Chyba moja pierwsza dorosła książka którą przeczytałem jeszcze za czasów gimnazjalnych. Dążę samego autora jak i tę książkę szczególnym sentymentem. Sam pomysł autora według mnie fenomenalny, być może w środku historia traci trochę pędu, ale później jak wystrzeli to nie będziemy mogli się zatrzymać. Bardzo przyjemna lektura która zmusza do przemyśleń. Mogę również polecić film. W miarę dobrze oddaje szczegóły książki. Nie napiszę już nic więcej. Życzę dobrej zabawy.

Chyba moja pierwsza dorosła książka którą przeczytałem jeszcze za czasów gimnazjalnych. Dążę samego autora jak i tę książkę szczególnym sentymentem. Sam pomysł autora według mnie fenomenalny, być może w środku historia traci trochę pędu, ale później jak wystrzeli to nie będziemy mogli się zatrzymać. Bardzo przyjemna lektura która zmusza do przemyśleń. Mogę również polecić...

Właśnie sobie odświeżyłem tę xiążkę i nadal robi wrażenie.
Trudno mi uwierzyć, że to prawdziwa historia, ale nawet jeśli Wharton ją sobie wymyślił, na przykład posiłkując się takim zdarzeniem, które faktycznie miało miejsce podczas I Wojny Światowej, to nie mam mu tego za złe, bo historia ma piękne humanistyczne przesłanie.

Właśnie sobie odświeżyłem tę xiążkę i nadal robi wrażenie.
Trudno mi uwierzyć, że to prawdziwa historia, ale nawet jeśli Wharton ją sobie wymyślił, na przykład posiłkując się takim zdarzeniem, które faktycznie miało miejsce podczas I Wojny Światowej, to nie mam mu tego za złe, bo historia ma piękne humanistyczne przesłanie.

Na gruncie fabularnym i ogólnie realizacyjnym wypada nijako w porównaniu z innymi antywojennymi dziełami, ale każdy antywojenny głos jest ważny.

Na gruncie fabularnym i ogólnie realizacyjnym wypada nijako w porównaniu z innymi antywojennymi dziełami, ale każdy antywojenny głos jest ważny.

Kilka dni z życia młodych żołnierzy, zwiadowców, na tyłach frontu w Ardenach. Wharton w niesamowity sposób opisuje zmagania sześciu młodych chłopaków, którym przyszło walczyć w tej okrutnej wojnie. Z każdej strony książki wyziera bezsens wojny, zimno i marzenia o jej rychłym zakończeniu. Polecam

Kilka dni z życia młodych żołnierzy, zwiadowców, na tyłach frontu w Ardenach. Wharton w niesamowity sposób opisuje zmagania sześciu młodych chłopaków, którym przyszło walczyć w tej okrutnej wojnie. Z każdej strony książki wyziera bezsens wojny, zimno i marzenia o jej rychłym zakończeniu. Polecam

Fajna książka. Krótkie rozdziały. Szybko się czyta. Polecam

Fajna książka. Krótkie rozdziały. Szybko się czyta. Polecam

Jeszcze jedna bardzo udana pozycja w dorobku Wharton`a. Tym razem pisarz przenosi czytelnika w realia wojenne, a w roli bohaterów obsadza młodych amerykańskich żołnierzy z grupy rozpoznaniowej. Ta powieść dobrze pokazuje, że w wojnach biorą udział głównie dzieci/nastolatkowie. W imię możnowładców, pazernych hien, którym wiecznie mało i które to hieny za nic sobie mają życie ludzkie. Przecież trzeba dopasać potężne korporacje, głównie te zbrojeniowe. Nie żal mi tych sfanatyzowanych idiotów, którzy uwierzyli w propagandę w jakieś śmieszne hasełka o patriotyzmie i wartościach. Ale młodych ludzi siłą wepchniętych w mundury, którzy nie dają się ogłupić i są świadomi bezsensu tej całej machiny wojennej zawsze mi szkoda i zawsze stanę po ich stronie. Tacy też byli bohaterowie tej książki. Autor pokazał tutaj ciekawą perspektywę młodych intelektualistów, którzy starali się dbać o porządek, nie przeklinać i nie nazywać tzw. wroga (w tym przypadku Niemców) nienawistnymi inwektywami. Gra w brydża, szachy, poszanowanie drugiego człowieka, tym się charakteryzowali. Młodzi ludzie byli zagubieni, ale wspólnie starali się przeżyć, chcieli unikać walki, woleli iść do niewoli niż zabijać, to już była ostateczność. Wątek o wspólnym zbrataniu się Amerykanów z Niemcami, zawieszenie broni i wspólne śpiewanie kolęd był wspaniały i poruszający, za to podwyższę ocenę o jedno oczko. Bardzo sobie cenię taki antywojenny przekaz. Pacyfizm zawsze musi stać na pierwszym miejscu. Krótko, treściwie, warto poświęcić czas na przeczytanie.

Jeszcze jedna bardzo udana pozycja w dorobku Wharton`a. Tym razem pisarz przenosi czytelnika w realia wojenne, a w roli bohaterów obsadza młodych amerykańskich żołnierzy z grupy rozpoznaniowej. Ta powieść dobrze pokazuje, że w wojnach biorą udział głównie dzieci/nastolatkowie. W imię możnowładców, pazernych hien, którym wiecznie mało i które to hieny za nic sobie mają życie...

Świetna książka antywojenna, kolejna po "Rzeźni numer 5" i bezkonkurencyjnej "Na Zachodzie bez zmian", którą powinien przeczytać każdy. Jak to często bywa do lektury nakłoniło mnie obejrzenie ekranizacji tej pozycji. Wojna jest straszna, to ciągły strach, ból, bezsens, udręka, kalectwo psychiki oraz ciała. To śmierć duszy i degeneracja umysłu, dopuszczenie do głosu brutalności i okrucieństwa, upadek człowieczeństwa i szacunku do życia ludzkiego dla kultu narzuconej nienawiści. Poruszająca scena świąteczna, dowiodła, że po obu stronach konfliktu są ludzie, którzy pragną życia, nie umierania za cudze, kłamliwe idee. W książce ukazano wynaturzenie dowództwa, ich pogardę dla szeregowych, korzystanie z hierarchii i władzy nad innymi - dręczenie; wysyłanie na beznadziejne akcje. Oprócz tego mimo wszystko mamy tam nadzieję, ponieważ bohaterowie z pałacu okazują sobie wiele braterstwa, nie pozwalają, by prymitywne zdziczenie ich dosięgło, cenią inteligencję i sztukę. Polecam.

Świetna książka antywojenna, kolejna po "Rzeźni numer 5" i bezkonkurencyjnej "Na Zachodzie bez zmian", którą powinien przeczytać każdy. Jak to często bywa do lektury nakłoniło mnie obejrzenie ekranizacji tej pozycji. Wojna jest straszna, to ciągły strach, ból, bezsens, udręka, kalectwo psychiki oraz ciała. To śmierć duszy i degeneracja umysłu, dopuszczenie do głosu ...

Uwielbiam tę książkę. Wzruszająca i zabawna jednocześnie! Nigdy więcej wojny...

Uwielbiam tę książkę. Wzruszająca i zabawna jednocześnie! Nigdy więcej wojny...

Pierwsze spotkanie z Whartonem motywowane chęcią przeczytania jakiejś świątecznej książki przed gwiazdką. Ta jednostronna konwersacja nie powiedziało mi o pisarzu zbyt wiele. Nie ma specjalnie jakiegoś charakterystycznego stylu jego narracja pierwszoosobowa jest poczytna czuć w niej nieco postaci lecz nie na tyle, żeby można było jakoś specjalnie ją chwalić. Po prostu sobie jest nie szczególnie chce się rzucać w oczy.

Trochę skoda bo gdyby ta historia była nieco ciekawiej napisana może by dała z siebie wyciągnąć nieco więcej. Sama koncepcja prób dogadania się zmęczonych żołnierzy dwóch stron konfliktu wydaje się dość ładna. Twórca jakoś bardzo mocno tego motywu nie eksploruje nie odkrywa za jego pomocą nowych niezbadanych jeszcze w literaturze myśli, ale całkiem nieźle ogrywa antywojenny przekaz,

Pewnie powieść była by dość nudne gdyby nie udało się autorowi stworzyć całkiem barwnego grona bohaterów. Dzięki nim opowieść jest dość żywa.

W zasadzie nie powiem nic więcej to na tyle prosta i dość zapomnialna książka pomimo swej niezłości, że większość przemyśleń niezwykle szybko wyleciało mi z głowy. Okej czytadło do sprawdzenia wracając do domu na święta lecz po nich już raczej nic z niego nie będziecie pamiętać.

Pierwsze spotkanie z Whartonem motywowane chęcią przeczytania jakiejś świątecznej książki przed gwiazdką. Ta jednostronna konwersacja nie powiedziało mi o pisarzu zbyt wiele. Nie ma specjalnie jakiegoś charakterystycznego stylu jego narracja pierwszoosobowa jest poczytna czuć w niej nieco postaci lecz nie na tyle, żeby można było jakoś specjalnie ją chwalić. Po prostu sobie...

Niestety, ale książka... Zbyt szybko się skończyła. Świetna!

Niestety, ale książka... Zbyt szybko się skończyła. Świetna!