47/180/2023
Są dwa powody, żeby przeczytać:
1. Szybko idzie.
2. Eksperyment literacki.
No i coś dla koneserów: ostatnie strony to lista dialogowa do filmu pornograficznego.
Ale szczerze mówiąc, nie bardzo rozumiem, po co ta książka powstała. Wiem teoretycznie, że chodziło o pokazanie bezsensu kolejkowania i metaforę życia jako czekania, ale nie przemawia to do mnie w ogóle.

47/180/2023
Są dwa powody, żeby przeczytać:
1. Szybko idzie.
2. Eksperyment literacki.
No i coś dla koneserów: ostatnie strony to lista dialogowa do filmu pornograficznego.
Ale szczerze mówiąc, nie bardzo rozumiem, po co ta książka powstała. Wiem teoretycznie, że chodziło o pokazanie bezsensu kolejkowania i metaforę życia jako czekania, ale nie przemawia to do mnie w ogóle.

Wciągająca, poruszająca, trochę kafkowska historia, pomimo kompletnie różnej formy.
Dobrze postawione pytanie o to, czy zawsze wiemy, "za czym właściwie ta kolejka".

Wciągająca, poruszająca, trochę kafkowska historia, pomimo kompletnie różnej formy.
Dobrze postawione pytanie o to, czy zawsze wiemy, "za czym właściwie ta kolejka".

Dla osób, które pamiętają czas sprzed upadku Związku Radzieckiego, ta książka może być powrotem do czasów młodości. Jak akurat niezbyt pamiętam ten czas i może dlatego nie zrobiła ona na mnie dużego wrażenia. Natomiast sama forma zasługuje na duży plus, język też jest bardzo dobry

Dla osób, które pamiętają czas sprzed upadku Związku Radzieckiego, ta książka może być powrotem do czasów młodości. Jak akurat niezbyt pamiętam ten czas i może dlatego nie zrobiła ona na mnie dużego wrażenia. Natomiast sama forma zasługuje na duży plus, język też jest bardzo dobry

Ciekawy zabieg z treścią, która w stu procentach składa się z dialogów osób stojących w kolejce. Niestety zrozumiane zostanie to tylko przez odbiorców starszych niż pokolenie Czarnobyla/stanu wojennego. Nie śmieje się ten, kto choć raz stał w naszych polskich realiach choć raz po kawę czy telewizor. Sceny rodem ze "Zmienników". Natomiast zakończenie jest dowodem na to, że Świat się kręci wokół członka niczym Ziemia wokół słonka.

Ciekawy zabieg z treścią, która w stu procentach składa się z dialogów osób stojących w kolejce. Niestety zrozumiane zostanie to tylko przez odbiorców starszych niż pokolenie Czarnobyla/stanu wojennego. Nie śmieje się ten, kto choć raz stał w naszych polskich realiach choć raz po kawę czy telewizor. Sceny rodem ze "Zmienników". Natomiast zakończenie jest dowodem na to, że...

Niesamowity sposób prowadzenia narracji, świetnie oddana nerwowość i wyczerpanie ludzi stojących w kolejce, soczysty język bardzo dobrze oddany w tłumaczeniu.

Niesamowity sposób prowadzenia narracji, świetnie oddana nerwowość i wyczerpanie ludzi stojących w kolejce, soczysty język bardzo dobrze oddany w tłumaczeniu.

Jak już zaczęliśmy to doczekajmy końca.

Stoją ludzie w kolejce, właściwie nie do końca wiadomo za czym... i stoją... O czymś tam sobie rozmawiają, ale to nie ma wielkiego znaczenia. Nic się nie dzieje (no prawie),a my czytamy, więc jak już zaczęliśmy czytać to doczytajmy do ostatniej strony. Jak staniemy w kolejce to jakoś tak głupio z niej wyjść po czasie.

,,Kolejka" to powieść postmodernistyczna, bardziej pokazująca sam proces twórczy niż konkretną fabułę. Mdło realistyczna, zawiera wyłącznie dialogi osób stojących w kolejce, wypełnione pokrzykiwaniami, czczymi rozmowami, smarknięciami, kichnięciami i przekleństwami. Pozornie nie dzieje się nic, ale po przebrnięciu przez kilkadziesiąt stron kształtuje nam się jakiś obraz mieszkańców Moskwy (chyba),połowy lat 80tych XX w.

Wydanie AdMarginem zawiera również kolekcję sztuk teatralnych napisanych przez Władimira Sorokina.

Jak już zaczęliśmy to doczekajmy końca.

Stoją ludzie w kolejce, właściwie nie do końca wiadomo za czym... i stoją... O czymś tam sobie rozmawiają, ale to nie ma wielkiego znaczenia. Nic się nie dzieje (no prawie),a my czytamy, więc jak już zaczęliśmy czytać to doczytajmy do ostatniej strony. Jak staniemy w kolejce to jakoś tak głupio z niej wyjść po czasie.

,,Kolejka"...

Czytając książkę Władimira Sorokina czujemy się, jakbyśmy sami stali w tej kilometrowej kolejce. Książka składa się jedynie z dialogów, przez co czujemy, jakbyśmy byli bezpośrednimi obserwatorami całej sytuacji. Ciągnące się przez kilka stron listy z nazwiskami sprawiają, że możemy sobie wyobrazić, jak naprawdę to wygląda, jak jest nudne i wyczerpujące. Sorokin idealnie oddał realia Związku Radzieckiego, ale nie tylko - niektórzy pamiętają i nasze polskie kolejki. Ludzie godzinami stoją w prawie nieruchomej kolejce, sami do końca nie wiedzą za czym stoją i czy w ogóle uda im się coś dostać. Rozmawiają o produktach, które spodziewają się kupić, ale za każdym razem to coś innego - buty, meble, kurtki, nigdy nie wiadomo. W kolejce rozgrywa się całe życie, stanie i czekanie jest najważniejszym elementem dnia (nawet nocy). W oczekiwaniu na swoją kolej ludzie zawierają znajomości, odnajdują miłość, rozmawiają, kłócą się, a nawet piją i śpią. To właśnie rzeczywistość, w której były pieniądze, ale nie było na co ich wydać. Idealne świadectwo o realiach, a żeby poczuć „magię” stania w kolejce trzeba by to przeżyć. Osobiście cieszę się, że nie muszę całymi dniami stać za produktami, ale z drugiej strony o ile bardziej ludzie doceniali to, co udało im się zdobyć…

Czytając książkę Władimira Sorokina czujemy się, jakbyśmy sami stali w tej kilometrowej kolejce. Książka składa się jedynie z dialogów, przez co czujemy, jakbyśmy byli bezpośrednimi obserwatorami całej sytuacji. Ciągnące się przez kilka stron listy z nazwiskami sprawiają, że możemy sobie wyobrazić, jak naprawdę to wygląda, jak jest nudne i wyczerpujące. Sorokin idealnie...

Zabawna książka, a właściwie zapis rozmów ludzi stojących w kolejce. Czyta się szybko, bo to wspomniany zapis rozmów, więc nie ma opisów sytuacji, przemyśleń bohaterów, ale mimo to, jesteśmy w stanie wyrobić sobie opinię o nich. Nieoczekiwane zakończenie.

Zabawna książka, a właściwie zapis rozmów ludzi stojących w kolejce. Czyta się szybko, bo to wspomniany zapis rozmów, więc nie ma opisów sytuacji, przemyśleń bohaterów, ale mimo to, jesteśmy w stanie wyrobić sobie opinię o nich. Nieoczekiwane zakończenie.

Pierwszy raz spotkałem się z taką formą pisarstwa; cała książka składa się z dialogu - nie ma tradycyjnego narratora. Rzecz dzieje się w kolejce w ZSRR. Niebanalne, czasem zabawne i pełne absurdu lecz... optymistyczne. Wolałbym chyba stać w tej kolejce i komunikować się z innymi ludźmi niż siedzieć teraz przed ekranem komputera i wklepywać te literki... A świat - niestety - zmierza ku temu, że stajemy się coraz bardziej wyalienowani...

Pierwszy raz spotkałem się z taką formą pisarstwa; cała książka składa się z dialogu - nie ma tradycyjnego narratora. Rzecz dzieje się w kolejce w ZSRR. Niebanalne, czasem zabawne i pełne absurdu lecz... optymistyczne. Wolałbym chyba stać w tej kolejce i komunikować się z innymi ludźmi niż siedzieć teraz przed ekranem komputera i wklepywać te literki... A świat - niestety -...

Znakomita, szczególnie dla pamietajacych komune, kolejki itp. U nas w prlu to i tak było lżej niż u Sowietów. Przerysowana ale swietnie opowiedziana historia. I trochę przeplacamy, bo na kilku stron nie ma tekstu a innych nie ma po co czytać. I tak warto!

Znakomita, szczególnie dla pamietajacych komune, kolejki itp. U nas w prlu to i tak było lżej niż u Sowietów. Przerysowana ale swietnie opowiedziana historia. I trochę przeplacamy, bo na kilku stron nie ma tekstu a innych nie ma po co czytać. I tak warto!