Miłość i Wojna. Część pierwsza

Serial "Północ Południe" z 1985 r, powstały na postawie pierwszych dwóch tomów trylogii, oglądany po latach, nadal jest bardzo dobry, tak jak cała trylogia.
W drugiej części przenosimy się do czasów wojny secesyjnej, gdzie zaprzyjaźnione rodziny Mainów i Hazardów stają po dwóch stronach barykady, wojny która miała trwać kilka miesięcy, a trwała kilka lat.
Towarzyszymy żołnierzom w krwawych walkach, w których giną tysiące, politykom oraz ludziom którzy za wszelką ceną chcą na wojnie zarobić. Pokazany jest obraz zacofanego południa z niewolnictwem, oraz uprzemysłowionej północy, oraz normalne życie w tych ciężkich czasach.

Serial "Północ Południe" z 1985 r, powstały na postawie pierwszych dwóch tomów trylogii, oglądany po latach, nadal jest bardzo dobry, tak jak cała trylogia.
W drugiej części przenosimy się do czasów wojny secesyjnej, gdzie zaprzyjaźnione rodziny Mainów i Hazardów stają po dwóch stronach barykady, wojny która miała trwać kilka miesięcy, a trwała kilka lat.
Towarzyszymy...

Wybucha wojna secesyjna. Zaprzyjaźnione i spowinowacone ze sobą rodziny Mainów i Hazardów muszą stanąć po przeciwnych stronach barykady. Pochodzący z Północy Billy pozostawia młodą żonę Brett i rusza walczyć o jedność Unii, podczas gdy bracia jego żony służą w wojskach Konfederacji. Virgilia Hazard dalej zażarcie walczy o prawa czarnoskórych, a Ashton Main wdaje się w romans z jednym z czołowych południowych polityków. W tym czasie Orry Main i jego ukochana Madeline planują wspólne życie, na którym może się jednak położyć cieniem przeszłość i pochodzenie kobiety. Z kolei Charles, kuzyn Orry’ego, wie, że nie chce wiązać się w czasie wojny i może sobie pozwolić jedynie na przelotne romanse. Jego podejście zaczyna się jednak chwiać, gdy poznaje młodą wdowę Augustę.

Jakes po raz kolejny udowadnia swój sznyt do tematów historycznych, politycznych i wojennych. Bardzo dobrze zostały tu opisane wszelkie działania polityczne i wojenne, a przede wszystkim bez stereotypów. Autor wyraźnie pisze, że niewolnictwo nie było jedyną przyczyną wojny, równie, jeśli nie bardziej, ważna była chęć Południowców do większej swobody poszczególnych stanów. Zwraca uwagę na to, ze prezydent Lincoln nigdy nie chciał całkowitej emancypacji czarnoskórych, za co był potępiany przez abolicjonistów. Jednocześnie pisze z wielką sprawiedliwością historyczną – chociaż czytelnik wie, że prawdziwym sposobem na równość jest edukacja Afroamerykanów, poglądy reprezentowany przez Brett i Madeline, Jakes nie udaje, że bardzo niewielka liczba Amerykanów uważała dwie rasy za równe sobie, także na Północy. Mimo to bohaterów nie da się nienawidzić, a fanatyczna abolicjonistka Virgilia budzi raczej odrazę, niż podziw.

Niestety, nadal moją bolączką są tu wątki miłosne. Jak wspominałam, gdy para jest już razem, Jakesowi raczej udaje się opisywać intymność, bliskość, chemię. Jednak zdecydowanie nie chce mu się pisać o powstawaniu tej miłości, każda jego relacja rozpoczyna się od pierwszego wejrzenia i nie wyraża się to w fascynacji – bohaterowie z miejsca wiedzą, że są sobie pisani i będą o tą miłość walczyć. Zdecydowanie lepiej wypadają relacje rodzinne czy przyjacielskie, gdzie autor pozwala sobie na bardziej skomplikowane emocje, docieranie się postaci, ich konflikty… Chociaż mam wrażenie, że paradoksalnie najmniej jest tu przyjaźni George’a i Orry’ego.

Chociaż nie jestem już tak zauroczona tą trylogią jak dawniej, to nadal ogromnie ją polecam.

,, Długotrwałe wojny zmieniają ludzi(…). Niszczą ich. Ludzi, nawet jeśli nie zginą od kuli, zabije rozpacz.”

Wybucha wojna secesyjna. Zaprzyjaźnione i spowinowacone ze sobą rodziny Mainów i Hazardów muszą stanąć po przeciwnych stronach barykady. Pochodzący z Północy Billy pozostawia młodą żonę Brett i rusza walczyć o jedność Unii, podczas gdy bracia jego żony służą w wojskach Konfederacji. Virgilia Hazard dalej zażarcie walczy o prawa czarnoskórych, a Ashton Main wdaje się w...

Trochę brnęłam przez tę część trylogii. Jest nudniejsza od "Północ i Południe".
Niepotrzebnie autor robi retrospekcje, jakby zakładając, że pisze dla czytelników, którzy nie czytali pierwszej części.
Fabuła ustępuje zbyt mnogiej ilości informacji z zakresu polityki i gospodarki.
I jakoś, pomimo nie małej ilości opisów starć bojowych i trupów, czytając nie czułam tej wojny. Jakby za mało w tej książce z ludzi a za dużo z faktów.

Trochę brnęłam przez tę część trylogii. Jest nudniejsza od "Północ i Południe".
Niepotrzebnie autor robi retrospekcje, jakby zakładając, że pisze dla czytelników, którzy nie czytali pierwszej części.
Fabuła ustępuje zbyt mnogiej ilości informacji z zakresu polityki i gospodarki.
I jakoś, pomimo nie małej ilości opisów starć bojowych i trupów, czytając nie czułam tej...

Pierwszy tom "Miłości i wojny" to opowieść o początku konfliktu będącego największą tragedią narodową Amerykanów w XIX wieku. Tak jak miało to miejsce w "Północy i południu", historia ta jest opowiedziana z perspektywy rodzin Mainów i Hazardów. Czy ich przyjaźń przetrwa, pomimo tego że politycy i działa na polach bitew każą im być dla siebie wrogami? Pokaże czas i kolejne tomy.

Jako pasjonata wojny secesyjnej najbardziej interesowały mnie w trakcie lektury opisy kampanii wojennych prowadzonych przez dowódców obydwu stron oraz - rzecz jasna - sceny batalistyczne. Muszę przyznać, że John Jakes przygotował się do zadania opisu wyżej wymienionych znakomicie, a wywiązał się z niego jeszcze lepiej. Zdecydowanie polecam wszystkim zainteresowanym tematyką wojny secesyjnej.

Pierwszy tom "Miłości i wojny" to opowieść o początku konfliktu będącego największą tragedią narodową Amerykanów w XIX wieku. Tak jak miało to miejsce w "Północy i południu", historia ta jest opowiedziana z perspektywy rodzin Mainów i Hazardów. Czy ich przyjaźń przetrwa, pomimo tego że politycy i działa na polach bitew każą im być dla siebie wrogami? Pokaże czas i kolejne...