Cudowna

Cudowna

112/180/2023
Zdecydowanie lepsza od Chłopów. Krótsza (chociaż opasłych tomiszczy zwykle się nie obawiam). Miastowa (co jednak bardziej do mnie trafia, niż te wszystkie "a juści" i awantury o krowi ogon). Współcześniejsza. Ileż to osób wciąż wybywa z domu, żeby zawojować w wielki świat, a wraca z niczym. Na szczęście niekoniecznie z tego powodu odbiera sobie życie.
Polecam.
Ale wiecie, będąc młodym dziecięciem oglądałam serial z Małgorzatą Pieczyńską. Do dziś gdy słyszę "komediantka", mam tylko ją przed oczami. A tu niespodzianka, zaraz na początku powieści pojawia nam się blondynka o rudawym odcieniu. No wiecie! Koniec świata! Mojego wyobrażonego...

112/180/2023
Zdecydowanie lepsza od Chłopów. Krótsza (chociaż opasłych tomiszczy zwykle się nie obawiam). Miastowa (co jednak bardziej do mnie trafia, niż te wszystkie "a juści" i awantury o krowi ogon). Współcześniejsza. Ileż to osób wciąż wybywa z domu, żeby zawojować w wielki świat, a wraca z niczym. Na szczęście niekoniecznie z tego powodu odbiera sobie...

Od czasu do czasu lubię przeczytać coś z klasyki. Komediantkę czytałam pierwszy raz w średniej szkole, podobała mi się, więc sięgnęłam po raz kolejny, bo już niewiele z niej pamiętałam, oprócz ogólnego zarysu fabuły. Okazuje się, że teraz odbieram tę książkę inaczej, widzę w niej znacznie więcej pesymizmu i beznadziei niż poprzednio. Właściwie przez 80% czasu czytania ciągnęły się za mną te niedobre uczucia przygnębienia. Do tego stopnia, że trudno mi było kibicować bohaterce w jej dążeniu do realizacji marzeń. Reymont bardzo szczegółowo oddał atmosferę panującą w grupie aktorów niezbyt ambitnego teatru oraz trudną egzystencję ludzi bez majątku. Czasem i taka lektura jest potrzebna, aby docenić to, co mamy współcześnie:)

Od czasu do czasu lubię przeczytać coś z klasyki. Komediantkę czytałam pierwszy raz w średniej szkole, podobała mi się, więc sięgnęłam po raz kolejny, bo już niewiele z niej pamiętałam, oprócz ogólnego zarysu fabuły. Okazuje się, że teraz odbieram tę książkę inaczej, widzę w niej znacznie więcej pesymizmu i beznadziei niż poprzednio. Właściwie przez 80% czasu czytania...

Pod wpływem filmu przeczytałem potem książkę. Autor doskonale podaje nam na tacy "branżę" aktorską u schyłku XIX. Ot młoda, ambitna dziewczyna chce się wyrwać z prowincji i zrobić karierę w tetrze, tak jak dziś gwiazdeczki z castingów chcą zrobić karierę w filmach (filmikach). Ta książka powinna nosić tytuł: "Komediantka - po drugiej stronie lustra". O tą właśnie drugą stronę chodzi. Autor uzmysławia nam, że to co oglądamy na zewnątrz, to rzeczywiście spektakl, poza nim rozgrywa się dramat ludzi - aktorów, zmagających się z niespełnieniem, zazdrością, rozczarowaniem, udręczeniem. Mówimy tu o czasach, kiedy aktoreczki nie zarabiały milionów za samo pokazanie się na scenie. A co poza tym: na aktorki, aktoreczki tylko czają się "łowcy" kobiecych wdzięków, tacy dzisiejsi Harvey'owie Weinstein'owie, żeby tylko taką młodą, naiwną, niewinną, wykorzystać i kopnąć w tyłek gdy im się znudzi, bo przecież znowu przyjdą następne skuszone mirażem kariery i sławy. I tak oto mamy zderzenie marzeń ze smutną, szarą, codzienną rzeczywistością, ale tak było jest i będzie

Pod wpływem filmu przeczytałem potem książkę. Autor doskonale podaje nam na tacy "branżę" aktorską u schyłku XIX. Ot młoda, ambitna dziewczyna chce się wyrwać z prowincji i zrobić karierę w tetrze, tak jak dziś gwiazdeczki z castingów chcą zrobić karierę w filmach (filmikach). Ta książka powinna nosić tytuł: "Komediantka - po drugiej stronie lustra". O tą właśnie drugą...

„Ile razy cierpisz, zawodzi cię wszystko, boli cię życie - uciekaj z miasta, idź w pola, oddychaj powietrzem czystym, kąp się w słońcu, wpatruj się w niebo, myśl o nieskończoności i módl się... a zapomnisz o wszystkim. Uczujesz się lepszą i silniejszą. Nędza dzisiejszych ludzi pochodzi z oderwania się od przyrody i od Boga, z osamotnienia wewnętrznego”.

„ Komediantka” Władysława Stanisława Reymonta to piękna klasyka literatury polskiej. Bohaterkę Janinę Orłowską poznajemy w domu rodzinnym ojca w Bukowcu. Janka to młoda kobieta, pełna marzeń i artystycznych oczekiwań od nadchodzącego życia. Wychowywała się bez matki. Mieszka z surowym ojcem, ze strony którego nie czuje ani miłości , ani wsparcia. Po odmowie wyjścia za mąż za kandydata wskazanego przez ojca, dochodzi do konfliktu i Janina opuszcza dom. Zatrzymuje się w Warszawie, pragnąc spełnić swoje marzenia o byciu aktorką, graniu w wielkich sztukach i realizowaniu się jako artystka. Pragnie żyć zgodnie z własnym sumieniem i wyznawanymi wartościami.
Jest to dzieło o konfrontacji marzeń z rzeczywistością, o samotności, o tęsknocie, o wierze w ideały i godności osobistej. O konfrontacji z intrygami i niemoralnym postępowaniem osób otaczających bohaterkę.

Polecam. Pozostając w tych klimatach zaczynam kontynuację tej powieści pt. „Fermenty”, o której wcześniej nie wiedziałam.

„Ile razy cierpisz, zawodzi cię wszystko, boli cię życie - uciekaj z miasta, idź w pola, oddychaj powietrzem czystym, kąp się w słońcu, wpatruj się w niebo, myśl o nieskończoności i módl się... a zapomnisz o wszystkim. Uczujesz się lepszą i silniejszą. Nędza dzisiejszych ludzi pochodzi z oderwania się od przyrody i od Boga, z osamotnienia wewnętrznego”.

„ Komediantka”...

Książka o tym, że nasze marzenia nie zawsze pokrywają się z rzeczywistością.

Książka o tym, że nasze marzenia nie zawsze pokrywają się z rzeczywistością.

Nie jest to według mnie dzieło do odłożenia na to samo podium co "Chłopi". Książka jest dobra, ale przykro mi, Janina to nie ten typ charakteru, który ja lubię. Pal sześć z odmówieniem zamążpójścia, bo takie rzeczy zdarzają się, ale zostawić chorego, zapracowanego ojca i jechać sobie zrobić karierę bo ja tak chcę, no u mnie niestety nie przejdzie. Kiedy marzycielka jakieś tam wynagrodzenia odbiera za mizerną jak dla mnie grę w teatrze, zamiast wysłać ojcu, wesprzeć go, woli zasilić pustą kieszeń lubego swego, manipulanta, babiarza i hazardzistę w jednym- Władka. Rozumiem, że chciała dobrze dla siebie i mieć świetlaną teatralną przyszłość, ale czasem jak talentu brak, coś nie wychodzi, coś nie wypala, trzeba powiedzieć sobie stop. A już później jak dowiaduje się tego i owego o Władeczku, to zamiast podkulić ogon, uderzyć się w pierś, zaczerpnąć pokory i zrobić nawrót do rodzinnego domu, to ona wycina numer wszech czasów..

Nie jest to według mnie dzieło do odłożenia na to samo podium co "Chłopi". Książka jest dobra, ale przykro mi, Janina to nie ten typ charakteru, który ja lubię. Pal sześć z odmówieniem zamążpójścia, bo takie rzeczy zdarzają się, ale zostawić chorego, zapracowanego ojca i jechać sobie zrobić karierę bo ja tak chcę, no u mnie niestety nie przejdzie. Kiedy marzycielka jakieś...

Piękna opowieść o marzeniach i pragnieniach oraz o odwadze.

Piękna opowieść o marzeniach i pragnieniach oraz o odwadze.

Nigdy wcześniej nie czytałam Reymonta. I to był błąd! Jestem pod wrażeniem jego stylu. Jest błyskotliwy, lekki, świetny! Ta książka w ogóle się nie zestarzała. Zdecydowanie polecam!

Nigdy wcześniej nie czytałam Reymonta. I to był błąd! Jestem pod wrażeniem jego stylu. Jest błyskotliwy, lekki, świetny! Ta książka w ogóle się nie zestarzała. Zdecydowanie polecam!

Piękna literatura, klasa i klasyka! Całe szczęście że nie czytałam tego w liceum. Bo teraz jestem dużo bardziej łaskawa dla takich historii. Akcja płynie wolno, słownictwo było całkiem trudne. Nie znałam wielu słów, to taki IXXwieczny slang. Ale świetnie zarysowane postacie, pelnokrwiste, żadne tam mazepy ani ślimoki!!! Główna bohaterka naiwna bardzo!!! Jak dobrze że te czasy są dawno minione, dla kobiet to była masakra!!!

Piękna literatura, klasa i klasyka! Całe szczęście że nie czytałam tego w liceum. Bo teraz jestem dużo bardziej łaskawa dla takich historii. Akcja płynie wolno, słownictwo było całkiem trudne. Nie znałam wielu słów, to taki IXXwieczny slang. Ale świetnie zarysowane postacie, pelnokrwiste, żadne tam mazepy ani ślimoki!!! Główna bohaterka naiwna bardzo!!! Jak dobrze że te...