Książka jest zapisem rozmowy z Marianem Gołębiewskim, przeprowadzonej na przełomie 1988 i 1989 r. w Nowym Jorku. To historia osobista widziana oczyma wyższego dowódcy, który komentuje wydarzenia z odległej perspektywy czasowej. Autor w barwny sposób relacjonuje swoje wojenne i powojenne losy, a niejednokrotnie podaje nieznane dotąd fakty. Wspomnienia obejmują okres od dzieciństwa autora aż po rok 1956. W tekście odnajdziemy także nieliczne informacje, które odwołują się do aktywności Mariana Gołębiewskiego po 1956 r.

Marian Gołębiewski „Korab”, „Irka”, „Ster” (1911–1996) – cichociemny, szef Kedywu Inspektoratu Zamość i komendant Obwodu Hrubieszów Armii Krajowej. Po zajęciu Lubelszczyzny przez Armię Czerwoną pełnił wysokie funkcje w strukturach Delegatury Sił Zbrojnych na Kraj oraz Zrzeszenia „Wolność i Niezawisłość” Okręgu Lublin. Skazany w procesie I Zarządu Głównego WiN na karę śmierci. Spędził dziesięć lat w więzieniu. W połowie lat sześćdziesiątych jeden z twórców tajnej organizacji „Ruch”; za działalność w niej ponownie skazany na karę więzienia. W latach siedemdziesiątych związany z Ruchem Obrony Praw Człowieka i Obywatela. W 1982 r. wyjechał do Stanów Zjednoczonych.