nie traktuje się dziecka jako niedorozwiniętej istoty i autorzy nie pieszczą się z czytelnikiem. Jednak bardzo nie...

"Skąd się biorą dziury w serze? Historyjki dla ciekawskich dzieci" autorstwa Christiana Drellera i Perty Marii Schmitt wzbogacone ilustracjami Heike Vogel to hit wśród moich 7 latków. Zachęcają do zagłębiania się w niezwykłe historyjki z ciekawymi informacjami. To druga książka po jaką sięgnęłam i nie był to stracony czas. Przy okazji człowiek dorosły dowiaduje się czegoś nowego.
W tej książce czytelnik znajdzie informacje:
- Dlaczego banany są krzywe?
- Dlaczego dżdżownica nie ma nóg?
- Które zwierzę jest najpotężniejsze?
- Dlaczego samoloty umieją latać?
- Dlaczego gwiazdy świecą?
- Dlaczego niektórzy ludzie mają ciemną skórę?
- Dlaczego dzięcioła nie boli głowa od stukania w drzewo?
- Skąd się bierze sól w morzu?
- Jak to jest być starym?
- Skąd się bierze prąd w gniazdku?
- Dlaczego jesienią liście spadają z drzew?
- Dlaczego wypadają mleczne zęby?
- Gdzie chowa się słońce kiedy śpimy?
- Skąd się biorą dziury w serze?
- Skąd się bierze obraz w telewizorze?
- Dlaczego niektóre ryby mogą utonąć?
- Dlaczego niebo jest niebieskie?
- Dlaczego po przebudzeniu zapominamy, co nam się śniło?
- Gdzie jest wiatr, kiedy nie wieje?
Ciekawe historie nie tylko dla ciekawskich dzieci polecają się każdego dnia. Serdecznie polecam.

"Skąd się biorą dziury w serze? Historyjki dla ciekawskich dzieci" autorstwa Christiana Drellera i Perty Marii Schmitt wzbogacone ilustracjami Heike Vogel to hit wśród moich 7 latków. Zachęcają do zagłębiania się w niezwykłe historyjki z ciekawymi informacjami. To druga książka po jaką sięgnęłam i nie był to stracony czas. Przy okazji człowiek dorosły dowiaduje się czegoś...

'Niech mi każdy powie szczerze skąd się biorą dziury w serze?'.

Nie wiecie? Bo ja przed lekturą tej książeczki nie wiedziałem. A dlaczego niebo jest niebieskie albo dlaczego drzewa jesienią zrzucają liście. Może ktoś kpić, że wziąłem się za książkę dla dzieci. Ale zanim zacznie niech odpowie mi na ww pytania. I na 16 pozostałych.

Niektóre może są proste. Np. 'gdzie chowa się słońce, gdy go nie widać?'. Ale na większość z nich większość dorosłych pewnie nie zna odpowiedzi. Ja sam chciałem je poznać i dlatego odpaliłem tę książeczkę.

Trochę dorosłej krytyki. Ważnym pytaniom i odpowiedziom towarzyszą scenki rodzajowe z udziałem dzieci. I tu mam wątpliwości. Jedna dotyczy wieku dzieci. Patrząc po wieku dziecięcych bohaterów jest to książka dla 5 i 6- latków. Na pewno? Patrząc na wiedzę dzieci, ich pytania i stopień komplikacji języka wydaje mi się, że książka jest skierowana do nieco starszego odbiorcy. 8- 10 lat?

Ba! Sam musiałem przewijać i powtarzać niektóre wyjaśnienia. Są sensowne i logiczne, ale chwilami wymagają przeanalizowania. Ale nie mam dzieci i może się mylę, może dzieci chwycą te wyjaśnienia szybciej niż taki stary piernik jak ja.

Na specjalną uwagę zasługuje świetna opowiastka o starości. Prozdrowotne przesłanie może i drażni, ale cała historyjka rewelacyjnie prezentuje sens starości. To, gdy mama zakłada dziecku ciężarki na ręce i nogi i wkłada mu ochronnik słuchu do uszu, a dzieciak zaczyna rozumieć różnicę między własną pełnosprawnością, a starością. Świetne. Sam tego kiedyś próbowałem i polecam eksperyment: zasłońcie sobie oczy albo zawiążcie sobie rękę na plecach i spróbujcie tak przeżyć jeden dzień. Niesamowite doświadczenie.

Mniej fajnie wypadła strona obyczajowa. Niby nie ma się o co czepiać, była tylko pretekstem do pytań. Ale i tak się czepiam. Uśmiechnięci i cierpliwi rodzice zawsze mają czas, by odpowiadać na pytania. Zawsze mają wiedzę, a jak nie mają, to równie uśmiechnięty ekspert ich wyręczy. Nawet wkurzony na wynik meczu ojciec (w opowiastce o prądzie) po chwili się zreflektuje i przedstawi synkowi całą prawdę. A gość z elektrowni nie oleje bachora, a zamiast tego zacznie mu opowiadać o prądzie. No na pewno!

Może przemawia przeze mnie lekka zazdrość. I pytanie, czy to zafałszowanie to potrzeba książki, czy po prostu niemieckie dzieci mając się lepiej. A może dziś to rzeczywiście wygląda lepiej. Książkowe dzieci odwiedzają lotnisko, teatr i mleczarnię. Ja w ich wieku odwiedzałem jedynie basen w MOSIRze...:(

Najważniejsze pozostają pytania i megaciekawe odpowiedzi, których pewnie wielu dorosłych nie da. Można się popisać przed kolegami albo napisać o tym posta na necie. Albo po prostu się dokształcić. To cenna sprawa, niezależnie od wieku.

7/10

Audiobooka czyta Anna Rusiecka. Mi się nie podobało. Przesadnie przegina, infantylizuje i przesadza z głosem. To niby miało być bardziej atrakcyjne dla dzieci, w końcu to książka głównie dla nich. Ja za dzieciaka obejrzałem masę bajek i w żadnej z nich ten głosowy przesadyzm nie był potrzebny.

'Niech mi każdy powie szczerze skąd się biorą dziury w serze?'.

Nie wiecie? Bo ja przed lekturą tej książeczki nie wiedziałem. A dlaczego niebo jest niebieskie albo dlaczego drzewa jesienią zrzucają liście. Może ktoś kpić, że wziąłem się za książkę dla dzieci. Ale zanim zacznie niech odpowie mi na ww pytania. I na 16 pozostałych.

Niektóre może są proste. Np. 'gdzie chowa...

Ciekawe pytania i fajne wyjaśnienia, ale troszeczkę nużące historyjki wprowadzające. Często syn mi przy niej zasypiał :) Ogólnie na tak :)

Ciekawe pytania i fajne wyjaśnienia, ale troszeczkę nużące historyjki wprowadzające. Często syn mi przy niej zasypiał :) Ogólnie na tak :)

Na wstępie - czemu chwyciłem tą książkę do ręki? Przez tytuł. Tylko nie doczytałem, że to "historyjki dla ciekawskich dzieci".
Zacznijmy od początku - czy książka jest ciekawa? Tak. Czy książka jest zrozumiała? Tak. Czy dałbym książkę swojemu dziecku? Otóż nie.
Historia chłopca który rozmawia z nieznajomym w samolocie jest trochę... niepokojąca. Nie chodzi o to, że jest tam jakiś podtekst. Po prostu nie chciałbym, aby moje dziecko uczyło się rozmawiać z nieznajomymi zdenerwowanymi osobami starszymi. Można to nazwać przezornością.
Czy oprócz tego znalazłem minusy? Tak. Atomy i cząsteczki to słowa których uczyłem się mniej więcej w 4 klasie podstawówki na przyrodzie. Za wcześnie na takie wypowiedzi dla takich "malców".
Z drugiej strony niektóre rzeczy były ciekawe, nawet dla mnie. Dziury w serze, proste wytłumaczenie starzenia... Przez to trochę dziecko uczy się respektu dla ludzi starszych.

Na wstępie - czemu chwyciłem tą książkę do ręki? Przez tytuł. Tylko nie doczytałem, że to "historyjki dla ciekawskich dzieci".
Zacznijmy od początku - czy książka jest ciekawa? Tak. Czy książka jest zrozumiała? Tak. Czy dałbym książkę swojemu dziecku? Otóż nie.
Historia chłopca który rozmawia z nieznajomym w samolocie jest trochę... niepokojąca. Nie chodzi o to, że jest...

Szczerze polecam nauczycielom oraz rodzicom, którym się "chce". Bardzo inspirująca pozycja. Rozbudza ciekawość świata. Podsuwa wiele pomysłów zarówno na ciekawą, urozmaiconą lekcję, jak i zabawy w domowym zaciszu połączone z eksperymentowaniem.

Szczerze polecam nauczycielom oraz rodzicom, którym się "chce". Bardzo inspirująca pozycja. Rozbudza ciekawość świata. Podsuwa wiele pomysłów zarówno na ciekawą, urozmaiconą lekcję, jak i zabawy w domowym zaciszu połączone z eksperymentowaniem.

Wszystko fajnie, ale dzieci w tej książce żywią się frytkami, pizzą i wielkimi porcjami lodów, a czasem gadają jak dzieci w reklamach (trochę sztucznie). Poza tym historyjki są nawet ciekawe.

Wszystko fajnie, ale dzieci w tej książce żywią się frytkami, pizzą i wielkimi porcjami lodów, a czasem gadają jak dzieci w reklamach (trochę sztucznie). Poza tym historyjki są nawet ciekawe.

Bardzo przyjemna książeczka dla dzieci małych i dużych. Nawet dorosły, stary dinozaur może się z niej dowiedzieć czegoś ciekawego!

Bardzo przyjemna książeczka dla dzieci małych i dużych. Nawet dorosły, stary dinozaur może się z niej dowiedzieć czegoś ciekawego!