Gwiazd naszych wina

Każdy z Nas myśli czasem o śmierci. Niektórzy mają z nią styczność dzień w dzień - lekarze, pielęgniarki. Niektórzy widzą ją sporadycznie, ale niektórych dotyka ona osobiście - zimna, okrutna, nie znająca słowa „ukojenie”.

Wyobrażaliście sobie kiedyś jak wyglądać będzie Wasze życie, kiedy będziecie krok od tej okropnej śmierci? Co zrobicie? Poddacie się? Będziecie walczyć?



SPOJLER



Hazel to dziewczyna, która ma zaledwie 16 lat, a już doświadczyła bólu jakiego nikt z Nas nigdy nie zrozumie. Dziewczyna „próbuje” żyć normalnie, jednak nie chodzi do szkoły, nie ma też wielkiego grona znajomych poświęcających jej czas. Jej matka zapisuje ją na spotkania z innymi chorymi osobami. Tam poznaje Gusa. Przystojnego młodego mężczyznę - bez dolnej kończyny. Myślicie, że przeszkadza im to w utrzymywaniu kontaktu? W spotkaniach jak normalna młodzież w ich wieku? Nie, oni rozumieją się wzajemnie, przechodzą to samo piekło razem. Hazel choruje na raka. Gus? Chłopak, 18 lat. Miał on raka, który umiejscowiony był w jego nodze. Po roku od diagnozy, amputowano mu nogę i miał od tego czasu protezę.


W miarę spotykania się dwóch młodych ludzi, poznawania się, Hazel pokazała Gusowi swoją ulubioną książkę, książkę, która opowiada o dziewczynce tak samo chorej jak ona sama. Gus, aby zrobić przyjemność chorej dziewczynie, wykorzystuje swoje jedno życzenie i zabiera ją do Amsterdamu, aby mogła poznać autora książki i dowiedzieć się, jakie były dalsze losy malej bohaterki książki. Gdy już tam dotarli, okazało się, że autor to skrzywdzony przez los człowiek, alkoholik. Sami możecie domyśleć się, jak potoczyła się rozmowa.


W Amsterdamie Gus wyznaje, że rak powrócił i że nie zostało mu już dużo czasu.


Nie chce Wam więcej spojlerować, chcę, żebyście sami ją przeczytali i ocenili.


Śmierć to trudny temat dla każdego z Nas, mimo to autorzy, jak i zwykli ludzie poruszają jej temat bardzo często. Niektórym wychodzi to dobrze, innym gorzej, ale za każdym razem wychodzi coś nowego, nieznanego.


Moje odczucia podczas czytania książki - czytałam ją prawie 7 lat temu, była to jedna z pierwszych przeczytanych przeze mnie książek, nie żałuje. Mimo, że jest ona ciężka do zaakceptowania, ponieważ bardzo przywiązuje się do bohaterów, to warto było przeżyć z nimi te kilkadziesiąt stron, śmiać się razem z nimi i płakać. Jest to piękna książka i nie raz, nie dwa pomogła mi na sprawdzianach z polskiego. ;)


Kochani, czytajmy takie książki, dzięki nim, łatwiej będzie nam się pogodzić ze stratą bliskich nam osób, łatwiej będzie nam zaakceptować swoją chorobę. Łatwiej będzie nam się szło przez życie, ponieważ wszystko przemija.


Książka jak najbardziej na +. Jedna z lepszych jakie dano mi przeczytać i jestem dumna, że mogę trzymać ją miedzy innymi w swojej biblioteczce.


Wasza Wspaniałe Czytanie.
https://wspanialeczytania.wixsite.com/blog/post/gwiazd-naszych-wina

Każdy z Nas myśli czasem o śmierci. Niektórzy mają z nią styczność dzień w dzień - lekarze, pielęgniarki. Niektórzy widzą ją sporadycznie, ale niektórych dotyka ona osobiście - zimna, okrutna, nie znająca słowa „ukojenie”.

Wyobrażaliście sobie kiedyś jak wyglądać będzie Wasze życie, kiedy będziecie krok od tej okropnej śmierci? Co zrobicie? Poddacie się? Będziecie...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

taka sobie, może przez to ze przed nia oglądałam film

taka sobie, może przez to ze przed nia oglądałam film

Pokaż mimo to

Jakie to było... średnie. Nie wiem dlaczego ta książka ma tak wysoką ocenę. Nie czytało się jej źle, historia też poprowadzona w miarę fajnie, ale koniec końców nic mnie w niej nie urzekło. Nie poczułam żadnych głębszych emocji do bohaterów, czego skutkiem była niejako obojętność na ich losy. Film na podstawie tej książki podobał mi się dużo bardziej i płakał na nim nie raz. Tutaj... nie poczułam niczego. Zupełnie nic. Żal oczywiście tego, że główna bohaterka jest w tak młodym wieku chora na raka i chcąc czy nie chcą musi zacząć żegnać się ze światem, ale jeśli to miał być zabieg mocniej związujący ją z czytelnikiem, to w moim przypadku był całkowicie chybiony. Książka przeciętna i nie zapadająca w pamięć. Ot takie sobie czytadełko.

Jakie to było... średnie. Nie wiem dlaczego ta książka ma tak wysoką ocenę. Nie czytało się jej źle, historia też poprowadzona w miarę fajnie, ale koniec końców nic mnie w niej nie urzekło. Nie poczułam żadnych głębszych emocji do bohaterów, czego skutkiem była niejako obojętność na ich losy. Film na podstawie tej książki podobał mi się dużo bardziej i płakał na nim nie...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Cudowna książka i ekranizacja też genialna. Warto przeczytać. Wzruszająca historia.

Cudowna książka i ekranizacja też genialna. Warto przeczytać. Wzruszająca historia.

Pokaż mimo to

Szesnastoletnia Hazel, gdy była mała zachorowała na raka tarczycy. Dzięki specjalnej terapii udało się jej przedłużyć życie i obecnie nastąpiły przerzuty do płuc. Hazel musi od tego czasu chodzić z butlą tlenową.

Dziewczyna nie chodzi do szkoły nie ma dużo znajomych. Siedzi w domu i w związku z tym jej mama wysyła ją na spotkanie grupy wsparcia do Dosłownego Środka Serca Jezusa. Tam poznaje Augustusa i Isaaka. Isaak przez raka stracił już jedno oko, za chwilę przez nawrót straci drugie. Augustus był kiedyś chory, ale został wyleczony, jednak stracił nogę. Na spotkanie przychodzi za namową swojego przyjaciela Isaaka.

Gus jako zdrowy człowiek spostrzega świat inaczej niż Hazel. Początkowa niechęć przeradza się w przyjaźń. Łączy ich miłość do książek. Hazel marzy by poznać autora swojej ulubionej powieści Petera van Houtena. Dzięki Gusowi jej marzenie będzie się mogło spełnić.

Niestety nie będzie to książka z Happy Endem, ponieważ jak może być szczęśliwe zakończenie przy osobach cierpiących na raka. Jednak mamy tu opis przyjaźni i miłości mimo wszystko, mimo widma śmierci.

Książka wciąga. Szybko się ją czyta. Polecam wszystkim.

Szesnastoletnia Hazel, gdy była mała zachorowała na raka tarczycy. Dzięki specjalnej terapii udało się jej przedłużyć życie i obecnie nastąpiły przerzuty do płuc. Hazel musi od tego czasu chodzić z butlą tlenową.

Dziewczyna nie chodzi do szkoły nie ma dużo znajomych. Siedzi w domu i w związku z tym jej mama wysyła ją na spotkanie grupy wsparcia do Dosłownego Środka Serca...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Dawno nie płakałam nad książką. Dawno.
Jestem nią poruszona. Śmiech i łzy.
Śmierć jest tak oczywista, a zawsze niespodziewana. Nie ma na nią odpowiedniego momentu. A już na pewno nie wtedy, gdy powinieneś zaczynać naprawdę żyć.
Pięknie przedstawione uczucia, tak wyraźnie, że gniecie mnie w środku.
Na pewno długo pozostanie mi w pamięci.

Dawno nie płakałam nad książką. Dawno.
Jestem nią poruszona. Śmiech i łzy.
Śmierć jest tak oczywista, a zawsze niespodziewana. Nie ma na nią odpowiedniego momentu. A już na pewno nie wtedy, gdy powinieneś zaczynać naprawdę żyć.
Pięknie przedstawione uczucia, tak wyraźnie, że gniecie mnie w środku.
Na pewno długo pozostanie mi w pamięci.

Pokaż mimo to

Kiedy przeczytałam ją kilka lat temu myślałam, że dam 10. Swego czasu nie mogłam się po niej pozbierać. Tak samo było z ekranizacją. Z biegiem lat uświadomiłam sobie, że książka to nie tylko granie na emocjach czytelnika

Kiedy przeczytałam ją kilka lat temu myślałam, że dam 10. Swego czasu nie mogłam się po niej pozbierać. Tak samo było z ekranizacją. Z biegiem lat uświadomiłam sobie, że książka to nie tylko granie na emocjach czytelnika

Pokaż mimo to

Czytałam w oryginale. Przepiękna historia ubrana w świetny język, z poczuciem humoru i odpowiednią dozą wzruszeń.

Czytałam w oryginale. Przepiękna historia ubrana w świetny język, z poczuciem humoru i odpowiednią dozą wzruszeń.

Pokaż mimo to

Piękna historia, porusza za każdym razem. Pokazuje, że życie jest jednocześnie piękne i okrutne. Świetny jest także film.

Piękna historia, porusza za każdym razem. Pokazuje, że życie jest jednocześnie piękne i okrutne. Świetny jest także film.

Pokaż mimo to

8,5

8,5

Pokaż mimo to