Książka Marianne Fredriksson nie jest dosłowną interpretacją biblijnej historii potopu. Autorka stworzyła bowiem powieść, która jedynie ociera się o Noego i jego wielkie przedsięwzięcie. Istotą bowiem tej historii są relacje międzyludzkie oraz ludzko-boskie. Znajdziemy tutaj również spojrzenie na rolę kobiet w rodzinie i społeczeństwie (choć odpowiedzialne za tak wiele i nawet doceniane za swoje talenty, to jednak całkowicie bezwolne i podporządkowane mężom, ojcom itp.).
Samo znaczenie potopu oraz jego przebieg zostały zamknięte w kilkunastu dosłownie stronach.

Książka Marianne Fredriksson nie jest dosłowną interpretacją biblijnej historii potopu. Autorka stworzyła bowiem powieść, która jedynie ociera się o Noego i jego wielkie przedsięwzięcie. Istotą bowiem tej historii są relacje międzyludzkie oraz ludzko-boskie. Znajdziemy tutaj również spojrzenie na rolę kobiet w rodzinie i społeczeństwie (choć odpowiedzialne za tak wiele i...

Powieść z każdą kolejną stroną wraz z psychologiczną głębią postaci buduje równocześnie napięcie i coraz wyraźniejszy zarys skomplikowanych relacji bosko-ludzkich oraz niezrozumienia działań Boga przez Noego, który cierpi, nie mogąc pojąć motywów postępowania Stwórcy. Sam Noe ukazany jest jako człowiek pełen wahań, zamknięty hermetycznie w świecie swych doznań i emocji, nieprzewidywalny (okazuje się, że na swej arce dokonuje mordu) i przez to wszystko fascynujący. Sposób pisania Fredriksson wywołuje emocjonalne utożsamianie się z niektórymi bohaterami, a tak manipulowany czytelnik stwarza sobie własną wizję biblijnego potopu, czyli czyni dokładnie to samo, co szwedzka pisarka na kartach swej niezwykłej powieści.

Powieść z każdą kolejną stroną wraz z psychologiczną głębią postaci buduje równocześnie napięcie i coraz wyraźniejszy zarys skomplikowanych relacji bosko-ludzkich oraz niezrozumienia działań Boga przez Noego, który cierpi, nie mogąc pojąć motywów postępowania Stwórcy. Sam Noe ukazany jest jako człowiek pełen wahań, zamknięty hermetycznie w świecie swych doznań i emocji,...

Książka przedstawia znaną nam od dzieciństwa biblijną historię z zupełnie innej strony. Poznajemy nie tylko mężczyzn odpowiedzialnych za budowę arki, ale i wspierające ich kobiety. Nie będę oceniać czy ta historia ma dużo wspólnego z Biblią czy mało, bo stała się ona pretekstem do poruszenia tematów, które w trakcie lektury skłaniają do zastanowienia.

Mamy tu różne aspekty rodzicielskiej miłości - miłość do każdego z synów Noego jest inna, bo każdy z nich jest inny, ma inne zdolności, cechy charakteru, które uzupełniają się podczas przedsięwzięcia i rodzice oraz żony potrafią to doskonale wykorzystać, pokierować działaniem mężczyzn, by osiągnąć wspólny cel.
Miłość małżeńska też ma różne barwy, a możemy poobserwować kilka par małżeńskich.
Ciekawe jest studium współmieszkania kilku rodzin, nie tylko spokrewnionych z rodziną Noego, zaangażowanych w budowę arki. Wzajemne relacje, rozmowy, tarcia, wychodzenie na przeciw drugiemu, zrealizowane, bądź nie, nadzieje. Wiele dzieje na "kobiecym gruncie". Ten aspekt książki zainteresował mnie szczególnie.
Trochę mniej pewna mroczność i wrogość wyłaniająca się okolicznych krain - ale to właśnie przez nią spadł deszcz i ruszyły fale...

Nie polecam osobom szukającym typowej opowieści biblijnej, polecam tym, którzy potrafią zrozumieć, że nie o arkę tu chodzi.

Książka przedstawia znaną nam od dzieciństwa biblijną historię z zupełnie innej strony. Poznajemy nie tylko mężczyzn odpowiedzialnych za budowę arki, ale i wspierające ich kobiety. Nie będę oceniać czy ta historia ma dużo wspólnego z Biblią czy mało, bo stała się ona pretekstem do poruszenia tematów, które w trakcie lektury skłaniają do zastanowienia.

Mamy tu różne aspekty...

Feministyczna wersja biblijnej opowieści, w której występują silne psychicznie kobiety oraz słabi, egoistyczni, wybuchowi, żądni władzy, niezaradni życiowo i po prostu głupi mężczyźni.
Kobieca inteligencja, spryt i praktycyzm biorą zdecydowanie górę nad testosteronem:).
Przykre jest jednak to, że kobiety - mimo swej intelektualnej przewagi - są podporządkowane mężczyznom, bo - zgodnie ze Słowem Bożym - powinny im być posłuszne.

Powieść budująca, bo pokazująca wyższość rozumu nad mięśniami, jednak jednocześnie nieco przygnębiająca, bo uświadamia, że nawet w czasach nam współczesnych w wielu środowiskach wciąż pokutują mity i stereotypy związane z różnicami płci.

Feministyczna wersja biblijnej opowieści, w której występują silne psychicznie kobiety oraz słabi, egoistyczni, wybuchowi, żądni władzy, niezaradni życiowo i po prostu głupi mężczyźni.
Kobieca inteligencja, spryt i praktycyzm biorą zdecydowanie górę nad testosteronem:).
Przykre jest jednak to, że kobiety - mimo swej intelektualnej przewagi - są podporządkowane mężczyznom,...