Nie można autorowi odmówić lekkości pióra i umiejętności tworzenia pełnej inteligencji oraz wyszukanego humoru narracji. Jest do miła odskocznia od tworzonych przez ghostwriterów współczesnych biografii polityków. Styl Churchilla jest chyba niepodrabialny i mając w pamięci czytane przeze mnie późniejsze pamiętniki w języku angielskim, wydaje mi się, że tłumacz świetnie oddał jego specyficzny styl.
Ta częściowa autobiografia powstała w okresie międzywojennym - 1930 r. - kiedy to Churchill na dobre zadomowił się w brytyjskiej polityce i opisuje jego życie od narodzin do ślubu w 1908 r. (zasadniczo do 1902 r., ślub jest tylko swoistym epilogiem).
I tu w zasadzie chciałbym poprzestać na zachwalaniu, bo czytając kolejne akapity trudno było mi się przejąć kolejnym problemami pierwszego świata wiktoriańskiej Anglii, z którymi musiała się mierzyć rodzina Churchillów. Zrozumiałem, jak niezrozumiały i nieprzystawalny jest stosunkowo nieodległy w czasie i przestrzeni świat, w którym przyszły brytyjski premier dorastał. Jeszcze mniej zrozumienia znalazłem dla jego roli w tłamszeniu przez imperialistów brytyjskich zrywów wolnościowych kolejnych narodów, zarówno w Indiach, jak i w Sudanie, czy w toku angielskiego najazdu na południowoafrykańskie burskie republiki. Nigdy nie traktowałem Winstona S. Churchilla jako kryształowej postaci, ale po lekturze jego wspomnień zrozumiałem, jak bardzo mentalnie osadzony był w XIX wieku i jak bardzo musiał nieprzystawać do współczesności, zwłaszcza w drugim (formalnie trzecim) okresie swojego premierostwa w latach pięćdziesiątych. Jest to bardzo pouczająca lektura, którą mogę szczerze polecić, zwłaszcza jeśli ktoś chce przeczytać próbkę jego stylu, a przeraża go lektura jego przepastnych pamiętników.

Nie można autorowi odmówić lekkości pióra i umiejętności tworzenia pełnej inteligencji oraz wyszukanego humoru narracji. Jest do miła odskocznia od tworzonych przez ghostwriterów współczesnych biografii polityków. Styl Churchilla jest chyba niepodrabialny i mając w pamięci czytane przeze mnie późniejsze pamiętniki w języku angielskim, wydaje mi się, że tłumacz świetnie...

"Moja Młodość" Winstona Churchilla. Tak, to ten, który później został premierem Wielkiej Brytanii. Dał nam szansę poznać pierwsze 25 lat jego życia - czas, kiedy osiągnął więcej, niż niektórzy ludzie przez całe życie. I miał szansę zginąć - mniej lub bardziej ze swojej winy - co najmniej kilkanaście razy.
Churchill miał w zwyczaju dyktować swoje książki, także i tę, a ktoś inny spisywał jego słowa. Dzięki temu miałam wrażenie, że siedzę naprzeciw Winstona i słucham jego gawędy. Jak wiecie, sama pracuję z ludźmi o ciekawej przeszłości, w szczególności weteranami. Tym bardziej fascynujące było dla mnie to doświadczenie - móc zajrzeć do głowy wielkiego polityka i poznać wydarzenia, które go ukształtowały.
Z drugiej strony, trudno było mi przełknąć jego głód przygody i romantyzowanie wojny. Oczywiście pokazywał tu perspektywę młodziutkiego oficera i sam później przyznawał, jaki był głupi w tej fascynacji. Opowieść o swej młodości wydał w 1930 roku, długo po przeżyciach okropieństw pierwszej wojny światowej i potrafił spojrzeć na te pierwsze doświadczenia z innej perspektywy.
Zdecydowanie polecam tę autobiografię! Trzeba tylko pamiętać, że w momencie publikacji Winston był już szanowanym politykiem. Trochę wybielał swoje postawy z młodości. Nie żeby to było coś nowego,

Osobiście polubiłam styl pisania Churchilla, czasem wręcz się zaśmiewałam razem z nim.

"Moja Młodość" Winstona Churchilla. Tak, to ten, który później został premierem Wielkiej Brytanii. Dał nam szansę poznać pierwsze 25 lat jego życia - czas, kiedy osiągnął więcej, niż niektórzy ludzie przez całe życie. I miał szansę zginąć - mniej lub bardziej ze swojej winy - co najmniej kilkanaście razy.
Churchill miał w zwyczaju dyktować swoje książki, także i tę, a ktoś...

Krwawe i zaciekłe bitwy z przerwami na podwieczorek i herbatkę. Wspomnień czar.

Krwawe i zaciekłe bitwy z przerwami na podwieczorek i herbatkę. Wspomnień czar.