Bardzo fajna książka. Historia szkieletu, początkowo uznanego za powojenny, przeradza się w historie człowieka. Może trochę za mało fabuły. Ale i tak lepiej treściwie, krótko niż rozwlekać się o niczym

Bardzo fajna książka. Historia szkieletu, początkowo uznanego za powojenny, przeradza się w historie człowieka. Może trochę za mało fabuły. Ale i tak lepiej treściwie, krótko niż rozwlekać się o niczym

113/180/2023
Raczej reportaż czy paradokument. Miła odskocznia od wszystkich rozwlekłych opowieści z tłumem bohaterów, wątków pobocznych i duchowych rozterek. A tutaj - prosto do celu, żmudna robota, eliminacja i efekt.

113/180/2023
Raczej reportaż czy paradokument. Miła odskocznia od wszystkich rozwlekłych opowieści z tłumem bohaterów, wątków pobocznych i duchowych rozterek. A tutaj - prosto do celu, żmudna robota, eliminacja i efekt.

To nie jest kryminał. To jest krótkie opowiadanie paradokumentalne, coś jakby „Kośći” AD 1960. Szczegółowo opisany jest proces badania ludzkich szczątków w tamtym czasie, określania wieku kości i cech ich posiadacza. Bez badania DNA, tomografii i innych metod dostępnych obecnie Dawno nieaktualne, więc zainteresować może tylko fanów historii kryminalistyki. Te fragmenty omijałam, więc do czytania zostało mi niewiele. Akcja mizerna, lecz prawdopodobna. Jak dopasować znalezione kości palców do reszty szkieletu bez badań DNA? Nie zdradzę, żeby nie spoilerować. Dobra robota, lecz pozycja zdecydowanie dla fanów gatunku.

To nie jest kryminał. To jest krótkie opowiadanie paradokumentalne, coś jakby „Kośći” AD 1960. Szczegółowo opisany jest proces badania ludzkich szczątków w tamtym czasie, określania wieku kości i cech ich posiadacza. Bez badania DNA, tomografii i innych metod dostępnych obecnie Dawno nieaktualne, więc zainteresować może tylko fanów historii kryminalistyki. Te fragmenty...

Dobry, krótki kryminał skoncentrowany na pracy milicjantów, którzy krok po kroku dochodzą do rozwiązania zagadki znalezionego przypadkiem szkieletu. Dopiero po lekturze dowiedziałam się, że to powieść z czasów PRL, wcześniej uznałam po prostu, że to współczesna pozycja i jakaś sentymentalna podróż autora w lata młodości. Językowo i literacko książka się broni mimo upływu lat.

Dobry, krótki kryminał skoncentrowany na pracy milicjantów, którzy krok po kroku dochodzą do rozwiązania zagadki znalezionego przypadkiem szkieletu. Dopiero po lekturze dowiedziałam się, że to powieść z czasów PRL, wcześniej uznałam po prostu, że to współczesna pozycja i jakaś sentymentalna podróż autora w lata młodości. Językowo i literacko książka się broni mimo upływu lat.

Pierwsza powieść z serii Ewa wzywa 07 napisana przez Edigeya.
Bardzo ciekawa historia szkieletu...i wnikliwej historii śledztwa przez majora Krzyżewskieg.

Powieść milicyjna stała się jedna z odmian powieści kryminalnej XX wieku, publikowana w latach 1955–1991 w krajach komunistycznych Europy Środkowo-Wschodniej. Dochodzenie prowadzone przez milicjanta / adwokata / sędziego w sprawie przestępstwa kryminalnego / zbrodni, by ukazać jego schemat / działanie , przyczyny i okoliczności.
Reżim komunistyczny, ideologia, koloryt socrealizmu, propaganda, walka z kapitalizmem, inicjatywą prywatną , przedstawicielami średniego aparatu państwowego.
Powieść milicyjna była odpowiedzią na światowe klasyki kryminalne i kapitalistyczne twórczości Agaty Christie, Edgara Wallace’a.
Przedstawiciele gatunki i prekursorzy:
1. Tadeusz Kostecki vel Krystyn T. Wand, W. T. Christine
2. Andrzej Piwowarczyk
3. Adam Bahdaj vel Dominik Damian
4. Anna Kłodzińska vel Stanisław Załęski i Mierzański
5. Jerzy Korycki vel Jerzy Edigey
6. Aleksander Minkowski vel Marcin Dor, Alex Hunte
7. Zbigniew Safjan vel Andrzej Zbych
8. Helena Sekuła vel Helena Turbacz
9. Maciej Słomczyński vel Kazimierz Kwaśniewski
10. Krzysztof Teodor Toeplitz vel Krzysztof Deuter
11. Andrzej Wydrzyński vel Artur Morena
12. Zygmunt Zeydler-Zborowski.

Jerzy Edigey vel Jerzy Waldemar Korycki (1913 - 1983)
polski pisarz, adwokat i działacz społeczny pochodzenia tatarskiego.
Pochodzenie z tatarskiej rodziny szlacheckiej (herbu Koryca),osiadłej na Litwie w XVI wieku. Literacki pseudonim „Edigey” przyjął od zawołania „Edigiej-Emirza”, przodka emira Edigeya, który przewodził plemieniu Mangytów i Złotej Ordzie w latach 1400 do 1412.
W życiu zajmował się rożnymi profesjami od dziennikarstwa, prawa czy trenowania wioślarzy z zasługami dla sportu.
W 1962 roku postanowił na debiut literacki, rok poźniej wydano "Czek dla białego gangu", kilka powieści zostało sfilmowanych czy przełożonych na słuchowiska radiowe. Napisał około 50 pozycji, przetłumaczonych na wiele języków

Pierwsza powieść z serii Ewa wzywa 07 napisana przez Edigeya.
Bardzo ciekawa historia szkieletu...i wnikliwej historii śledztwa przez majora Krzyżewskieg.

Powieść milicyjna stała się jedna z odmian powieści kryminalnej XX wieku, publikowana w latach 1955–1991 w krajach komunistycznych Europy Środkowo-Wschodniej. Dochodzenie prowadzone przez milicjanta / adwokata / sędziego...

Jeden z pierwszych zeszytów serii "Ewa wzywa 07" to opowiadanie Jerzego Edigeya świetnie ukazujące metody pracy milicji w latach 60. Robotnicy usuwający resztki wrocławskiej kamienicy znajdują szkielet. Nie jest to, jak początkowo sądzi nawet lekarz milicyjny, kolejna ofiara wojny. Zwłoki leżały w gruzach zaledwie 2 do 4 lat. Co ciekawe, szkieletowi brakuje palców obu dłoni. Zaczyna się żmudne śledztwo, prowadzone równolegle przez Zakład Kryminalistyki badający zwłoki i przez wrocławskich milicjantów. Brak tu efektownych zwrotów akcji, strzelaniny i nagłych olśnień. Jest za to praca badawcza milicji "od podszewki". Prawdziwa gratka dla miłosników gatunku!

Jeden z pierwszych zeszytów serii "Ewa wzywa 07" to opowiadanie Jerzego Edigeya świetnie ukazujące metody pracy milicji w latach 60. Robotnicy usuwający resztki wrocławskiej kamienicy znajdują szkielet. Nie jest to, jak początkowo sądzi nawet lekarz milicyjny, kolejna ofiara wojny. Zwłoki leżały w gruzach zaledwie 2 do 4 lat. Co ciekawe, szkieletowi brakuje palców obu...