Akcja powieści rozgrywa się na początku XIII wieku. Są to czasy panowania Ludwika XIV. Elisabeth, wychowana w mieście miłośniczka książek, jest jedną z dwudziestu trzech dziewcząt, które wyruszą z Francji do nowej francuskiej kolonii, Luizjany, by tam wyjść za mąż. Choć dziewczyna nie spodziewa się niczego dobrego po tej podróży, nieoczekiwanie zakochuje się w swoim dopiero co poznanym mężu, charyzmatycznym i pozbawionym skrupułów żołnierzu z Quebecu.

Casket girls, to tzw panny w odpowiednim wieku do wyjścia za mąż. Dziewczęta dobrze urodzone,wybrane spośród motłochu, wypływały w długą i niebezpieczną podróż do ziemi o której nic nie wiedziały. Dostawszy pewną sumę pieniędzy na godny start, sprzedane zupełnie obcym mężczyznom, bez wpływu na swój los.

Jest to opowieść przepełniona bólem i rozczarowaniem. Okazuje się,że kraj w którym przyszło im żyć to kawał gołej piaszczystej ziemi, gdzie nie ma najmniejszych szans na to by ją uprawiać. Wilgotny klimat i długotrwałe upały sprzyjały rozwojom chorób. Nieobcy był głód dla nowych kolonistów, nieobca była wszechobecna bieda. Pogrążeni w żalu ludzie zmuszeni zostali by zadbać o poprawę bytu na własną rękę. Moment ten, jest kluczowy dla całej powieści. Tempo wydarzeń drastycznie przyspiesza. Mieszkańcy Luizjany skazani zostali na łaskę lub niełaskę rdzennych mieszkańców Ameryki. Zaczyna się handel,przekupstwo i nawiązane zostają tajemnicze sojusze. Bagna Luizjany skrywają wiele mrocznych tajemnic.

"Dzika ziemia" to wciągająca, wielowymiarowa historia. Szczegóły historyczne zostały świetnie przedstawione i wplecione w akcję. Nie zabrakło niespodziewanych zwrotów w fabule, miłości i dobrze nakreślonych postaci. Polecam.

Akcja powieści rozgrywa się na początku XIII wieku. Są to czasy panowania Ludwika XIV. Elisabeth, wychowana w mieście miłośniczka książek, jest jedną z dwudziestu trzech dziewcząt, które wyruszą z Francji do nowej francuskiej kolonii, Luizjany, by tam wyjść za mąż. Choć dziewczyna nie spodziewa się niczego dobrego po tej podróży, nieoczekiwanie zakochuje się w swoim ...

Gęstość bagien Luizjany i gęstość emocji głównej bohaterki tworzą pewną ciemną nieprzeniknioność, rozświetlaną tylko dziecięcymi oczyma. Niewiele tych "światełek" w świecie Luizjany, ale tęsknota za czystością miłości i czystością dziecięcego spojrzenia splata się z wszechobecnym w powieści brudem. Interesująca powieść o dużej głębi psychologicznej.

Gęstość bagien Luizjany i gęstość emocji głównej bohaterki tworzą pewną ciemną nieprzeniknioność, rozświetlaną tylko dziecięcymi oczyma. Niewiele tych "światełek" w świecie Luizjany, ale tęsknota za czystością miłości i czystością dziecięcego spojrzenia splata się z wszechobecnym w powieści brudem. Interesująca powieść o dużej głębi psychologicznej.

Streszczenie na okładce specjalnie mnie nie zachęciło, mimo tego postanowiłam zaryzykować. I nie żałowałam! Poza tym nie dajmy się zwieść pozorom - ten, kto napisał streszczenie nie przeczytał chyba książki! Cytując: "(...) kiedy Elisabeth odkrywa, iż mąż ją zdradził, sama nawiązuje sekretny romans z pewnym młodzieńcem wychowanym wśród Indian…" Brzmi banalnie? Owszem. Ale to wcale nie było tak!
Powieść pochłonęła mnie bez reszty. Wciągająca fabuła, pełni życia bohaterowie, miłość i namiętność, zdrada, rozpacz, zemsta... oraz XVIII-wieczna Luizjana, zajmująca podówczas obszar znacznie większy od Francji, rozciągająca się od ujścia Missisipi aż do obecnych granic z Kanadą. Francuscy osadnicy, Anglicy i Hiszpanie, Czikasawowie, Czoktawowie, Ouma i wiele innych plemion "dzikich". Wśród tego 23 kobiety przysłane z Francji i przeznaczone na żony osadników (byłam zachwycona opisem "kur"!). A w tle wydarzenia historyczne; część bohaterów wzorowano na prawdziwych postaciach, zaś kilkoro z nich jest wręcz autentycznych.
Autorka musiała posiąść obszerną wiedzę o tamtych czasach, miejscach, obyczajach i ludziach... czytając tę historię czułam się jakbym była tam, na miejscu. Opowieść ciekawa do samego końca - tym bardziej, że niektóre rzeczy do pewnego momentu pozostawały jedynie w sferze domysłów. Żałowałam że skończyłam. Można by dopisać dalszy ciąg; jestem pewna, że pani Clark dałaby radę. Bardzo polecam.

Streszczenie na okładce specjalnie mnie nie zachęciło, mimo tego postanowiłam zaryzykować. I nie żałowałam! Poza tym nie dajmy się zwieść pozorom - ten, kto napisał streszczenie nie przeczytał chyba książki! Cytując: "(...) kiedy Elisabeth odkrywa, iż mąż ją zdradził, sama nawiązuje sekretny romans z pewnym młodzieńcem wychowanym wśród Indian…" Brzmi banalnie? Owszem. Ale...

Przed przybyciem Europejczyków terytorium Luizjany było zamieszkane przez liczne plemiona Indian i do dzisiaj wiele miejscowości ma nazwy pochodzące od nazw indiańskich. Rejony dzisiejszej Luizjany były odwiedzane przez hiszpańskich poszukiwaczy El Dorado w pierwszej połowie XVI wieku, niedługo po odkryciu Ameryki przezKrzysztofa Kolumba. Po daremnych poszukiwaniach bogactw i rozwiniętych państw indiańskich, Hiszpania nie założyła stałych kolonii w rejonie. Po podboju dużo bogatszych terytoriów w Meksyku zagospodarowanych przez stosunkowo wysoko rozwiniętą cywilizację Azteków, Hiszpanie nie widzieli potrzeby osiedlenia się na dziewiczym terytorium nad północnymi wybrzeżami Zatoki Meksykańskiej.
Rejon pozostawał w dziewiczym stanie przez następne 200 lat, aż do końca XVII wieku, kiedy zainteresowała się nim Francja. W 1682 Robert de La Salle dotarł od północy do ujścia rzeki Missisipi i prawem odkrywcy objął ogromne tereny przylegające do niej we władanie Francji. Pierwszą stałą francuską kolonię założył w 1699 Pierre Le Moyne d'Iberville. Otrzymała ona nazwę Luizjana na cześć króla Francji Ludwika XIV (fr. Louis). Swoim zasięgiem obejmowała o wiele większy obszar niż terytorium dzisiejszego stanu, choć jej granice długo nie były jasno zdefiniowane, teoretycznie obejmując wszystkie ziemie leżące przy rzece Missisipi.
W Luizjanie w latach 1717–1720 przymusowo osadzano tzw. "fałszywych solarzy", osoby bezrobotne i bez stałego miejsca zamieszkania, kobiety lekkich obyczajów i "młodych libertynów" (Wikipedia).
To suche fakty , nie wszystko obejmujące .
Luizjana , pod francuskim panowaniem , to kraina nieurodzajna , bagnista , nieprzyjazna dla białych osadników z Francji , którzy liczyli na biblijny Eden , szybkie wzbogacenie się i opływanie w dostatki.
Naiwność ludzka z XVIII bardzo podobna do współczesnej.
Znęceni bujnymi opowieściami o kraju mlekiem i miodem płynącym , początkowo obywatele Francji , zjeżdżali do tego bagnistego "piekła" w nadziei na lepsze życie.
Cóż , monarsze zależało na zasiedleniu koloni i czerpaniu z niej zysków , a co biedniejsi obywatele "starego kontynentu" upatrywali w niej znacznej poprawy bytu. Mężczyźni, na początku , przybywali tam tłumnie , aż w pewnym momencie odczuli brak kobiet i tu zaczyna się historia z książki.
Nie tylko prostytutki płynęły do Nowej Ziemi .Często dotyczyło to kobiet młodych , bez majątku ,urody , z mniej spolegliwym charakterem , nie mających szans na ożenek w ojczyźnie.
Rodzina odstawiała delikwentkę na statek i problem odpływał w nieznane.
Tak było również z bohaterka powieści Elizabeth. Dziewczyną , jak na owe czasy oczytaną , bez majątku , twardo stąpającą po ziemi , jednak zależną od decyzji męskich opiekunów.
W nowych warunkach nie liczyła na szczęście dla siebie .Życie potrafi jednak czasem zaskoczyć nawet największego realistę.
To tylko jedna z galerii postaci z powieści , nakreślonych bardzo realistycznie.
Ludzie Nowego Świata , ze wszystkimi przywarami i zaletami , z mrocznymi tajemnicami , walczącymi choć o cząstkę normalnego życia dla siebie , na tej nieprzyjaznej ziemi.
Jestem pod wrażeniem realistycznych opisów życia w dawnej Luizjanie . Przyznaję ,że historia na pewno nie wszystkim się spodoba . Tu nic nie jest "ładne" i przyjemne : ani przyroda ,ani życie, ani ludzie . Jednak czytałam z zainteresowaniem .
Mnie również wchłonęła Dzika Ziemia.

Przed przybyciem Europejczyków terytorium Luizjany było zamieszkane przez liczne plemiona Indian i do dzisiaj wiele miejscowości ma nazwy pochodzące od nazw indiańskich. Rejony dzisiejszej Luizjany były odwiedzane przez hiszpańskich poszukiwaczy El Dorado w pierwszej połowie XVI wieku, niedługo po odkryciu Ameryki przezKrzysztofa Kolumba. Po daremnych poszukiwaniach bogactw...

Ciekawa powieść obyczajowa o życiu pierwszych francuskich osadników w amerykańskiej Luizjanie.
Autorka przekonująco pokazała trudy życia pionierów, którzy najczęściej traktowali życie w Nowym Świecie jako wielką szansę na zdobycie majątku i pozycji społecznej. W rzeczywistości większość przeżywała ogromne rozczarowanie, gdyż na miejscu czekały na nich liczne niebezpieczeństwa, nieznośny klimat i prymitywne gospodarstwa.

Dodatkowym atutem jest wątek miłosny, który początkowo może wydawać się banalny, ale szybko nabiera dramatyzmu i staje się nieprzewidywalny, sprawiając, że trudno oderwać się od powieści.

Bardzo ciekawie skonstruowana jest postać głównej bohaterki, która stopniowo zmienia się, dojrzewa do podejmowania trudnych decyzji i ponoszenia konsekwencji życiowych błędów.

"Dzika ziemia" to powieść o wielkich marzeniach i rozczarowaniach, o ciągłej walce z przeciwnościami losu i siłami natury; to także wzruszająca historia niespełnionego macierzyństwa i wielkiej tęsknoty za nim.

Ciekawa powieść obyczajowa o życiu pierwszych francuskich osadników w amerykańskiej Luizjanie.
Autorka przekonująco pokazała trudy życia pionierów, którzy najczęściej traktowali życie w Nowym Świecie jako wielką szansę na zdobycie majątku i pozycji społecznej. W rzeczywistości większość przeżywała ogromne rozczarowanie, gdyż na miejscu czekały na nich liczne...

Ciekawa tematyka, barwne postacie, dobrze się czyta, ale jakby ...przynudno. Mimo to warto.

Ciekawa tematyka, barwne postacie, dobrze się czyta, ale jakby ...przynudno. Mimo to warto.