Piaski Marsa

To powieść napisana w latach pięćdziesiątych XX w., w dekadzie pierwszego zachłyśnięcia się lotami kosmicznymi. Odpowiada też ówczesnej epoce oraz ówczesnym wyobrażeniom, zarówno lotu w przestrzeni, jak i wyglądu Marsa. Te elementy sztafażu, chociaż dla Autora stanowiły zapewne element zasadniczy przy pisaniu utworu, można obecnie potraktować jako zabawną i rozczulającą ciekawostkę, niczym wizje marsjańskich księżniczek E.R Burroghsa. Pozostają więc warstwa fabularna i obyczajowa. Ta pierwsza niczym szczególnym nie zadziwia, akcja rozwija się powoli i w raczej przewidywalny sposób, bez gwałtownych zakrętów czy emocji. Strona obyczajowa to dwa wątki romantyczne, w tym jeden dość skomplikowany i w specyficzny sposób rozciągnięty w czasie na dwie dekady. Sprawiają wrażenie dodanych trochę na siłę, by ożywić tekst. Najlepiej w tej kategorii wypadają natomiast akcenty autoironiczne wprowadzone przez A.C. Clarka, skierowane pod adresem pisarzy SF oraz ich twórczości.
Ogólnie powieść zestarzała się, jak większość tzw. fantastyki bliskiego zasięgu. Do przeczytania przez miłośników SF, chcących zapoznać się ze sposobem pisania klasycznych, „naukowych” utworów tego gatunku sprzed kilkudziesięciu lat. Zawiodą się natomiast czytelnicy spod znaku „Gwiezdnych wojen”.

To powieść napisana w latach pięćdziesiątych XX w., w dekadzie pierwszego zachłyśnięcia się lotami kosmicznymi. Odpowiada też ówczesnej epoce oraz ówczesnym wyobrażeniom, zarówno lotu w przestrzeni, jak i wyglądu Marsa. Te elementy sztafażu, chociaż dla Autora stanowiły zapewne element zasadniczy przy pisaniu utworu, można obecnie potraktować jako zabawną i rozczulającą...

Jest to powieść skupiająca się raczej na dialogach i opisach niż na wartkiej akcji.
Tym niemniej posiada wyraźną linię fabularną, której to właśnie brak jest najczęstszą wadą "przegadanych" książek.

Wizja lotu kosmicznego i kolonii marsjańskiej są ciekawe same w sobie
a przy tym od pewnego momentu staje się dosyć wyraźne to że "marsjanie"
coś ukrywają.

Nie zdradzając zakończenia chciałbym tylko ostrzec że jeżeli ktoś spodziewa
się jakiegoś niesamowicie szokującego zwrotu akcji to się raczej zawiedzie.

Jest to powieść skupiająca się raczej na dialogach i opisach niż na wartkiej akcji.
Tym niemniej posiada wyraźną linię fabularną, której to właśnie brak jest najczęstszą wadą "przegadanych" książek.

Wizja lotu kosmicznego i kolonii marsjańskiej są ciekawe same w sobie
a przy tym od pewnego momentu staje się dosyć wyraźne to że "marsjanie"
coś ukrywają.

Nie zdradzając...