Rekolekcje dla studentów prowadzone przez ojca Piotra Rostworowskiego w marcu 1972 roku w krakowskim kościele ojców dominikanów, które przypominamy Państwu w niniejszej książce, odbiły się rzeczywiście szerokim echem i stały swoistą legendą. Wiele osób, które w nich uczestniczyło, do dziś doskonale je pamięta i twierdzi, że miały niemal przełomowe znaczenie w ich życiu, choć zapewne, i wcześniej i później, słuchali wielu nauk i konferencji.

Biorąc jednak pod uwagę osobę kaznodziei świadectwa takie nie powinny ani dziwić, ani zaskakiwać. Ojciec Piotr pociągał swoją osobowością, niezwykłym połączeniem głębokiego życia wewnętrznego z radosnym otwarciem na drugiego człowieka i specyficznym poczuciem humoru. Wyrozumiałość i próba pojmowania różnych ludzkich dróg szły w parze z jasnym stawianiem wymagań Bożych. Przy nim każdy czuł się dobrze, bo każdy czuł się kimś ważnym, dostrzeżonym i dowartościowanym. W jego obecności znikała między ludźmi wszelka źle rozumiana rywalizacja, bo w każdym człowieku, w jego licznych zaletach i upadkach, umiał dostrzec kogoś wyjątkowego – umiłowane dziecko Boże. Dlatego potrafił bezgranicznie zaangażować się w jego sprawy nie licząc się z własnymi siłami i czasem. Do końca, nieraz wbrew wszystkiemu, wierzył w jego dobroć i szlachetność. Jak sam mówił podczas rekolekcji: “Żebyśmy mogli być portem dla różnych ludzi, żeby wiedzieli, że zawsze na nas mogą liczyć”. I dalej: „Bóg ogarnia wszystkich i nie do nas należy jednych wykluczać, a innych wyróżniać. Nie do nas to należy”. Dlatego ludzie garnęli się do niego i, co najważniejsze, nigdy się nie zawiedli.

Ojciec Piotr był przyjacielem i kierownikiem duchowym niezliczonej ilości osób zarówno duchownych jak i świeckich. Powszechnie szanownych i znanych jak kardynał Karol Wojtyła, kardynał Stefan Wyszyński, profesor Stefan Swieżawski, Hanna Chrzanowska, ale i młodych, stojących na początku swej drogi życiowej, którzy przychodzili do niego po radę. Wielu z nich twierdziło, że ojciec Piotr miał zdolność czytania w duszach ludzkich. Umiał głęboko słuchać drugiego człowieka i miał niezwykłą intuicję ludzi. Coś, co zadał za pokutę podczas jednej ze spowiedzi, stawało się często drogowskazem na całe życie. Trudno zatem dziwić się, że rekolekcje głoszone przez niego dla studentów spotkały się z tak ogromnym zainteresowaniem. Nie bez znaczenia pozostawały także i wydarzenia z życia ojca Piotra Rostworowskiego.