Bardzo sobie chwalę ten podręcznik. Był jednym z w zasadzie dwóch podstawowych źródeł informacji z których korzystałem w trakcie odbywania na studiach kursu z historii doktryn politycznych i prawnych (drugim był podręcznik H. Olszewskiego i M. Zmierczak, którego zbytnio nie polecam ze względu na mało przystępny i na siłę kwiecisty język). Izdebski opisuje tutaj niekiedy trudne i rozległe zagadnienia w sposób skrótowy, jednak myślę, że nie obniża to wartości tej książki, bo autor chciał raczej zrobić coś, co robił na wykładach mój wykładowca. Mój profesor i autor podręcznika pokazują źródła i korzenie pewnych idei oddziałujących na dzisiejszą rzeczywistość. Ich intencją było (i jest) naprowadzenie studenta na to gdzie szukać odpowiedzi na potencjalne pytanie o sens i podstawy decyzji podejmowanych przez polityków, prawodawców jak i niektóre ugrupowania polityczne aspirujące do wywierania wpływów na społeczeństwo. Z tego też powodu polecam wracać do tego podręcznika, przy ewentualnym czytaniu innych opracowań i źródeł dotyczących tematu - z resztą wystawiając opinie nt. "Historii doktryn politycznych" Gaetana Mosci podkreśliłem, że niniejszy podręcznik to dobre uzupełnienie dla owej pracy.

Bardzo sobie chwalę ten podręcznik. Był jednym z w zasadzie dwóch podstawowych źródeł informacji z których korzystałem w trakcie odbywania na studiach kursu z historii doktryn politycznych i prawnych (drugim był podręcznik H. Olszewskiego i M. Zmierczak, którego zbytnio nie polecam ze względu na mało przystępny i na siłę kwiecisty język). Izdebski opisuje tutaj niekiedy...

Często zdarza się, że dopiero po przeczytaniu książki wstęp do niej wydaje się być bardziej zrozumiały i uzasadniony. Takie odczucie miałem po lekturze „Historii myśli politycznej i prawnej” Huberta Izdebskiego. Autor pisząc tę zwięzłą i czytelną pozycję ściśle określił materiał wykładu oraz według jakiego klucza i pod jakim kątem dobierał poglądy kolejnych myślicieli.
Francois Fenelon, pisarz francuski czasów „króla słońce” twierdził: „dobry historyk nie przynależy do żadnego czasu ani do żadnego kraju”. Autor odnoszcząc się do tego twierdzenia stwierdza, że pisząc książkę „nie starał się być dobry historykiem”. Doborem treści kierowały z jednej strony względy propedeutyczne (wszakże książka służy jako podręcznik mający wprowadzić w zagadnienie, nie jest więc przeciążona materiałem i zamyka się w 300 stronach),z drugiej zaś praktyczna przydatność omawianych fragmentów myśli dla współczesności. Z tego ostatniego wynika fakt, że szerzej omówione zostały te doktryny, które są żywe współcześnie oraz stanowią obowiązujący dogmat, bądź podstawę funkcjonowania pewnych instytucji.
Tym samym trudno za poważnie obciążający uznać zarzut pominięcia lub bardzo skrótowego omówienia niektórych nurtów myśli, np. nacjonalizmu, przy którym wspomniany zostaje jedynie Roman Dmowski, bez opisania ewolucji tego nurtu zarówno w Polsce jak i w reszcie Europy. Zakres z założenia zawężony jest też do myśli zachodniej, przez autora określanej jako „euratlantycka” (klucz geograficzny).
Po wskazaniu czego w książce nie ma, pragnę przejść do tego co można w niej znaleźć. Dużą zaletą jest wskazywanie na kwestie niejednoznaczne i źródła tych niejednoznaczności (np. zanik ścisłego rozróżniania ius i lex w średniowieczu istotny dla rozumienia dzieł św. Tomasza; dwojakie znaczenie timokracji- rządy bogatych lub rządy wojowników etc.). Ponadto autor wskazuje źródła i drogi rozwoju szeregu idei (solidaryzmu, państwa prawnego, społeczeństwa obywatelskiego i wielu innych). Dodatkowo opisane zostają także koncepcje stosunków międzynarodowych w myśli poszczególnych epok.
Podsumowując:
+zwięzłe, krótkie, a jednocześnie treściwe,
+wskazywanie kwestii problemowych,
+wskazywanie źródeł idei (często starożytnych) i zmian jakim podlegały,
+podana literatura- zarówno źródłowa jak i omówienia
-brak szerszego opisu niektórych nurtów (np. nacjonalizmu)
W świetle powyższego, w moim przekonaniu to lektura wartościowa i godna polecenia, aczkolwiek obciążona wadami/zaletami (jak kto woli) właściwymi syntetycznym ujęciom tak rozległej materii.

Często zdarza się, że dopiero po przeczytaniu książki wstęp do niej wydaje się być bardziej zrozumiały i uzasadniony. Takie odczucie miałem po lekturze „Historii myśli politycznej i prawnej” Huberta Izdebskiego. Autor pisząc tę zwięzłą i czytelną pozycję ściśle określił materiał wykładu oraz według jakiego klucza i pod jakim kątem dobierał poglądy kolejnych myślicieli....

Miałem odczucie, że autor trochę zbyt łagodnie wypowiada się o socjaldemokracji i idei socjalistycznej, ale to może moje liberalno-konserwatywne przewrażliwienie :-) Sama lektura na plus, dobry przyczynek do dalszych badań.

Miałem odczucie, że autor trochę zbyt łagodnie wypowiada się o socjaldemokracji i idei socjalistycznej, ale to może moje liberalno-konserwatywne przewrażliwienie :-) Sama lektura na plus, dobry przyczynek do dalszych badań.