Agata nogą zamiata

Książeczka z PRL-u z serii ,,Poczytaj mi mamo ’’, bardzo stareńka z 1960 roku, mojej mamy zresztą.
Format prostokątny zachowany jeszcze przed zmianami z 1974 roku.
Książeczka cienka, dobry druk. Ilustracje prześliczne, folklor wiejski zachowany, piękne stroje ludowe dzięki Bogdanowi Zieleńcowi, który całe serce włożył w te obrazki. Ilustracje ułożone naprzemiennie raz czarno-białe, raz kolorowe itd.

Moja mama pamięta tę serię ze swoich czasów. Podobno kosztowały kiedyś 1,50 zł i to była stała cena.

Historyjka wierszowana. Główną bohaterką jest dziewczynka Agatka, która mieszka na wsi. Kiedyś mama prosiła by sprzątnęła izbę, bo musiała sama iść w pole ziemniaków nakopać. Ale Agatce to nie w smak. Szurnęła raz , drugi nogą , coś tam kopiąc pod łóżko przy okazji i wydawało jej się ,że to już skończone. Poszła rajcować do dziewczynki z sąsiedztwa Justysi.
Ale jest coś takiego jak złośliwość przedmiotów martwych.
Wprawdzie nie ożywają jak tu w bajce, ale coś w tym jest.

Jak skończyła się przygoda ze sprzątaniem , gdy Agatka wyszła z domu?
Co się stało z jej ubraniami, koralami itp. ?

Musicie sami przeczytać.

Morał jest taki ,że jak coś robić to dokładnie, albo wcale. Tak to bywa ,że przy niechlujnej robocie , później jest dwa razy więcej sprzątania niż pierwotnie.

Dlaczego? Tego się dowiecie z lektury.

Bardzo pouczająca dla dzieci, które lubią się migać od obowiązku sprzątania zabawek w swoim pokoju.
Polecam! Już nawet dzieciom żłobkowym możecie czytać.

Książeczka z PRL-u z serii ,,Poczytaj mi mamo ’’, bardzo stareńka z 1960 roku, mojej mamy zresztą.
Format prostokątny zachowany jeszcze przed zmianami z 1974 roku.
Książeczka cienka, dobry druk. Ilustracje prześliczne, folklor wiejski zachowany, piękne stroje ludowe dzięki Bogdanowi Zieleńcowi, który całe serce włożył w te obrazki. Ilustracje ułożone naprzemiennie raz...

Ponownie czytam tę książeczkę, tym razem dla wnuków...

Mam w swojej starej biblioteczce sporą ilość książeczek z serii "Poczytaj mi mamo" i to tych z lat sześćdziesiątych. Właśnie tymi książeczkami niejako "przekupywał" mój starszy brat, gdy zostawiał mnie samą w domu. A że ja lubiłam książki, chociaż nie do końca umiałam jeszcze dobrze czytać, to nie wydawałam mamie, ż brat zamyka mnie w domu, a sam biega z kolegami po osiedlu... Takim sposobem zaczęłam zbierać i ciągle powiększać swoją kolekcję książek.
"Agata nogą zamiata" to jedna z moich najulubieńszych dawniej lektur. Początkowo czytała mi ją mama, a gdy nauczyłam się jej na pamięć, w kółko recytowałam ten wierszyk.
Teraz moja wnuczka Agatka chciała się dowiedzieć, dlaczego co jakiś czas powtarzam, że Agata noga zamiata, więc ściągnęłyśmy ze strychu karton z moimi dziecięcymi książkami...

Ten krótki wierszyk opowiada o dziewczynce, którą mama poprosiła o pozamiatanie izby. Lecz Agatka miała całkiem inne plany. Chciała się bawić z koleżanką.

"Matka poszła. A Agatce zamiatać się nie chce.
Wyszła Agatka na środek izby i szmyrg! nogą ziemniak pod łóżko. Szmyrg! nogą patyki pod piec. Szmyrg! noga obierzyny do kąta. I rada, że już izbę zamiotła."
Na takie zachowanie dziewczynki bardzo oburzyła się stara miotła. Bo przecież to ona jest tu od takiej roboty, a nie nogi Agaty.

"Na tom jest miotła, abym co dzień izbę zamiotła!
Na to mam nóżek trzysta, abym zamiotła do czysta!
Na to tu stoję w kątku, abym pilnowała porządku!
Jeśli Agata za mnie zamiata, to niechaj będzie ze mnie Agata!
A co z tego wynikło, jak zakończyła się zabawa Agatki i co wymyśliła miotła, to już sami musicie się dowiedzieć, jeżeli oczywiście Was to interesuje.
Te wszystkie książeczki z serii "Poczytaj mi mamo" zawierały jakiś morał i czasem zmuszały do refleksji. W tamtych czasach były bardzo popularne a nawet po jakimś czasie wznowiono wydawanie tej serii, lecz już w innym (kwadratowym) formacie. Te starsze kupowałam już dla swoich dzieci.
Chociaż te książeczki mają już swoje lata, to ja darzę je sentymentem i nie pozbywam się ich, a moje wnuki są mi za to wdzięczne, bo potrafię je zaskoczyć co jakiś czas nieznanym dla nich wierszem czy bajeczką.
Kolorowe i czarno-białe ilustracje pozwalają młodszym dzieciom wyobrazić sobie opowiadane historie.

Ponownie czytam tę książeczkę, tym razem dla wnuków...

Mam w swojej starej biblioteczce sporą ilość książeczek z serii "Poczytaj mi mamo" i to tych z lat sześćdziesiątych. Właśnie tymi książeczkami niejako "przekupywał" mój starszy brat, gdy zostawiał mnie samą w domu. A że ja lubiłam książki, chociaż nie do końca umiałam jeszcze dobrze czytać, to nie wydawałam mamie, ż...