Komiks potrafi rozbawić, ale jest trochę zbyt mocno przegadany.

Komiks potrafi rozbawić, ale jest trochę zbyt mocno przegadany.

Nierówny zbiór. Niektóre historyjki są świetne, niektóre przegadane, a niektóre po prostu średnie. Chwilami bywało całkiem zabawnie.

Nierówny zbiór. Niektóre historyjki są świetne, niektóre przegadane, a niektóre po prostu średnie. Chwilami bywało całkiem zabawnie.

Nie z wszystkimi komiksami autora mi po drodze. Szczególnie przez zinowe zbiory Prosiacka ciężko było mi się przedrzeć, więc obaw trochę miałem, bo rozstrzał czasowy "Bajek" jest spory. Jednak ta pozycja nie tylko nie zawiodła, ale wręcz zaskoczyła poziomem, konsekwencją i spójnością. "Oszałamiające bajki urłackie" czarują abstrakcyjnym humorem sytuacyjnym i słownym. Momentami czułem jakbym czytał najlepsze rzeczy Baranowskiego, lecz w wersji dla dorosłych. Są odniesienia do realiów czasów, w których je pisano uwzględniając politykę (Człek-Kuń!) i religię, a wszystko w stylizowanej na ludową, pomysłowej i obrazoburczej formie ("Pinokio na latawcu" skradł moje serce). Nie ma się co wahać

Nie z wszystkimi komiksami autora mi po drodze. Szczególnie przez zinowe zbiory Prosiacka ciężko było mi się przedrzeć, więc obaw trochę miałem, bo rozstrzał czasowy "Bajek" jest spory. Jednak ta pozycja nie tylko nie zawiodła, ale wręcz zaskoczyła poziomem, konsekwencją i spójnością. "Oszałamiające bajki urłackie" czarują abstrakcyjnym humorem sytuacyjnym i słownym....

W zamierzchłych czasach słusznie minionej (teoretycznie) epoki wydawano dużo bajek, także tych baśni "narodów ZSRR". I z tym mniej więcej mamy do czynienia w wersji parodystycznej :) Jeśli ktoś nie zna, niech nadrobi zaległości - warto!

W zamierzchłych czasach słusznie minionej (teoretycznie) epoki wydawano dużo bajek, także tych baśni "narodów ZSRR". I z tym mniej więcej mamy do czynienia w wersji parodystycznej :) Jeśli ktoś nie zna, niech nadrobi zaległości - warto!

Niezbyt oszołomiły mnie te bajki urłałckie. Niestety polski komiks ostatnich lat niespecjalnie do mnie przemawiał. Tu długo się zastanawiałem, ale w końcu uległem po świetnej rekomendacji jaką było wpisanie przez krajowych inkwizytorów spod znaku ośmiu gwiazd tego komiksu na jakąś współczesną listę ksiąg zakazanych. Album Krzysztofa „Prosiaka” Owedyka to zbiór szortów, które inspirowane są bajkami i motywami z literatury klasycznej. Mamy tu więc pastisze Czerwonego kapturka, Janko muzykanta czy Siedmiomilowych butów. Humor taki sobie - zinowy klimat "fart jokes" z licznymi mniej lub bardziej zabawnymi odniesieniami. W sumie nie bawiłem się jakoś źle, ale nie sądzę, żebym kiedykolwiek miał do tej pozycji wrócić. Można przeczytać, ale raczej lepiej wypożyczyć.

Niezbyt oszołomiły mnie te bajki urłałckie. Niestety polski komiks ostatnich lat niespecjalnie do mnie przemawiał. Tu długo się zastanawiałem, ale w końcu uległem po świetnej rekomendacji jaką było wpisanie przez krajowych inkwizytorów spod znaku ośmiu gwiazd tego komiksu na jakąś współczesną listę ksiąg zakazanych. Album Krzysztofa „Prosiaka” Owedyka to zbiór szortów,...

Zbior krociutkich, juz nam znanych, ale troche przez autora pozmienianych historyjek. No dobra, bardzo pozmienianych, w sposob bardzo komiczny.
Te bajki sa tak glupie, ze az niesamowicie dobre. Kilkakrotnie parskalam ze smiechu, a usmiech nie znikal z moich ust.
Bardzo polecam.

Zbior krociutkich, juz nam znanych, ale troche przez autora pozmienianych historyjek. No dobra, bardzo pozmienianych, w sposob bardzo komiczny.
Te bajki sa tak glupie, ze az niesamowicie dobre. Kilkakrotnie parskalam ze smiechu, a usmiech nie znikal z moich ust.
Bardzo polecam.

Jeśli chodzi o sam album Oszołomiające bajki urłałckie, mamy tutaj do czynienia ze zbiorem historii, które pojawiały się w różnych etapach twórczości autora. Są tutaj opowieści powstałe w latach 90., takie pamiętające przełom wieków oraz twory, które nigdy wcześniej nigdzie nie były publikowane. Po dzieło mogą więc sięgnąć zarówno nowi czytelnicy, jak i tacy, którzy dobrze znają twórczość artysty.

Autor w swoim stylu, serwuje tutaj czytelnikowi masę zaskakującej i mocno nietuzinkowej treści. Bawi się on sprawdzonymi konwencjami, przerabiając je i dostosowując do własnych potrzeb. Album po brzegi zostaje wypchany zaskakującą treścią, w której twórca na swój własny szalony sposób interpretuje dobrze znane bajki/baśnie/legendy. Zagłębiając się więc w kolejnych krótkich (najczęściej jednostronicowych komiksach),mamy okazję zobaczyć między innymi wielki spryt Kota w półbutach, poznać azjatyckie oblicze Wiśniowego Kapturka, dowiedzieć się dlaczego Antek Muzykant zdecydował się na „karierę” wokalną, odkryć specyficzne upodobania księcia, który zakochał się w „zapachu” Kopciuszka czy prześledzić prawdziwe losy Jenosika.

Każda z dostępnych tutaj historii to nie tylko mocno żartobliwa interpretacja materiału źródłowego, ale również sposób na pokazanie przez autora wielu ludzkich przywar. Nie boi się on tutaj na zastosowanie mocnej satyry, dotykającej zarówno ludzi, jak i wielu aspektów ich życia. Kpi z „zabobonów” starych ludzi, obrywa się również klerowi czy politykom. Większość z tego typu treści nie jest podana w nazbyt oczywistej formie i mamy tutaj okazję sami odkryć zaewoluowane nawiązania/znaczenia. W kilku historiach autor nie bawi się jednak w konwenanse i serwuje te treści czytelnikowi w sposób dużo bardziej bezpośredni. Prześmiewczy charakter komiksowych opowieści dotyka naprawdę szerokiego spektrum tematów. W kilku przypadkach twórca balansuje na granicy przysłowiowej akceptowalności, dla niektórych potencjalnych odbiorców może nawet ją przekraczając.

Cała recenzja na:

https://popkulturowykociolek.pl/recenzja-komiksu-oszolomiajace-bajki-urlalckie/

Jeśli chodzi o sam album Oszołomiające bajki urłałckie, mamy tutaj do czynienia ze zbiorem historii, które pojawiały się w różnych etapach twórczości autora. Są tutaj opowieści powstałe w latach 90., takie pamiętające przełom wieków oraz twory, które nigdy wcześniej nigdzie nie były publikowane. Po dzieło mogą więc sięgnąć zarówno nowi czytelnicy, jak i tacy, którzy dobrze...

Ech, ileż to już razy widziałem błędnie zapisany tytuł tego komiksu Prosiaka? Nie jestem w stanie zliczyć. W każdym razie "Oszołomiające bajki urłałckie" to przyjemna lektura pełna bardzo specyficznego humoru. Krzysztof Owedyk doskonale swoją pokręconą kreską wpisuje się w świat, który sam stworzył. A cóż to za świata? Ano wykrzywiony, pokręcony, karykaturalny, pełen znanych bajek, ale opowiedzianych w inny, czasami dosłowny, czasami zupełnie odbiegający od znanych standardów sposób. Większość albumu stanowią dwustronicowe historie, które bez żadnych ceregieli od wstępu przechodzą do zakończenia. W "Oszołomiających bajkach urłałckich" nie brakuje specyficznego, czasami balansującemu na granicy dobrego smaku humoru. Czy warto sięgnąć po zbiór bajek Prosiaka? Pewnie, że tak. Sam pewnie chętnie za jakiś czas do niego wrócę, żeby sobie przypomnieć jak bardzo można pokręcić znane i lubiane opowiastki.

Ech, ileż to już razy widziałem błędnie zapisany tytuł tego komiksu Prosiaka? Nie jestem w stanie zliczyć. W każdym razie "Oszołomiające bajki urłałckie" to przyjemna lektura pełna bardzo specyficznego humoru. Krzysztof Owedyk doskonale swoją pokręconą kreską wpisuje się w świat, który sam stworzył. A cóż to za świata? Ano wykrzywiony, pokręcony, karykaturalny, pełen...

Te kilkadziesiąt bajek, które wchodzą w skład tego albumu, potrafi rozbawić do łez. Każda z nich jest wyjątkowa i nie daje się w żaden sposób zaszufladkować. Okraszone są humorem, niekiedy balansującym na granicy dobrego smaku, ale nigdy go nie przekraczającego. Jest tu odrobinę grozy, szczypta erotyki, mnóstwo absurdu, ale przede wszystkim wiele stron niesamowitych rysunków, które eksponują swojego rodzaju przemoc i brutalność. W tym wypadku autor kreśli obrazy trochę niedbałe, ale przepełnione swojego rodzaju ekspresją. Klasyczny styl bajkowy zmieniony przez styl Owedyka. Efekt jest naprawdę piorunujący. Kolory są stonowane, choć rysunki mienią się całą paletą barw.

Oszołamiające Bajki Urłałckie to pozycja nietypowa, ale na swój sposób intrygująca. Przeznaczona oczywiście dla dorosłych odbiorców, którzy są w stanie zrozumieć przekaz zawarty w tym zbiorze. Każda historia śmieszy, niektóre potrafią zniesmaczyć, ale wszystkie obdarzone są morałem. Jeżeli nad każdym się chwilę zatrzymamy, to przyjemność z lektury będzie na pewno jeszcze większa.

http://kulturacja.pl/2021/05/krzysztof-owedyk-oszolamiajace-bajki-urlalckie-recenzja-komiksu/

Te kilkadziesiąt bajek, które wchodzą w skład tego albumu, potrafi rozbawić do łez. Każda z nich jest wyjątkowa i nie daje się w żaden sposób zaszufladkować. Okraszone są humorem, niekiedy balansującym na granicy dobrego smaku, ale nigdy go nie przekraczającego. Jest tu odrobinę grozy, szczypta erotyki, mnóstwo absurdu, ale przede wszystkim wiele stron niesamowitych...

https://salomonik.eu/blog/przeczytane/2704-oszolomiajace-bajki-urlalckie-krzysztof-owedyk

https://salomonik.eu/blog/przeczytane/2704-oszolomiajace-bajki-urlalckie-krzysztof-owedyk