Nie wiem jak się to stało, że z całego cyklu o Ani przeczytałam tylko pierwszą część. Na wymianie bibliotecznej wpadły mi w ręce dwie książki z tej serii, więc dlaczego nie przeczytać? ,,Ania z Avonlea '' bardzo mi się podoba, szczególnie postać małego Tadzia jest przesłodka i rewelacyjna. Ania przestała być dzieckiem, podjęła pracę nauczycielki w miejscowej szkole i z wrodzonym sobie humorem i wdziękiem zaangażowała się w życie społeczne Avonlea. Cóż, Lucy Maud Montgomery może być wzorem dla współczesnych twórców literatury dziecięcej i młodzieżowej. Jak widać można napisać ciepłą, krzepiącą powieść, bez wulgaryzmów , bez promowania zachowań toksycznych i patologii. Ktoś powie, że książka jest przestarzała i moralizatorska, być może, ale stawia na pewne wartości czego często brakuje we współczesnych młodzieżówkach. 🤔👍

Nie wiem jak się to stało, że z całego cyklu o Ani przeczytałam tylko pierwszą część. Na wymianie bibliotecznej wpadły mi w ręce dwie książki z tej serii, więc dlaczego nie przeczytać? ,,Ania z Avonlea '' bardzo mi się podoba, szczególnie postać małego Tadzia jest przesłodka i rewelacyjna. Ania przestała być dzieckiem, podjęła pracę nauczycielki w miejscowej szkole i z...

bardzo mi się podoba, ciekawa fabuła. Bardzo fajny jest Davy (taki super zbój 😊😊😊)

bardzo mi się podoba, ciekawa fabuła. Bardzo fajny jest Davy (taki super zbój 😊😊😊)

Po kilku dobrych latach od ostatniej lektury "Ani z Zielonego Wzgórza" powróciłam do tej magicznej serii książek autorstwa Lucy Maud Montgomery. "Ania z Avonlea" nie zawiodła moich oczekiwań. Główna bohaterka, którą, mam wrażenie, albo się kocha, albo nienawidzi (ja zdecydowanie przynależę do pierwszej grupy) nieco wydoroślała. Jest nauczycielką w szkole w Avonlea, dojrzała fizycznie i emocjonalnie, choć dalej jest tą czarującą Anią, która przeżywa wielkie radości, jak i ogromne rozpacze dnia codziennego. Jednym z zarzutów, z którymi się spotkałam, czytając opinie o tej części, jest to, że nic ciekawego się w tej powieści nie dzieje. Rzeczywiście, porównując perypetie Ani Shirley jako dziecka, a później nastolatki, można zobaczyć diametralną różnicę, natomiast dla mnie ona jest na plus. Jeśli rudowłosa wiewiórka, jak nazywa ją Imbirek pana Harrisona, kogokolwiek denerwowałam w pierwszej części, to warto sięgnąć po kolejne - nie jest już nieustannie rozmarzonym dzieckiem z głową w chmurach, opowiadającym niestworzone bajki, rojącym sobie różne sytuacje i pakującym się nieustannie w kłopoty, natomiast trochę swojego charakterystycznego roztrzepania Ania posiada również jako nauczycielka. Przede wszystkim dla mnie powrót na Zielone Wzgórze wiąże się z niesamowicie pozytywnymi emocjami. Książki o Ani Shirley przepełnione są jej czarującym urokiem i optymizmem. Są to doskonałe powieści na rozweselenie się i poprawę humoru. Z wielką przyjemnością sięgnę po kolejne części.

Po kilku dobrych latach od ostatniej lektury "Ani z Zielonego Wzgórza" powróciłam do tej magicznej serii książek autorstwa Lucy Maud Montgomery. "Ania z Avonlea" nie zawiodła moich oczekiwań. Główna bohaterka, którą, mam wrażenie, albo się kocha, albo nienawidzi (ja zdecydowanie przynależę do pierwszej grupy) nieco wydoroślała. Jest nauczycielką w szkole w Avonlea, dojrzała...

Piękne wydanie, wspaniałe tłumaczenie, cudowna okładka, miłe strony i czcionka. No po prostu sama przyjemność, a do tego tak łatwo wejść w świat Anne i doświadczać życia razem z nią, cudowna pozycja!

Super czytać jako dorosła osoba :) Anne to super dziewczyna o dobrym sercu, która troszczy się o najbliższych przy czym nie zapomina o sobie.

Piękne wydanie, wspaniałe tłumaczenie, cudowna okładka, miłe strony i czcionka. No po prostu sama przyjemność, a do tego tak łatwo wejść w świat Anne i doświadczać życia razem z nią, cudowna pozycja!

Super czytać jako dorosła osoba :) Anne to super dziewczyna o dobrym sercu, która troszczy się o najbliższych przy czym nie zapomina o sobie.

Ta część na tle pierwszego tomu wypada słabo, chociaż Ania jest już ciut doroślejsza i poważniejsza. Tymczasem w życiu jej i Maryli pojawia się dwójka osieroconych dzieci: apatyczna Tola i nadpobudliwy, nieposłuszny, okrutny Tadzio (w oryginale Dora i Davy). Tadzio miał pewnie w zamyśle być takim słodkim łobuzem, ale zdecydowanie coś tu poszło nie tak.
Fabuła tego tomu jest banalna, niewiele się dzieje; ma się wrażenie, że porządny pacierz jest w stanie rozwiązać większość problemów bohaterów. Najciekawiej wypadł wątek pana Harrisona i Imbirka. W ogólnym rozrachunku jednak dominuje uczucie nudy. A ponad wszystko - zirytowania Tadziem.

Ta część na tle pierwszego tomu wypada słabo, chociaż Ania jest już ciut doroślejsza i poważniejsza. Tymczasem w życiu jej i Maryli pojawia się dwójka osieroconych dzieci: apatyczna Tola i nadpobudliwy, nieposłuszny, okrutny Tadzio (w oryginale Dora i Davy). Tadzio miał pewnie w zamyśle być takim słodkim łobuzem, ale zdecydowanie coś tu poszło nie tak.
Fabuła tego tomu jest...

Wróciłam do serii po 30 latach i też za każdym razem dziwię się, jak mało z tego pamiętałam. Albo jak zupełnie inaczej odbierałam kiedyś tę historię. Teraz jestem prawie w wieku panny Lavender, starszej 45-letniej pani o białych włosachXD. Też mnie dziwi tempo tej opowieści czy prawie brak Gilberta, co już zostało wspomniane w niektórych recenzjach. Może w mojej pamięci historia Anne to głównie dwie wspaniałe ekranizacje, a nie fabuła książki?
Jeśli chodzi o ocenę tej części, pomijając względy sentymentalne, to uważam, że Anne z Avonlea jest przez większość czasu dość nudna i mało angażująca. Anne z Zielonych Szczytów chwytała za serce, tutaj tego zabrakło. A Devy jest okropny, nie rozumiem, jak można jego w sumie złośliwe wybryki uważać za zabawne.

Wróciłam do serii po 30 latach i też za każdym razem dziwię się, jak mało z tego pamiętałam. Albo jak zupełnie inaczej odbierałam kiedyś tę historię. Teraz jestem prawie w wieku panny Lavender, starszej 45-letniej pani o białych włosachXD. Też mnie dziwi tempo tej opowieści czy prawie brak Gilberta, co już zostało wspomniane w niektórych recenzjach. Może w mojej pamięci...

Mimo że to już druga część serii którą mam okazję sobie odświeżyć, nadal szokuje mnie tempo wydarzeń w niej opisywanych. Jako dziecko wydawało mi się że wszelkie perypetie i problemy Anne zajmują miesiące, a co za tym idzie rozdziały, żeby udało się je rozwikłać. Tymczasem ku mojemu zdumieniu wystarcza na to najczęściej jeden krótki rozdzialik i mamy temat z głowy. Bardzo, bardzo dziwnie się to czyta szczerze mówiąc i odbiera mi trochę radości z lektury, co nie zmienia faktu że cieszę się, że zaopatrzyłam się w tą serię bo przyjemnie do niej wrócić po tylu latach i to w odświeżonym wydaniu.

Niektórych postaci ani miejsc nie poznawałam ze względu na zupełnie inne nazwy. Nie jestem w stanie zrozumieć co kierowało poprzednimi tłumaczami w aż takim przeinaczaniu nazw własnych, cieszę się że zostało to naprawione i momentami miałam wrażenie że czytam coś nieznanego. W tym tomie Anne zostaje nauczycielką (szalenie młodą, kompletnie nie zwróciłam na to wcześniej uwagi że jest ona dzieckiem uczącym niemalże swoich rówieśników…) i wszystkie tematy z tym związane przeplatane są codziennością życia w plotkarskim, sennym ale niezwykle uroczym miasteczku jakim jest Avonlea. Momenty sielanki i soczystych wywodów Anne przeplatane są krótkimi historyjkami, odkrywaniem przez nią nowych znajomych, emocji, wchodzenia w dorosłe życie pełne przeróżnych niespodzianek, często bardzo niewesołych. Zupełnie zapomniałam o bliźniakach, coś mi świtało że się pojawią ale nie przypuszczałam że już w drugim tomie i to tak nagle. Mamy w tym tomie też deczko więcej Gilberta, ale znowu, jego relacja z Anne jest zaledwie wspominana a ja jakoś sobie wyobrażałam że często widzieliśmy sceny między nimi. Zupełnie inaczej to wszystko odbierałam jako dziecko, co jest niezwykle ciekawe.

Serię niezmiennie jednak polecam dzieciom i młodym nastolatkom, to jest ewidentnie skierowane do tego pułapu wiekowego. Ogrzewający serce klimat, opisy ówczesnej kanadyjskiej przyrody, kultury i stosunków międzyludzkich są warte przeczytania. Autorka też pisze w sposób pobudzający wyobraźnię i chociaż jest to nieskomplikowana historia to wiele sytuacji pozostawia nas z uśmiechem na ustach bądź w zadumie. Dlatego uważam że te książki są ponadczasowe, fajnie że zdecydowano się nad nimi pochylić i ulepszyć ich treść :)

Mimo że to już druga część serii którą mam okazję sobie odświeżyć, nadal szokuje mnie tempo wydarzeń w niej opisywanych. Jako dziecko wydawało mi się że wszelkie perypetie i problemy Anne zajmują miesiące, a co za tym idzie rozdziały, żeby udało się je rozwikłać. Tymczasem ku mojemu zdumieniu wystarcza na to najczęściej jeden krótki rozdzialik i mamy temat z głowy. Bardzo,...

Druga część przygód Anni opowiada o wchodzeniu prez Anię w dorosłość i podejmowaniu czasami nie prostych życiowych decyzji. Książka jest nieco poważniejsza w porównaniu do pierwszego tomu, jednak ciekawa i napewno przypadnie do gustu fanom pierwszej części.

Druga część przygód Anni opowiada o wchodzeniu prez Anię w dorosłość i podejmowaniu czasami nie prostych życiowych decyzji. Książka jest nieco poważniejsza w porównaniu do pierwszego tomu, jednak ciekawa i napewno przypadnie do gustu fanom pierwszej części.

Pierwsze przeczytanie - 03.08.2020 r.

Wciąż cudowna książka! Uwielbiam Anię, uwielbiam wszystkich mieszkańców Avonlea, uwielbiam tę historię.

Pierwsze przeczytanie - 03.08.2020 r.

Wciąż cudowna książka! Uwielbiam Anię, uwielbiam wszystkich mieszkańców Avonlea, uwielbiam tę historię.

Odświeżam znajomość z Anne w nowym, jakże dobrym przekładzie Anny Bańkowskiej.
Zdecydowanie się to tej serii należało!

Odświeżam znajomość z Anne w nowym, jakże dobrym przekładzie Anny Bańkowskiej.
Zdecydowanie się to tej serii należało!