Ciemnorodni

Z początku miałam problemy ze zrozumieniem pewnych kwestii (jak pojęcie sonu), ale im dalej w książkę tym przyjemniej się ją czytało. Koncepcja powieści jest świetna, choć lekko chaotyczna.

Z początku miałam problemy ze zrozumieniem pewnych kwestii (jak pojęcie sonu), ale im dalej w książkę tym przyjemniej się ją czytało. Koncepcja powieści jest świetna, choć lekko chaotyczna.

Pokaż mimo to

Na początku było w porządku, ale potem wszystko zaczęło się niemiłosiernie dłużyć.
ZALETY:
1. Ciekawy pomysł. Zamiast dobrze znanych nam istot mamy Światłorodnych, Ciemnorodnych i Cieniorodnych. Każda z tych grup ma swoje ograniczenia, umiejętności i inny sposób bycia. Oczywiście nie obywa się bez chwil, w których jedna grupa pała niechęcią do drugiej. Mamy tam też magów, ale ich czary wiążą się z utratą energii życiowej, co jest rozsądniejszym posunięciem niż nadanie bohaterom kuponu na robienie cudów bez konsekwencji.
2. To miało jakiś swój klimat. Czuło się świat dworów, intryg, czarodziejów.Po prostu był potencjał.
3. Postacie miały zarysowane charaktery, widać, że autorka się starała, ale...
WADY:
1. ... finalnie to zostało jedynie zasugerowane. Brakowało mi dialogów/myśli, w których widać byłoby ten cięty język, delikatność, czy rozwagę.
2. Wydaje mi się, że pani Sinclair miała w głowie cudowny pomysł na realia panujące w świecie przedstawionym, ale kompletnie nie wiedziała jaka ma być fabuła. Ułożyła główny wątek, rozplanowała go i... jakby nie wiedziała co upchnąć między kolejnymi punktami w planie. Przez to wszystko ta powieść się ciągnie i ciągnie i ciągnie... Tu pewnie zawinił też styl autorki. Bywały chwile, że przysypiałam.
3. Jak już wspominałam- autorka nie miała błyskotliwego pomysłu na fabułę pierwszego tomu, więc ten aspekt powieści jest raczej przeciętny.
PODSUMOWUJĄC:
"Ciemnorodni" mieli duży potencjał. Ciekawy świat, interesujące pomysły na postacie, niesamowity klimat. Wszystko to jednak pogrzebał styl i tani (zresztą kiepsko zrealizowany) pomysł na fabułę. Mam jednak nadzieję, że w kolejnych tomach autorka się poprawi i że będę mogła się cieszyć z lektury dobrego fantasy. Póki co jednak "Ciemnorodni" pozostawiają wiele do życzenia...

Na początku było w porządku, ale potem wszystko zaczęło się niemiłosiernie dłużyć.
ZALETY:
1. Ciekawy pomysł. Zamiast dobrze znanych nam istot mamy Światłorodnych, Ciemnorodnych i Cieniorodnych. Każda z tych grup ma swoje ograniczenia, umiejętności i inny sposób bycia. Oczywiście nie obywa się bez chwil, w których jedna grupa pała niechęcią do drugiej. Mamy tam też magów,...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Nie rozumiem tyle negatywnych opinii i recenzji o tej książce... - Może jest to spowodowane tym że na początku wydaje się jak by nudna? Ale nie rozumiem opinii mówiącej że jest to "ciężka książka", "Chaotyczna tak że ciężko zapamiętać postacie". Moim zdaniem bzdura, łatwo i przyjemnie się wszystko czyta, postacie nie są ciężkie do zapamiętania. Sama akcja jak już wspomniałem wcześniej była nudna, gdzieś do około 60-70 str myślałem czy nie zamknąć jej i odłożyć.. Ale dzięki mojej upartości przekonałem się że warto było się przemóc. Co do Ciemno rodnych: Sama akcja zaczyna się od pobicia Balthasara i od tego momentu zaczynają dziać się nieoczekiwane rzeczy łączce z tym wydarzeniem. Wszystko jest ukazane w świecie podzielone na 3 rasy: Światło rodnych którzy boją się światła, Ciemnio rodnych którzy boją się ciemności i Cieniorodnych, jest to odrębna rasa którzy znają tylko pewne osoby, głównie jest uznana za nieistniejącą. Fajną rzeczą według mnie jest son którymi są obdarzeni ciemno rodni, dzięki temu określają wyrazy twarzy i widzą. (Tak samo jak nietoperze) - Lekarz, Żona czarodziejka i Łowca Cienia. Co łączy te osoby? Przekonajcie się sami. Zdradzę tylko że jest to tylko jedna wielka intryga. A jako że autorka jest również pisarką powieści kryminalnych z tego co czytałem, zostało to ukazane bardzo fajnie. Polecam ;)

Nie rozumiem tyle negatywnych opinii i recenzji o tej książce... - Może jest to spowodowane tym że na początku wydaje się jak by nudna? Ale nie rozumiem opinii mówiącej że jest to "ciężka książka", "Chaotyczna tak że ciężko zapamiętać postacie". Moim zdaniem bzdura, łatwo i przyjemnie się wszystko czyta, postacie nie są ciężkie do zapamiętania. Sama akcja jak już...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Oto lektura, na jaką czekałam w gąszczu antyutopijnych i powielających się schematów, tak mocnych i popularnych teraz!

I całkowicie nie pojmuję, dlaczego wiele osób wydaje tak żałośnie niskie oceny. Czemu? Bo nie pojmujecie akcji, świata przedstawionego, a może fabuła jest "za mało krwawa"? Idźcie więc być miłośnikami Igrzysk Czerwonych Szklanych Mieczy Zmierzchowych gdzie indziej ;) Bo "Ciemnorodni" to zdecydowanie nie jest książka z tego gatunku. Co to, to nie!

Okładka... jaka jest, sami widzicie. Ciemna, wydaje się miałka, a postać spozierająca z lakierowanej części wręcz zastanawia, kto ile wypił przed charakteryzacją. Ale im głębiej zanurzymy się w treść książki, tym lepiej zrozumiemy ideę okładki - wspaniale podkreślającą świat Ciemnorodnych, zagmatwaną fabułę... ogólnie, rewelacyjną treść. przynajmniej dla mnie.

Zatem... czym jest ta pozycja?

Znakomitym smaczkiem. Czymś nieoczywistym, ale jednocześnie spodziewanym. Przyjemnym, lekkim, ale pełnym intrygi i zagmatwania. Istnieją tu podziały, istnieją intrygi, istnieje odwieczna walka. Ale... nic nie jest takie, jak się oczekuje. Tu nie ma "Złotych i Czerwonych", nie ma tu "Dystryktów" ani "elit".... wróć. Są elity. Ale wszystko tu wygląda o wiele inaczej, niż można się spodziewać. I przez to książka jest przeze mnie oceniona bardzo wysoko, a utorka zawiesiła sobie poprzeczkę równie wysoko - liczę, że kolejne dwa tomy jej dorównają.

Świat przedstawiony dzieli się na dwie tylko rasy - tytułowych Ciemnorodnych i Światłorodnych. Istnieje też podono trzecia rasa - Cieniorodni, ale wedle Cieniorodnych, są bajkami, i czymś, co nie istnieje. Kim są owi "rodni"? To istoty, na które przed wiekami nałożono klątwę. Potężna czarodziejka Imogena wraz z dwudziestoma czterema czarodziejami podzieliła świat. Od teraz istnieją tylko Światłorodni - istoty żyjące tylko w blasku dnia, oraz własnie Ciemnorodni, istoty cienia i nocy. I nie, nie piją krwi. Nie zamieniają się w nietoperze, ani nic. Wedle opisu z książki - są jak ludzie. Ale sposób ich istnienia i życia sprawił, że nie widzą tak, jak widzi się normalnie - do tego celu używają "sonu". Zmysłu, który dla mnie działa podobnie jak echolokacja i podczerwień - ale czy aby na pewno? Sądząc po opisach, mogę się mylić. jest to jednak interesujący smaczek, do którego szybko można przywyknąć. I nie, nie wiemy, jak ze Światłorodnymi - teraz poznajemy tylko żyjących w ciemności. Istoty, które panicznie boją się magii i wszelkiej jej przejawów - Ciemnorodni nią obdarzeni zostają zepchnięci na margines społeczny, albo wystawieni na światło, by zginąć.

To brzmi nieźle, prawda?

No właśnie. Fabuła prowadzona jest nieliniowo, z punktu widzenia trzech osób, ale w przyjemnie trzecioosbowej narracji. Poznajemy więc Baltazara Herne, lekarza; jego żonę telmaine, szlachetnie urodzoną damę oraz... Ishmaela, uważanego za outsidera barona, który niedawno wrócił z Rubieży, gdzie polował na Cieniorodnych. prócz tego przewija się cała plejada wyraźnie nakreślonych, choć drugoplanowych postaci. Warto wspomnieć, że Baltazar mieszka w domu, w którym jeden pokój podzielony jest papierową ścianą. Za nią ma swoje mieszkanie Światłorodna, która... ma pewien wpływ na sytuuację, w jakiej znajdzie się sam Baltazar.

Akcja zaczyna się dość niewinnie. Ale i zagmatwanie. Pomoc pewnej damie z przeszłości okazuje się być początkiem skomplikowanej intrygi dworskiej, nieoczekiwanych zwrotów akcji i sytuacji, które nie pozostawiają czytelnika obojętnym. Owszem. Należy się skupić na tekście, bo szybko straci się wątek... ale uważam, że nie jest to problemem. Alison Sinclair okazuje się być pisarką nieoczywistą, dobrze kreującą świat i postacie, a jednocześnie wprowadzającą przyjemne intrygi, rodem z najlepszych kryminałów. To zdecydowanie lektura godna uwagii, nieoczywista, wciągająca i interesująca. Coś dla osoby szukającej nie płaskiej i nijakiej fabuły z jasnym podziałem, w którym wiadomo że jedna grupa jest dobra, a druga zła, i miedzy nimi miota się bohaterka. Nie. Tu tego nie dostaniemy. Dostajemy nieoczywistych bohaterów, którzy żyją wedle ściśle wcześniej określonych zasad i hierarchii - a które to zostają zburzone. Ich jasny (ironicznie bym powiedziała, że "ciemny") świat, pełen logiki nagle ulega przetasowaniu. Komu ufać, kogo się bać? Kto za tym wszystkim stoi? Jaką rolę odgrywają w tym wszystkim... a, za dużo bym zdradziła!

Dość powiedzieć, że niskie oceny i wyjaśnienia, że "ksiązka mi sie nie podobała i fabuła też nie" wynikają tylko z braku skupienia się i pozwolenia, by zanurzyć się w ten bardzo nieoczywisty, ale fascynujący świat Ciemnorodnych.

Polecam, z łapką na serduszku. Wydawnictwo Bellona zrobiło kawał świetnej roboty, wydając tą pozycję na polskim rynku książki i zaspokajając gusta czytelnicze z tej innej półki, niż aktualnie "modna".

http://kaginbox.blox.pl/2016/06/Ciemnorodni.html

Oto lektura, na jaką czekałam w gąszczu antyutopijnych i powielających się schematów, tak mocnych i popularnych teraz!

I całkowicie nie pojmuję, dlaczego wiele osób wydaje tak żałośnie niskie oceny. Czemu? Bo nie pojmujecie akcji, świata przedstawionego, a może fabuła jest "za mało krwawa"? Idźcie więc być miłośnikami Igrzysk Czerwonych Szklanych Mieczy Zmierzchowych gdzie...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Trudna książka, kreowana na inne czasy, zawiera tez inne słownictwo. Gdy się już do tego zastosuje, trzeba zrozumieć ideę ciemnorodnych i światłorodnych. Autor zaczął od trudniejszej grupy, choć nie miał wyboru, bo od nich zaczęła się historia. Akcja rozwija sie i na wierzch wychodzą kolejne fakty. Bardzo dobra książka, choć trzeba mieć dla niej cierpliwość

Trudna książka, kreowana na inne czasy, zawiera tez inne słownictwo. Gdy się już do tego zastosuje, trzeba zrozumieć ideę ciemnorodnych i światłorodnych. Autor zaczął od trudniejszej grupy, choć nie miał wyboru, bo od nich zaczęła się historia. Akcja rozwija sie i na wierzch wychodzą kolejne fakty. Bardzo dobra książka, choć trzeba mieć dla niej cierpliwość

Pokaż mimo to

Pierwsze strony bardzo mnie zniechęciły, naszła mnie nawet myśl, że chyba ją sobie odpuszczę. Nic gorszego nie mogłabym zrobić. Jak tylko zorientujesz się w sytuacji świata, oraz że Ciemnorodni widzą świat za pomocą sonu (czyli nic innego jak bardzo dokładna echolokacja) to książka zacznie Cię porywać. Im bardziej zagłębiałam się w fabule tym bardziej nie mogłam się oderwać. Ciekawy świat, który nie powiela niczego co bym znała. Ciekawa intryga i bohaterowie.

Pierwsze strony bardzo mnie zniechęciły, naszła mnie nawet myśl, że chyba ją sobie odpuszczę. Nic gorszego nie mogłabym zrobić. Jak tylko zorientujesz się w sytuacji świata, oraz że Ciemnorodni widzą świat za pomocą sonu (czyli nic innego jak bardzo dokładna echolokacja) to książka zacznie Cię porywać. Im bardziej zagłębiałam się w fabule tym bardziej nie mogłam się...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

„Ciemnorodni” to książka autorstwa Alison Sinclair, która dzięki swej nietuzinkowej fabule i oryginalnym postacią po prostu przyciąga czytelnika jak magnes. Jest to pierwszy tom trylogii autorki, który zapowiada się naprawdę ciekawie i obiecująco.

Książka opowiada o rasie, która nienawidzi i boi się wszelkiej magii oraz wszystkiego co z nią związane. Tytułowi ciemnorodni zrobią wszystko, by pozbyć się jej na dobre, nie bacząc na środki. Magii nie wolno im używać, nawet pod karą śmierci. Wierzą, że można się jej pozbyć, że można ją zgładzić tylko w jeden sposób. Magię można zniszczyć doszczętnie zabijając maga, który się nią posługuje. W świecie powieści, istnieją trzy rasy - ciemnorodni, którzy w zetknięciu ze światłem umierają. Światłorodni umierający przy kontakcie z ciemnością oraz rasa cieniorodnych, mogących się przemieszczać zarówno za dnia jak i w nocy. Co sprawia, że są najniebezpieczniejszą rasą. Jednak dawno temu wszyscy byli tacy sami a podział na rasy nie panował od zawsze. Dopiero przez czary pewnej czarodziejki wszystko się zmieniło. Czy uda się naszym bohaterom ją pokonać? Czy zapanuje w końcu od tak dawna wyczekiwany pokój?

Alison Sinclair stworzyła naprawdę ciekawą, nowatorską powieść, która przeprowadzona jest wielowątkowo. Fabuła ciągle się ze sobą przeplata, sprawiając, że wciąga czytelnika do ostatniej strony. Akcja książki to praktycznie same dworskie intrygi, tajemnice oraz niedopowiedzenia. Tempo jest raczej spokojne, choć miejscami potrafi przyspieszyć. Niespodziewanie się zwiększa, aby równie nieoczekiwanie powrócić do spokojnego tępa. Ciekawa koncepcja powieści, ciągłe zmiany, wydarzenia opisywane z trzech różnych perspektyw, sprawiają, że książkę czyta się dość szybko. Trzeba przyznać, że Wydawnictwo Bellona trafiło na bardzo dobry pomysł wydając tę pozycję.

„Ciemnorodni” autorstwa Alison Sinclair to pozycja ciekawa, wnosząca odrobinę świeżości na literacki rynek fantasy. Powieść pisana jest ciekawym i przystępnym językiem co sprawia, że czyta się ją bardzo dobrze. Fabuła jest poprowadzona interesująco, potrafiąc wciągnąć czytelnika. "Ciemnorodni" to jedna z trzech części „Zrodzeni z mroku”, mam nadzieję przeczytać całą trylogię. Serdecznie polecam.

„Ciemnorodni” to książka autorstwa Alison Sinclair, która dzięki swej nietuzinkowej fabule i oryginalnym postacią po prostu przyciąga czytelnika jak magnes. Jest to pierwszy tom trylogii autorki, który zapowiada się naprawdę ciekawie i obiecująco.

Książka opowiada o rasie, która nienawidzi i boi się wszelkiej magii oraz wszystkiego co z nią związane. Tytułowi ciemnorodni...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Na Ziemi istnieje wiele ras ludzi. Czasem, by je dostatecznie poznać, należy przebyć cały świat. Wizja autorki ukazuje, że Ziemią rządzą dwie rasy żyjące ze sobą w przyjaźni. Zarówno Ciemnorodni, jak i Światłorodni traktują się z wielkim szacunkiem. Niestety los sprawia, że do ich poukładanego życia wkracza trzecia rasa. To nie wróży niczego dobrego...
Do młodego mężczyzny, zajmującego się naukami ścisłymi, przed wschodem słońca przychodzi ciężarna kobieta. Balthasar nie może jej odprawić, gdyż oboje należą do rasy, gdzie światło dnia zabija ich w strasznych męczarniach. W ten sposób dochodzi do sytuacji, w której Bal odbiera poród swojej dawnej znajomej. Dzieci nie należą jednak do końca, do rasy Ciemnorodnych. Wszystko to powoduje, że należy je chronić. Niedługo po tym mężczyzna zostaje pobity. O jego zdrowie i życie walczy jego żona. Pomimo tego, że magia jest przez Ciemnorodnych uważana za coś strasznego, kilkoro ludzi ją posiada. Jedna z takich osób to żona Bala. Czy kobieta zdoła wyznać skrywaną prawdę mężczyźnie swojego życia?


Pojawienie się w życiu maga, który pomaga Telmaine pojąć siły magii, miesza w jej życiu uczuciowym. Do tego dochodzą też zamachy na życie rodziny Bala, spowodowane chęcią odnalezienia urodzonych bliźniąt. Bala i Telmaine spotka przykra sytuacja. Ich córka zostaje porwana i przetrzymywana. Złoczyńcy chcą jedynie odzyskać bliźnięta. Dlaczego są one dla nich takie ważne? Czy rodzina Bala zazna spokoju? Jaką walkę muszą podjąć ludzie, by odzyskać własne dziecko? Pozostaje mieć nadzieję, że bój ten będzie wyrównany.

Odkąd zaczęłam czytać tę książkę, miałam wrażenie, że nie należy ona do pozycji łatwych w odbiorze. By ją dostatecznie zrozumieć i poznać, należy skupić się na niej całkowicie. Autorka miała jak najbardziej udany pomysł na książkę, lecz niestety jej styl pisania źle kontrastuje z całą pozycją. Język, którym napisana została powieść, jest dość skomplikowany, przez co lekturę czyta się ciężko. Niby fabuła wydaje się bardzo przekonująca i interesująca, aczkolwiek niekiedy czułam przy niej znużenie. Wplecenie w akcję przez samą autorkę różnych przeciwności losu bohaterów jest dobrym posunięciem. Jednakże, o ile zagadki potęgują akcję, o tyle liczba rożnych zagadnień doprowadza czytelnika do bólu głowy.

Przyznam jednak, że pomimo tego, że książka jest trudna w odbiorze, posiada w sobie coś takiego, iż chce się ją czytać. Poświęcić jej jednak należy dużo więcej czasu niż innej, przeciętnej powieści o tej samej objętości. Nie sposób jest ją przeczytać przez jeden wieczór. Niestety na tę pozycję potrzeba czasu.
"Nie rusza się do akcji, pozostawiając myślenie o odwrocie na później."

Dużym atutem w tej pozycji są rozdziały podzielone na podtytuły z dominującym bohaterem. Każdy podtytuł wskazuje bowiem czytelnikowi, z kim należy się w danym momencie utożsamić. W książce można znaleźć sceny związane bezpośrednio z Balthasarem, Telmaine, jak i również magiem, Ishmaelem. Dzięki takiemu podziałowi lepiej poznajemy danego bohatera i jego uczucia. To przekonało mnie do tej publikacji.

Myślę, że sama fabuła jest dość przekonująca, lecz niestety książka w niektórych momentach bardzo nudzi. Osobiście nie wiem, czy zdobędę się na odwagę, by przeczytać kolejną część tej trylogii. Przeważa w niej bowiem taki styl, który naprawdę męczy. Jako książka fantastyczna powinna w całkowity sposób porywać czytelnika w wir przygód, ta pozycja jednak tego nie czyni.

Podsumowując, pragnę powiedzieć, że pomimo tego, że książkę przeczytałam w całości i przyswoiłam, niestety nie polecam jej wszystkim. Ciemnorodni to seria dla osób, które nie męczy długie oczekiwanie na posunięcie akcji do przodu. O ile intrygująca oprawa książki przykuwa uwagę, o tyle samo wnętrze nie do końca. Uważam, że wybór tej serii na wakacyjny dzień powinien być przemyślany z rozwagą. Nie wszystkim bowiem ta książka przypadnie do gustu.

Na Ziemi istnieje wiele ras ludzi. Czasem, by je dostatecznie poznać, należy przebyć cały świat. Wizja autorki ukazuje, że Ziemią rządzą dwie rasy żyjące ze sobą w przyjaźni. Zarówno Ciemnorodni, jak i Światłorodni traktują się z wielkim szacunkiem. Niestety los sprawia, że do ich poukładanego życia wkracza trzecia rasa. To nie wróży niczego dobrego...
Do młodego...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Umiarkowanie interesująca. Niektóre zdania trudne do zrozumienia.

Umiarkowanie interesująca. Niektóre zdania trudne do zrozumienia.

Pokaż mimo to

Decydując się ocenić tę książkę, wahałam się między "słabe" a "bardzo słabe". Przeczytałam ją, zaintrygowana oryginalnym pomysłem autorki na przedstawienie dwóch ras ludzi: ciemnorodnych i światłorodnych. Rzeczywiście - jest to novum w świecie fantastyki.

W pierwszym tomie poznajemy kulturę ciemnorodnych - można ich określić jako tradycjonalistów. Podziały społeczne są tam mocno zarysowane, ciemnorodnymi rządzą surowe zasady, a najlżejsze uchybienie przeciw etykiecie lub szeroko pojętej moralności często może skutkować społecznym ostracyzmem. W społeczności ciemnorodnych kobiety z wyższych sfer to piękne, delikatne istoty, które mają błyszczeć w towarzystwie, no i spełniać się w roli posłusznej żony i matki. Ciemnorodni mężczyźni dumni są z ochrony i wygód, jakimi otaczają swe partnerki.

Jeden z nich - lekarz, przykładny i kochający ojciec rodziny - zostaje postawiony w bardzo trudnej sytuacji: pewnego dnia zjawia się u niego młoda arystokratka w zaawansowanej ciąży, prosząc o pomoc. Bohater pomaga, narazając tym samym całą swoją rodzinę na skandal. Sytuacja pogarsza się, gdy okazuje się, że bliżnięta, które powiła kobieta, widzą i mogą przetrwać w świetle słonecznym - kochankiem musiał być więc światłorodny, a utrzymywanie z nimi jakichkolwiek kontaktów jest dla porządengo ciemnorodnego niedopuszczalne. Lekarz stara się o dobry dom dla noworodków, a już następnego dnia pod jego drzwiami stoją zbiry, które próbują się dowiedzieć, co stało się z chłopcami...


Pomysł na ciekawą fabułę jest, ale wykonanie... cóż - mocno irytuje. Złości nielogiczność dialogów i nieporadność słowa. Denerwują błędy myślowe w konstrukcji fabuły oraz miałkość w charakterystyce bohaterów (szcególnie słabo zostały zarysowane uczucia rodziców porwanego dziecka - większość myśli matki zajmuje fascynacja nowo poznanym baronem, a nie dziecko).

Słabe, bardzo słabe - strata popołudnia. Nie polecam, choć ktoś utalentowany literacko mógłby stworzyć z pomysłu perełkę.

Decydując się ocenić tę książkę, wahałam się między "słabe" a "bardzo słabe". Przeczytałam ją, zaintrygowana oryginalnym pomysłem autorki na przedstawienie dwóch ras ludzi: ciemnorodnych i światłorodnych. Rzeczywiście - jest to novum w świecie fantastyki.

W pierwszym tomie poznajemy kulturę ciemnorodnych - można ich określić jako tradycjonalistów. Podziały społeczne są...

więcej

mniej

Pokaż mimo to