Kości zdrady

Nie porwał mnie czwarty tom Trupiej farmy, ale fani serii powinny być zadowoleni.

Nie porwał mnie czwarty tom Trupiej farmy, ale fani serii powinny być zadowoleni.

Pozycja obowiązkowa dla fanów Simona Becketta.
Jednak seria z dr Hunterem nie ma sobie równych.

Pozycja obowiązkowa dla fanów Simona Becketta.
Jednak seria z dr Hunterem nie ma sobie równych.

Niesamowity kryminał, który wywarł na mnie ogromne wrażenie.
Autorzy zdecydowali się na przedstawienie fikcyjnej historii dotyczącej szpiegostwa przy Projekcie Manhattan i morderstwach popełnionych wiele lat później. Świetna kreacja bohaterów - mamy między innymi doktora antropologa sądowego, który uwielbia swoją piłę mechaniczną stihl, młodszą asystentkę, która nie zawaha się pokłócić się z agentem FBI na temat poglądów politycznych czy staruszkę-gawędziarza, która zabierze nas do Oak Ridge w latach czterdziestch. Książka wciąga, trzyma w napięciu i nakręca czytelnika z każdym kolejnym rozdziałem. Nie jest to kryminał starego typu, zamiast jednego wszechwiedzącego detektywa mamy cały sztab ludzi, którzy dzięki współpracy zagłębiają się w zagadkę sprzed 60 lat. Historia ta nietylko zainteresuje czytelnika wartką akcją, ale również skłoni od refleksji, jak stworzenie najgorszej broni na świecie przyczyniło się do rozwoju radiologii.

Niesamowity kryminał, który wywarł na mnie ogromne wrażenie.
Autorzy zdecydowali się na przedstawienie fikcyjnej historii dotyczącej szpiegostwa przy Projekcie Manhattan i morderstwach popełnionych wiele lat później. Świetna kreacja bohaterów - mamy między innymi doktora antropologa sądowego, który uwielbia swoją piłę mechaniczną stihl, młodszą asystentkę, która nie zawaha...

Bardzo się rozczarowałam. To nie moja pierwsza lektura z Trupią Farmą w tle, cieszyłam się więc na udaną rozrywkę.

Jak dla mnie zbyt dużo tutaj gadania, nieudolnych prób rehabilitacji, odwracania uwagi od rzeczy najważniejszych.

O samych kościach niewiele. Na szczęście jest opis sekcji oraz poszukania zaginionego ciała. Gdyby nie te smaczki ocena byłaby jeszcze niższa.

Bardzo się rozczarowałam. To nie moja pierwsza lektura z Trupią Farmą w tle, cieszyłam się więc na udaną rozrywkę.

Jak dla mnie zbyt dużo tutaj gadania, nieudolnych prób rehabilitacji, odwracania uwagi od rzeczy najważniejszych.

O samych kościach niewiele. Na szczęście jest opis sekcji oraz poszukania zaginionego ciała. Gdyby nie te smaczki ocena byłaby jeszcze niższa.

Niektóre pomysły absurdalnie głupie ale i tak mnie wciągnęła. Lubię Doktora B, co zrobić.

Niektóre pomysły absurdalnie głupie ale i tak mnie wciągnęła. Lubię Doktora B, co zrobić.

Ciało w basenie i pewne fotografie, jak się okaże, prowadzą do wydarzeń z lat 40. XX wieku - powstanie Oak Ridge, miasta i ośrodka badań nad stworzeniem bomby atomowej; a także zagłada Hiroszimy i Nagasaki); w tle z wątkiem szpiegowskim.
Mimo, iż fabuła niespecjalnie mnie wciągnęła, zdecydowanym walorem tego tomu jest tło historyczne oraz szczególnie ujmujące kolejne odsłony historii życia Beatrice.

"Kości zdrady" - to 4 tom cyklu i 6 chronologicznie. Jego akcja rozgrywa się w roku 2009, cztery lata po wydarzeniach opisanych w tomach 2 i 3. Można czytać tę powieść w oderwaniu od poprzednich, bo sama sprawa się z nimi nie łączy. Trudno jednak powiedzieć, czym kierował się wydawca tłumacząc, chyba losowo, wybrany tom. Nie znając całej historii kariery dr Brocktona, z czym mamy okazję zapoznać się we wcześniejszych tomach, omijają nas: szczegóły dotyczące początków "Trupiej farmy"; przygody dr Billa Brocktona i jego przyjaciela, speca od daktyloskopii, Arta Bohanana; historia Jess Carter, czy mrożące krew w żyłach;) starcie głównego bohatera i jego asystentki Mirandy Lovelady z...

Stąd jak najbardziej polecam sięgnięcie po wcześniejsze tomy, co można przecież potraktować jako dobrą motywację do nauki języka angielskiego.

Ciało w basenie i pewne fotografie, jak się okaże, prowadzą do wydarzeń z lat 40. XX wieku - powstanie Oak Ridge, miasta i ośrodka badań nad stworzeniem bomby atomowej; a także zagłada Hiroszimy i Nagasaki); w tle z wątkiem szpiegowskim.
Mimo, iż fabuła niespecjalnie mnie wciągnęła, zdecydowanym walorem tego tomu jest tło historyczne oraz szczególnie ujmujące kolejne...

Pierwsze kilkanaście kartek mozolnie mi się czytało do tego stopnia, że myślałam by ją odstawić na bok i nie wracać do niej. Jednak jestem zadowolona z siebie, że tego nie zrobiłam. Im dalej czytałam to lepiej mi to szło i nie mogłam się od tej historii oderwać. Książka zawiera elementy antropologi sądowej, porządnego kryminału ale i również nutkę rozczarowującego romansu (oczywiście według mnie). Na prawdę warto poświecić czas tej pozycji.

Pierwsze kilkanaście kartek mozolnie mi się czytało do tego stopnia, że myślałam by ją odstawić na bok i nie wracać do niej. Jednak jestem zadowolona z siebie, że tego nie zrobiłam. Im dalej czytałam to lepiej mi to szło i nie mogłam się od tej historii oderwać. Książka zawiera elementy antropologi sądowej, porządnego kryminału ale i również nutkę rozczarowującego romansu...

To już moja kolejna pozycja w tej tematyce po Trupiej farmie. Bardzo przyjemnie napisana, bez wulgaryzmów i nadmiernej przemocy, eleganckim językiem i jak widać na prawdę niewiele trzeba aby stworzyć fajną, płynną książkę. Szkoda, że nie wydano wszystkich tomów a jedynie trzy wyrwane z kontekstu.

To już moja kolejna pozycja w tej tematyce po Trupiej farmie. Bardzo przyjemnie napisana, bez wulgaryzmów i nadmiernej przemocy, eleganckim językiem i jak widać na prawdę niewiele trzeba aby stworzyć fajną, płynną książkę. Szkoda, że nie wydano wszystkich tomów a jedynie trzy wyrwane z kontekstu.

Trudno mi ocenić tę książkę. Z jednej strony ciekawy pomysł na fabułę, sporo odniesień do historii, z drugiej - miałam wrażenie, że skoki fabularne związane ściśle z historią kryminalną to... właśnie takie skoki. Coś się dzieje, potem przerwa, potem niby znów coś się dzieje, niby jest to jakoś powiązane z tym, co było poprzednio, ale jakoś mało płynnie. Historia jest ciekawa, ale nie porywająca. Myślałam, ze przeczytam wszystkie trzy części, ale zwyczajnie na kolejną nie mam ochoty, nie ciągnie mnie do niej. Postaci jakieś płaskie, bez wyrazu, uczucia między ludźmi mało wiarygodne, może za wyjątkiem chwil poświęconych Mirandzie i Garcii, ale i to jakieś "płaskie". Część historyczna przegadana trochę, część kryminalna - jakby "niedogadana". Dobra, ale nie zachwycająca książka, średnia.

I tak sobie myślę, że po genialnej Kathy Reichs mam por prostu (zbyt?) wysokie wymagania co do książek związanych z antropologią. U Reichs każdy element, każde słowo wciąga, fascynuje, nie pozwala się oderwać, tutaj wyszło to o wiele słabiej.

Trudno mi ocenić tę książkę. Z jednej strony ciekawy pomysł na fabułę, sporo odniesień do historii, z drugiej - miałam wrażenie, że skoki fabularne związane ściśle z historią kryminalną to... właśnie takie skoki. Coś się dzieje, potem przerwa, potem niby znów coś się dzieje, niby jest to jakoś powiązane z tym, co było poprzednio, ale jakoś mało płynnie. Historia jest...

"Trupia Farma" to nie tylko dwie, poniekąd autobiograficzne, książki Billa Bassa, to także cykl powieści kryminalnych, które założyciel Trupiej Farmy napisał wraz z dziennikarzem Jonem Jeffersonem.
Nie pojmuję dlaczego w naszym kraju, z siedmiu tomów cyklu, zostały wydane tylko trzy, tym bardziej, że są to tomy numer 4, 5, i 7... Nie potrafię tego zrozumieć, ponieważ to zagranie jest zupełnie pozbawione sensu, tym bardziej, że - co oczywiste - w kolejnych tomach są nawiązania do wydarzeń/postaci z wcześniejszych części...
Psiocząc lekko pod nosem, wzięłam się więc za pierwszy dostępny tom, i jest tak jak spodziewałam się, że będzie - bardzo dobrze. Myślę, że tym którym lektura "Trupiej farmy", czyli przede wszystkim tematyka i sposób snucia opowieści pana Bassa - drobiazgowe tłumaczenie poszczególnych etapów śledztwa, badań i ich wyników - przypadło do gustu, będą zadowoleni również po lekturze "Kości zdrady".
Mamy tutaj bardzo nietypowe zabójstwo, które prowadzi do tajemniczego miasta Oak Ridge, które wpisało się na kartach historii całego świata, jako miejsce, gdzie tworzono bomby, które Amerykanie zrzucili na Hiroszimę i Nagasaki... Odnoszę wrażenie, jakoby Jefferson i Bass pokazując różne punkty widzenia, chcieli zrozumieć przeszłość...
Bardzo ciekawa pozycja, zarówno jako powieść kryminalna, jak i historyczna.
Na tym skończyłabym opinię, jednak muszę zaznaczyć jeszcze jedną rzecz: nie jest to lektura dla osób wrażliwych, szczególnie jej początek, gdzie drobiazgowość i skrupulatność Autorów w opisie sekcji zwłok osiąga apogeum.

"Trupia Farma" to nie tylko dwie, poniekąd autobiograficzne, książki Billa Bassa, to także cykl powieści kryminalnych, które założyciel Trupiej Farmy napisał wraz z dziennikarzem Jonem Jeffersonem.
Nie pojmuję dlaczego w naszym kraju, z siedmiu tomów cyklu, zostały wydane tylko trzy, tym bardziej, że są to tomy numer 4, 5, i 7... Nie potrafię tego zrozumieć, ponieważ to...