*Opinia zbiorcza, tomy 1-14*
Berserk czyli jedna z najlepszych mang jakie kiedykolwiek powstały według wielu czytelników Pierwsze trzy tomiki czytałam ponad rok temu, teraz zdecydowałam się dokończyć część historii pod nazwą Złoty Wiek. Jest to mroczne dark fantasy dotyczące Gutsa, człowieka który został poczęty z martwych zwłok. Tomy 1-3 są wstępem do historii i opowiadają o Czarnym Szermierzu i jego wędrówce gdzie walczy z hordami złami. Ratuje życie elfowi imieniem Puck i pewnego razu trafia do zamku tajemnicznego hrabiego. W tomie trzecim wydarzenia doprowadzają do wspomnień głównego bohatera o jego przeszłości. Dalsze tomiki aż do czternastego opowiadają o życiu Gutsa od chwili jego narodzin do wydarzenia zwanego Zaćmieniem. Poznajemy tu głównego bohatera, ludzi z jego życia, o tym jak poznał i jak dołączył do drużyny Sokoła, dlaczego stał się taki jakim go poznajemy w początkowych tomach. Przyznaję że z początku nie polubiłam protagonisty, miałam trochę problem by wgryźć się w tę historię jednak im dalej zagłębiałam się w tę historię tym bardziej rozumiałam powody jego zachowania. Pierwsze trzy tomy są świetne, gdzieś w połowie historia zaczyna troszkę nużyć po czym od dziewiątego tomu wraca na takie tory że czyta się to z zapartym tchem. Część 12 i 13 są dla mnie mistrzostwem i to co zrobił autor dla mnie było fenomenalne. W świecie mangi chyba nie ma drugiego takiego wydarzenia jak Zaćmienie. To co tam się dzieje jest przerażające i fascynujące jednocześnie. Ogólnie Berserk to brutalna manga. Leje się tu dużo krwi, flaków, przemoc na każdym kroku. Jednak jest to uzasadnione światem jaki wykreował autor. Mi się podobało, bo komiks nie idzie na ustępstwa. Historia jest bardzo ciekawa, choć miewa czasami momenty nudniejsze. Kreska świetna, dla mnie mistrzowska bo niektóre panele na pewno jeszcze będę miała długo w pamięci. Tom 14 to zakończenie historii Złotego Wieku i rozpoczęcie Sagi Skazania czyli powrót do rzeczywistości. Również na końcu tego tomiku mamy wersję prototypową tej mangi i naprawdę się cieszę że Miura nie poszedł w tę stronę bo Guts wygląda koszmarnie z tą wiecznie nadętą miną. Dobrze że wyglądał został trochę zmieniony. Mimo wszystko fajna ciekawostka. W mojej opinii jest to prześwietna manga, jeśli ktoś jest fanem japońskiego komiksu i nigdy nie czytał Berserka to uważam ze powinien przeczytać chociaż arc Złoty Wiek by po prostu zapoznać się z klasyką gatunku. Nawet ludzie którzy mang nie czytają a uwielbiają dark fantasy też powinni się zapoznać z tym tytułem bo warto. Kreska jest raczej bardziej europejska niż japońska a sama rzecz dzieje się w świecie na wzór średniowiecznej Europy więc uważam że jest przyjazna dla większości czytelników nie mających obycia z mangą. Polecam!

*Opinia zbiorcza, tomy 1-14*
Berserk czyli jedna z najlepszych mang jakie kiedykolwiek powstały według wielu czytelników Pierwsze trzy tomiki czytałam ponad rok temu, teraz zdecydowałam się dokończyć część historii pod nazwą Złoty Wiek. Jest to mroczne dark fantasy dotyczące Gutsa, człowieka który został poczęty z martwych zwłok. Tomy 1-3 są wstępem do historii i opowiadają...

Tak bardzo tęskniłam za przygodami mojego ulubionego badassa, że z przyjemnością powróciłam do jego mrocznego, brutalnego, tajemniczego i czasem zabawnego - za sprawą pewnego elfa - świata.

"Zemsta... Walka... Powód nie był aż tak istotny. Tym, co gnało mnie naprzód było pulsujące w moim wnętrzu wściekłe szaleństwo. Tylko ono trzymało mnie na nogach i dawało mi siłę by iść naprzód."

Wreszcie skończyła się tutaj przeszłość Gutsa. Było mi naprawdę szkoda całej Drużyny Sokoła, to zgrana grupa... rodzina. Jednak nie wiedziałam, co jest gorsze - odejście czy pozostanie na tym okrutnym świecie będąc pozbawionym zmysłów - lub jako obserwator, który mógł jedynie patrzeć, a nie będzie potrafił nic z tym zrobić. Ci, co zostali będą zmuszeni dźwigać ciężar, nadzieje i niespełnione marzenia tych, którzy odeszli, a także odpłacić tym, którzy za to odpowiadają. Wszystko to, czego doświadczył w przeszłości Guts, mocno się na nim odbiło i dlatego starał się ukryć swoje uczucia za maską bezwzględnego, pozbawionego ludzkich odczuć typa (w tomach 1-3). Zaspokoiłam tu również moją ciekawość - wreszcie dowiedziałam się jak powstał Dragon Slayer! Wspaniałe, gigantyczne ostrze, które dzierżył kapitan szturmowców w początkowych tomikach tej historii.

Gaiseric to bardzo tajemnicza i mroczna postać. Jednak "wróg mojego wroga jest moim przyjacielem", co oznaczało, że mieli wspólny cel z Gutsem. A przynajmniej tak mi się wydawało. Po sposobie, w jaki się wypowiadał, a także walczył, dostrzegłam, że przeżył naprawdę wiele wojen i być może był tym okrutnym władcą z historii. Wszystko na to wskazywało, również wydarzenia z poprzednich tomików.

Niestety zostałam niezbyt miło zaskoczona podczas pierwszej walki Gutsa z apostołem, gdy dzierżył Dragon Slayera. Zdawała mi się taka łatwa i szybka - w porównaniu do innych. I to nie tylko dlatego, że zdobył nową, lepszą broń. Miura najwyraźniej chciał tę sprawę szybko rozwiązać i wyszła taka krótka bijatyka jak w piaskownicy.

Przez ostatnie tomy tak strasznie brakowało mi pewnego pyskatego i zarazem zabawnego elfa. Niemal od razu się ucieszyłam, gdy tylko go zobaczyłam. Wreszcie ta ciężka atmosfera nagromadzona przez tragiczną historię Gutsa mogła zostać rozładowana dawką dobrego humoru.

"No sam powiedz! Przecież trzeba być psycholem, żeby chcieć zabić takiego słodkiego, ślicznego elfika jak ja! To jakaś banda zwyroli i popaprańców! W ogóle słowo 'elf' powinno być powszechnie znanym synonimem sympatyczności i dobroduszności! No dobrze, czasem zdarza nam się ukraść komuś jedną czy dwie krowy, ale zwykle ludzie zbywają to wesołym 'ach, to pewnie sprawka tych figlarnych elfików'! To odwieczna, świecka tradycja, ZWŁASZCZA w takich zapyziałych dziurach jak ta!!!"

Jak zwykle Guts odstawiał tu akcje w roli najgorszego zwyrodnialca, który za nic miał uczucia innych ludzi, bezbronnych dzieci i wykorzystywał każdą sposobność, która mogła mu się przydać/pomóc w walce. Wielu mogło go przez to znienawidzić, ale dla mnie to nadal świetna postać!

Oczywiście Miura uraczył mnie swoim rozdziałem "The Prototype", gdzie przedstawił swoją pierwszą wizję "Berserka". I całe szczęście, że nie poszedł tą drogą. Pomysł nie był zły, z wielu tamtych rozwiązań skorzystał, inne poprawił. Najgorzej wypadła tam twarz i jej mimika - Guts wyglądał jak jakiś przygłup. Zachowanie miał nawet podobne do tego z właściwej wersji, jednak wydawał się zbyt miły dla Puck'a. Tak samo jego krótka historyjka nie była wstrząsająca, nie wiedziałam skąd tak właściwie elf się przy nim znalazł... On również musiał tam pokazać swoje rogi - jego zachowanie i ta zazdrość względem przyjaciela... Ta wersja niezbyt do mnie przemówiła.

"- Nic! Po prostu myślałam, że jest pan trochę bardziej... straszny! Ale skoro ten elfik tak się do pana łasi to przecież nie może pan być złym człowiekiem!
- 'Łasi'? A co to ja, zwierzak jestem?"

Tak bardzo tęskniłam za przygodami mojego ulubionego badassa, że z przyjemnością powróciłam do jego mrocznego, brutalnego, tajemniczego i czasem zabawnego - za sprawą pewnego elfa - świata.

"Zemsta... Walka... Powód nie był aż tak istotny. Tym, co gnało mnie naprzód było pulsujące w moim wnętrzu wściekłe szaleństwo. Tylko ono trzymało mnie na nogach i dawało mi siłę by iść...

Po zaćmieniu zdecydownie słabszy tomik. Całe zbieranie sprzętu w tym ikonicznego miecza, które zostało rozwiązane na zasadzie przypadkowo spotkany kowal ma cały potrzebny jednorękiemu szermierzowi ekwipunek, wypada naprawdę słabo...

Po zaćmieniu zdecydownie słabszy tomik. Całe zbieranie sprzętu w tym ikonicznego miecza, które zostało rozwiązane na zasadzie przypadkowo spotkany kowal ma cały potrzebny jednorękiemu szermierzowi ekwipunek, wypada naprawdę słabo...

Ten tom domyka "Złoty wiek" i przechodzi do kontynuacji opowieści, która miała miejsce w trzech pierwszych tomach. Jest to dla mnie pocieszające o tyle, że wreszcie autor nie będzie miał pod ręką zbyt wielu bohaterów do zabicia... Poza tym bardzo podobał mi się zamieszczona na końcu tego tomu historia, która kiełkowała w umyśle młodego Miury i wyewoluowała do obecnego stanu mangi.

Ten tom domyka "Złoty wiek" i przechodzi do kontynuacji opowieści, która miała miejsce w trzech pierwszych tomach. Jest to dla mnie pocieszające o tyle, że wreszcie autor nie będzie miał pod ręką zbyt wielu bohaterów do zabicia... Poza tym bardzo podobał mi się zamieszczona na końcu tego tomu historia, która kiełkowała w umyśle młodego Miury i wyewoluowała do obecnego stanu...

Wcześniejsze tomy miały militarny klimat, którego nie każdy trawi. Od tego Guts walczy solo (pomijając jego przyjaciela elfa).

Wcześniejsze tomy miały militarny klimat, którego nie każdy trawi. Od tego Guts walczy solo (pomijając jego przyjaciela elfa).