Wlasnie skonczylem...Piekna przygoda nie tylko z ksiazka,wybornie napisana ale i z fascynujacym fragmentem historii Francji.Od samego poczatku wrecz zafascynowal mnie Pierre Caron...Postac z ktora moglbym sie na swoj sposob,identyfikowac:))
Bardzo ciekawie przedstawia sie takze para krolewska,budzaca po prostu wielka sympatie.
Natomiast Amerykanie,aroganccy i roszczeniowi kombinatorzy ktorzy nie cofna sie przed niczym aby wyludzac pieniadze ktorych nawet nie maja zamiaru oddac....Ciekawe czy autor staral sie zdobyc na jakis obiektywizm czy oni faktycznie byli az tak antypatyczni....
Powiesc historyczna w pelni udana.Wciaga chwilami tak ze czlowiek zapomina o bozym swiecie...Moze dlatego ze nie czuje sie jeszcze nadciagajacej burzy nad Francja...Tego pasma zbrodni zwanego eufemistycznie wielka rewolucja....
Przepraszam za brak polskich znakow ale korzystam z dosyc starej,angielskiej klawiatury...

Wlasnie skonczylem...Piekna przygoda nie tylko z ksiazka,wybornie napisana ale i z fascynujacym fragmentem historii Francji.Od samego poczatku wrecz zafascynowal mnie Pierre Caron...Postac z ktora moglbym sie na swoj sposob,identyfikowac:))
Bardzo ciekawie przedstawia sie takze para krolewska,budzaca po prostu wielka sympatie.
Natomiast Amerykanie,aroganccy i roszczeniowi...

Moje drugie spotkanie z Lionem Feuchtwangerem przyniosło to samo, co pierwsze - dużą przyjemność z lektury. Temat nietypowy, rzadko poruszany - narodziny Stanów Zjednoczonych i pobyt Benjamina Franklina we Francji. Feuchtwanger rzetelnie przedstawił tło historyczne społeczne, ale także i niezwykle wiarygodnie - nigdy nie dowiemy się, czy trafnie - nakreślił charaktery swoich postaci. Franklin, Caron, Maurepas czy nieszczęśni "państwo Capet" na kartach jego powieści żyją, odczuwają, przeczuwają. Zwłaszcza postać króla Ludwika budziła moją żywą sympatię - i sporo współczucia. Miał je i przedtem, ale po lekturze "Lisów..." nabrało ono nowych odcieni.

Moje drugie spotkanie z Lionem Feuchtwangerem przyniosło to samo, co pierwsze - dużą przyjemność z lektury. Temat nietypowy, rzadko poruszany - narodziny Stanów Zjednoczonych i pobyt Benjamina Franklina we Francji. Feuchtwanger rzetelnie przedstawił tło historyczne społeczne, ale także i niezwykle wiarygodnie - nigdy nie dowiemy się, czy trafnie - nakreślił charaktery...

ta historia nie wciągnie.. nie porwie, żeby przeczytać ją w ciągu doby, ale warta jes uwagi, ze względu na walory hitoryczne oraz opis dworu i kuluarów Francji

ta historia nie wciągnie.. nie porwie, żeby przeczytać ją w ciągu doby, ale warta jes uwagi, ze względu na walory hitoryczne oraz opis dworu i kuluarów Francji

Drobiazgowa, kronikarska dokładność z jaką autor opisał całe to francuskie środowisko jest jednocześnie największą zaletą książki jak i jej najgorszą bolączką. Z jednej strony szczegółowość i zagłębianie się w najdrobniejsze detale przy odmalowywaniu panoramy historycznych zdarzeń musi robić wrażenie i widać, że autor zadał sobie naprawdę sporo trudu by pieczołowicie sportretować relacje między postaciami, nastroje, dziesiątki drobnych wydarzeń jakie miały natenczas miejsce, ich wzajemne relacje i powiązania. Z drugiej strony wydaje się, że szczegółów tych jest aż nadto, a książka staje się przez to opasła i mozolna w lekturze. Trudno oprzeć się wrażeniu, że wielu scen, jeśli nie wręcz całych wątków, można by z pożytkiem się pozbyć, momentami trzeba się wręcz zmuszać by nie prześlizgiwać się tylko po kolejnych akapitach. Nie pomaga fakt, że generalnie wiele z tego co się dzieje jest dość prozaiczne i nieszczególnie ciekawe. Podczas gdy w Ameryce kwitnie walka, tutaj rdzeniem jest głównie dyplomacja, przedstawienia teatralne i niezliczone spotkania towarzyskie na bankietach i w gabinetach, gdzie budowane są kontakty, a Franklin wygłasza swoje anegdoty niczym Jezus przypowieści. Każdy podpis na traktacie, każda zawarta umowa to efekt mrówczej, poselskiej pracy, cierpliwych podchodów i intryg, tygodni zmagań. W przedstawianych tu zdarzeniach, relacjach i momentach zdarzają się momenty prawdziwie wciągające - najbardziej interesujący wydał się mi tu obraz króla Ludwika, władcy słabego i chwiejnego oraz Marii Antoniny, młodziutkiej i naiwnej, manipulowanej przez sprytnych dworaków. Wszystkiego jest jednak aż nadto, a nadmierna drobiazgowość i skrupulatność nuży. Przez całość przebrnąłem z pewnym trudem i zniechęceniem i raczej nie zamierzam prędko wracać do twórczości Feuchtwangera.

Warto też wspomnieć o Kościuszce, a raczej jego braku - biorąc pod uwagę okres historyczny zdawałoby się, że jest to dobry kandydat na umieszczenie w akcji powieści, wygląda jednak na to, że on akurat został jedną z tych postaci, które autor pominął, żeby jego i tak obszerne dzieło nie rozrosło się ponad ludzką miarę - co tylko smutno pokazuje, że jego rola i pozycja widziana z zewnątrz, spoza naszego podwórka, jest generalnie mało istotna w porównaniu do takiego markiza Lafayette, a przynajmniej daleko mniejsza niż nam to w szkole wykładano, wspominając o nim (oraz Pułaskim) obowiązkowo przy okazji omawiania tematu. Starczy zresztą zajrzeć do niejednego anglojęzycznego źródła by odkryć, że Kościuszko jest przeważnie skwitowany zdaniem lub dwoma, jeśli w ogóle wspomniany - najwyraźniej w tych czasach nie brakowało większych bohaterów i ważniejszych postaci.

Drobiazgowa, kronikarska dokładność z jaką autor opisał całe to francuskie środowisko jest jednocześnie największą zaletą książki jak i jej najgorszą bolączką. Z jednej strony szczegółowość i zagłębianie się w najdrobniejsze detale przy odmalowywaniu panoramy historycznych zdarzeń musi robić wrażenie i widać, że autor zadał sobie naprawdę sporo trudu by pieczołowicie...

Polecam!

Polecam!

Przeczytałam z dużym zainteresowaniem dlatego,że mam niewytłumaczalny sentyment do czasów strojnych sukien, pałaców i dworskich intryg, a ta ksążka pozwoliła mi pospacerować po paryskich ogrodach, pograć w karty z królową. Prawdą jest, że kto czyta książki żyje wiele razy.
Polecam

Przeczytałam z dużym zainteresowaniem dlatego,że mam niewytłumaczalny sentyment do czasów strojnych sukien, pałaców i dworskich intryg, a ta ksążka pozwoliła mi pospacerować po paryskich ogrodach, pograć w karty z królową. Prawdą jest, że kto czyta książki żyje wiele razy.
Polecam

Książka pokazuje mało znane zdarzenia i polityczne niuanse francuskiego oświecenia - nie czyta się lekko, ale powieść wciąga na swój sposób. Ciekawy jest obraz dworskiego życia, pełnego intryg i knowań - jak to na dworach bywało:)

Książka pokazuje mało znane zdarzenia i polityczne niuanse francuskiego oświecenia - nie czyta się lekko, ale powieść wciąga na swój sposób. Ciekawy jest obraz dworskiego życia, pełnego intryg i knowań - jak to na dworach bywało:)