Prosta, momentami banalna historia będąca nośnikiem wielu przemyśleń. Z takimi książkami chyba nie o to chodzi, żeby rozliczać z historii, a zaczerpnąć to, co ma do powiedzenia. Jakby ją traktować jak zbiór życiowych przemyśleń, to warto przeczytać, a nóż trafi się na coś świeżego.

Prosta, momentami banalna historia będąca nośnikiem wielu przemyśleń. Z takimi książkami chyba nie o to chodzi, żeby rozliczać z historii, a zaczerpnąć to, co ma do powiedzenia. Jakby ją traktować jak zbiór życiowych przemyśleń, to warto przeczytać, a nóż trafi się na coś świeżego.

Ta książka sprawiła, że wytrwałam do końca hospitalizacji bez zwolnienia na życzenie, jednocześnie moja depresja znacznie zelżała.
Być może ocena tej książki jest tak niska właśnie dlatego, że jest przeznaczona dla osób poszukujących celu, wiary w siebie czy spokoju ducha.
Być może osoby zdrowe, które nigdy nie zapadły na depresję po prostu nie mogą zaczerpnąć z tej książki tyle, co osoby jakim los odebrał radość życia.

Ta książka sprawiła, że wytrwałam do końca hospitalizacji bez zwolnienia na życzenie, jednocześnie moja depresja znacznie zelżała.
Być może ocena tej książki jest tak niska właśnie dlatego, że jest przeznaczona dla osób poszukujących celu, wiary w siebie czy spokoju ducha.
Być może osoby zdrowe, które nigdy nie zapadły na depresję po prostu nie mogą zaczerpnąć z tej...

Kopalnia pięknych cytatów.

Kopalnia pięknych cytatów.

Krótka i przyjemna lektura, pochłonięta podczas podróży pociągiem. Miły powrót do czytania po dłuższej przerwie. Ambitny główny bohater, który dąży do postawionego celu, jego historia skłania do refleksji.

Krótka i przyjemna lektura, pochłonięta podczas podróży pociągiem. Miły powrót do czytania po dłuższej przerwie. Ambitny główny bohater, który dąży do postawionego celu, jego historia skłania do refleksji.

W ramach akcji: "czytamy grafomanów" pomyślałam sobie, że chciałabym w końcu sprawdzić głębię ich twórczości.
Wszystko zaczęło się od tego, którego osobiście uważam za największego grafomana na rodzimym rynku, czyli Remigiusza Mroza – frazy typu kopiuj w klej, postacie odrysowane od szablonów, błędy stylistyczne i językowe, liczne powtórzenia i powierzchowność z jaką tworzy on świat i historie sprawiają, że plasuje się on całkiem wysoko w moim prywatnym anty-rankingu. Choć trzeba mu przyznać, że jest coś, co sprawia, że jego książki dobrze się ekranizują – a mianowicie - zalążek pomysłu. Zmiana medium pozbywa się wcześniej wymienionych błędów i efekt końcowy sporo na tym zyskuje.

Ale ja nie o Mrozie chciałam, tylko o Coelho, od którego stroniłam przez lata, uważając, że nie zdzierżę. No cóż, nie mamy tu oczywiście do czynienia ani z talentem ani arcydziełem - semantyczne płycizny, średnio odkrywcze coachingowe frazesy i łopatologicznie posklejane scenki.

Jednak powolny, paraboliczny styl i magiczność sprawiły, że nie było momentów, kiedy mówiłam sobie, że już nie mogę wytrzymać, że szkoda życia. Mimo, a jakże , wielokrotnego poczucia zażenowania banalnością wypowiedzi, słuchało i czytało mi się tego nadzwyczaj dobrze. Lekko i relaksacyjnie.
Wersja audio naprawdę na poziomie, aż chciało się zanurzyć stopy w gorącym piasku. Nawet ze 2 cytaty wyłuskałam.

Dlatego ocena jednak wyższa niż R.M.

Projekt to be continued ^^ Swoją drogą jak ktoś ma jakieś propozycje wpisujące się w to przedsięwzięcie, to ja chętnie zapiszę.

W ramach akcji: "czytamy grafomanów" pomyślałam sobie, że chciałabym w końcu sprawdzić głębię ich twórczości.
Wszystko zaczęło się od tego, którego osobiście uważam za największego grafomana na rodzimym rynku, czyli Remigiusza Mroza – frazy typu kopiuj w klej, postacie odrysowane od szablonów, błędy stylistyczne i językowe, liczne powtórzenia i powierzchowność z jaką...

Kiedy po raz pierwszy przeczytałam Alchemika - a było to jakieś 12 lat temu, książka bardzo mi się spodobała, nie traktowałam jej jak poradnika a raczej rodzaj przypowieści, baśni. Równocześnie obserwowałam fale hejtu, osmieszajace memy, całe rozprawy poświęcone tylko temu by Coelho zdeprecjonowac, zrobić z niego szaleńca. I ja się dałam porwać tej tendencji. Odrzuciłam własne odczucia związane z powieścią i poszłam za tłumem. I śmiałam się z Coelho. Dziś piszę tę opinię jako samooczyszczenie. Coelho, to ja się myliłam. Wybacz mi. Nie ma nic ważniejszego na całym świecie niż oczyszczanie kryształów gdy się zakurzą a trzeba było całego życia by to pojąć.

Kiedy po raz pierwszy przeczytałam Alchemika - a było to jakieś 12 lat temu, książka bardzo mi się spodobała, nie traktowałam jej jak poradnika a raczej rodzaj przypowieści, baśni. Równocześnie obserwowałam fale hejtu, osmieszajace memy, całe rozprawy poświęcone tylko temu by Coelho zdeprecjonowac, zrobić z niego szaleńca. I ja się dałam porwać tej tendencji. Odrzuciłam...

Przeczytałem ją ponownie i musiałem podwyższyć ocenę; za dzieciaka nie rozumiałem, teraz już poczułem.

Przeczytałem ją ponownie i musiałem podwyższyć ocenę; za dzieciaka nie rozumiałem, teraz już poczułem.

Książka bardzo mi się podobała, pełna życiowych mądrości. Przypomina mi książkę "Mały książę". To było moje pierwsze spotkanie z tym autorem i na pewno nie ostatne.

Książka bardzo mi się podobała, pełna życiowych mądrości. Przypomina mi książkę "Mały książę". To było moje pierwsze spotkanie z tym autorem i na pewno nie ostatne.

Prosty język, prosta historia a tyle ukrytych życiowych przesłań. Słuchaj siebie i idź tam gdzie prowadzą cię znaki. Książka idealna dla wszystkich tych którzy lubią doszukiwać się motta.

Prosty język, prosta historia a tyle ukrytych życiowych przesłań. Słuchaj siebie i idź tam gdzie prowadzą cię znaki. Książka idealna dla wszystkich tych którzy lubią doszukiwać się motta.

Jedna z książek Coelho, którą przeczytałam ponownie po latch. Jest to przypowieść, ma się wrażenie, że na wzór tych biblijnych, by przelać w nich przesłanie nie do końca dostępne od razu dla czytelnika. Dlatego właśnie Coelho ma wielu fanów, jak i wielu wrogów. Pierwsze spotkanie z książką było ciężkie, gdyż niewiele z niej wyniosłam. Po kilkunastu latach jednak treść "Alchemika" trafia do mnie w inny sposób. Nie chodzi mi o mądrości autora, które potrafią chwycić za serce prostotą, ale potrafią też zażenować. Proza ma w sobie ukryte elementy dzisiejszej "duchowości" aka spirituality, które niekoniecznie trafią do osób jeszcze nie myślących w sposób wolny. "Alchemik" powstał na długo przed dobą internetu i swobodnym dostępem do literatury zagranicznej opiewającej tematy ezoteryczne i rozwojowe. Dlatego należy zwrócić uwagę na cegiełkę, jaką Coelho dołożył w procesie budowania świadomości u ludzi. Tej prawdziwej świadomości świata, przeciwnej wszechobecnemu programowaniu umysłu przez media, prasę, kulturę i społeczeństwo. Wiedza ezoteryczna, okultystyczna i duchowa nie jest dla każdego. Ludzie dzielą się na tych racjonalnych i tych, co stawiają intuicję ponad umysł, dlatego też proza Brazylijczyka stwarza mnóstwo podziałów.
Zamierzam sięgnąć po więcej książek Autora, nie tyllo by przypomnieć sobie treści, które poniekąd też ukształtowały moje życie, ale też po to by zrozumieć książki i płynące ich przesłania lepiej. Coelho to obowiązkowy pisarz dla wszystkich, którzy wkroczyli na duchową ścieżkę. Może niektóre fragmenty jego pisarstwa wydają się być banalne, ale gwarantuje, że znajdą się też takie, co dotrą do samego serca i tam pozostaną.

Jedna z książek Coelho, którą przeczytałam ponownie po latch. Jest to przypowieść, ma się wrażenie, że na wzór tych biblijnych, by przelać w nich przesłanie nie do końca dostępne od razu dla czytelnika. Dlatego właśnie Coelho ma wielu fanów, jak i wielu wrogów. Pierwsze spotkanie z książką było ciężkie, gdyż niewiele z niej wyniosłam. Po kilkunastu latach jednak treść...