Książka poszerzająca horyzonty i otwierająca oczy. Budzi ciekawość, szacunek dla innych ludzi i kultur oraz wrażliwość. Bardzo polecam.

Książka poszerzająca horyzonty i otwierająca oczy. Budzi ciekawość, szacunek dla innych ludzi i kultur oraz wrażliwość. Bardzo polecam.

Na LC 7,1 (606 ocen i 105 opinii); 1461 czytelników i 380 fanów (w tym ja). I to niemożebnie mnie cieszy. Bo jest świadectwem silnej opozycji wobec ciemnego, zamkniętego, ksenofobicznego, zacofanego, nietolerancyjnego, nienawidzącego innych, nawet wszelkich pozostałych odłamów chrześcijaństwa, polskiego katolickiego kościoła tradycyjnie zwanego warszawsko – toruńskim, reprezentowanego przez Rydzyka, Flaszkę - Głódzia, Jędraszewskiego, Chróstowskiego, Hosera i innych.
Pozytywne opinie świadczą o tym, że czytelnicy nie utożsamiają katolicyzmu z chrześcijaństwem, że zdają sobie sprawę z bezsensowności propagowania Polski otoczonej TYLKO chrześcijanami, jako "przedmurza chrześcijaństwa" czy jako ostatniego bastionu broniącego "prawdziwej wiary".
Akceptują różne kościoły (i to starsze od katolicyzmu czy jak kto woli od Kościoła Rzymskiego) i są ciekawi spotkań autora, do którego mają zaufanie, z wyznawcami chrześcijaństwa na całym świecie.
Czemu ja wziąłem reportaż Hołowni do ręki ? Bo go lubię i cenię za zdrowy rozsądek, a znam go z felietonów w "Tygodniku Powszechnym", z książki "Ludzie na walizkach. Nowe historie", której dałem 10 gwiazdek oraz oczywiście z duetu z Prokopem.
I zgodnie z oczekiwaniem nie zawiodłem się; Hołownia (ur.1976) wykonał dobrą wartościową robotę, ponadto, co powszechnie wiadomo, jest inteligentny i umie ciekawie opowiadać, więc zasłużenie, lecz również, by zobowiązać, tego młodszego ode mnie o 33 lata pisarza, do intensywnej pracy, daję gwiazdek 10. Przyjemnej lektury !

Na LC 7,1 (606 ocen i 105 opinii); 1461 czytelników i 380 fanów (w tym ja). I to niemożebnie mnie cieszy. Bo jest świadectwem silnej opozycji wobec ciemnego, zamkniętego, ksenofobicznego, zacofanego, nietolerancyjnego, nienawidzącego innych, nawet wszelkich pozostałych odłamów chrześcijaństwa, polskiego katolickiego kościoła tradycyjnie zwanego warszawsko – toruńskim,...

Ksiazki popelnione przez Szymona Holownie kupuje w ciemno, poniewaz w kazdej z nich jest kilkaset razy wiecej tresci niz stron. W "Last minute" sa tez, dla urozmaicenia, fotografie. Niezdecydowanym polecam przeczytanie stron 204-207 i tylko napomkne, ze ksiazka jest reportazem (!),a nie owocem wybujalej wyobrazni autora.

Ksiazki popelnione przez Szymona Holownie kupuje w ciemno, poniewaz w kazdej z nich jest kilkaset razy wiecej tresci niz stron. W "Last minute" sa tez, dla urozmaicenia, fotografie. Niezdecydowanym polecam przeczytanie stron 204-207 i tylko napomkne, ze ksiazka jest reportazem (!),a nie owocem wybujalej wyobrazni autora.

Zazdroszczę p. Hołowni tych podróży. Wykonał kawał ważnej roboty szukając chrześcijan, choć raczej katolików, na krańcach świata. Poznanie podejścia tych ludzi do krzewienia wiary jest bardzo interesujące. Mamy do czynienia zarówno z całkowitymi purystami jak i prawie agnostykami. Jednak dla mnie czasami było zbyt męcząco (trzeba być na to gotowym).

Zazdroszczę p. Hołowni tych podróży. Wykonał kawał ważnej roboty szukając chrześcijan, choć raczej katolików, na krańcach świata. Poznanie podejścia tych ludzi do krzewienia wiary jest bardzo interesujące. Mamy do czynienia zarówno z całkowitymi purystami jak i prawie agnostykami. Jednak dla mnie czasami było zbyt męcząco (trzeba być na to gotowym).

Myślałam, że Szymon Hołownia jest fajny. Kurka wodna. Byłam na spotkaniu autorskim, zdobyłam autograf z ekstra dedykacją, i nawet w kolejce po niego jako jedyna czytałam trzymaną w rękach książkę, a ona się, cholera, okazała kiepska. Albo nie ona - on, autor się taki okazał. Już nie mówię nawet, że jest czepliwy i prowokujący w wywiadach - OK, trudno, taki ma styl. Wstrętny, ale jego, niech zostanie. Nie mogę jednak zdzierżyć, że oceniał innych: księdza, u którego raczej na pewno by się nie wyspowiadał, Turkmenkę, u której pił herbatę, i tego nieszczęsnego kapelana na lotnisku. Zatem aby mój stosunek do Hołowni pozostał w miarę przyjazny, zapominam o tej książce - nie polecam, nie odradzam, nie pamiętam.

Myślałam, że Szymon Hołownia jest fajny. Kurka wodna. Byłam na spotkaniu autorskim, zdobyłam autograf z ekstra dedykacją, i nawet w kolejce po niego jako jedyna czytałam trzymaną w rękach książkę, a ona się, cholera, okazała kiepska. Albo nie ona - on, autor się taki okazał. Już nie mówię nawet, że jest czepliwy i prowokujący w wywiadach - OK, trudno, taki ma styl....

W końcu udało mi się dobrnąć do końca :)
Ciekawa, ukazująca na prawdę przeróżne sposoby przeżywania tej samej wiary, na całym świecie, w różnych językach, kulturze, obyczajach. Czy to oznacza, że wiara jest inna? Nie! Ta sama wiara, różne sposoby jej przeżywania! I to jest piękne. A świadomość, że jestem w tej jakże różnorodnej i przeogromnej społoczności napawa mnie nadzieją, radością i dumą. Czyli cel postawiony przez Hołownię we wstępie a propo co ma czynić ta książka, w moim przypadku, spełnił się :)

W końcu udało mi się dobrnąć do końca :)
Ciekawa, ukazująca na prawdę przeróżne sposoby przeżywania tej samej wiary, na całym świecie, w różnych językach, kulturze, obyczajach. Czy to oznacza, że wiara jest inna? Nie! Ta sama wiara, różne sposoby jej przeżywania! I to jest piękne. A świadomość, że jestem w tej jakże różnorodnej i przeogromnej społoczności napawa mnie...

Warto przeczytać.
Interesujący układ książki - rzeczywiście 24 godziny czasu polskiego.
Nie ze wszystkimi opiniami zawartymi w książce się zgadzam, ale dobre książki nie po to są.
Warto nad nią pomyśleć.
Polecam.

Warto przeczytać.
Interesujący układ książki - rzeczywiście 24 godziny czasu polskiego.
Nie ze wszystkimi opiniami zawartymi w książce się zgadzam, ale dobre książki nie po to są.
Warto nad nią pomyśleć.
Polecam.

Trudna, ale bardzo realistyczna książka. Pomaga zauważyć, że rzeczywistość Kościoła w Polsce to tylko jeden, maleńki element światowej układanki. Poszerza horyzont myślenia o innych ludziach, innych kulturach i o tym, co można bardzo łatwo zgubić przez przyzwyczajenie do pewnych tradycji. Zdecydowanie warto poświęcić czas na lekturę.

Trudna, ale bardzo realistyczna książka. Pomaga zauważyć, że rzeczywistość Kościoła w Polsce to tylko jeden, maleńki element światowej układanki. Poszerza horyzont myślenia o innych ludziach, innych kulturach i o tym, co można bardzo łatwo zgubić przez przyzwyczajenie do pewnych tradycji. Zdecydowanie warto poświęcić czas na lekturę.

Piękna książka! Poznałam historię niesamowitych ludzi, niesamowitych miejsc. Uświadomiłam sobie ile dobra jest na świecie i ile można jeszcze zrobić. W obecnych czasach trzeba czytać takie książki, dają motywację i nadzieję!

Piękna książka! Poznałam historię niesamowitych ludzi, niesamowitych miejsc. Uświadomiłam sobie ile dobra jest na świecie i ile można jeszcze zrobić. W obecnych czasach trzeba czytać takie książki, dają motywację i nadzieję!

Czyta się lekko, ale nie zawsze jest przyjemnie, choć nieodmiennie przygodowo. Spojrzenie na chrześcijaństwo, na katolicyzm, przez perspektywę doświadczeń z drugiego (i trzeciego i czwartego) końca świata. Nasza zasiedziała europejsko-centryczna postawa odbita w lustrze świeżości wiary Afryki, misyjności w Oceanii, ateizmu Azji, sytości Ameryki Północnej i egzotyki Ameryki Południowej. Wiele ciekawie opisanych doświadczeń, wiele do przemyślenia, ciekawe spostrzeżenia i zaskakujący język.

Czyta się lekko, ale nie zawsze jest przyjemnie, choć nieodmiennie przygodowo. Spojrzenie na chrześcijaństwo, na katolicyzm, przez perspektywę doświadczeń z drugiego (i trzeciego i czwartego) końca świata. Nasza zasiedziała europejsko-centryczna postawa odbita w lustrze świeżości wiary Afryki, misyjności w Oceanii, ateizmu Azji, sytości Ameryki Północnej i egzotyki Ameryki...