Bardzo przyjemny zbiór opowiadań autorstwa wenezuelskiego pisarza Arturo Uslar Pietri. W wyborze, zatytułowanym od jednego z opowiadań „Czerwony jastrząb”, mamy zaprezentowanych czternaście utworów, które w momencie wydania książki po raz pierwszy oddano w ręce polskiego czytelnika. Sam Pietri należał do starszego pokolenia wenezuelskich twórców (urodzony w roku 1905),a jego sława w rodzimym kraju wiąże się właśnie z krótkimi formami w postaci opowiadań i noweli.

Zebrane utwory poruszają rozmaite wątki i motywy. Kilka opowiadań powiązanych jest z burzliwą historią Wenezueli. Autor nawiązuje w nich do takich wydarzeń jak wojna o niepodległość z początku XIX wieku czy wojna domowa z lat 1859-1863. Inne ukazują po prostu codzienne życie Wenezuelczyków. Nie brakuje także odwołań do kwestii politycznych, a więc do społecznych nierówności i autorytarnych rządów silnej ręki, czyli caudillizmu.

W prozie Pietriego dominują odwieczne dylematy związane z ludzką egzystencją - śmierć i miłość, odwaga i tchórzostwo, szaleństwo i rozwaga, władza i bogactwo, bieda i dyskryminacja. Bohaterami jego opowiadań są przeważnie zwykli ludzie. Odnajdziemy tutaj rolników, z nadzieją wypatrujących deszczu; wiejski proletariat, w osobie przybłędy i miłośnika walk kogutów, Jose Gabino, a także czarnoskórego młodzieńca, spełniającego matczyną przysięgę. W opowiadaniach wenezuelskiego pisarza nie mogło także zabraknąć męskich awanturników w typie latynoamerykańskiego macho, których odnajdziemy w tytułowym opowiadaniu „Czerwony jastrząb” oraz w całkiem ciekawie skomponowanym utworze „Król sęp”.

Chyba najlepszym, według mnie, opowiadaniem z całego tomu jest zamykający tomik „Świat dymu”, w którym historia głównego bohatera „przesłonięta” jest opisami dymów, unoszących się z wielkiego pogorzeliska. „Mętny ciemny dym” zakrywa przed czytelnikiem literacki „widok” na tragiczną historię zakazanej miłości młodego człowieka do córki generała. Opowiadanie to można postrzegać jako zawoalowany, ale w gruncie rzeczy polityczny przytyk do wojskowych dyktatur, które spychają człowieka na dymiące pogorzeliska, w których nie pozostaje mu nic innego, jak zbierać nędzne odpadki.

To, co jeszcze rzuca się w oczy, to genialne opisy wenezuelskiej przyrody. Pietri tworzy bardzo szczegółowe obrazy miejsc, w których ulokował akcję swoich opowiadań. Spotykamy tutaj małe wioski i miasteczka, ale także góry i lasy, których precyzyjne opisy zachwycają. Widać, że pisarz doskonale „czuje” krótką formę literacką, jaką stanowi opowiadanie, gdyż potrafi wpleść te opisowe fragmenty krajobrazów w taki sposób, aby szybko zbudować odpowiedni klimat, jako tło do wymyślonych przez siebie wydarzeń. A trzeba przyznać, że wyobraźnia autora jest tutaj nadzwyczaj bogata, a układane historie nieraz mocno zaskakują, szeroko czerpiąc z historii i kultury rodzimego kraju.

W zasadzie nie czytam krótkich form literackich, ale muszę przyznać, że lektura „Czerwonego jastrzębia” była bardzo przyjemnym doświadczeniem, które można sobie dodatkowo odpowiednio dozować, czytając po dwa-trzy opowiadania naraz. Choć to w zasadzie mało znany u nas pisarz, a i sama książka raczej zalega w magazynach bibliotek i antykwariatów, to - jeśli jest ku temu okazja - warto sięgnąć i zanurzyć się w oryginalną i mocno egzotyczną dla nas twórczość wenezuelskiego pisarza.

Bardzo przyjemny zbiór opowiadań autorstwa wenezuelskiego pisarza Arturo Uslar Pietri. W wyborze, zatytułowanym od jednego z opowiadań „Czerwony jastrząb”, mamy zaprezentowanych czternaście utworów, które w momencie wydania książki po raz pierwszy oddano w ręce polskiego czytelnika. Sam Pietri należał do starszego pokolenia wenezuelskich twórców (urodzony w roku 1905),a...