„Dzieci Syjonu” – Henryk Grynberg, to świat widziany oczyma dziecka –dziecka, które zostało zesłane w głąb zimnej i okrutnej Rosji. To ich wielogłos, ich relacja, ich wspomnienia – z czasów okupacji, uchodźctwa i przymusowej deportacji. To bolesne wspomnienia dzieci deportowanych przez generała Andersa ze związku Radzieckiego do Palestyny. Grynberg oddaje hołd dzieciom, oddaje im głos, i pozwala głośno im grzmieć. Ich optyka jest bolesna, rozdziera serce i rani umysł. W pewnym momencie, czytelnik uświadamia sobie, że zdecydowanie łatwiej jest być zwierzęciem niż człowiekiem.   
.
Czy wspomnienia bolą? Zdecydowanie tak, zwłaszcza takie, które zostają wyryte niczym tatuaż w głowie dziesięcioletniego dziecka.
.
”Spaliśmy na podłodze i w panice budziliśmy się w nocy, bo skakały po nas myszy wielkości kotów”.
”Widziałam, jak umarła moja mama, a potem ojciec. Oboje umarli z głodu”.
”Gdy pociąg przystawał, wyrywaliśmy trawę na polach i tym żywiliśmy się”.
.
Struktura książki zbudowana jest na podstawie protokołów (ankiet) spisanych w Palestynie przez polskie Centrum Informacji na Wschód. Wykaz nazwisk znajduje się na końcu publikacji, treść zostaje anonimowa, oddzielona jedynie akapitem.

„Dzieci Syjonu” – Henryk Grynberg, to świat widziany oczyma dziecka –dziecka, które zostało zesłane w głąb zimnej i okrutnej Rosji. To ich wielogłos, ich relacja, ich wspomnienia – z czasów okupacji, uchodźctwa i przymusowej deportacji. To bolesne wspomnienia dzieci deportowanych przez generała Andersa ze związku Radzieckiego do Palestyny. Grynberg oddaje hołd dzieciom,...

Ważny temat rzadko poruszany w polskiej literaturze czyli los dzieci żydowskich zesłanych w głąb ZSRR, szkoda tylko,że Pan Grynberg w tak "poszatkowanej" wersji opracował wspomnienia małych ofiar. Zgodzę się z moimi poprzednikami, zaburzało to odbiór i wcale nie powodowało większych emocji

Ważny temat rzadko poruszany w polskiej literaturze czyli los dzieci żydowskich zesłanych w głąb ZSRR, szkoda tylko,że Pan Grynberg w tak "poszatkowanej" wersji opracował wspomnienia małych ofiar. Zgodzę się z moimi poprzednikami, zaburzało to odbiór i wcale nie powodowało większych emocji

Ta dokumentalna książka została zredagowana na podstawie protokołów palestyńskich. Dokumenty te ukazują okrucieństwo wojsk niemieckich wobec Żydów i Polaków na początku okupacji we wrześniu 1939 roku oraz losy uchodźców i deportowanych dzieci w głąb Rosji, a następnie do Iranu.

"Niemcy zatrzymali nas pod Ostrowią i zabrali mojego osiemnastoletniego brata Chaima do Komorowa, gdzie znajdowały się polskie koszary. Przez trzy doby kazano im klęczeć w błocie i nie dawano chleba ni wody, a w nocy świecono reflektorami i jeśli ktoś ruszył się z miejsca, strzelano z karabinów maszynowych. Dwóch polskich jeńców obok Chaima trafiły kule, wielu ludzi umarło z wyczerpania. Potem kazano im brukować szosę i dopiero na piąty dzień dano im po kawałku chleba i paczki od rodzin. Gdy brat wrócił po trzech tygodniach, ledwośmy go poznali." (s. 34)

Ta dokumentalna książka została zredagowana na podstawie protokołów palestyńskich. Dokumenty te ukazują okrucieństwo wojsk niemieckich wobec Żydów i Polaków na początku okupacji we wrześniu 1939 roku oraz losy uchodźców i deportowanych dzieci w głąb Rosji, a następnie do Iranu.

"Niemcy zatrzymali nas pod Ostrowią i zabrali mojego osiemnastoletniego brata Chaima do...

Bardzo dobra książka, napisana rzeczowym językiem. Niby wyprana z emocji, a jednak ich tak pełna i przez to jeszcze bardziej wstrząsająca.

Bardzo dobra książka, napisana rzeczowym językiem. Niby wyprana z emocji, a jednak ich tak pełna i przez to jeszcze bardziej wstrząsająca.

Przejmujące historie, opowiedziane w taki sposób, że czytając o głodzie czułem głód mając pełną lodówkę i czułem zimno Syberii w słoneczne dni. Przez pół dnia malowałem domek w ogrodzie i nazajutrz ból fizyczny (mimo wszystko jakże przyjemny po owocnej pracy) uzmysłowił mi, jak potwornego wysiłku dokonywali zesłańcy pracując ponad ludzkie wyobrażenie, głodując i marznąc, będąc maltretowani i upokarzani, doznając śmierci bliskich w potwornym bólu. Tym bardziej wstrząsające, że opowiedziane przez dzieci.

Przejmujące historie, opowiedziane w taki sposób, że czytając o głodzie czułem głód mając pełną lodówkę i czułem zimno Syberii w słoneczne dni. Przez pół dnia malowałem domek w ogrodzie i nazajutrz ból fizyczny (mimo wszystko jakże przyjemny po owocnej pracy) uzmysłowił mi, jak potwornego wysiłku dokonywali zesłańcy pracując ponad ludzkie wyobrażenie, głodując i marznąc,...

Książka Henryka Grynberga jest reportażem, suchym przedstawieniem wydarzeń, które miały miejsce podczas drugiej wojny światowej. Ciężko ocenić ją w kategoriach: fajna - niefajna, bo jest ona przede wszystkim prawdziwa i znajdujemy w niej historie dzieci, które w swoim życiu musiały znosić to, co nie do zniesienia: ból, samotność, upokorzenie, stratę bliskich osób, głód, strach i niewyobrażalne ubóstwo. Nie powiem jednak, że zachwyciła mnie ta książka, bo ciężko czytać coś, co jest całkowicie wyprane z emocji.

Książka Henryka Grynberga jest reportażem, suchym przedstawieniem wydarzeń, które miały miejsce podczas drugiej wojny światowej. Ciężko ocenić ją w kategoriach: fajna - niefajna, bo jest ona przede wszystkim prawdziwa i znajdujemy w niej historie dzieci, które w swoim życiu musiały znosić to, co nie do zniesienia: ból, samotność, upokorzenie, stratę bliskich osób, głód,...

Książka jest bardzo dobra, opisuje losy różnych dzieci, które przeżywały tragiczny czas w swoim życiu.
Pomimo ilości stron czyta się ją bardzo szybko.

Książka jest bardzo dobra, opisuje losy różnych dzieci, które przeżywały tragiczny czas w swoim życiu.
Pomimo ilości stron czyta się ją bardzo szybko.

Znakomita pozycja dla zrozumienia stosunków polsko-żydowskich. Wielka tragedia narodu żydowskiego opisana oczami tych najmniejszych. Niesamowicie poruszające wspomnienia...

Znakomita pozycja dla zrozumienia stosunków polsko-żydowskich. Wielka tragedia narodu żydowskiego opisana oczami tych najmniejszych. Niesamowicie poruszające wspomnienia...

pouczajaca lektura ale nie tak porywajaca i emocjonalna jak zydowska wojna

pouczajaca lektura ale nie tak porywajaca i emocjonalna jak zydowska wojna

Pomysł z pocięciem relacji i ułożeniem ich w wielogłos może i jest ciekawy, ale mi utrudniał czytanie.

Pomysł z pocięciem relacji i ułożeniem ich w wielogłos może i jest ciekawy, ale mi utrudniał czytanie.