Kilkanaście miesięcy temu zaczęłam nurkować, początkowo dla kogoś, dla tej osoby było ono bardzo ważne, chyba najważniejsze w życiu, postanowiłam więc spróbować i ewentualnie podzielić tę pasję. I stało się, nurkowanie stało się ważne i dla mnie, choć osoba dla której zaczęłam niestety zniknęła z mojego życia.
Po zaliczeniu kolejnych kursów nadszedł czas na zakup własnego sprzętu, a następnie chęć na pozyskanie jak największej ilości informacji o nurkowaniu poza stricte podręcznikami kursowymi. Autobiografia Verny van Schaik jest pierwszą z książek o nurkowaniu nie będącą takim podręcznikiem. Jako nurkini (moja feminatywna wersja nurka) nie mogłam nie zapoznać się z książką kobiety, która ustanowiła rekord w nurkowaniu głębokim kobiet. Książka jest w porządku, wiem brzmi to mało entuzjastycznie, ale nie można się oszukiwać, Verna nie jest pisarką, jest nurkinią. Nie można się więc spodziewać po tej pozycji głębszych przemyśleń czy wzniosłych rozważań. Autorka w dość luźny i lekki sposób opisuje w jaki sposób została nurkinią, jak i niej pojawiła się pasja oraz chęć pobicia rekordu świata. Mi zabrakło szczegółów, zabrakło mi jednak tych głębszych refleksji, one się pojawiają, ale według mnie są opisane zbyt pobieżnie. Dobrze było poznać historię Verny, ale nie wiem czy nie byłoby lepiej aby przekazała swoją historię jakiemuś profesjonaliście, który wiedziałby jak ją przedstawić tak aby rzeczywiście nie można było się od niej oderwać i aby z ciekawością przeczytało ją nie tylko środowisko nurkowe.
Ah, no i cena, zdecydowanie za wysoka jak na książkę tej objętości i jakości.

Kilkanaście miesięcy temu zaczęłam nurkować, początkowo dla kogoś, dla tej osoby było ono bardzo ważne, chyba najważniejsze w życiu, postanowiłam więc spróbować i ewentualnie podzielić tę pasję. I stało się, nurkowanie stało się ważne i dla mnie, choć osoba dla której zaczęłam niestety zniknęła z mojego życia.
Po zaliczeniu kolejnych kursów nadszedł czas na zakup własnego...

Uwielbiam książki o ludzkich pasjach , które determinują ich życie. Część ludzi tylko kręci głową na to co wyprawiają grotołazi, wspinacze wysokogórscy czy nurkowie właśnie. Prawie każda z autobiografii " niespokojnych dusz" w jakimś stopniu odpowiada na dręczące nas pytanie -po co to robią? Każdy z nich ma inny punkt widzenia. Większość z nich zapewne chce dotrzeć tam , gdzie nikogo wcześniej nie było. Jak twierdzi sama autorka piedestały są kuszące. Część z entuzjastów życia na granicy swoich możliwości nie potrafi żyć bez rozwijania swojej pasji. I po próbach podjęcia decyzji o spokojnym życiu bez ryzyka, rzadko są szczęśliwi.
Staram się nigdy nie osądzać postaw ludzi pokroju Verny van Schaik i wyboru ich życiowej ścieżki.
Wszystkie wspomnienia wszelakich rekordzistów czytam z ogromnym zainteresowaniem. Innym czytelnikom o zbliżonych poglądach też szczerze polecam.

Uwielbiam książki o ludzkich pasjach , które determinują ich życie. Część ludzi tylko kręci głową na to co wyprawiają grotołazi, wspinacze wysokogórscy czy nurkowie właśnie. Prawie każda z autobiografii " niespokojnych dusz" w jakimś stopniu odpowiada na dręczące nas pytanie -po co to robią? Każdy z nich ma inny punkt widzenia. Większość z nich zapewne chce dotrzeć tam ,...

Bardzo dobrze i lekko (mimo że na poważny temat) napisana książka: przeczytałem ją w jeden dzień.
Rzetelnie opisuje aspekty nurkowania technicznego, a jednocześnie jest bardzo, zaskakująco wręcz, osobista: odważnie opisuje własne kompleksy, emocje i motywacje kobiety, która szuka swojego miejsca i bije rekordy w zdominowanym przez mężczyzn sporcie.

Jeden z rozdziałów opisuje bardzo ciekawe spojrzenie na historię Davida Shaw; z bardziej emocjonalnego punktu widzenia i z analizą relacji między ludźmi, które w ostateczności przyczyniły się, chyba faktycznie, do śmieci Shaw'a.

Bardzo dobrze i lekko (mimo że na poważny temat) napisana książka: przeczytałem ją w jeden dzień.
Rzetelnie opisuje aspekty nurkowania technicznego, a jednocześnie jest bardzo, zaskakująco wręcz, osobista: odważnie opisuje własne kompleksy, emocje i motywacje kobiety, która szuka swojego miejsca i bije rekordy w zdominowanym przez mężczyzn sporcie.

Jeden z rozdziałów...

Świat nurkowania technicznego i głębokiego jest niebezpieczny i wysoce nieprzyjazny. Nie tylko z powodu ekstremalnego i nadal nieprzewidywalnego oddziaływania na ciało nurka. Jest to również świat wysoce hermetyczny z punktu widzenia nowego adepta a nawet wrogi, gdy adept okazuje się być kobietą, szczególnie taką, która chce przekroczyć granice, nieosiągalne dla większości mężczyzn.

Verna Van Schaik dzierży obecny rekord świata w nurkowaniu głębokim wśród kobiet. Dokładnie 221 metrów. Jest to głębokość, na którą schodzą tylko nieliczni. Nawet jeśli chodzi mężczyzn. Może dlatego Verna musiała zmagać się nie tylko z ograniczeniami własnego ciała, ale również całkowitym brakiem wsparcia społeczności nurków. Nie dziwi zatem, że autobiografia najgłębiej nurkującej kobiety nie jest tylko o biciu rekordu (ot, zejść na planowane 221 metrów, a potem kilkanaście godzin spędzonych na masie przystanków dekompresyjnych w drodze powrotnej). Jest obszernym zapisem drogi, jaką musiała pokonać, aby ten rekord osiągnąć: zmagań z własną psychiką i własnymi słabościami, trudną sytuacją rodzinną, nieprzychylnym otoczeniem czy zwykłymi problemami technicznymi.

Czytając „Zanurzoną” można mieć wrażenie, że do tej pory postronny obserwator widział tylko jedną stronę medalu – nurkowania głębokiego – pozbawionego emocjonalnej otoczki, do której mężczyźni nie chcą się przyznawać i której pewnie woleliby nie widzieć. To sport, w którym nie ma miejsca na takie słabości. Verna pokazuje, że jednak inaczej. Takie elementy jak strach czy zwątpienie są nieodłącznym elementem nurkowania. I raczej trzeba je oswoić niż na siłę ich unikać.

Dzięki takiemu podejściu możemy w odmienny sposób przyjrzeć się znanym już osobom i wydarzeniom. Postacie Nuno Gomesa czy Dave’a Shawa nabierają nowych barw, na lokacje takie jak Badgat czy Boesmansgat można spojrzeć z zupełnie innej perspektywy. Może i kobiecej, ale przez to nie mniej interesującej.

Jeśli czytaliście inne książki stricte o nurkowaniu, szczególnie „Mrok” Phillipa Fincha czy „Autobiografia pod ciśnieniem” Shecka Exley’a koniecznie musicie sięgnąć również po książkę Verny van Scheik. Świat nurków technicznych jest bardzo wąski i hermetyczny, wydawać by się mogło niezmienny od wielu lat. Sheck Exley, Dave Shaw, Don Shirley, Nuno Gomes czy Krzysztof Starnawski to nazwiska uznane i często pojawiające się pod pretekstem relacji w wypraw czy eksperckich opinii. Verna van Scheik z jakichś powodów nie pojawia się oficjalnie w tym gronie. Nawet w relacjach z wydobycia ciała Deona Dreyera często pomija się fakt, że właśnie ona kierowała zespołem nurków zabezpieczających. Jest to jeden z wielu takich ‘ubytków’ w wiedzy, które miłośnik nurkowania powinien nadrobić. Jeśli najgłębiej nurkująca kobieta pisze swoją biografię, to trzeba ją koniecznie przeczytać.

[Recenzja pierwotnie opublikowana na blogu www.zakladnik-ksiazek.pl]

Świat nurkowania technicznego i głębokiego jest niebezpieczny i wysoce nieprzyjazny. Nie tylko z powodu ekstremalnego i nadal nieprzewidywalnego oddziaływania na ciało nurka. Jest to również świat wysoce hermetyczny z punktu widzenia nowego adepta a nawet wrogi, gdy adept okazuje się być kobietą, szczególnie taką, która chce przekroczyć granice, nieosiągalne dla większości...

Wreszcie kobiecy głos na temat nurkowania nastawionego na bicie rekordów

Wreszcie kobiecy głos na temat nurkowania nastawionego na bicie rekordów