Autor w swojej książce odsłania obraz epoki widziany z perspektywy kobiet ważnych dla władz w czasach PRL. Opowiada o pisarkach, aktorkach, działaczkach politycznych, żonach i kochankach znanych osobistości. Bardzo ciekawa książka, która zawiera wiele nieznanych faktów z życia elit PRL.

Autor w swojej książce odsłania obraz epoki widziany z perspektywy kobiet ważnych dla władz w czasach PRL. Opowiada o pisarkach, aktorkach, działaczkach politycznych, żonach i kochankach znanych osobistości. Bardzo ciekawa książka, która zawiera wiele nieznanych faktów z życia elit PRL.

Teoretycznie Polska Ludowa powstała 22 lipca 1944 roku, a była to data ogłoszenia manifestu Polskiego Komitetu Wyzwolenia Narodowego, natomiast zakończyła swoje istnienie 4 czerwca 1989 r. – w dniu pierwszych wolnych wyborów w Polsce. Wolnych przynajmniej częściowo. Więc PRL, to około czterdzieści pięć lat. Jeśli ktoś pisze, że taki szmat czasu, to samo zło albo samo dobro, nie jest historykiem, ale propagandystą, starającym się podlizać władzy – takiej lub innej – albo po prostu frustratem niezdolnym do zdystansowania się od swoich prywatnych przekonań.

W tekście od autora znalazłem takie oto stwierdzenie:
„Dla współczesnego czytelnika Polska Ludowa wydaje się epoką szarą i ubogą. Powodów do radości faktycznie, specjalnie nie było, nie można jednak zapominać o jej osiągnięciach. Likwidacja analfabetyzmu wraz z industrializacją kraju zaowocowały nieprawdopodobnym skokiem kulturowym. Literatura, teatr, kino czy sztuki plastyczne przestały być domeną elity. Do tego doszło jeszcze nieprawdopodobne bogactwo talentów w każdej dziedzinie życia. I chociaż twórcy zmagali się z różnymi ograniczeniami, to jednak powstawały dzieła wybitne. Krzysztof Zanussi, Andrzej Wajda, Krzysztof Kieślowski, Witold Lutosławski, Krzysztof Penderecki, Edward Stachura, Zdzisław Beksiński, Jerzy Duda- Gracz, Kazimierz Dejmek, Wisława Szymborska, Agnieszka Osiecka, Wojciech Młynarski, Gustaw Holoubek, Tadeusz Łomnicki, Daniel Olbrychski – podobną listę można ciągnąć bez końca”.

Mogłoby ono świadczyć o obiektywizmie autora, Sławomira Kopera. Jednak z tytułem było już gorzej. Szybko przejrzałem spis treści i już wiedziałem, że tytuł, to cwaniacka manipulacja, a to – już na starcie – obniżyło wiarygodność książki i autora. W czasach PRL władzę sprawowali mężczyźni: Bierut, Gomółka, Gierek, Jaruzelski, Jaroszewicz, Ochab, Kania, Rakowski, ale kobiety? A niby które z nich sprawowały w PRL realną władzę? Uczciwszym tytułem byłyby, na przykład, „Wpływowe kobiety PRL”, ale i to nie byłoby rozwiązaniem idealnym.

Nie jest dla mnie w pełni zrozumiałe, na bazie jakich kryteriów, autor dokonał takiego, a nie innego wyboru bohaterek. Zofia Nałkowska, Maria Dąbrowska, Nina Andrycz, Wanda Wiłkomirska, Elżbieta Kępińska, Anna Iwaszkiewicz, Janina Górzyńska, Zofia Gomułka, Stasia Gierek, ale też Małgorzata Fornalska Julia Brystygier (znana też jako „krwawa Luna”) i Wanda Wasilewska, tak zakochana w komunizmie, że stała się obywatelką ZSRR, Wandą Lwowną itd. Jednak Koper zapowiedział, że o tych paniach, których tutaj zabrakło, wkrótce napisze nową książkę. Jeśli takowa powstanie, ja raczej po nią nie sięgnę.

„Kobiety władzy PRL” mocno mnie rozczarowały. Może dlatego, że naiwnie oczekiwałem książki naukowej lub popularnonaukowej, historycznej, a dostałem zbiór pikantnych plotek, nieudokumentowanych poważnymi, naukowymi źródłami. Są to informacje typu: jak młody przystojny mężczyzna może szybko zrobić karierę? Przez łóżko Nałkowskiej albo… Iwaszkiewicza. Zresztą, jego związkom homoseksualnym i innym, bo był biseksualny, Koper poświęcił sporo miejsca.
Zaletą książki jest to, że szybko i lekko się ją czyta oraz fakt, że czasem zawiera też ona pewne treści dotyczące przedwojennej i powojennej historii Polski. Jeśli ktoś szuka sensacyjek i ploteczek, to na pewno mu się spodoba.

Teoretycznie Polska Ludowa powstała 22 lipca 1944 roku, a była to data ogłoszenia manifestu Polskiego Komitetu Wyzwolenia Narodowego, natomiast zakończyła swoje istnienie 4 czerwca 1989 r. – w dniu pierwszych wolnych wyborów w Polsce. Wolnych przynajmniej częściowo. Więc PRL, to około czterdzieści pięć lat. Jeśli ktoś pisze, że taki szmat czasu, to samo zło albo samo dobro,...

Książki Pana Sławomira Kopra są bardzo potrzebne na literackim firmamencie. W przystępny sposób opowiadają nam historię Polski, poprzez biografie ludzi , którzy dawno zostaliby zapomniani w obecnych czasach pędzącego celebryctwa. To lektura ze wszech miar przyjemna, porządkująca wiedzę, utrwalająca w pamięci ludzi i zdarzenia. Nauka historii poprzez ciekawe, często pikantne biografie. Pouczająca i smakowita lektura.

Książki Pana Sławomira Kopra są bardzo potrzebne na literackim firmamencie. W przystępny sposób opowiadają nam historię Polski, poprzez biografie ludzi , którzy dawno zostaliby zapomniani w obecnych czasach pędzącego celebryctwa. To lektura ze wszech miar przyjemna, porządkująca wiedzę, utrwalająca w pamięci ludzi i zdarzenia. Nauka historii poprzez ciekawe, często...

Oczekiwałam ciekawych i barwnych historii z życia kobiet władzy PRL, a tymczasem autor więcej uwagi poświęcił ich partnerom i innym postaciom bezpośrednio związanym z ustrojem, niż tytułowym bohaterkom. Styl pisania p. Kopra również nie przypadł mi do gustu - momentami opisy były chaotyczne, skupiał się i rozpisywał o nieistotnych detalach, a - jak dla mnie - zabrakło informacji, o tym, jak np. jakieś wydarzenie wpłynęło na tytułowe bohaterki. Do tego błędy w tekście - nieodmienione lub brakujące wyrazy, co jest dla mnie niedopuszczalne. Niestety, ale mi książka nie przypadła do gustu.

Oczekiwałam ciekawych i barwnych historii z życia kobiet władzy PRL, a tymczasem autor więcej uwagi poświęcił ich partnerom i innym postaciom bezpośrednio związanym z ustrojem, niż tytułowym bohaterkom. Styl pisania p. Kopra również nie przypadł mi do gustu - momentami opisy były chaotyczne, skupiał się i rozpisywał o nieistotnych detalach, a - jak dla mnie - zabrakło...

W książce tej Sławomir Koper opisuje losy kobiet, które w okresie Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej uznawane były za wpływowe. W tym gronie były zarówno żony polityków, jak i osoby związane z kulturą. Jedne z nich odgrywały ogromną rolę w kręgach politycznych, inne zaś starały się trzymać na uboczu i nie wiązać się zbytnio z władzą.

"Kobiety władzy PRL" to z jednej strony książka ciekawą i wciągająca, z drugiej strony jednak w niektórych rozdziałach powtarzają się informacje, relacje i anegdoty zawarte przez Kopra w innych jego książkach (m.in. w rozdziałach dotyczących Marii Dąbrowskiej, Wandy Wasilewskiej, żony i kochanek Bolesława Bieruta),co rzutuje niestety na moją ocenę tej książki. Najbardziej podobały mi się rozdziały o żonie i kochance Mieczysława Moczara, Ninie Andrycz oraz Julii Brystygier zwanej "Krwawą Luną". Ogólnie książka dobra, jednak mogłaby być lepsza, gdyby nie powtarzane informacje. Mimo tego nie uważam czasu spędzonego z tą lekturą za stracony.

W książce tej Sławomir Koper opisuje losy kobiet, które w okresie Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej uznawane były za wpływowe. W tym gronie były zarówno żony polityków, jak i osoby związane z kulturą. Jedne z nich odgrywały ogromną rolę w kręgach politycznych, inne zaś starały się trzymać na uboczu i nie wiązać się zbytnio z władzą.

"Kobiety władzy PRL" to z jednej...

Lubię książki pana Sławomira, zawsze znajdziemy w nich mnóstwo anegdot i ciekawostek. W tej pozycji pod lupą autora znalazły się kobiety władców socjalistycznej Polski ... trochę historii, trochę plotek, polecam :)

Lubię książki pana Sławomira, zawsze znajdziemy w nich mnóstwo anegdot i ciekawostek. W tej pozycji pod lupą autora znalazły się kobiety władców socjalistycznej Polski ... trochę historii, trochę plotek, polecam :)

Książka warta polecenia tym ktorych interesuje historia z czasów prl

Książka warta polecenia tym ktorych interesuje historia z czasów prl

"I nawet jeśli PRL wydawała się bezbarwna i wyblakła to przy bliższym poznaniu okazuje się, że nawet ówczesna szarość miała kolory i odcienie". (str. 9)

Autor starał się przybliżyć nam sylwetki osób, których działalność miała wpływ na losy naszego kraju. Są to dygnitarze związani z partią, ich żony i kochanki, aktorki, literatki, działaczki.
Nakreślił krótki zarys hierarchii władzy PRL, a w nim wyraźnie zaznaczona dominacja władz partyjnych w życiu politycznym. Liczne przywileje, z których korzystała elita, komfortowe rezydencje z pełną obsługą, luksusowe ośrodki w Łańsku, Arłamowie i Trójcy.Łamanie nakazów etycznych, życie w luksusie, różną moralność członków partii, sterowanie nimi.
W krajach komunistycznych małżonki przywódców partyjnych były nieobecne w życiu politycznym, nie mogły też prowadzić działalności charytatywnej.
W spotkaniach na szczycie kobiety zastępował alkohol, to w jego oparach zajmowano się sprawami państwowymi.
O karierze artystów decydował rząd i partia. Jeśli popierali oni politykę władzy i wykonywali ich polecenia, otwierały się przed nimi szerokie horyzonty, w przeciwnym razie mogli się pożegnać z karierą.
Wielu artystów miało świadomość marionetkowości polskich władz pociąganych za sznurki przez "przyjaciół" ze Wschodu, lecz wielu pozostało na ich usługach.
Najbardziej kontrowersyjną postacią tej książki była Wanda Wasilewska, wielka orędowniczka Związku Radzieckiego i wszystkiego co z nim związane. To dla niego wyrzekła się polskości i zanurzyła się w bagnie komunizmu.
Poznajemy sławne osoby tamtego okresu, które na trwale zapisały się na kartach historii Polski, ich związki uczuciowe partnerów czy partnerki, opinie innych, motywy działania i postępowania.

"I nawet jeśli PRL wydawała się bezbarwna i wyblakła to przy bliższym poznaniu okazuje się, że nawet ówczesna szarość miała kolory i odcienie". (str. 9)

Autor starał się przybliżyć nam sylwetki osób, których działalność miała wpływ na losy naszego kraju. Są to dygnitarze związani z partią, ich żony i kochanki, aktorki, literatki, działaczki.
Nakreślił krótki zarys...

Bardzo ciekawa pozycja. Troszkę plotkarska ale napisana z wielkim szacunkiem dla bohaterek. Polecam.

Bardzo ciekawa pozycja. Troszkę plotkarska ale napisana z wielkim szacunkiem dla bohaterek. Polecam.

Jeżeli ktoś chce się dowiedzieć o historii PRL w sposób nienaukowy to książka jest dla niego. To taki trochę "historyczny Pudelek". Dużo plotek, opowieści o życiu towarzyskim komunistycznych dygnitarzy. Czyta się ja lekko choć irytują powtarzane czasami anegdoty. W trakcie lektury często sprawdzałem w internecie jak wyglądały bohaterki książki. Czy Nina Andrycz była tak zjawiskowo piękna, a żona Gomułki miała "dyskusyjną" urodę. Polecam

Jeżeli ktoś chce się dowiedzieć o historii PRL w sposób nienaukowy to książka jest dla niego. To taki trochę "historyczny Pudelek". Dużo plotek, opowieści o życiu towarzyskim komunistycznych dygnitarzy. Czyta się ja lekko choć irytują powtarzane czasami anegdoty. W trakcie lektury często sprawdzałem w internecie jak wyglądały bohaterki książki. Czy Nina Andrycz była tak...