Obce dziecko

Jeden człowiek i jeden poemat – o tym jaki wpływ zdołają wywrzeć na kilku pokoleniach dwóch rodzin. Książka niejako bawi się pamięcią jako czymś niestałym, ulęgającym z biegiem czasu wielu zakłamaniom i półprawdom. Autor, biorąc na tapet Cecila Valence'a, fikcyjnego, młodocianego poetę, który kończy swój żywot podczas I Wojny Światowej, ukazuje nam dość smutną perspektywę na brak jakiejkolwiek sprawczości odnośnie do prawdy o nas samych, pozostawionej po śmierci w rękach wyłącznie stronniczych, interesownych bliskich oraz ludzi żądnych kontrowersji. Podążając za reminiscencją o Cecilu, dostrzegamy, jak diametralnie zmienia się spojrzenie na jego twórczość oraz niego samego, jako zwykłego człowieka, nawet w całkowitym oderwaniu od niej. Zresztą tyczy się to nie tylko jego, czas bowiem w historii Alana Hollinghursta nie pozostawia suchej nitki na niczym, czy to na reputacji zmarłych, czy to choćby dawnej architekturze. Jako społeczeństwo wartościujemy w niej nieustannie na nowo wszystko, co stare. A to, co martwe, ci nieprzystający do nas ludzie i ich artefakty-absurdy, zagospodarowujące ledwie chwilę w historii ludzkości, już nie mają rąk ani nóg, aby się obronić. Ich ustami stają się ci, którzy posiadają o nich zaledwie strzępki informacji i jeśli nie wybiegamy zbyt daleko w przód, blada łuna tej rzeczywistości w głowach dogorywających starców bez żadnych sił ani motywacji.

Nie uważam tej książki za dobrą, ale to, w jakim stopniu została przemyślna i jej ogólny rozmach, budzi ogromne wrażenie. Mam niestety przy tym jednocześnie poczucie, że im dalej w las, tym bardziej traci ona niestety na swoim początkowym blasku. Nie jest to już w pewnym momencie ta 'szalona przygoda, przyprawiająca o zawrót głowy', tylko jej przygnębiający cień, za którym snują się trudne do przełknięcia kłamstwa. Te emocje wywołane w nas w pierwszej części należały tylko i wyłącznie do epoki wiktoriańskiej, a my z kolei budzimy się w czasach, z którymi nie łączą nas już żadne ciepłe wspomnienia. Śmierć Cecila przekreśla stojące obok siebie epoki niczym gruba linia. Tak więc z jednej strony czuć zawód, lecz z drugiej jest on w pełni usprawiedliwiony. Taki jest już charakter tej powieści, chociaż naprawdę niezwykle trudno to zaakceptować, znając całą prawdę o Cecilu. Chciałoby się po prostu stanąć pośrodku tych wszystkich ludzi, których imion już nie pamiętam i wykrzyczeć ją głośno i wyraźnie, tak żeby nikt nie mógł pomyśleć, że mogło być jakkolwiek inaczej.

Jeden człowiek i jeden poemat – o tym jaki wpływ zdołają wywrzeć na kilku pokoleniach dwóch rodzin. Książka niejako bawi się pamięcią jako czymś niestałym, ulęgającym z biegiem czasu wielu zakłamaniom i półprawdom. Autor, biorąc na tapet Cecila Valence'a, fikcyjnego, młodocianego poetę, który kończy swój żywot podczas I Wojny Światowej, ukazuje nam dość smutną perspektywę...

pogubiłem się wśród postaci, które autor raz nazywa imieniem, 2 zdanie dalej nazwiskiem i po pewnym czasie człek nie wie już o kogo chodzi, szkoda czasu na taką książkę

pogubiłem się wśród postaci, które autor raz nazywa imieniem, 2 zdanie dalej nazwiskiem i po pewnym czasie człek nie wie już o kogo chodzi, szkoda czasu na taką książkę

Jestem na 150 stronie i nadal nie rozróżniam większości postaci. Książka nuży i się dłuży. Jeśli ktoś lubi konwencję wielopokoleniowej sagi to się tu odnajdzie. Postanowiłam że przeczytam do końca choć nie będzie to łatwe.

Jestem na 150 stronie i nadal nie rozróżniam większości postaci. Książka nuży i się dłuży. Jeśli ktoś lubi konwencję wielopokoleniowej sagi to się tu odnajdzie. Postanowiłam że przeczytam do końca choć nie będzie to łatwe.

Kupiłem tę książkę, gdyż kosztowała 6,24 zł. Nic o niej nie wiedziałem, prócz tego, że autor otrzymał Bookera za inną swoją powieść.
Niestety, nawet tak niska cena, nie zachęca, aby komukolwiek tę powieść polecić, bo ta książka nic ze sobą nie niesie. Ani nie skłania do refleksji, ani nie można o niej powiedzieć, że może posłużyć jako czytadło dla rozrywki.
Jak dla mnie ta książka jest o niczym, więc w takim przypadku chyba mogę powiedzieć, że jest to czysty przykład grafomanii?
I okazało się, że jestem masochistą, bo tę powieść przeczytałem całą.

Kupiłem tę książkę, gdyż kosztowała 6,24 zł. Nic o niej nie wiedziałem, prócz tego, że autor otrzymał Bookera za inną swoją powieść.
Niestety, nawet tak niska cena, nie zachęca, aby komukolwiek tę powieść polecić, bo ta książka nic ze sobą nie niesie. Ani nie skłania do refleksji, ani nie można o niej powiedzieć, że może posłużyć jako czytadło dla rozrywki.
Jak dla mnie ta...

Bardzo mi się podobała konwencja sagi!

Bardzo mi się podobała konwencja sagi!

Cecil Valance,główny bohater powieści jest fundamentem na którym opierają się wszystkie losy bohaterów ściśle bądź nie z nim związane.To on jest elementem styczności dla wszystkich wydarzeń mających miejsce na kartach powieści.Czym miała być ta postać dla czytelnika?Czy to jakiś wymiar symboliczny?...

Zastanawiam się co poszło nie tak… Zdaję sobie sprawę, że jest to opinia czysto subiektywna,i wiem, że są osoby,którym książka przypadła, bądź przypadnie do gustu.Nie zaliczam się do tej grupy.Niestety nie!Po obiecującym i wciągającym początku, ciekawym rozwinięciu, nagle- znienacka otrzymujemy smętną, ciągnącą się powieść.Bardzo walczyłam z sobą, by dokończyć lekturę.W głębi serca wciąż uważam,że ona zasługuje na wyższą ocenę, niż mam ochotę jej wystawić.Z wielkim zaskoczeniem przeczytałam, że powieść ta została tak doceniona.Myślę sobie: co ze mną nie tak?Mogłabym pokusić się o wystawienie oceny poszczególnym etapom książki (sama podzieliłam je na takowe etapy).Aż boję się wyznać cóż wyczyniłabym z tą powieścią, gdyby trafiła w moje ręce jako korektora… Jestem zdruzgotana, mam ochotę „ukarać” autora i wystawić niską notę, z drugiej zaś strony, czuję, że „nie wypada”, że zamysł był dobry i wszystko mogło się dobrze skończyć.Książka jest przekombinowana, zbyt nużąca, długa, nacechowana bezsensowym wpychaniem „czegoś”, by pokazać, że jest „na czasie”.Bardzo podobał mi się natomiast zabieg „przewijania” losów bohaterów do przodu (poznajemy wówczas ich losy z punktu widzenia innych postaci).Jednak ta sama metoda jest niedopracowana, i chciałabym się skupić na plusach, ale nie mogę.Bohaterowie są bardzo ciekawi,za razem trudno ich zrozumieć, i obdarzyć sympatią.Jeżeli na podstawie takich punktów składowych ocenia się książkę jak dobrą, to nie mam pytań....Towarzyszy mi uczucie niedosytu, zarazem przesytu.”Męczyłam” tę powieść przez miesiąc. Zapytacie: to po co się męczysz, skoro nie podobała Ci się?Odpowiedź brzmi:nie zasłużyła na przerwanie czytania jej.Jedyną lekturą, którą zaczęłam, a nie skończyłam było „50 twarzy Greya”.Wybaczcie, ale przy Greyu, każda książka zasługuje na lepszy los. Tytułowe „Obce dziecko” to jakiś niewyobrażalny wytwór wyobraźni.Wciąż się pytam: Co tu się stało?Co autor miał na myśli?Nie potrafię jej polecić, nie potrafię też nie polecić.Czytacie na własne ryzyko!

Cecil Valance,główny bohater powieści jest fundamentem na którym opierają się wszystkie losy bohaterów ściśle bądź nie z nim związane.To on jest elementem styczności dla wszystkich wydarzeń mających miejsce na kartach powieści.Czym miała być ta postać dla czytelnika?Czy to jakiś wymiar symboliczny?...

Zastanawiam się co poszło nie tak… Zdaję sobie sprawę, że jest to...

Jestem oczarowany stylem i językiem autora. Książka pod każdym względem idealna.

Jestem oczarowany stylem i językiem autora. Książka pod każdym względem idealna.

Nie ocenię książki, bo niestety nie udało mi się przez nią przebrnąć. Miała być wciągająca i niezwykła, a niestety, była ogromnie chaotyczna i średnio zrozumiała. Nie wiem, czy to wina tłumaczenia czy oryginału, niestety, nie porwała mnie.

Nie ocenię książki, bo niestety nie udało mi się przez nią przebrnąć. Miała być wciągająca i niezwykła, a niestety, była ogromnie chaotyczna i średnio zrozumiała. Nie wiem, czy to wina tłumaczenia czy oryginału, niestety, nie porwała mnie.

Muszę wrócić do tej książki w oryginale, bo tłumaczenie żenujące. Naprawdę. A wielka szkoda, bo to bardzo dobra książka jest.

Muszę wrócić do tej książki w oryginale, bo tłumaczenie żenujące. Naprawdę. A wielka szkoda, bo to bardzo dobra książka jest.

Nudna, aż do bólu zębów.... Nie skończyłam i chyba nigdy nie skończę z całym szacunkiem dla twórcy. W klimacie podobna do twórczości kontrowersyjnej Wirginii Woolf.

Nudna, aż do bólu zębów.... Nie skończyłam i chyba nigdy nie skończę z całym szacunkiem dla twórcy. W klimacie podobna do twórczości kontrowersyjnej Wirginii Woolf.