"Lalka". Historie z różnych światów

Główny zrąb Historii z różnych światów zasadza się na semiotyce postaci. Na odkrywaniu ich znaczenia w przestrzeni, jaką wypełniają. Chcę także pokazać przestrzeń w nich, czas jaki obok nich i w nich płynie. Chcę pokazać ich migotliwość i nieuchwytność, czego Prus okazuje się być mistrzem. To pozwala nam potraktować postać jako cząstkę elementarną powieści i jako taką ją interpretować, badając jej umiejscowienie w czasie, "pęd", orientację w przestrzeni. Staje się ona w ten sposób pobudką do badania samego czasu i samej przestrzeni, uwarunkowań, jakie je budują. Zajęcie się postacią pozwala także odnieść się do biografii zbiorowej i do teorii ewolucyjnych przemian. Pozwala na nowo docenić, ale i przeinterpretować organicystyczą wizję świata głoszoną przez Prusa. W semiotyce postaci widzimy jeden z głównych kluczy do Lalki. Jej szyfr jest bowiem wpisany w osoby. Celowo zajmuję się w tej książce postaciami, które w kanonicznych opracowaniach uważane są za drugoplanowe, by wskazać, że nie stanowią one jedynie tła dla działań protagonistów, ale także są cząstkami elementarnymi - podstawowymi cegiełkami materii - świata zwanego Lalką.
(ze Wstępu)