Rażąco niska ocena na LC, czy słusznie? Moim zdaniem nie. Opowiadaniom z "Pentagramu" przydałaby się solidna korekta. Prawdziwym horrorem są te wszystkie dziwne, niezgrabne zdania które rujnują klimat i całą przyjemność z czytania. Jest groza, są świetne momenty które niemal ocierają się o poezję, i są takie... 'Niewiadomoco'. Ech, naprawdę szkoda. Zmarnowany potencjał.

Rażąco niska ocena na LC, czy słusznie? Moim zdaniem nie. Opowiadaniom z "Pentagramu" przydałaby się solidna korekta. Prawdziwym horrorem są te wszystkie dziwne, niezgrabne zdania które rujnują klimat i całą przyjemność z czytania. Jest groza, są świetne momenty które niemal ocierają się o poezję, i są takie... 'Niewiadomoco'. Ech, naprawdę szkoda. Zmarnowany...

Słabiutki zbiór. Zachęcony promocyjną ceną sięgnąłem, ale zawiodłem się. Niektóre opowiadania napisane nawet z ciekawymi pomysłami, ale ich realizacja już bardzo słaba. Najsłabsze to chyba "Dzielnica ślepców i Mersaultów". Postapokaliptyczny świat przesiąknięty jest w zasadzie jednym - wydzielinami i wydalinami - czy to ludzkimi, czy niewiadomego pochodzenia. Liczne, często powtarzające się przymiotniki, nie poprawiają sytuacji, a często tworzą efekt przeciwny od zamierzanego przez autora.

We wprowadzeniu wymienione są liczne nagrody, które opowiadania zdobyły. Można by liczyć jednak na coś więcej. Po dobrnięciu do książki pozostaje niesmak i niepokój o poziom polskiej fantastyki. Niestety.

Słabiutki zbiór. Zachęcony promocyjną ceną sięgnąłem, ale zawiodłem się. Niektóre opowiadania napisane nawet z ciekawymi pomysłami, ale ich realizacja już bardzo słaba. Najsłabsze to chyba "Dzielnica ślepców i Mersaultów". Postapokaliptyczny świat przesiąknięty jest w zasadzie jednym - wydzielinami i wydalinami - czy to ludzkimi, czy niewiadomego pochodzenia. Liczne, często...

Do lektury podchodziłam z wielkimi nadziejami (w końcu opowiadania były nagradzane w konkursach)... Niestety okazało się, że przykro się zaskoczyłam.
W książce (wydanie kupione na eboki.allegro.pl) było sporo błędów zarówno ortograficznych (wieloowocowe drzemy!) jak i merytorycznych. Poza tym, wydaje mi się że naprawdę NIE KAŻDY rzeczownik potrzebuje miliarda przymiotników, a konstrukcja zdań i ogólne wrażenie podczas czytania to po prostu zmęczenie i nadzieja że zaraz się skończy.
Wydawało mi się, że po napisaniu tekst nie został ani razu powtórnie przeczytany i sprawdzony pod kątem spójności i poprawności, a wiele wątków nie było logicznie prowadzonych. Bohaterowie byli ofiarami losu, które nie radzą sobie z niczym i bardzo szybko się męczą - ogólnie rzecz biorąc byli nieprawdziwi, przerysowani w negatywny sposób i najzwyczajniej w świecie nudni.
Nie wiem, może ja po prostu nie zrozumiałam co autor chciał przekazać, ale mimo mojego uwielbienia do tego gatunku zdecydowanie żadne z opowiadań mi się nie podobało.
Więcej dokładności i może jakaś porządna korekta, a pewnie byłoby lepiej.

Do lektury podchodziłam z wielkimi nadziejami (w końcu opowiadania były nagradzane w konkursach)... Niestety okazało się, że przykro się zaskoczyłam.
W książce (wydanie kupione na eboki.allegro.pl) było sporo błędów zarówno ortograficznych (wieloowocowe drzemy!) jak i merytorycznych. Poza tym, wydaje mi się że naprawdę NIE KAŻDY rzeczownik potrzebuje miliarda przymiotników,...

„Pentagram” to zbiór opowiadań Marka Dryjera. Tematyką antologii jest fantastyka grozy, a w szczególności wizja post apokaliptycznego świata. „Trzynasty schron” to pierwsze z opowiadań. Tytuł brzmi nieco tajemniczo, pobudzając jednocześnie moją wyobraźnię i nasuwając liczne pytania. Dlaczego trzynasty? Czy było więcej schronów? W jakim celu i kto je zbudował? Czy dowiemy się tego, zobaczymy.

Cała recenzja na www.szczurwbibliotece.pl

„Pentagram” to zbiór opowiadań Marka Dryjera. Tematyką antologii jest fantastyka grozy, a w szczególności wizja post apokaliptycznego świata. „Trzynasty schron” to pierwsze z opowiadań. Tytuł brzmi nieco tajemniczo, pobudzając jednocześnie moją wyobraźnię i nasuwając liczne pytania. Dlaczego trzynasty? Czy było więcej schronów? W jakim celu i kto je zbudował? Czy dowiemy...

Pięć zgrabnie nakreślonych opowiadań, podszytych grozą nietuzinkowych rozmiarów - dla fanów nieprzemijającego strachu. Mocno rozbudowane opisy, czasami w formie białego wiersza, innym razem innowacyjnie podane. Wolałam prostotę "Drogi ślepców".

Pięć zgrabnie nakreślonych opowiadań, podszytych grozą nietuzinkowych rozmiarów - dla fanów nieprzemijającego strachu. Mocno rozbudowane opisy, czasami w formie białego wiersza, innym razem innowacyjnie podane. Wolałam prostotę "Drogi ślepców".

To było straszne. Niestety nie w ten sposób, w jaki straszne powinny być opowiadania grozy.

To było straszne. Niestety nie w ten sposób, w jaki straszne powinny być opowiadania grozy.