Świetne opowiadania nawiązujące do mitologii Cthulhu. Howard jako autor powieści przygodowych, akcji i twórca postaci Conana nadaje tym opowiadaniom swoisty charakter. Ich bohaterowie często stają do walki z wszelkimi nienazwanymi plugastwami z poza sfer. Dla mnie to połączenie nadnaturalnej grozy i heroizmu bardzo odpowiada. Osobiście cenię opowiadania Howarda nawiązujące do twórczości Lovecrafta dużo bardziej niż też, które wyszły spod pióra Derletha.

Świetne opowiadania nawiązujące do mitologii Cthulhu. Howard jako autor powieści przygodowych, akcji i twórca postaci Conana nadaje tym opowiadaniom swoisty charakter. Ich bohaterowie często stają do walki z wszelkimi nienazwanymi plugastwami z poza sfer. Dla mnie to połączenie nadnaturalnej grozy i heroizmu bardzo odpowiada. Osobiście cenię opowiadania Howarda nawiązujące...

"Conan w nieznanych światach"
Po przeczytaniu tej książki mam mieszane uczucia. Po pierwsze muszę się przyznać, że nie bawią mnie umięśnieni faceci z mieczami. Po drugie uwielbiam Cthulhu.
W zbiorze opowiadań jest różnie. Dwa pierwsze mają w sobie Cthulhu i są bardzo ciekawe (Arkham i Czarna Skała). Dalej jest już różnie...
Potwór na dachu jest nawet ciekawy, ale jakoś mnie nie wciągnął.
Płomień Aszurbanipala trąci trochę przygodowym awanturnictwem. Niby jest coś z mroku, ale strzelanie burzy efekt.
Królestwo cieni- za dużo Barbarzyńcy za mało mitologii... i wężowi ludzie jakoś do mnie nie przemawiają.
Robaki ziemi - wyraźna zwyżka formy i duży plus. Mimo początkowej rzymskiej naleciałości całość zmierzała w słuszną stronę mroku. Zakończenie... nie najlepsze.
Dzieci nocy - niewypał moim zdaniem.
Lud mroku - infantylne i zawiera zbyt dużo popłuczyn po Barbarzyńcy. Jego nie trawię...
Czarny niedźwiedź gryzie - 007 w nieco ciemnym wydaniu. Dobrze się czytało.
Nie kopcie mi grobu - mroczna i wciągająca opowiastka, gdyby popracować nad zakończeniem byłby hit.
Kopytne misterium - rasowe i z nutą porządnej krwi. Mimo dość banalnego zakończenia coś w nim jest.
Pozostałą część stanowią fragmenty większych opowieści. Wyrwane z kontekstu denerwują i obniżają poziom tomiku.
Ktoś miał pomysł, lecz niepotrzebnie ubrał go w motto przewodnie "Cthulhu".

"Conan w nieznanych światach"
Po przeczytaniu tej książki mam mieszane uczucia. Po pierwsze muszę się przyznać, że nie bawią mnie umięśnieni faceci z mieczami. Po drugie uwielbiam Cthulhu.
W zbiorze opowiadań jest różnie. Dwa pierwsze mają w sobie Cthulhu i są bardzo ciekawe (Arkham i Czarna Skała). Dalej jest już różnie...
Potwór na dachu jest nawet ciekawy, ale jakoś...

Pierwsze opowiadania z tego zbioru zrobiły na mnie bardzo pozytywne wrażenie i byłem święcie przekonany, że ocena końcowa będzie o wiele wyższa. "Czarna skała", "Potwór na dachu", "Płomień Ashurbanipala" – trzy pierwsze historie – są naprawde dobre, mają ten specyficzny lovecraftowski klimat a i styl jest niczego sobie. Dwa ostatnie - „Nie kopcie mi grobu” i „Kopytne monstrum” również jak najbardziej na plus. Natomiast spory problem miałem z resztą opowiadań, które co prawda od strony technicznej stoją na tym samym, wysokim poziomie ale zupełnie mnie nie przekonały z uwagi na realia, w których zostały osadzone. Więcej tam Conana Barbarzyńcy niż Lovecrafta, zaś sama mitologia Cthulhu to tylko marna kropla w morzu heroic fantasy. Takie „Czarny niedźwiedź gryzie” - choć samo w sobie dobre – poza paroma terminami zaczerpniętymi z Lovecrafta, nie ma z mitologią Cthulhu zupełnie nic wspólnego. Bardziej z Indianą Jones lub Jamesem Bondem. Mnie to trochę przeszkadza bo jak sięgam po „opowiadania z mitologii Cthulhu”, to takich opowiadań właśnie oczekuję. Historyjka, w której 90% fabuły to akcja rodem z Bollywood, w której nie ma żadnych elementów nadprzyrodzonych i w której raz, góra dwa pada imię Yog-Sothoth, nie jest jeszcze opowiadaniem z mitologii Cthulhu. I choć same w sobie te opowiadania są naprawdę dobre, to ja jednak czuję się z lekka wydymany.

Pierwsze opowiadania z tego zbioru zrobiły na mnie bardzo pozytywne wrażenie i byłem święcie przekonany, że ocena końcowa będzie o wiele wyższa. "Czarna skała", "Potwór na dachu", "Płomień Ashurbanipala" – trzy pierwsze historie – są naprawde dobre, mają ten specyficzny lovecraftowski klimat a i styl jest niczego sobie. Dwa ostatnie - „Nie kopcie mi grobu” i „Kopytne...

Część opowiadań zainteresuje tylko serdecznie oddanych bohaterom Howarda czytelników, część - zaryzykuję - jest po prostu przeciętna, kilka ("Czarna Skała","Robaki Ziemi", "Nie kopcie mi grobu", fragmenty "Dom pośród dębów" i "Brama do świata") naprawdę niezgorsza. Całość opatrzona wstępem H.P.Lovecrafta.

Część opowiadań zainteresuje tylko serdecznie oddanych bohaterom Howarda czytelników, część - zaryzykuję - jest po prostu przeciętna, kilka ("Czarna Skała","Robaki Ziemi", "Nie kopcie mi grobu", fragmenty "Dom pośród dębów" i "Brama do świata") naprawdę niezgorsza. Całość opatrzona wstępem H.P.Lovecrafta.

http://portafortunas.pl/krolestwo-cieni-i-inne-opowiadania-z-mitologii-cthulhu-robert-e-howard-recenzja/

http://portafortunas.pl/krolestwo-cieni-i-inne-opowiadania-z-mitologii-cthulhu-robert-e-howard-recenzja/

Wybór niestety mocno przypadkowy. Howard napisał dużo takich opowieści, zaś tu wybrano nieliczne, nie zawsze najbardziej dla gatunku reprezentatywne. Za to wielką ciekawostką jest wstęp, autorstwa samego H.P. Lovecrafta, kreślący sylwetkę autora.

Wybór niestety mocno przypadkowy. Howard napisał dużo takich opowieści, zaś tu wybrano nieliczne, nie zawsze najbardziej dla gatunku reprezentatywne. Za to wielką ciekawostką jest wstęp, autorstwa samego H.P. Lovecrafta, kreślący sylwetkę autora.

"Królestwo Cieni" to zbiór opowiadań Roberta E. Howarda znanego przede wszystkim jako twórce barbarzyńcy Conana Cymeryjczyka. Tematem przewodnim zbioru jest tak zwana Mitologia Cthulhu, za stworzenie której z kolei odpowiada H. P. Lovecraft. Każdy kto miał okazje czytać prozę Lovecrafta na pewno będzie wiedział już czego mniej więcej się spodziewać po tej książce. Tajemne księgi, nienazwana groza z spoza wszechświata, opuszczone domy/ruiny,tajemnicze rasy ludzkie(?) sprzed tysięcy lat, okultyści i mroczne legendy (w jednej pojawia się nawet nasz rodak :) ) To wszystko mamy w tym zbiorze. Jeśli mielibyśmy porównywać opowiadania Howarda do tych pisanych przez Lovecrafta, to niestety opowiadania twórcy Conana nie są tak dobre jak te pisane przez Lovecrafta. Moim zdaniem właściwie nie mają sensu takie porównania. Howard miał swój własny styl. Jeśli chodzi o ten zbiór, to opowieści Howarda są zdecydowanie mniej finezyjne, krótsze i akcja dość szybko się zawiązuje. Nie mamy kilkustronicowych opisów i wprowadzeń jak u Lovecrafta. Dodatkowo jest znacznie brutalniej. Bohaterowie nie boją się używać siły a autor nie szczędzi nam opisów przemocy.
Ze swojej strony gorąco polecam "Królestwo Cieni" zwłaszcza wyznawcom Cthulhu ;) ale także prozy Roberta E. Howarda.

"Królestwo Cieni" to zbiór opowiadań Roberta E. Howarda znanego przede wszystkim jako twórce barbarzyńcy Conana Cymeryjczyka. Tematem przewodnim zbioru jest tak zwana Mitologia Cthulhu, za stworzenie której z kolei odpowiada H. P. Lovecraft. Każdy kto miał okazje czytać prozę Lovecrafta na pewno będzie wiedział już czego mniej więcej się spodziewać po tej książce. Tajemne...