Niestety, Saubin mnie nie przekonała do siebie.
Od samego początku czułam, że pisze "pod publikę".
Owszem, historia godna upamiętnienia, ale obiektywnym okiem...
Te pięć punktów dałam za częściowe poznanie realiów tamtejszych zakładów karnych oraz historię Autorki.
A teraz poszukam, w internetowym świecie, materiałów na ten temat (jestem pewna, że dostarczą mi więcej wrażeń niż ta książka).

Niestety, Saubin mnie nie przekonała do siebie.
Od samego początku czułam, że pisze "pod publikę".
Owszem, historia godna upamiętnienia, ale obiektywnym okiem...
Te pięć punktów dałam za częściowe poznanie realiów tamtejszych zakładów karnych oraz historię Autorki.
A teraz poszukam, w internetowym świecie, materiałów na ten temat (jestem pewna, że dostarczą mi więcej...

Tak przypadkiem dostałam książkę i po przeczytaniu stwierdzam że jestem pod wrażeniem
Trudno uwierzyć że można przeżyć piekło
Czasami na własne życzenie ale nie zawsze.
Dłużyzny są ale aby przedstawić takie życie nie można inaczej.
Czytało się dobrze i z przerażeniem o czymś czego nie znamy

Tak przypadkiem dostałam książkę i po przeczytaniu stwierdzam że jestem pod wrażeniem
Trudno uwierzyć że można przeżyć piekło
Czasami na własne życzenie ale nie zawsze.
Dłużyzny są ale aby przedstawić takie życie nie można inaczej.
Czytało się dobrze i z przerażeniem o czymś czego nie znamy

Naiwna młoda dziewczyna, książka ciekawa, ale jak dla mnie zbyt wygładzona, wystudiowana. Miałam wrażenie, że nie była napisana samodzielnie. Kontrast pomiędzy opisami stanu psychicznego a jej postępowaniem w realu. Dla osób, które mają dużo cierpliwości i lubią dłużyzny psychologiczne.

Naiwna młoda dziewczyna, książka ciekawa, ale jak dla mnie zbyt wygładzona, wystudiowana. Miałam wrażenie, że nie była napisana samodzielnie. Kontrast pomiędzy opisami stanu psychicznego a jej postępowaniem w realu. Dla osób, które mają dużo cierpliwości i lubią dłużyzny psychologiczne.

https://taka-jest-agata.blogspot.com/2019/01/beatrice-saubin-proba-nadziei.html

Znacie takie powiedzenie: „Uważaj o czym marzysz, bo marzenia lubią się spełniać”?
Beatrice Saubin od zawsze marzyła…
Mała porzucona przez matkę, wychowana przez surową babkę dziewczynka, marzyła…
…O wyrwaniu się z małej francuskiej mieściny…
…o pieniądzach…
…o tym aby ktoś ją pokochał…
…o podróżach…
…o wolności…
Cóż, można powiedzieć, że wielu młodych ludzi ma podobne pragnienia.
Nie wszyscy jednak, z tak ogromną determinacją dążą do osiągnięcia celu jak Beatrice…
I nie wszystkim(może, na szczęście) się to udaje.
Saubin od zawsze marzyła o Azji. Pociągał ją ten egzotyczny, daleki, nieznany ląd. Pragnęła też poznać tamtejszych mężczyzn.
Pierwszą wyprawę funduje sobie w wieku zaledwie 15-stu lat, wyrusza z koleżanką i zakochuje się w Azji.
Kilka lat później wraca w ukochane strony i poznaje swoją pierwszą miłość- Doma. Chłopak jest Tajem, studiuje ekonomię.
Bea zdaje sobie sprawę, że by być z ukochanym musi zdobyć pieniądze. Postanawia wrócić do ojczyzny, lecz obiecuje chłopakowi, że przyjedzie do Niego za kilka miesięcy.
Po powrocie do Francji, otrzymuje bardzo dobrze płatną pracę jako hostessa u saudyjskiego milionera. Praca jest jednak ciężka i dziewczyna czuje się jak w więzieniu.
Po kilku miesiącach, rezygnuje z zajęcia i wraca do ukochanego Doma.
Sądzi, że spełniają się jej marzenia-ma pieniądze, miłość życia i planuje przyszłość w wymarzonej Azji.
Po przyjeździe, odkrywa że chłopak zniknął. Jest zrozpaczona, popada w depresję.
Pewnego dnia, gdy siedzi samotnie na chodniku, spostrzega przystojnego mężczyznę. Starszy od Beatrice, ubrany po europejsku Chińczyk, przedstawia się jako Eddy. Twierdzi, że jest przedsiębiorcą, prowadzi interesy w Europie.
Bea szybko się zakochuje, planuje ślub z nowym kochankiem.
Pewnego dnia, mężczyzna oświadcza jej, że musi wyjechać w sprawach biznesowych. Postanawiają, że spotkają się za kilka dni w Zurychu.
Gdy dziewczyna, pakuje swoje rzeczy, okazuje się, że jej torby nie pomieszczą, wszystkich prezentów od hojnego kochanka. Eddy postanawia, sprezentować jej wielką walizkę.
Odprowadza ukochaną do taksówki i rozpływa się we mgle…
Podczas odprawy na lotnisku okazuje się, że w walizce ukryta była spora ilość narkotyków. Beatrice nie może uwierzyć, że Eddy mógłby ją wrobić. Uzmysławia sobie jednak, że praktycznie, nic nie wie o swoim „narzeczonym”
Tymczasem trafia do aresztu, a potem do więzienia, zostaje skazana na powieszenie. Azja ukazuje jej swe mniej piękne, bardziej brutalne oblicze.
Młoda dziewczyna spotyka na swej drodze, jednak wielu życzliwych ludzi.
Francuski adwokat, który przylatuje na pomoc, uzyskuje cofnięcie kary śmierci. Człowiek ten został wynajęty przez znienawidzoną babkę Beatrice. Ta surowa, zrzędliwa, kobieta, okazuje dziewczynie wiele miłości, gdy ta, najbardziej tego potrzebuje.
Bea pozostaje jednak w więzieniu.
Po paru latach, zostaje przeniesiona, na własną prośbę, do nowocześniejszej placówki. Ale czy lepszej?
Angażuje się tam w różne prace-jest ogrodnikiem, pielęgniarką, instruktorką aerobiku. Wszystko by tylko zabić czas.
Przyjaciele z ambasady, nie ustają jednak w próbach spełnienia jej największego marzenia.
Pamiętajmy- Beatrice zawsze marzyła o wolności.
Po wielu latach się udaje, ale czy kobieta jest z tego powodu szczęśliwa?
Przeczytajcie, tę piękną, wstrząsającą historię…
Przystańmy czasem i zastanówmy się jakie są nasze marzenia… Może lepiej by niektóre pozostały tylko w naszych głowach i były przywoływane przez nas przed snem?

https://taka-jest-agata.blogspot.com/2019/01/beatrice-saubin-proba-nadziei.html

Znacie takie powiedzenie: „Uważaj o czym marzysz, bo marzenia lubią się spełniać”?
Beatrice Saubin od zawsze marzyła…
Mała porzucona przez matkę, wychowana przez surową babkę dziewczynka, marzyła…
…O wyrwaniu się z małej francuskiej mieściny…
…o pieniądzach…
…o tym aby ktoś ją pokochał…
…o...

Autorka ma dar obrazowania myśli, stanu ducha, przebiegu wydarzeń. Nie użala się nad sobą, sięga pamięcią do odległych i bardzo emocjonalnych wspomnień. Niewątpliwie inteligencja, wewnętrzna siła, duża zdolność adaptacji i dobre nastawienie pozwoliły jej przetrwać nawet te najtrudniejsze "przygody". Jej pobyt w więzieniu to tylko część tej autobiografii. Wcześniejsze wydarzenia są równie wielką historią poszukiwań i uczuć do ludzi. Dla mnie jednak najbardziej ponura jest obserwacja co ograniczenie wolności czyni z ludzi… szczególnie kiedy już odzyskują wolność. Z drugiej strony poszukiwanie miłości jest głównym motywem życia Beatrice.

Autorka ma dar obrazowania myśli, stanu ducha, przebiegu wydarzeń. Nie użala się nad sobą, sięga pamięcią do odległych i bardzo emocjonalnych wspomnień. Niewątpliwie inteligencja, wewnętrzna siła, duża zdolność adaptacji i dobre nastawienie pozwoliły jej przetrwać nawet te najtrudniejsze "przygody". Jej pobyt w więzieniu to tylko część tej autobiografii. Wcześniejsze...

Piekło... Tak jednym słowem można podsumować to, przez co przeszła Beatrice. Porzucona przez rodziców, wychowywana przez babkę, która miłości do wnuczki nie potrafiła okazać. Brak miłości i trudne relacje z babką popchnęły Beatrice do ucieczki w wielki świat. Podróże, przygodne miłości i ucieczka z Romilly ostatecznie doprowadziły ją do malezyjskiego więzienia. Zakochana w Chińczyku, który wrobił ją w przemyt heroiny, jako pierwsza Francuzka została skazana na karę śmierci przez powieszenie. Cały świat wstrzymał oddech. Francuscy politycy i kultury angażują się w walkę o jej życie. Ostatecznie udaje się ocalić Beatrice, jednak 10 lat spędzonych w malezyjskim więzieniu, kobieta nie zdoła zapomnieć do końca swoich dni...

Piekło... Tak jednym słowem można podsumować to, przez co przeszła Beatrice. Porzucona przez rodziców, wychowywana przez babkę, która miłości do wnuczki nie potrafiła okazać. Brak miłości i trudne relacje z babką popchnęły Beatrice do ucieczki w wielki świat. Podróże, przygodne miłości i ucieczka z Romilly ostatecznie doprowadziły ją do malezyjskiego więzienia. Zakochana w...

Biografia Beatrice Saubin jest książką przejmującą do szpiku kości. Wstrząsająca historia, w której nic nie przypomina życia o jakim marzy przeciętny, pragnący szczęścia i miłości człowiek. Wszystko to jakby odbicie w jakimś krzywym, wypaczającym rzeczywistość zwierciadle: dzieciństwo, miłość matki, wyrozumiała babcia, znajomi i przyjaciele, na których mogłaby się wzorować nastolatka, pierwsze miłości,piękne podróże, i ta jedna, wszechogarniająca miłość, która ochroni, naprawi wcześniejsze zło...
Biografia sama w sobie jest doskonała. Przedstawia człowieka z krwi i kości, z jego wadami i zaletami, z którym czytelnik współodczuwa, przeżywa chwile miłosnych uniesień, zwątpienia, rozpaczy, absolutnego upodlenia, tytyłowej nadziei.
Biografia Beatrice Saubin jest książką, która na zawsze pozostanie w mojej głowie. Niezatarte od dziś jej wspomnienie, to nie tylko wydarzenia napędzające fabułę, ale także styl autorki, często telegraficzny, niepokojący, po chwili pełen metafor, dźwięczny, poetycki. Daje o sobie znać talent humanistyczny Saubin, którego mógłby pozazdrościć niejeden pisarz parający się biografią, niejeden lingwista.
Wysoko oceniam, (być może na fali jeszcze nieostygłych emocji),te książki, które wywierają na mnie ogromne wrażenie literackie, poznawcze lub moralne, które pozwalają na przeżycie mojego osobistego khatarsis, dzięki którym, w końcu, mogę bardziej cieszyć się tym co mam i tym kim jestem.
Próba nadziei to wspaniała i godna polecenia opowieść o kimś, komu wciąż odrastały wiecznie podcinane skrzydła.

Biografia Beatrice Saubin jest książką przejmującą do szpiku kości. Wstrząsająca historia, w której nic nie przypomina życia o jakim marzy przeciętny, pragnący szczęścia i miłości człowiek. Wszystko to jakby odbicie w jakimś krzywym, wypaczającym rzeczywistość zwierciadle: dzieciństwo, miłość matki, wyrozumiała babcia, znajomi i przyjaciele, na których mogłaby się wzorować...

Kurczę, trochę słabo wystawić takiej historii tak słabą notę, bo to trochę świadczy o tym, że jestem podłym i bezwzględnym czytelnikiem, któremu mało krwi i chce "wincyj" "tragedyi". Jednak to nie do końca o to chodzi. Historia jakby nie było jest wstrząsająca, ale mizernie napisana. Czytałam, czytałam i nie mogłam się doczekać kiedy skończę. Mało tutaj "realiów malezyjskiego piekła", dużo wtrąceń o "rozterkach wewnętrznych bohaterki". Jej naiwność mnie mierziła, a potrzeba bycia kochaną i akceptowaną jakoś nie do końca wg mnie usprawiedliwia fakt, że Beatrice dała się tak wmanewrować i zaślepić. Być może będąc na jej miejscu również niczego nie podejrzewając przyjęłabym od ukochanego prezent w postaci walizki, ale u licha, nie chce mi się wierzyć, że jadąc tam nie miała pojęcia do czego ci ludzie są zdolni.
Trochę również zabrakło mi podsumowania tego wszystkiego, jak Beatrice poradziła sobie po wyjściu? Co zrobiła ze swoim życiem? Dla mnie ta książka de facto urywa się w połowie. Szkoda, bo z całego cyklu książek, których bohaterki stały się ofiarami (w większości mężczyzn) jedyną winą Beatrice była ciekawość świata i potrzeba bycia kochaną. Jednak stylistyka tej książki w ogóle nie wpisuje się w moje oczekiwania. Historia sama w sobie niestety "do uwierzenia", albowiem czytałam swego czasu fragmenty ksiązki "12x śmierć" M.Pauliego i to co facet przeżył w tajskim więzieniu powoduje, że mimo najszczerszego współczucia dla Saubin przez większość lektury przewodziła mi myśl "ciesz się kobito, żeś nieprzeszła tego co on". Oczywiście zdaję sobie sprawę z faktu, że patrzę na historię Saubin przez pryzmat skrzywionego punktu odniesienia, jednak jak wspomniałam, głównym zarzutem wobec tej książki jest stylistyka. Zdaję sobie sprawę, że może to kwestia "skopanego tłumaczenia" jednak z racji iż francuskiego znam tyle co przedstawić się i policzyć do (w porywach) dziesięciu muszę ufać iż jest ono w miarę wierne i autorka talentu literackiego raczej nie posiada. Natomiast historia jako taka, mimo skojarzeń z historią wspomnianego już Pauli, jest wstrząsająca.

Kurczę, trochę słabo wystawić takiej historii tak słabą notę, bo to trochę świadczy o tym, że jestem podłym i bezwzględnym czytelnikiem, któremu mało krwi i chce "wincyj" "tragedyi". Jednak to nie do końca o to chodzi. Historia jakby nie było jest wstrząsająca, ale mizernie napisana. Czytałam, czytałam i nie mogłam się doczekać kiedy skończę. Mało tutaj "realiów...

Trochę zawiła powieść. Mnie osobiście nie przypadła do gustu

Trochę zawiła powieść. Mnie osobiście nie przypadła do gustu

Co mozna powiedziec? Jedynie podziekowac, ze autorka podzielila sie swoja historia. Nawet nie ku przestrodze, ale by przekonac sie ile czlowieka moze byc w czlowieku. Ile kryje sie w nim pragnien, marzen, determinacji i nadludzkiej (sic!) siły. Traumatyczne losy mlodziutkiej Beatrice porazaja. Chce sie krzyczec, buntowac przeciw jawnej niesprawiedliwosci, ktorej zostala ofiara. Oby takie dramaty juz nigdy nie mialy miejsca. Czytajacym gwarantuje cale spektrum emocji.

Co mozna powiedziec? Jedynie podziekowac, ze autorka podzielila sie swoja historia. Nawet nie ku przestrodze, ale by przekonac sie ile czlowieka moze byc w czlowieku. Ile kryje sie w nim pragnien, marzen, determinacji i nadludzkiej (sic!) siły. Traumatyczne losy mlodziutkiej Beatrice porazaja. Chce sie krzyczec, buntowac przeciw jawnej niesprawiedliwosci, ktorej zostala...